2012'nin TAZE GELİNLERİ BURADA TOPLANALIM,YARDIMLAŞALIMM ! :)

souvvenir .!.:

Öyle tabii ki canım... Ömür geçiyor işte...

Ben ve annem 6 mayıs doğumluyuz, Amerika'ya giderken pasaport işlemleri yaptırdığımızda nüfus cüzdanımı da yenilemiştik.
Annem ile aynı gün doğmamızı çekemeyen memure sanıyorum ki kıskançlığından benim doğum günümü 1 gün atmış.
7 mayıs görünüyor nüfusta... Annem de bende çok şaşırmıştık, neyseki başka aptalca bir hata yapmamış.
O yüzden, o gün bugündür benim nüfusta doğum tarihim 7 mayıstır

Ama ben 6sında kutluyorum hep...

Genişletmek için tıkla...

ana kızı mağdur bıraktı demek..

vuuuuu sen ne ara abd yaptım tatım, nasıl oralar?
anlat helee

Kader .!.:

Bilmem ki , aslında elif bu konularda daha parlak fikirlidir

Pasta alabilirsin, güzel br sofra, kalpli kırmızı mumlar
Sevdiğiniz bi şarkı da dans

Odanız da da kırmızı kırmızı balonlar, hatta uçan balonsa uçlarına da sevgi sözcükleri not edilebilir

Genişletmek için tıkla...

şarkılar mümküse kırk beşlikler olsun efemm

Kader .!.:

Bilmem ki , aslında elif bu konularda daha parlak fikirlidir

Pasta alabilirsin, güzel br sofra, kalpli kırmızı mumlar
Sevdiğiniz bi şarkı da dans

Odanız da da kırmızı kırmızı balonlar, hatta uçan balonsa uçlarına da sevgi sözcükleri not edilebilir

Genişletmek için tıkla...

EYluL_BAsaK .!.:

ana kızı mağdur bıraktı demek..

vuuuuu sen ne ara abd yaptım tatım, nasıl oralar?
anlat helee

Genişletmek için tıkla...

Canım ben 10 yıl ABD'de kaldım...

Bana göre bir yer olmadığı kesin.
Hayat güzel, refah düzeyi yüksek, insana değer had safhada (en azından benim yaşadığım yıllarda).
Ekonomisi mükemmel denilebilecek derecedeydi bir zamanlar.
Eminim şu krizlerden sonra daha farklılaşmıştır.
Ama oradaki hayat bana göre değildi, herkese gidip görmesin, eğer yapabiliyorsa okumak için gitmesini, tecrübe açısıından 1 yıl çalışmasını tavsiye ederim. Çok uluslu bir ülkede kalmanın avantajı çok fazla. İnsanın ufku genişliyor, farklı bakış açılarına, farklı insanların (etniklerin) yaşamlarına şahitlik ediyor. Ama evlenip çocuk sahibi olmak, oranın yaşantısına uyum sağlamak, kendi özünü kaybetmemek istisna diyebilirim. İnsanlar herşeye alıştıkları gibi, yaşadıkları ülkeye ve kurallarına, hayat tarzına da çok çabuk alışabiliyor. Bu şekilde asimile olmuş o kadar çok arkadaşım var ki, bazen hallerine üzülüyorum... Fakat herkesin kendi hayatı, kendi tercihleri pek birşey denilemiyor o noktada.

Vel hasıl... Ben Türkiye'de yaşamayı, hele ki İstanbul'da yaşamayı (bütün olumsuzluklarına rağmen) hiç birşeye değişmem. Benim hayalim hep Türkiye'de yaşamak, burada evlenmek ve köklerimi burada salmaktı. Nitekim Allah yardımcım oldu, kendi isteklerimi yapabildim... Babam hala Amerika'da.. Onu çok özlüyorum bazen...

Kader .!.:

Ben Bolu'ya gitmedim hiç
Siftah yapacağım şimdi

Eşimin yakın arkadaşı ve eşi ( zamanla bizde onla arkadaş olduk )
Dördümüz berbaer gideceğiz
Kaplıcalara filan da gidelim dediler
Cuma akşamından yola çıkacağız ve ben hala müdürü tenhada kıstıramadım Cumartesi için izin almam lazım

Bende çok sıkıldım evi de iyice boşladım
Gidip bi kafa dağıtayım , dönüşte dip köşe temizlik yaparız diyorum..

Genişletmek için tıkla...

Ya arada lazım öyle şeyler kesinlikle.
Çok sevindim senin adına, ben Abant'a gittim.
Orada 2 tane otel var zaten hatırladığım kadarıyla.
Biri büyük taksim otel olması gerek, onda kalmıştık çünkü.
Çok keyifliydi, hele karda yürümek, onun zevki bambaşka...
İnşallah çok eğlenir, çok güzel vakit geçirir, aynı zamanda da bol bol dinlenirsin canım...

Kader .!.:

Günaydın

Ben yaşıyorum merkez tamam

Genişletmek için tıkla...

krizsavar .!.:

neyse geçmiş olsun bakalım, inşallah bir daha olmaz. bu sefer çok uzun sürdü çünkü
bircan hakikaten ne güzel geçmiş dünün, bugüne bile sirayet etmiş bak güzellikten

Genişletmek için tıkla...

Kader .!.:

Tam 14 şubatlıkmış

Genişletmek için tıkla...

Bende aynı fikirdeyim...

İnşallah güzel geçer bakalım...
Eşim eve varmadan bütün bunları halledebilirsem, harika olacak.
Nevresimleri değiştirmem gerek, güzel bir sofra hazırlamam gerek vs.
Ben genelde ondan yarım saat kadar önce varıyorum, kısıtlı bir zaman, fakat işleri inşallah ogün biraz yoğun olursa, 1-2 saat geç gelir...

souvvenir .!.:

Canım ben 10 yıl ABD'de kaldım...


Bana göre bir yer olmadığı kesin.
Hayat güzel, refah düzeyi yüksek, insana değer had safhada (en azından benim yaşadığım yıllarda).
Ekonomisi mükemmel denilebilecek derecedeydi bir zamanlar.
Eminim şu krizlerden sonra daha farklılaşmıştır.
Ama oradaki hayat bana göre değildi, herkese gidip görmesin, eğer yapabiliyorsa okumak için gitmesini, tecrübe açısıından 1 yıl çalışmasını tavsiye ederim. Çok uluslu bir ülkede kalmanın avantajı çok fazla. İnsanın ufku genişliyor, farklı bakış açılarına, farklı insanların (etniklerin) yaşamlarına şahitlik ediyor. Ama evlenip çocuk sahibi olmak, oranın yaşantısına uyum sağlamak, kendi özünü kaybetmemek istisna diyebilirim. İnsanlar herşeye alıştıkları gibi, yaşadıkları ülkeye ve kurallarına, hayat tarzına da çok çabuk alışabiliyor. Bu şekilde asimile olmuş o kadar çok arkadaşım var ki, bazen hallerine üzülüyorum... Fakat herkesin kendi hayatı, kendi tercihleri pek birşey denilemiyor o noktada.

Vel hasıl... Ben Türkiye'de yaşamayı, hele ki İstanbul'da yaşamayı (bütün olumsuzluklarına rağmen) hiç birşeye değişmem. Benim hayalim hep Türkiye'de yaşamak, burada evlenmek ve köklerimi burada salmaktı. Nitekim Allah yardımcım oldu, kendi isteklerimi yapabildim... Babam hala Amerika'da.. Onu çok özlüyorum bazen...

Genişletmek için tıkla...

anladım canım..ben üniversiten çıktıktan sonra aupair olarak gitmek istedim.çocuk bakıyorsun hani aile yardım ediyorsun onlarda para veriyor.
ne birikmişim ne ingilizce seviyem vardı.yoksa ne kafaya takmıştım yaa iş anlamında sıkıntı çekmezdim diyorum bazen olsaydı.bilemeyiz tabi..

yoksa ben de gidip yıllarca yaşayamam..hep diyorum istanbul dan vazgeçerim ben, çünkü ciddi sıkıntılarını çekiyorum.çok yoruldum.
ülkemin ufak bir yeri olsun benim olsun diyenlerdenim.yaşlandım yahu ömrümün geri kalanını huzur ve refahla geçirmek istiyorum

EYluL_BAsaK .!.:

anladım canım..ben üniversiten çıktıktan sonra aupair olarak gitmek istedim.çocuk bakıyorsun hani aile yardım ediyorsun onlarda para veriyor.
ne birikmişim ne ingilizce seviyem vardı.yoksa ne kafaya takmıştım yaa iş anlamında sıkıntı çekmezdim diyorum bazen olsaydı.bilemeyiz tabi..

yoksa ben de gidip yıllarca yaşayamam..hep diyorum istanbul dan vazgeçerim ben, çünkü ciddi sıkıntılarını çekiyorum.çok yoruldum.
ülkemin ufak bir yeri olsun benim olsun diyenlerdenim.yaşlandım yahu ömrümün geri kalanını huzur ve refahla geçirmek istiyorum

Genişletmek için tıkla...

souvvenir .!.:

Bende bazen kızıyorum İstanbul hayatına, keşmekeşine, bütün bu zorluklarına.
Fakat 10 yıl hasretini çektiğin bir yerden kolay kolay kopamıyor insan.
İnanmazsın, burnumun diğeri sızlardı "çamurlu sokaklarından nefret ederdim, ama olsa da paçalarım çamurlansa razıyım" derdim.
Hele ki o boğazın görüntüsü, hiç birşey, hiç bir yer dolduramaz onu.
Amerika'da Florida'ya kadar gezdim. Fakat ne okyanusu, ne gölleri hiç bir tanesi güzelim boğazın yerini tutamaz.

Biraz hasret çekmenin vermiş olduğu bir bağlılık var bende.
Bazen nefretim gelmiyor değil, tepem atıyor, ama farklı bir şehirde yaşayamayacağımı sanıyorum.

Genişletmek için tıkla...

doğrudur canım şartlar işte, yaşanılanlar insana farklı şeyler hissettiriyor..zamanında üsküdar a bağlı bir mahalede yaşıyorduk.oradayken doğdum,çocukluğumun önemli yılları
oarada geçti.pazar yakın, park yakın, kadıköy yakın, şimdi bile merkez bir yer..sonrasında şartların bizi şuan oturduğumuz semte sürüklemesi çok yordu.
yol uzun bir kere.evlensem de değişmeyecek bu.kendimi şu ara çok yorgun hissediyorum.işler bizim de karışık onun da etkisi var belki bilmiyorum.

yol falan yakınsa, ev merkezdeyse hayat daha kolay istanbul da. belki ben de böyle düşünmezdim.ama dedim yaa merkezi bir yer de ikamet etmek için de
para lazım, araç lazım..o günleri de ben göremeyeceğime göre

krizsavar .!.:

kızlar ne kaynatıyorsunuz, hemen okuyayım geçmişi. benim de hafiften bir heyecan aldı, yönetici evine davet etti eşiyle. ay geriliyorum misafir alırken de giderken de küçükken memleketten uzaktaydık, evimize misafir hiç gelmezdi komşular dışında. öyle masalar hazırlanmazdı. evimiz kötü bilinci hakimdi evdeki herkeste, sanırım ondan böyle oldu. ah anne baba şimdi bunu aşmak çok zoruma gidiyor, ama yavaş yavaş yeniyorum. Allah tan eşim sosyal, hiper sılai rahimci

Genişletmek için tıkla...

Ordan burdan şurdan kaynatıyoruz canım...
Hoş geldin bu arada...

Bence misafir ağırlamaktan misafirliğe gitmek daha kolay oluyor...
İnşallah güzel geçer..

souvvenir .!.:

Ordan burdan şurdan kaynatıyoruz canım...
Hoş geldin bu arada...

Bence misafir ağırlamaktan misafirliğe gitmek daha kolay oluyor...
İnşallah güzel geçer..

Genişletmek için tıkla...

souvvenir .!.:

Ordan burdan şurdan kaynatıyoruz canım...
Hoş geldin bu arada...

Bence misafir ağırlamaktan misafirliğe gitmek daha kolay oluyor...
İnşallah güzel geçer..

Genişletmek için tıkla...

HAhhh bence de..
alın işte tatlınızı falan oturun baş köşeye..

EYluL_BAsaK .!.:

doğrudur canım şartlar işte, yaşanılanlar insana farklı şeyler hissettiriyor..zamanında üsküdar a bağlı bir mahalede yaşıyorduk.oradayken doğdum,çocukluğumun önemli yılları
oarada geçti.pazar yakın, park yakın, kadıköy yakın, şimdi bile merkez bir yer..sonrasında şartların bizi şuan oturduğumuz semte sürüklemesi çok yordu.
yol uzun bir kere.evlensem de değişmeyecek bu.kendimi şu ara çok yorgun hissediyorum.işler bizim de karışık onun da etkisi var belki bilmiyorum.

yol falan yakınsa, ev merkezdeyse hayat daha kolay istanbul da. belki ben de böyle düşünmezdim.ama dedim yaa merkezi bir yer de ikamet etmek için de
para lazım, araç lazım..o günleri de ben göremeyeceğime göre

Genişletmek için tıkla...

Ama bu kadar karamsar düşünürsen olmaz ki canım...
Beni ele alalım, bir gün Amerika'ya gidiyoruz dediler, herşeyi satıp savdık gittik.
Kimse bana "gelmek istiyor musun" diye sormadı, böyle bir seçeneğim yoktu zaten.
Okudum, çalıştım, didindim, ve türkiyeye gelmeyi kafaya koydum.
Ailem karşı çıktı, diretti vs. sonuç: Türkiye'deyim...

Bir sürü abuk subuk insan girdi hayatıma, kimisi Amerika'ya giden kapı olarak gördü.
Bu çok aşağılayıcı birşey bana göre, çok yanılgılara düştüm.
Fakat sonuç olarak Rabbim eşimi çıkarttı karşıma, hamd olsun iyi bir evlilik yaptım.
İnşallah ilerde çocuklarımızda olacak..

Yani diyeceğim o ki hayat öyle enteresan, hiç olmaz diyeceklerin olur, olacağından emin olduğun şeyler olmaz bazen.
Rabbim hakkımızda hayırlı yazgılar nasib etsin, önemli olan o.
Yoksa inan bana evinde olur, arabanda olur, refahında olur, sen bile şaşırırsın.
Çünkü ben fakirliğin fakirliğini de yaşadım, zenginliğin zenginliğini de.
Allah verir, alır, verir, tekrar alırmış kullarını denermiş.
Her daim şükretmekte fayda var ama karamsarlığa kapılma yeterki...

krizsavar .!.:

tatiller, şehirler, hayatlar, sürprizler.... hayat tüm sıcaklığıyla kendini hissettiriyor
biz belki trabzon maçına gideriz sevgililer günü haftasında ne romantikiz yaRabbim

Genişletmek için tıkla...

o da güzell.. maça gitmeyeli epey oldu..orduspor un maçına gitmek istiyorum ben de..
sevgiliyle yapılan her şey romantik bence..sıradan bir yemek bile..