baktım ki bu konuyu açan yok ben bari açıp yazzayım dedim doğum hikayemi anlatmak istedim taaa en baştan
bundan 9 yıl önce başladı bizim hikayemiz çok kısmet dedikleri v arya işte oydu bizimki çünkü birimiz burdurda birimz çanakkaledeydi ama eşim burdurda okudu ünüversiteyi bende dersaneye gidiyordum tesadüfler bizi biaraya getirdi ve kaderdi evlenmemiz hayatımda allahıma hergün şükür ettiğim kaderimdi eşim parçalanmış bi aileden sürekli kavganın olduğu bi aiede çıkıp böyle bi evlillik yapınca çok korkmuştum ama eşim hep yanımda oldu bir kere öf demedi neyse onu çok seviyorum 25.07.2007 evlendik uzun süreçten sonra inanamadım artık ayrılmaycaktık çocuk istemiyorduk 3 sene araba aldık onu ödüyorudk sonra eşim başka yere atandı orda bende işe girdim falan herşey güzel gidiyordu ve korunurken hamile kalmışım doktor ve benim hatam birleşti ve düşük yaptım nasip değilmiş ama o gün anladımki ben bebek istiyorum sonra ok istedim ama olmadı sonra gene düşük gene olmadı ve tedavi takip 3. ayda hamileydim ama o aradan geçen 2yıl ağlamakla üzüntüyle geçti hep ve o gün adetim 1 gün geçti ve ben ümitlendim ama yok diyordum olmaz dr gitik test yaptı o sonucu beklerken arabada uyumuşum sonra sonucu aldık ve değer 1500 dü mutluktan havlara uçtum sonra endişeler kaygılar derkenkalp atışlarını duyduk alalhım ne müthiş bişeydir o insan kendini ne kadar önemli hissediyor ve içimde büyüyüp insan oldu hergün biryeri oluştu onu içimde hissetmekmi anlatılırmı sizce bence tarifi imkansız...stresli geçen bi hamilelik ve 25 ocak bebişim 36+5 günlük kontrole gittim dr suyun az dedi doplere göndedi ve eşi eskimiş suyu azmış boynunda kordon varmış ve hemn almamız lazım dedi ben ağlamaktan hemne yatışı yaptık ailem hep uzakta aradık hepsi yola çıktı ama en erken 12 saatte geelebildiler ama benim tatlı cadıya ciğer geliştirici iğne yaptılar yarına kadar bekletelim etki etsin dediler hep nst ye bağlı bekledik ve annemlerde geldi dr spinalmi genel mi istiyosun dedi bu korkuyla ve panikle spinal yapamazdım genel istedim ameliyat elbisesini giydim herkes yanımda eşim ve ben karmaşık duygular içinde ve sedyeye aldılar sonda takımı tam bi facia ağlayarak gittim ameliyathaneye eşim ve ananem yanımda dr ağlama diye beni teselli etmeye çalışsada ne mümkün sonra beni aldılar soğuk ve bne zangır zangır titriyorum sonra hazırladılar ve iğnemi yaptılar allahım yardımcım ol dedim ve gerisi yok bebişim 10 dk sonra çıkarmışlar beni 40 dk sonra odama geldiğimde yarı ayık halde eşimem bebğim nasıl dedim iyi gelicek dedi ama ne gözüm açabiliyoum ne ağzımı susuzluktan ölücem sandım dudaklarıma su değsiriyorlar pamukla ve sonra eşim kzımın fotoğrafını çekmiş gösterdim aynı eşime benziyordu sonra yanıma getirdilr ve o an mı nasıl anlaayım ki o sıcaklığı o tatlılığı hani derler ya arabın yavrusu kendine güzel gelirmiş allah dedim ne bu güzellik bu dedim benimmi bizim bebğimizdi o hayatımız değişmişti artık ben anne olmuştum annemin küçük kuzusu ben büyümüş anne olmuştum onu koklamaya doyamadım...halada öyle allahım dedim olmayan isteyen herkese nasip et bu başka bişey allahın insanoğluna bahşettiği en güzel şey sütüm gelmedi ama emzirdim gene sonra 1 gün yattıkçıktık hastaneden kızım evimize geldi artık biz çekirdek aile olmuştuk herşey çok güzeldi ama bebişime nazar değdi herhald e1 hafta sarılık falan derken gözetim altında kaldı erkende olmuştu zaten ama o geçen 1 hafta bana 1 yıl gibi geldi allahım kimseye evlat acısı göstermesin.şimdi herşey yolunda kızım bizimle celeri hiç uyumuyor gögsüm yara ama hiçbişey ondan daha tatlı değil canım yansada onu emzirmekten büyük haz alıyorum onu çok seviyorum iyiki hayatmızdasın kızım babanda bende seni çok seviyoruz hayatımız artık seninle devam edeck işallah seni hayırlı sağlıklı bi evlat olarak büyütmeyi nasip etsin rabbim işşallah evlatmı karşılksız sevigi özveri fedakarlık insan neye niçin bu kadar tahammül sevgi gösterir onun bi gülmesi koca bi aileyi güldürüyor ne güzel bir duygudur bu allahım herkese nasip et işallah bizimkilerede uzun ömür nasip et işallah anne olmak bambaşka bişey anne olunca anlarsın derdin anne anladım seni anne anne oldum ve seni anladım ne kadar kzıardım bizim yüzümüzde nasıl katlanırsın babam diye insan nelere katlanmazki bu başka bi aşkmış bu aşkı bana nasip ettiğin için sana çok şükür rabbim çokkk artık hayatım bambaşka o benim küçük prensesim artık bende bir anneyimmmm
baktım ki bu konuyu açan yok ben bari açıp yazzayım dedim doğum hikayemi anlatmak istedim taaa en baştan
bundan 9 yıl önce başladı bizim hikayemiz çok kısmet dedikleri v arya işte oydu bizimki çünkü birimiz burdurda birimz çanakkaledeydi ama eşim burdurda okudu ünüversiteyi bende dersaneye gidiyordum tesadüfler bizi biaraya getirdi ve kaderdi evlenmemiz hayatımda allahıma hergün şükür ettiğim kaderimdi eşim parçalanmış bi aileden sürekli kavganın olduğu bi aiede çıkıp böyle bi evlillik yapınca çok korkmuştum ama eşim hep yanımda oldu bir kere öf demedi neyse onu çok seviyorum 25.07.2007 evlendik uzun süreçten sonra inanamadım artık ayrılmaycaktık çocuk istemiyorduk 3 sene araba aldık onu ödüyorudk sonra eşim başka yere atandı orda bende işe girdim falan herşey güzel gidiyordu ve korunurken hamile kalmışım doktor ve benim hatam birleşti ve düşük yaptım nasip değilmiş ama o gün anladımki ben bebek istiyorum sonra ok istedim ama olmadı sonra gene düşük gene olmadı ve tedavi takip 3. ayda hamileydim ama o aradan geçen 2yıl ağlamakla üzüntüyle geçti hep ve o gün adetim 1 gün geçti ve ben ümitlendim ama yok diyordum olmaz dr gitik test yaptı o sonucu beklerken arabada uyumuşum sonra sonucu aldık ve değer 1500 dü mutluktan havlara uçtum sonra endişeler kaygılar derkenkalp atışlarını duyduk alalhım ne müthiş bişeydir o insan kendini ne kadar önemli hissediyor ve içimde büyüyüp insan oldu hergün biryeri oluştu onu içimde hissetmekmi anlatılırmı sizce bence tarifi imkansız...stresli geçen bi hamilelik ve 25 ocak bebişim 36+5 günlük kontrole gittim dr suyun az dedi doplere göndedi ve eşi eskimiş suyu azmış boynunda kordon varmış ve hemn almamız lazım dedi ben ağlamaktan hemne yatışı yaptık ailem hep uzakta aradık hepsi yola çıktı ama en erken 12 saatte geelebildiler ama benim tatlı cadıya ciğer geliştirici iğne yaptılar yarına kadar bekletelim etki etsin dediler hep nst ye bağlı bekledik ve annemlerde geldi dr spinalmi genel mi istiyosun dedi bu korkuyla ve panikle spinal yapamazdım genel istedim ameliyat elbisesini giydim herkes yanımda eşim ve ben karmaşık duygular içinde ve sedyeye aldılar sonda takımı tam bi facia ağlayarak gittim ameliyathaneye eşim ve ananem yanımda dr ağlama diye beni teselli etmeye çalışsada ne mümkün sonra beni aldılar soğuk ve bne zangır zangır titriyorum sonra hazırladılar ve iğnemi yaptılar allahım yardımcım ol dedim ve gerisi yok bebişim 10 dk sonra çıkarmışlar beni 40 dk sonra odama geldiğimde yarı ayık halde eşimem bebğim nasıl dedim iyi gelicek dedi ama ne gözüm açabiliyoum ne ağzımı susuzluktan ölücem sandım dudaklarıma su değsiriyorlar pamukla ve sonra eşim kzımın fotoğrafını çekmiş gösterdim aynı eşime benziyordu sonra yanıma getirdilr ve o an mı nasıl anlaayım ki o sıcaklığı o tatlılığı hani derler ya arabın yavrusu kendine güzel gelirmiş allah dedim ne bu güzellik bu dedim benimmi bizim bebğimizdi o hayatımız değişmişti artık ben anne olmuştum annemin küçük kuzusu ben büyümüş anne olmuştum onu koklamaya doyamadım...halada öyle allahım dedim olmayan isteyen herkese nasip et bu başka bişey allahın insanoğluna bahşettiği en güzel şey sütüm gelmedi ama emzirdim gene sonra 1 gün yattıkçıktık hastaneden kızım evimize geldi artık biz çekirdek aile olmuştuk herşey çok güzeldi ama bebişime nazar değdi herhald e1 hafta sarılık falan derken gözetim altında kaldı erkende olmuştu zaten ama o geçen 1 hafta bana 1 yıl gibi geldi allahım kimseye evlat acısı göstermesin.şimdi herşey yolunda kızım bizimle celeri hiç uyumuyor gögsüm yara ama hiçbişey ondan daha tatlı değil canım yansada onu emzirmekten büyük haz alıyorum onu çok seviyorum iyiki hayatmızdasın kızım babanda bende seni çok seviyoruz hayatımız artık seninle devam edeck işallah seni hayırlı sağlıklı bi evlat olarak büyütmeyi nasip etsin rabbim işşallah evlatmı karşılksız sevigi özveri fedakarlık insan neye niçin bu kadar tahammül sevgi gösterir onun bi gülmesi koca bi aileyi güldürüyor ne güzel bir duygudur bu allahım herkese nasip et işallah bizimkilerede uzun ömür nasip et işallah anne olmak bambaşka bişey anne olunca anlarsın derdin anne anladım seni anne anne oldum ve seni anladım ne kadar kzıardım bizim yüzümüzde nasıl katlanırsın babam diye insan nelere katlanmazki bu başka bi aşkmış bu aşkı bana nasip ettiğin için sana çok şükür rabbim çokkk artık hayatım bambaşka o benim küçük prensesim artık bende bir anneyimmmm
benim bebğimde 36 haftalık doğdu aama senin hikayeni okuyunca kendimi şanslı hissettim ama gerçekten zor allah evlatlarımızı bize bağışlasın onu kaybetme düşüncesi bile insana ızdırap veriyor aslını işallah yaşamayalım rabbim kimsenin kucağını bo bırakm asınMerhaba arkadaşlar.. Ben de doğum hikayemi sizlerle paylaşmak istedim..
Ewleneli 1 yıl olmuştu.. 1 yıl 365 gündür ya 365 gün boyunca hep anne olmak istedim..
İlk günden hazırdım sanki anne olmaya.. 27 Nisan son adet tarihimdi.. We 27 Mayıs ı çoktan
geçmiştik.. Haziran ın 5 iydi. Eşim ewe geldi ona test alalım mı dedim.. Test almak istemedi,
ben de tamam deyip lojmanın bahçesine indim. Arkadaşlarla orada oturuyorduk. Ewimizin az
ilerisinde eczane war.. Şeytan bu ya benim aklım hep testte olduğundan arkadaşa hadi kalk bi
şu eczaneye kadar gidelim dedim.. Testi alıp ewe çıktım.. Arkadaşa yarın yapacağımı testi bırakıp yanına
geleceğimi söyledim.. Dayanamayıp Hemen lavaboya girdim, gözlerimi kapattım.. Korka korka açtımmm.. Hala o anı unutamam çift çizgi.. Başıma gelen en güzel şey diye düşündüm o çift çizgi:) Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki hamileydim.
Sen içimdeydin anneciğim.. We ben daha güçlüydüm artık.. içim kıpır kıpır bir an önce doktora
gidip seni görmek istiyordum.Hemen gittim de.. Keseni göremedik.. 1 Hafta sonraya tekrar gün
verdi doktorumuz.. O bir hafta geçmek bilmedi.. 1 hafta bekleyemedim zaten oğlum kendi
doktorluğumla : ) gidip 2 günde 1 kan testi yaptırdım annem.. Bakalım 2 ye katlanıyor mu değerin?
Katlanmıştı annemmm! 1 hafta daha geçilebilir hale gelmişti. 1 Haftanın sonunda doktora gittiğimizde
minicik bi kese oradaydı.. Sen içimdeydin, benimleydin.. Sonraki haftalarda o zamana kadar hiç
ama hiç duymadığım bi sese şahit oldum miniğimm.. Bir beden 2 kalp.. Böylelikle haftalar ayları
oluşturdu.. Cinsiyetini öğrenmeye az kalmıştı ama senin zaten bi çok kıyafetin hazırdı :) Hissetmiştim
annemm benim minik erkeğim olacağını.. 14. hafta doktora gittiğimizde dr %50 erkek dedi. Aslında
bu hiç bişiydi:) %50 kızda olabilirdin:) 16. haftada kesinlik kazanılacağı söylendi ama 16. haftaya
geldiğimizde çoktan senin odanın duvarları maviye dönmüştü.. Çok istedik oğlum senii.. Çok bekledik.
Ayda 1 kere gidilen doktora neredeyse her hafta gittim annecim. Çok zorlu geçiyordu hamileliğim.
Mide bulantıları beni mahvediyordu ama yinede sebebim sen olduğundan herşeye değerdin.. 20 haftaya gelmeden herşey ama herşeyin hazırdı oğlum.. Bezlerin bile alınmıştı:) Babana nöbetten çıktığı günün gecesinde bile hiç uyumadan sabaha kadar odanı süslettim oğlumm.. Hiç uykumuz gelmedi, hiç yorulmadık.. Günün her saat başı gidip gidip baktım odana.. Odana, eşyalarına, beşiğine.. Eşyalarının içinde seni düşledim.. Beşiğinde uyuttum seni.. Odanda oynuyordun.. Bezlerini açıp ne kadar minikmiş bunlar dedim we o minicik poponu düşündüm annem.. Sen Düşlediğimden bile minik geldin oğlum.. 25. haftadan sonra bulantılarım azaldı.. Seninle gezmelere çıktık oğlum.. Seninle yemekler yaptık.. Seninle ağladım, seninle daha bir içten güler oldum annem.. Daha bir hisseder olmuştum artık seni, kıpır kıpırdın. 26. haftada dr a gittiğimizde herşey çok normaldi. Kilon,boyun,suyun herşeyin
çok iyiydi. 1 kiloydun we bu haftana göre çook ama çok iyiydi. dr dan çıktık yine başladık sana alışweriş yapmaya.. Tüm kıyafetler minik geliyordu bize, satıcıya diyorduk ki bizim oğlan tonton olcak daha büyüklerine bakalım biz.. Nerden bilebilirdik ki bize minik gelen o kıyafetleri bile giyemeyeceğini.. 4 Hafta sonra tekrar kontrole gittik. Doktor herşeyin ii gözüktüğünü senin çok hareketli olduğunu söylüyordu.. Babanla iddiaya girmiştik.. Ben 2 kilo olduğunu baban ise 2 kiloyu geçtiğini söylüyordu. Doktora ne kadar olmuş oğlumuz diye sordum. 1 kilo 300 gr dedi.. Bir şeylerin yolunda
olmadığını anladım, hissettim annem sıkıntını en derinden.. Haftanda zaten 30 olması gerekirken 28 çıktı. Dr telaşlandırmamak adına bizlere bazı bebeklerin yavaş geliştiğini her bebeğin 3-4 kilo doğmadığını bizimde bebeğin 2 kilo doğabileceğini söyledi.
Bizi 2 hafta sonra görmek üzere uğurladı.. Anladım annem senin içimde rahat olmadığını bişilerin yolunda gitmediğini anladım yavrum.. 2 Gün sonra bir akşam yemek yedikten sonra uyudum.. Uyandığımda elim ayağım yüzüm şişmiş we kendimi çok kötü hisseder olmuştum.. Tansiyonumun yüksek olduğunu farkedip hastaneye gittik.. Tansiyonumu ölçtüler, normaldi. Ama 10 dk önce 16
lardaydı.. Biraz yatırdılar.. Ölçümlerde tansiyonumun yükseldiği farkedildi we yatış werdiler. Sabah trakya üniversitesine sevkedildimm.. Çok kötüydüm oğlumm.. Rüyadayken kabuslar başlamıştı.. Ciğer geliştirici iğne yaptılar. Tamam dedim bu son aşamaydı we iyiye gitmiyordu hiç bişi.. 3 Gün bizi kapkaranlık bir hastane odasında gözlem altında tuttular. Nst ye sürekli bağlıydım. Konuşmak, ayağa kalkmak herşey yasaktı.. 3. günün gecesinde doktorlar odaya gelip beni muayeneye götürdüler.. Yarın seni doğuma alıyoruz dediler.. Yalvardımm onlara annem.. Biraz daha bekleyelim oğlum biraz daha büyüsün dedim.. 3 Gün beklediğimiz bile çok riskliydi daha fazla geciktiremiyoruz doğumu dediler. Odama geldim.. Ağladım annem hem de çok ağladımm.. Sabaha kadar dua ettimm.. Son gecemizdi bir bedende we sen vaktinden çok önce gelicektin.. Bitmek bilmeyen gecenin sonunda gelen gün seni bana getirecekti ya da sonsuza dek seni benden alacaktı.. Seni kaybedicem düşüncesiyle doğuma alındım.. Kimseye veda etmedim, helallik istemedim.. Aklım tek sendeydi. Yarım saat sonra sen olmuşsun oğlum. Hemen seni yoğun bakıma almışlar. Ameliyathanede bir sürü ses.. Uyan Busee ne olur hadi aç gözlerini kendine gelmelisin, çok güzel bir oğlun oldu onun için uyanmalısın.. Tansiyonum düşürülmeyi çalışılıyordu.. Uyanamıyordum oğlummm.. Duyuyor ama kendime gelemiyordum.. Saatler sonra ameliyattan çıkabilmişim.. Kendime geldiğimde kulaklarım ii şeyler duymak istiyordu.. Baban fotonu çekmiş hemen gösterdi.. Kocaman geldin gözüme annem.. 9. katta yoğun bakımdaydın we ben ayağa kalkabilirsem seni görecektimm.. Kalktım oğlumm.. Tüm acıya rağmen en büyük tatlılığa doğru yürüdümm.. Küvezine geldimm.. Bakmamla bakamamam bir oldu sana anneciğim..
Çok miniktinnn.. 2 göğsünün ortası delikti we çok ama çok hızlı nefes alıyordun..Ciğerlerin gelişmediği için göğüs boşluğun delik gibiymiş. Dayanamadım annem.. Ama sen dayandınn!!! Seni bırakmam anneciğim dedin bana.. Bırakmadık birbirimizi oğlumm..ii ki doğdum annem.. ii ki seni doğurdumm.. Güzel oğlumm, canım oğlum, benim oğlum.. ii ki warsın annem.. En istediğim hayalim en büyük hediyemm.. Yanımdasın yaa hayattasın yaa başka bişi istemem.. Hiç sewinememiştim
annemm doğduğundaa.. Hiç sewinemedim.. Hep seni kaybedicem sandımDua ettimm yalvardımmm Allah a ne olur bebeğimm ölmesin Allah ım yaşasınn benim ömrümü ona wer diye..
Hiç gücüm yoktu.. İtiraf etmeliyim ki seni ilk gördüğümde hiç umudumda.. Ama sen bana güçlü olmayı öğrettinn.. Seninle beraber o küvezlerde yatan bebekler bana mucizenin hala warolduğunu öğretti.. Minicik bedenlerde koskocaman yaşama istekleri.. Sen kazandın anneciğimm.. Allah ıma binlerce kez şükürler olsun ki bizimlesin.. En büyük hediyemmmm seninle yeniden doğdumm.. Seni çooooook sewiyoruz canım oğlum..!
Not: Oğlumm 29 hafta 7 günlük olarak 1 kilo 390 gr 40 cm boyunda doğdu. Doğduktan sonra 1 kiloya kadar düştü. Şuan 2 aylık we sanırım 3 kiloyu geçmiş olmalı:)
25 gün hastanede yattık. Erken doğum sebebim preeklemsiNormalde 33-34 haftalık olmam gerekirken 29 haftada takılı kalıp tansiyondan gelişememiş yavrum. Çok şükür şimdi bizimle sağlıklı.. Allah herkesin bebeğini bağışlasın.
aslında benim hikayemi hepiniz gayet iyi biliyosunuz çok zorlu bi hamilelikti.
önce 27 martta bi düşük yaşadım korunmanıza gerek yok dedi doktor ve tekrardan 1 mayıs son adet tarihile hamile kaldım bu kadar çabuk yazıldığı gibi diil aslında tam 8 ay uğraştık ilaçlarla ancak yumurtlayabilmiştim.
9 haftalıktı ilk kanamam oldu yine kaybedicem bebeğimi diye çok korkmuştum çok şükür tutundu yavrum.
ama 20 haftalıktan sonra nerdeyse her ay bi kanamayla hastanelere koştuk. erken doğum riskim vardı hep ama dayandı miniğim tam 39+5 de doğdu.
suyum yavaş yavaş sızdığı için 1 gün önceden yatırdılar bizi hastaneye 02.02.2011 de yattık hastaneye çok tuhaf bi şekilde ne bi heycan ne bi endişe vardı.sabaha karşı nstye bağlamak için hemşire geldi ondan sonra uyamadım zaten kalktım kendime şekil düzen verdim makyaj yaptım.saat 8 de hemşire geldi o önlüğü getirdi giydim ama dedim eşim gelmeden gitmem tam beni sedeyey aldılar beklettim sedeyeyi eşim geldi öpüştük sonra beni götürdüler.
ilk defa ameliyathane görmüştüm bi sürü oda bi sürü insan vardı. lenslerimle girmeme izin vermediler gözlüğümü bile çıkarttırdılar kimsenin yüzünü seçemiyodum. bi ara tanıdık bi ses duydum hoşgeldiniz gözde hanım erzat beyin sesiydi mutlu oldum.gerçi hemşireler de çok tatlıydı beni benim ameliyat olacağım odaya götürüken kızmı erkekmi adı ne falan diye soruyolardı.
sonra beni ameliyat masasına yatırdılar şekermi şker bi anestezi doktorum vardı epidurali yaptı bana ameliyat sırasında başımdan hiç ayrılmadı elimi tuttu saçımı okşadı bana bööle baba gibi şefkat gösterdi beni çok rahatlattı saat 9 da beni ameliyata aldılar ve bi ağlama sesi duydum hemen saati sorudm 9:10 dedi anestezi doktru.tam 10 dk sonra umay hanım çıkmıştı ama bi kaç dk sonra gösterdiler bana yumuk yumuk gözleri vardı. çok güzeldi.ilk ağlamasını duydum o benim bebğimmi dedim doktora evet dedi güldü bide bana senden başka kimse varmı burda doğruna dedi:))
ama benim ameliyattan çıkmam 11 i buldu bize sürekli sıkıntılar yaşatan plesanta bide rahim duvarına yapışmış.erzat beyin dikkatli ol dikkatli ol demlerini duyuyodum diğer doktoru uyarıyodu benim durumla ilgili.bebeğim gitmişti ama ben hala o masada yatıyodum o kadar uzun gelmiştiki o saatler bana.sonra bi müddet yoğun bakıma aldılar beni çok ısrar ettim gitmek istiyorum diye doktorum geldi kontrol etti ööle olunca çıkarttılar beni.
sonra eşime söölemiş çok sıkıntılı bi operasyondu diye normal doğurmaya kalksam ölebilirmişim bile allahtan sancım mancım olmadı o zamana kadar da sezeryana alındım.
ilk bi kaç saatte ayağa kalktım hastaneden çıktıktan sonra biraz daha dikişlerim sızladı ama 6. günümde odamı bile toplamaya başladım çok şükür şimdi çok iyiyim tek sıkntım göğüslerim ama o da geçicek nasıl olsa miniğimin tadını çıkarmaya bakıyorum :)
allahım isteyen herkese nasip eder inş
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?