• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

2011 Mart Anneleri Doğum Hikayeleri

yıl 2002 temmuzun 14 ünde evlendik hayatımın aşkıyla...herşey çok güzeldi düğün borçlarımızı ödemek adına ilk bir yıl bebek düşünmüyorduk ama öyle sıkı sıkıyada korunmuyorduk.Allah verirse hesabı yani.bir yılı doldurduk ve hadi bebek gelsin evimiz şenlensin istedik.veee kabus başladı....
korunmayı bırakınca planlı gebelik için k.doğum uzmanının yolunu tuttuk ve bizim normal yollarla bebek sahibi olamayacağımızı öğrendik.tüp bebekten başka şansımız yoktu aşılama bile olmazdı.yıkıldık tabiki...
özelliklede eşim psikolojisi bu konuda epeyce bozuldu.neyseki henüz gençtik epeyce vaktimiz vardı beklemek alışmak durumu sindirmek için.böylece 2003 ten 2009 un ilk ayına kadar bekledik.ama nasıl beklediğimizi birde bana sorun her ay belkide bir mucize olur mu düşüncesiyle geçen hayal kırıklığı...
nihayet 2009 ocak 1 de bizde tedaviye başladık herşey çok güzeldi olumlu bir tedavi süreci sonunda hayallerim gerçek olmuştu hamileydim...
sonra bebeği görmeyi umut ederek gittiğimiz doktordan dış gebelik olduğunu ve ameliyat olacağımı öğrenerek çıktık...
ameliyat,bebeğimin gidişi,acılar...
ama yılmadık hemen tedaviye devam ettik bu sefer olmadı...
sonra tekrar...
yine olmadı...
sonra yani bu kez yani 4. denemede umutlar tükenmek üzereyken yahyama kavuşacağımızı öğrendik gerçi içten içten biliyorduk çünkü geleceğini ve adını yüce rabbim belirlemişti bile...
sıkıntılarla geçen heran bebeğimi kaybetme tehlikesi yaşadığım nadir görülen bir durum yüzünden doktorumuz 3 kilo olduğunda alacağımızı söyledi yahyamı kucağımıza
son zamanlarda yaşanan sıkıntılar doktorumuzun değişmesi hastane yatışı derken işte o gün gelip çatmıştı 2 mart sabahı 8:30 da sezeryana girdim ve 9:10 da yayham dünyaya gözlerini açtı.minik mucizem artık benimleydi.dünyanın en güzel duygusu bu...
onun dünyaya benim ona alışmamla geçen 6 günün sonunda bunlarıda yazmak nasip oldu işte...
narkozdan az önce benim gibi bu yolda uğraş veren henüz benim tattığım bu güzel duguları tadamamış tüm arkadaşlarım için dua ettim.inşallah rabbim onlarada en kısa zamanda mucizelerini gönderir...
inşallah rabbim böyle meleklerini bekleyen kimsenin kucağını boş bırakmaz...
AMİNNNNNNNN........
:43::43::43::43::43:ilknurcum canım arkadaşım ne güzel anlatmışsın yahya paşanız sağlıkla büyüsün :nazar::nazar::nazar::nazar:
 
hazır vaktim varken bende yazayım doğum hikayemi:emir_bebek:

eşimle 2004te evlendik,nişanlı olduğumuuz zamanda beri oğlumuz olsun ve adını rüzgar koyalım derdik.2007de artık zamanı dedik ve büyük oğlum rüzgar geldi..isteyerek,planlayarak yaptık hazırlıklıydık..
2010 yılında rüzgar büyüdü artık çalışmaya başlasam olur dedim,iş başvuruları yaptım heryere..haziran ayında birgece rüyamda hamile olduğumu gördüm eşime ağlayarak söylüyordum oda "sevinelim işte ne güzel"diyordu..sabah anlattığımda pek bi güldük..2 hafta sonra adet tarihim gecikti,olamazdı ama test yaptım çıkmadı,çok rahatladım,5 gün sonra hastaneye gidip kan tahlili yaptırıdığımda 4 haftalık hamile olduğumu öğrendim,ağlayarak çıktım hastaneden..olamaz dedim,istemiyorum dedim,napıcağıma karar veremedim,eşime 2 gün söylemedim,sonunda ağlayarak anlattım ama benim aksime çok sevindi kısmetimiz dedik ve doğurmaya karar verdik...
ve 3 mart 2011..birgün öncesi kesinleşti sezeryan tarihim,zaten herşey hazırdı ama ben korkudan ölebilirdim,2.sezeryanın ağrılı olduğu konusu kafamdaydı hep,iğneden bile korkan biri olarak ameliyatın ne kadar korkunç oldğunu söylememe gerek yok sanırım..
sabah 7 gb yatışımı yaptık,9 gb doktorum geldi,tahliller yapıldı,10:30 civarı beni çağırdılar,hemşireyle doğumhane kapısından girdik..allahım ölebilirdim,hemşirelere kaçsam mümkün mü deyip durdum..hazırlıklardan sonra ameliyat odasına geldim,o dakikalar korkudan zangır zangır titredim,çenemin titremesinden konuşamadım doğru düzgün..sürekli beni rahatlatmaya çalıştılar,hatta doktorum tarkandan acımıcak çalmayı bile teklif etti:1:anestesi uzmanına uyuduğumu anlarsınız değilmi deyip durum,sanki ilkkez yapıyor adam:1:en sonunda "aaa uyuyorum" dediğimi hatırlıyorum....
11:30...göözümü açtım bir odadayım,sesleri duyuyorum ama zor cevap veriyorum,hemşireler ağzını aç diiyor açıyorum,bu fenalaştı doktoru çağırın diyorlar,bi koşturmaca "allahım ölüyorum galiba"dedim..gözümü zorla açtığımda yanımda başka hasta..meğer onunla konuşuyorlarmış:9:sonunda odama çıkıyorum,heranı hatırlayarak,çok üşüyorum ama öyle pek ağrım yok,hani çok acicaktı..ağrı kesici yapıldıktan sonra bişeyim kalmyor,sadece 8 saat susuzluk çok zor geliyor,5-10 dakikaya iyice ayılıyorum..iyice bakıyorum deniz...çok küçük...istemediğimiz denizşimdi içimizi ısıtıyor...iyiki doğurmuşum diyorum..daha güzel bi duygu olamaz..allah isteyen herkese aratmadan versin...:emir_bebek:
hoşgeldin deniz....
 
hazır vaktim varken bende yazayım doğum hikayemi:emir_bebek:

eşimle 2004te evlendik,nişanlı olduğumuuz zamanda beri oğlumuz olsun ve adını rüzgar koyalım derdik.2007de artık zamanı dedik ve büyük oğlum rüzgar geldi..isteyerek,planlayarak yaptık hazırlıklıydık..
2010 yılında rüzgar büyüdü artık çalışmaya başlasam olur dedim,iş başvuruları yaptım heryere..haziran ayında birgece rüyamda hamile olduğumu gördüm eşime ağlayarak söylüyordum oda "sevinelim işte ne güzel"diyordu..sabah anlattığımda pek bi güldük..2 hafta sonra adet tarihim gecikti,olamazdı ama test yaptım çıkmadı,çok rahatladım,5 gün sonra hastaneye gidip kan tahlili yaptırıdığımda 4 haftalık hamile olduğumu öğrendim,ağlayarak çıktım hastaneden..olamaz dedim,istemiyorum dedim,napıcağıma karar veremedim,eşime 2 gün söylemedim,sonunda ağlayarak anlattım ama benim aksime çok sevindi kısmetimiz dedik ve doğurmaya karar verdik...
ve 3 mart 2011..birgün öncesi kesinleşti sezeryan tarihim,zaten herşey hazırdı ama ben korkudan ölebilirdim,2.sezeryanın ağrılı olduğu konusu kafamdaydı hep,iğneden bile korkan biri olarak ameliyatın ne kadar korkunç oldğunu söylememe gerek yok sanırım..
sabah 7 gb yatışımı yaptık,9 gb doktorum geldi,tahliller yapıldı,10:30 civarı beni çağırdılar,hemşireyle doğumhane kapısından girdik..allahım ölebilirdim,hemşirelere kaçsam mümkün mü deyip durdum..hazırlıklardan sonra ameliyat odasına geldim,o dakikalar korkudan zangır zangır titredim,çenemin titremesinden konuşamadım doğru düzgün..sürekli beni rahatlatmaya çalıştılar,hatta doktorum tarkandan acımıcak çalmayı bile teklif etti:1:anestesi uzmanına uyuduğumu anlarsınız değilmi deyip durum,sanki ilkkez yapıyor adam:1:en sonunda "aaa uyuyorum" dediğimi hatırlıyorum....
11:30...göözümü açtım bir odadayım,sesleri duyuyorum ama zor cevap veriyorum,hemşireler ağzını aç diiyor açıyorum,bu fenalaştı doktoru çağırın diyorlar,bi koşturmaca "allahım ölüyorum galiba"dedim..gözümü zorla açtığımda yanımda başka hasta..meğer onunla konuşuyorlarmış:9:sonunda odama çıkıyorum,heranı hatırlayarak,çok üşüyorum ama öyle pek ağrım yok,hani çok acicaktı..ağrı kesici yapıldıktan sonra bişeyim kalmyor,sadece 8 saat susuzluk çok zor geliyor,5-10 dakikaya iyice ayılıyorum..iyice bakıyorum deniz...çok küçük...istemediğimiz denizşimdi içimizi ısıtıyor...iyiki doğurmuşum diyorum..daha güzel bi duygu olamaz..allah isteyen herkese aratmadan versin...:emir_bebek:
hoşgeldin deniz....

:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:
maşallah canım çok güzel çok tebrik ederim Allah analı babalı büyütsün, zorluk çekmemişsin minik bebiş üzmemiş seni..
mutlu sağlıklı bir ömür dilerim ailenle..:nazar:
Hoşgeldin Deniz:)
 
hazır vaktim varken bende yazayım doğum hikayemi:emir_bebek:

eşimle 2004te evlendik,nişanlı olduğumuuz zamanda beri oğlumuz olsun ve adını rüzgar koyalım derdik.2007de artık zamanı dedik ve büyük oğlum rüzgar geldi..isteyerek,planlayarak yaptık hazırlıklıydık..
2010 yılında rüzgar büyüdü artık çalışmaya başlasam olur dedim,iş başvuruları yaptım heryere..haziran ayında birgece rüyamda hamile olduğumu gördüm eşime ağlayarak söylüyordum oda "sevinelim işte ne güzel"diyordu..sabah anlattığımda pek bi güldük..2 hafta sonra adet tarihim gecikti,olamazdı ama test yaptım çıkmadı,çok rahatladım,5 gün sonra hastaneye gidip kan tahlili yaptırıdığımda 4 haftalık hamile olduğumu öğrendim,ağlayarak çıktım hastaneden..olamaz dedim,istemiyorum dedim,napıcağıma karar veremedim,eşime 2 gün söylemedim,sonunda ağlayarak anlattım ama benim aksime çok sevindi kısmetimiz dedik ve doğurmaya karar verdik...
ve 3 mart 2011..birgün öncesi kesinleşti sezeryan tarihim,zaten herşey hazırdı ama ben korkudan ölebilirdim,2.sezeryanın ağrılı olduğu konusu kafamdaydı hep,iğneden bile korkan biri olarak ameliyatın ne kadar korkunç oldğunu söylememe gerek yok sanırım..
sabah 7 gb yatışımı yaptık,9 gb doktorum geldi,tahliller yapıldı,10:30 civarı beni çağırdılar,hemşireyle doğumhane kapısından girdik..allahım ölebilirdim,hemşirelere kaçsam mümkün mü deyip durdum..hazırlıklardan sonra ameliyat odasına geldim,o dakikalar korkudan zangır zangır titredim,çenemin titremesinden konuşamadım doğru düzgün..sürekli beni rahatlatmaya çalıştılar,hatta doktorum tarkandan acımıcak çalmayı bile teklif etti:1:anestesi uzmanına uyuduğumu anlarsınız değilmi deyip durum,sanki ilkkez yapıyor adam:1:en sonunda "aaa uyuyorum" dediğimi hatırlıyorum....
11:30...göözümü açtım bir odadayım,sesleri duyuyorum ama zor cevap veriyorum,hemşireler ağzını aç diiyor açıyorum,bu fenalaştı doktoru çağırın diyorlar,bi koşturmaca "allahım ölüyorum galiba"dedim..gözümü zorla açtığımda yanımda başka hasta..meğer onunla konuşuyorlarmış:9:sonunda odama çıkıyorum,heranı hatırlayarak,çok üşüyorum ama öyle pek ağrım yok,hani çok acicaktı..ağrı kesici yapıldıktan sonra bişeyim kalmyor,sadece 8 saat susuzluk çok zor geliyor,5-10 dakikaya iyice ayılıyorum..iyice bakıyorum deniz...çok küçük...istemediğimiz denizşimdi içimizi ısıtıyor...iyiki doğurmuşum diyorum..daha güzel bi duygu olamaz..allah isteyen herkese aratmadan versin...:emir_bebek:
hoşgeldin deniz....

çiğdemcim iyiki doğrumuşsın denizini sağlıkla büyütmeyi nasip etsin:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:
 
:43::43:ay canım beklemek hayattaki en büyük işkence..ama sabrının neticesini almışsın çok şükür...bebğinle ailenle bir ömür sağlıkla mutlulukla yaşarsınız inşallah...sütün bol olsun:nazar:

amin canım amin rabbim kimsenin kucağını boş koymasın inşallah bende çok okudum meryem suresini zekeriya peygamberin yahya sevgisini evlat hasretini rabbim nezaman isterse ozaman veriyor kim karışabilir işine isteyin vereyim demiş yeterki istemesini bilelim rabbim yahyana uzun ömürler versin adı gibi ulu olsun ailesine hayırlı evlat olsun

:43::43::43::43::43:ilknurcum canım arkadaşım ne güzel anlatmışsın yahya paşanız sağlıkla büyüsün :nazar::nazar::nazar::nazar:

çok teşekkürler arkadaşlar.Allah hepimize bu güzel duyguları yaşattı,yaşatacak.binlerce şükürler olsun
 
hazır vaktim varken bende yazayım doğum hikayemi:emir_bebek:

eşimle 2004te evlendik,nişanlı olduğumuuz zamanda beri oğlumuz olsun ve adını rüzgar koyalım derdik.2007de artık zamanı dedik ve büyük oğlum rüzgar geldi..isteyerek,planlayarak yaptık hazırlıklıydık..
2010 yılında rüzgar büyüdü artık çalışmaya başlasam olur dedim,iş başvuruları yaptım heryere..haziran ayında birgece rüyamda hamile olduğumu gördüm eşime ağlayarak söylüyordum oda "sevinelim işte ne güzel"diyordu..sabah anlattığımda pek bi güldük..2 hafta sonra adet tarihim gecikti,olamazdı ama test yaptım çıkmadı,çok rahatladım,5 gün sonra hastaneye gidip kan tahlili yaptırıdığımda 4 haftalık hamile olduğumu öğrendim,ağlayarak çıktım hastaneden..olamaz dedim,istemiyorum dedim,napıcağıma karar veremedim,eşime 2 gün söylemedim,sonunda ağlayarak anlattım ama benim aksime çok sevindi kısmetimiz dedik ve doğurmaya karar verdik...
ve 3 mart 2011..birgün öncesi kesinleşti sezeryan tarihim,zaten herşey hazırdı ama ben korkudan ölebilirdim,2.sezeryanın ağrılı olduğu konusu kafamdaydı hep,iğneden bile korkan biri olarak ameliyatın ne kadar korkunç oldğunu söylememe gerek yok sanırım..
sabah 7 gb yatışımı yaptık,9 gb doktorum geldi,tahliller yapıldı,10:30 civarı beni çağırdılar,hemşireyle doğumhane kapısından girdik..allahım ölebilirdim,hemşirelere kaçsam mümkün mü deyip durdum..hazırlıklardan sonra ameliyat odasına geldim,o dakikalar korkudan zangır zangır titredim,çenemin titremesinden konuşamadım doğru düzgün..sürekli beni rahatlatmaya çalıştılar,hatta doktorum tarkandan acımıcak çalmayı bile teklif etti:1:anestesi uzmanına uyuduğumu anlarsınız değilmi deyip durum,sanki ilkkez yapıyor adam:1:en sonunda "aaa uyuyorum" dediğimi hatırlıyorum....
11:30...göözümü açtım bir odadayım,sesleri duyuyorum ama zor cevap veriyorum,hemşireler ağzını aç diiyor açıyorum,bu fenalaştı doktoru çağırın diyorlar,bi koşturmaca "allahım ölüyorum galiba"dedim..gözümü zorla açtığımda yanımda başka hasta..meğer onunla konuşuyorlarmış:9:sonunda odama çıkıyorum,heranı hatırlayarak,çok üşüyorum ama öyle pek ağrım yok,hani çok acicaktı..ağrı kesici yapıldıktan sonra bişeyim kalmyor,sadece 8 saat susuzluk çok zor geliyor,5-10 dakikaya iyice ayılıyorum..iyice bakıyorum deniz...çok küçük...istemediğimiz denizşimdi içimizi ısıtıyor...iyiki doğurmuşum diyorum..daha güzel bi duygu olamaz..allah isteyen herkese aratmadan versin...:emir_bebek:
hoşgeldin deniz....

Rabbim sağlıkla huzurla büyütmeyi nasip etsin çiğdemcim.deniz bebeğimiz denizler kadar çok şanslı bir bebek olsun...
 
slm herkeze...bende fırsat bulmuşken doğum hikayemi paylaşmak istedim :34:

25 şubat cuma günü son hamile günümdü ve saatler geçmek bilmiyodu...cuma gecesi son hazırlıklarımı yaptım banyomu falan...kuranımı okudum bol bol dua ettim Allahıma doğumum rahat geçsin bebişim sağlıklı doğsun diye. sabaha kadar uyku girmedi gözüme heycandan sonunda 26 şubat sabah 6 tıda,yataktan kalktım oğlumda benimle kalktı oda hiç uyuyamadı heycandan...kahvaltısını hazırladım oğlumun eşim kalktı...saat 7 oldu ve evden çıktık. 7:30 da hastanedeydik odamıza yerleştik beni hazırladılar amelyat öncesi...ve dr.gelmesini bekledik.
saat 9 da amelyathaneye götürüldüm heycan ve korku bir aradaydı eşim oğlum annem hep yanımdaydı elimden tutuyolardı kendimi zor tuttum ağlamamak için ve ağlamadım oğlum beni ağlayarak görsün istemedim üzülmesin diye...neyse beni yatırdılar amelyat masasına bana bi titreme geldi heycandan ve soğuktan üzerime yeşil örtüler serdiler sadece göbek açıktaydı en çok acı çektiğimde sonda takılırkendi beni mah fetti...benimle konuşurlarken uyumuşum...veee gözümü bi açtım herşey bitmiş.amelyathaneden çıkarken ayılmışım kapının önünde herkez beni bekliyodu heycanla tabi benden önce bebeği gördüler bana anlatıyolardı eşimin sesini duydum ilk aşkım çok güzel bi kız doğurdun dedi 3800gr.dedi. ben yarı uykulu yarı uyanık kilosunu duyunca nasıl şaşırdım :32: sevindim...odama geçtim dikişlerime kum torbası koydular 2saat kaldı ama hiç ağrım yoktu aşırı...herşey çok güzel geçti çabucak olup bitti ve ben artık doğurmuştum bi ohhhhh çektim valla...ve kızımı getirdiler 9ay boyunca karnımda hoplayan meleğim yanımdaydı mis gibi kokuyodu yanakları tombul tombul hemen hemşireler emzirttiler nasılda emiyodu güzel kızım:nazar::nazar::nazar: işte benim hikayem hayatımın en güzel 2.olayıy 1.oğluşumun doğumu:31:
 
slm herkeze...bende fırsat bulmuşken doğum hikayemi paylaşmak istedim :34:

25 şubat cuma günü son hamile günümdü ve saatler geçmek bilmiyodu...cuma gecesi son hazırlıklarımı yaptım banyomu falan...kuranımı okudum bol bol dua ettim Allahıma doğumum rahat geçsin bebişim sağlıklı doğsun diye. sabaha kadar uyku girmedi gözüme heycandan sonunda 26 şubat sabah 6 tıda,yataktan kalktım oğlumda benimle kalktı oda hiç uyuyamadı heycandan...kahvaltısını hazırladım oğlumun eşim kalktı...saat 7 oldu ve evden çıktık. 7:30 da hastanedeydik odamıza yerleştik beni hazırladılar amelyat öncesi...ve dr.gelmesini bekledik.
saat 9 da amelyathaneye götürüldüm heycan ve korku bir aradaydı eşim oğlum annem hep yanımdaydı elimden tutuyolardı kendimi zor tuttum ağlamamak için ve ağlamadım oğlum beni ağlayarak görsün istemedim üzülmesin diye...neyse beni yatırdılar amelyat masasına bana bi titreme geldi heycandan ve soğuktan üzerime yeşil örtüler serdiler sadece göbek açıktaydı en çok acı çektiğimde sonda takılırkendi beni mah fetti...benimle konuşurlarken uyumuşum...veee gözümü bi açtım herşey bitmiş.amelyathaneden çıkarken ayılmışım kapının önünde herkez beni bekliyodu heycanla tabi benden önce bebeği gördüler bana anlatıyolardı eşimin sesini duydum ilk aşkım çok güzel bi kız doğurdun dedi 3800gr.dedi. ben yarı uykulu yarı uyanık kilosunu duyunca nasıl şaşırdım :32: sevindim...odama geçtim dikişlerime kum torbası koydular 2saat kaldı ama hiç ağrım yoktu aşırı...herşey çok güzel geçti çabucak olup bitti ve ben artık doğurmuştum bi ohhhhh çektim valla...ve kızımı getirdiler 9ay boyunca karnımda hoplayan meleğim yanımdaydı mis gibi kokuyodu yanakları tombul tombul hemen hemşireler emzirttiler nasılda emiyodu güzel kızım:nazar::nazar::nazar: işte benim hikayem hayatımın en güzel 2.olayıy 1.oğluşumun doğumu:31:
azizecim allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin meryem cereni:nazar::nazar::nazar::nazar:
 
didem jololo azize ne kadar güzel anlatmışsınızzz yaaa. bizede çok az kaldı İnşallah. Allahım bebeklerinize sağlıklı uzun ömür nasip etsin İnşallah
 
:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:
slm herkeze...bende fırsat bulmuşken doğum hikayemi paylaşmak istedim :34:

25 şubat cuma günü son hamile günümdü ve saatler geçmek bilmiyodu...cuma gecesi son hazırlıklarımı yaptım banyomu falan...kuranımı okudum bol bol dua ettim Allahıma doğumum rahat geçsin bebişim sağlıklı doğsun diye. sabaha kadar uyku girmedi gözüme heycandan sonunda 26 şubat sabah 6 tıda,yataktan kalktım oğlumda benimle kalktı oda hiç uyuyamadı heycandan...kahvaltısını hazırladım oğlumun eşim kalktı...saat 7 oldu ve evden çıktık. 7:30 da hastanedeydik odamıza yerleştik beni hazırladılar amelyat öncesi...ve dr.gelmesini bekledik.
saat 9 da amelyathaneye götürüldüm heycan ve korku bir aradaydı eşim oğlum annem hep yanımdaydı elimden tutuyolardı kendimi zor tuttum ağlamamak için ve ağlamadım oğlum beni ağlayarak görsün istemedim üzülmesin diye...neyse beni yatırdılar amelyat masasına bana bi titreme geldi heycandan ve soğuktan üzerime yeşil örtüler serdiler sadece göbek açıktaydı en çok acı çektiğimde sonda takılırkendi beni mah fetti...benimle konuşurlarken uyumuşum...veee gözümü bi açtım herşey bitmiş.amelyathaneden çıkarken ayılmışım kapının önünde herkez beni bekliyodu heycanla tabi benden önce bebeği gördüler bana anlatıyolardı eşimin sesini duydum ilk aşkım çok güzel bi kız doğurdun dedi 3800gr.dedi. ben yarı uykulu yarı uyanık kilosunu duyunca nasıl şaşırdım :32: sevindim...odama geçtim dikişlerime kum torbası koydular 2saat kaldı ama hiç ağrım yoktu aşırı...herşey çok güzel geçti çabucak olup bitti ve ben artık doğurmuştum bi ohhhhh çektim valla...ve kızımı getirdiler 9ay boyunca karnımda hoplayan meleğim yanımdaydı mis gibi kokuyodu yanakları tombul tombul hemen hemşireler emzirttiler nasılda emiyodu güzel kızım:nazar::nazar::nazar: işte benim hikayem hayatımın en güzel 2.olayıy 1.oğluşumun doğumu:31:

:nazar::nazar::nazar:maşallah Azize çok rahat ve kolay geçmiş.. kızının bahtı çok güzel olsun hayatı kolay olsun hiç bir zorlukla karşılaşmasın..
 
Didem'cim, İlknur'cum, Çiğdem'cim, Azize'cim, hepinizin hikayesi ayrı ayrı duygulu. Allah analı babalı büyütsün inşallah. Bahtları açık olsun.
 
:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:
maşallah canım çok güzel çok tebrik ederim Allah analı babalı büyütsün, zorluk çekmemişsin minik bebiş üzmemiş seni..
mutlu sağlıklı bir ömür dilerim ailenle..:nazar:
Hoşgeldin Deniz:)

sağol canım..amin

çiğdemcim iyiki doğrumuşsın denizini sağlıkla büyütmeyi nasip etsin:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:


amin..iyiki
Rabbim sağlıkla huzurla büyütmeyi nasip etsin çiğdemcim.deniz bebeğimiz denizler kadar çok şanslı bir bebek olsun...

inşallah...su gb ömrü olsun

slm herkeze...bende fırsat bulmuşken doğum hikayemi paylaşmak istedim :34:

25 şubat cuma günü son hamile günümdü ve saatler geçmek bilmiyodu...cuma gecesi son hazırlıklarımı yaptım banyomu falan...kuranımı okudum bol bol dua ettim Allahıma doğumum rahat geçsin bebişim sağlıklı doğsun diye. sabaha kadar uyku girmedi gözüme heycandan sonunda 26 şubat sabah 6 tıda,yataktan kalktım oğlumda benimle kalktı oda hiç uyuyamadı heycandan...kahvaltısını hazırladım oğlumun eşim kalktı...saat 7 oldu ve evden çıktık. 7:30 da hastanedeydik odamıza yerleştik beni hazırladılar amelyat öncesi...ve dr.gelmesini bekledik.
saat 9 da amelyathaneye götürüldüm heycan ve korku bir aradaydı eşim oğlum annem hep yanımdaydı elimden tutuyolardı kendimi zor tuttum ağlamamak için ve ağlamadım oğlum beni ağlayarak görsün istemedim üzülmesin diye...neyse beni yatırdılar amelyat masasına bana bi titreme geldi heycandan ve soğuktan üzerime yeşil örtüler serdiler sadece göbek açıktaydı en çok acı çektiğimde sonda takılırkendi beni mah fetti...benimle konuşurlarken uyumuşum...veee gözümü bi açtım herşey bitmiş.amelyathaneden çıkarken ayılmışım kapının önünde herkez beni bekliyodu heycanla tabi benden önce bebeği gördüler bana anlatıyolardı eşimin sesini duydum ilk aşkım çok güzel bi kız doğurdun dedi 3800gr.dedi. ben yarı uykulu yarı uyanık kilosunu duyunca nasıl şaşırdım :32: sevindim...odama geçtim dikişlerime kum torbası koydular 2saat kaldı ama hiç ağrım yoktu aşırı...herşey çok güzel geçti çabucak olup bitti ve ben artık doğurmuştum bi ohhhhh çektim valla...ve kızımı getirdiler 9ay boyunca karnımda hoplayan meleğim yanımdaydı mis gibi kokuyodu yanakları tombul tombul hemen hemşireler emzirttiler nasılda emiyodu güzel kızım:nazar::nazar::nazar: işte benim hikayem hayatımın en güzel 2.olayıy 1.oğluşumun doğumu:31:

bu sonda olayını bende okadar büyütmüşümki sanırım ondan pek acı duymadım ben yada ameliyata okadar konsantre olmuştum ki ondan anlamadım...hayırlı olsun tatlı kızın
 
:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:

:nazar::nazar::nazar:maşallah Azize çok rahat ve kolay geçmiş.. kızının bahtı çok güzel olsun hayatı kolay olsun hiç bir zorlukla karşılaşmasın..

didem jololo azize ne kadar güzel anlatmışsınızzz yaaa. bizede çok az kaldı İnşallah. Allahım bebeklerinize sağlıklı uzun ömür nasip etsin İnşallah

azizecim allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin meryem cereni:nazar::nazar::nazar::nazar:

çok sağolun kızlar :34: Allah sizleride kurtarsın inşallah:34:
 
hazır vaktim varken bende yazayım doğum hikayemi:emir_bebek:

eşimle 2004te evlendik,nişanlı olduğumuuz zamanda beri oğlumuz olsun ve adını rüzgar koyalım derdik.2007de artık zamanı dedik ve büyük oğlum rüzgar geldi..isteyerek,planlayarak yaptık hazırlıklıydık..
2010 yılında rüzgar büyüdü artık çalışmaya başlasam olur dedim,iş başvuruları yaptım heryere..haziran ayında birgece rüyamda hamile olduğumu gördüm eşime ağlayarak söylüyordum oda "sevinelim işte ne güzel"diyordu..sabah anlattığımda pek bi güldük..2 hafta sonra adet tarihim gecikti,olamazdı ama test yaptım çıkmadı,çok rahatladım,5 gün sonra hastaneye gidip kan tahlili yaptırıdığımda 4 haftalık hamile olduğumu öğrendim,ağlayarak çıktım hastaneden..olamaz dedim,istemiyorum dedim,napıcağıma karar veremedim,eşime 2 gün söylemedim,sonunda ağlayarak anlattım ama benim aksime çok sevindi kısmetimiz dedik ve doğurmaya karar verdik...
ve 3 mart 2011..birgün öncesi kesinleşti sezeryan tarihim,zaten herşey hazırdı ama ben korkudan ölebilirdim,2.sezeryanın ağrılı olduğu konusu kafamdaydı hep,iğneden bile korkan biri olarak ameliyatın ne kadar korkunç oldğunu söylememe gerek yok sanırım..
sabah 7 gb yatışımı yaptık,9 gb doktorum geldi,tahliller yapıldı,10:30 civarı beni çağırdılar,hemşireyle doğumhane kapısından girdik..allahım ölebilirdim,hemşirelere kaçsam mümkün mü deyip durdum..hazırlıklardan sonra ameliyat odasına geldim,o dakikalar korkudan zangır zangır titredim,çenemin titremesinden konuşamadım doğru düzgün..sürekli beni rahatlatmaya çalıştılar,hatta doktorum tarkandan acımıcak çalmayı bile teklif etti:1:anestesi uzmanına uyuduğumu anlarsınız değilmi deyip durum,sanki ilkkez yapıyor adam:1:en sonunda "aaa uyuyorum" dediğimi hatırlıyorum....
11:30...göözümü açtım bir odadayım,sesleri duyuyorum ama zor cevap veriyorum,hemşireler ağzını aç diiyor açıyorum,bu fenalaştı doktoru çağırın diyorlar,bi koşturmaca "allahım ölüyorum galiba"dedim..gözümü zorla açtığımda yanımda başka hasta..meğer onunla konuşuyorlarmış:9:sonunda odama çıkıyorum,heranı hatırlayarak,çok üşüyorum ama öyle pek ağrım yok,hani çok acicaktı..ağrı kesici yapıldıktan sonra bişeyim kalmyor,sadece 8 saat susuzluk çok zor geliyor,5-10 dakikaya iyice ayılıyorum..iyice bakıyorum deniz...çok küçük...istemediğimiz denizşimdi içimizi ısıtıyor...iyiki doğurmuşum diyorum..daha güzel bi duygu olamaz..allah isteyen herkese aratmadan versin...:emir_bebek:
hoşgeldin deniz....

slm herkeze...bende fırsat bulmuşken doğum hikayemi paylaşmak istedim :34:

25 şubat cuma günü son hamile günümdü ve saatler geçmek bilmiyodu...cuma gecesi son hazırlıklarımı yaptım banyomu falan...kuranımı okudum bol bol dua ettim Allahıma doğumum rahat geçsin bebişim sağlıklı doğsun diye. sabaha kadar uyku girmedi gözüme heycandan sonunda 26 şubat sabah 6 tıda,yataktan kalktım oğlumda benimle kalktı oda hiç uyuyamadı heycandan...kahvaltısını hazırladım oğlumun eşim kalktı...saat 7 oldu ve evden çıktık. 7:30 da hastanedeydik odamıza yerleştik beni hazırladılar amelyat öncesi...ve dr.gelmesini bekledik.
saat 9 da amelyathaneye götürüldüm heycan ve korku bir aradaydı eşim oğlum annem hep yanımdaydı elimden tutuyolardı kendimi zor tuttum ağlamamak için ve ağlamadım oğlum beni ağlayarak görsün istemedim üzülmesin diye...neyse beni yatırdılar amelyat masasına bana bi titreme geldi heycandan ve soğuktan üzerime yeşil örtüler serdiler sadece göbek açıktaydı en çok acı çektiğimde sonda takılırkendi beni mah fetti...benimle konuşurlarken uyumuşum...veee gözümü bi açtım herşey bitmiş.amelyathaneden çıkarken ayılmışım kapının önünde herkez beni bekliyodu heycanla tabi benden önce bebeği gördüler bana anlatıyolardı eşimin sesini duydum ilk aşkım çok güzel bi kız doğurdun dedi 3800gr.dedi. ben yarı uykulu yarı uyanık kilosunu duyunca nasıl şaşırdım :32: sevindim...odama geçtim dikişlerime kum torbası koydular 2saat kaldı ama hiç ağrım yoktu aşırı...herşey çok güzel geçti çabucak olup bitti ve ben artık doğurmuştum bi ohhhhh çektim valla...ve kızımı getirdiler 9ay boyunca karnımda hoplayan meleğim yanımdaydı mis gibi kokuyodu yanakları tombul tombul hemen hemşireler emzirttiler nasılda emiyodu güzel kızım:nazar::nazar::nazar: işte benim hikayem hayatımın en güzel 2.olayıy 1.oğluşumun doğumu:31:

:nazar::nazar::nazar:Allah ikinize de sağlıkla büyütmeyi nasip etsin arkadaşlar....maşallah bebişlerinize:nazar:darısı başımıza inş....
 
ve sıra bizde:))

eşimi daha tanımadan asık oldum ben..kim oldugunu bile bilmeden hayatımdaki en özel yeri alacagından adım gibi emindim..baska hayatların insanlarıydık..uzakların yabancılarıydık belki..ama RAbbim ol dedi gönüllerimiz baglanıverdi ansızın birbirine..bundan sonrası oldukca zor bir sürecti..
herseye ragmen nasip oldu binbir zorlukla olsun kurduk yuvamızı bütün engelleri astık..sonra benim gurbette baska bir hayata yolculugum baslayıverdi..hayatın zorlukları bir bir serilince önüme anne olmaktan korktum halbuki en cok istedigim seydi taa evcilik oynadıgım günlerden beri anne olmak..
bir yıl kadar dogum kontrol hapı denen zıkkımla korunduk..simdi gülüyorum aptallıgımıza..
tam korkumu yenip anne olmayı deli gibi tekrar istemeye baslamısken gelmesini istemedigim ama ısrarla peşpeşe gelen regl dönemleri...tek cizginin gözüme girdigi test cubukları...bir türlü yavrumuzun müjdesine eremeyişimiz..acabalar...ilk doktor yoluna düşüşümüz..ve ilk hüsran..
meger bosuna korunmusuz biz onca süre zaten bişeyler yolunda değilmiş..anne olmaktan korkarken ben annelige erişmek meger o kadar kolay değilmiş..
birden içine düştük en apansız ucurumların..hayat baska bir hal aldı..bebek icin yapılan calısmaların stresi kürler her yeni duyulan bilgiyi deneyiş falan baktık zaman geciyor daha iyi bir şeyler yapmak lazım düştük tedavi yollarına..tabi bu süreçte yalnızız eşimle ben..aslında ikimiz de yalnızız ayrı ayrı aramızda tayin nedeniyle bir de kmler varken..cok zor oldu ilk asılmayla basladık..oldugundan fazla uzun süren cevap alamadıgımız bir tedavi döneminde kendimde de sorun oldugnu ögrendigimde dünyam basıma yıkıldı..cok agladım cok kahrettim kendime..üstelik tüm bunları hasret cekerken yasamak zorunda kaldık eşimle birbirimize..
bir sonraki asama tüp bebek icin karar verdigimiz ay..eşim ayda bir kac kez gelebiliyordu yanıma izne..yumurtlama günleri desen bilen kim..periyodlar uzamıs hesaplar şaşmış..o ay sadece bir gün beraberdik..ve Rabbim o tek günü bize mucize kıldı çok şükür..tedaviye baslayacagız derken asılamanın ardından kendiliginden hamile kaldım..işte bu bizim mucizemizdi..
günüm gecti mi gecmedi mi bilmiyordum bile..öylesine bir test yapayım dedim icimde farklı bir his vardı gerci..ben anne olcam diye dalga geciyordum kendi kendime..sabahın köründe testi yaptım..tek cizgi cıkınca yine işte amannn dedim tam cıkarken tuvaletten aman Allahım o ne..aylarca bekledigim sey..sonunda ben de gördüm işte cift cizgiyi..Binlerce sükür RAbbime.
eşimin yanına gidene kadar söylemedim müjdemizi..önce emin oldum mucizemin gelişinden..sonra babamızın yanına gittik..onunla verdigmizi mücadelenin meyvesini birlikte tatmak istedim..cok şükür ki nasip oldu bize de..onun da yüzünde o eşsiz şükrü görmek nasip oldu hamdolsun..

derken yeni bir dönem basladı bizim icin..hamilelik sürecinde de mecburi yalnızlıklar kuzucugumun karnımda oldukca sükunetli olusu annesini korkutuşu evhamlar büyümeyen göbegimin hamilelikten süpheye düşürüsü derken dokuz ay geciverdi bisekilde..ama tembel kuzum dönemeyince sezeryana karar vermek zorunda kaldık..
dogum zamanı gelinceye kadar yogunluktan yorgunluktan heyecanı yasayamadım pek..ancak doguma girmeden evvel bastı yüregimi bir telas..nasıl bişeydi acaba anne olmak..kuzum iyi miydi..saglıklı mıydı..kavusmak nasip olacak mıydı derken kendimi ameliyathanede buldum heyecanla..damar yolu acımı ve epdrualin yapılması oldukca zor oldu bende..bir an korkmadım degil ama melegime kavusmanın heyecanı bastırdı tüm korkularımı..derken tatlı bir aglama sesi ardından dudaklarıma degen sıcacık bir yüz anında susan küçük kelebegim..ne kadar kücüktü Yarabbim..benimdi şimdi bu melek öyle mi..minicik bedeni bedenimden cıkmıstı işte kavusmustuk nihayet..nasıl güzeldi nasıl özeldi o an benim icin yeniden doğuş vaktiydi..bebegimle yeniden dogmuştum sanki..nasıl şükretsem az RAbbime o an cennetlere bedeldi..
kuzumu aldılar bakıma götürdüler ben de sabırla dikişlerin bitmesini bekledim ona kavusabilmek icin..dakikalar gecmek bilmedi o an..nasıl hasret cekiyordum daha şimdiden biricik varlıgıma..öyle tarif edilemez bir rüyanın içinde büyülenmiş gibi cıkardılar ameilyathaneden..herkes kapıda karsıladı beni gözlerinde tarifsiz bir parıltıyla..biricik askım sükranla baktı gözlerime..artık tam bir aileydik işte biz de..zor yollardan gecmiştik fakat sonunda kavusmustuk işte melegimize..odamıza cıktık prensesimi cicileri icinde getirdiler kollarıma..akca pakca pamuk gibi bir kuzu..minicik elleriyle sıkı sıkı tutundu annesine..artık hayatın tamamen baska bir boyutundaydım kızımla..artık anneydim ben de..
şükürler olsun ki mucizeler nasip oldu bize de..

şimdi melegimin annesi olarak bambaska bir maraton icindeyim..kuzucugumla dogum sonrası bitakım sıkıntılar yasadık..beslenme sorunu sarılık annelige alısma hayata tutunma derken zaman hızla akıp geciyor işte..hamdolsun ki o kollarımda artık..hamdolsun ki ben de anneyim sayesinde..
dilegim o ki yetebilirim yavruma saglıkla huzurla büyütebilirim kelebegimi huzur icinde..

Allahım bu yolda kimseyi sınamasın eksik bırakmasın dogum anında da cok dua ettim anne olmak isteyen herkese nasip etsin RAbbim bu eşsiz duyguyu bir an önce saglıkla hayırlsıyla..

işte bu da bizim hikayemiz ... basındaki tüm olumsuzluklara inat mutlu sonla biten yepyeni mutluluklara baslangıc olan en özel hikayem...:nazar:
 
ve sıra bizde:))

eşimi daha tanımadan asık oldum ben..kim oldugunu bile bilmeden hayatımdaki en özel yeri alacagından adım gibi emindim..baska hayatların insanlarıydık..uzakların yabancılarıydık belki..ama RAbbim ol dedi gönüllerimiz baglanıverdi ansızın birbirine..bundan sonrası oldukca zor bir sürecti..
herseye ragmen nasip oldu binbir zorlukla olsun kurduk yuvamızı bütün engelleri astık..sonra benim gurbette baska bir hayata yolculugum baslayıverdi..hayatın zorlukları bir bir serilince önüme anne olmaktan korktum halbuki en cok istedigim seydi taa evcilik oynadıgım günlerden beri anne olmak..
bir yıl kadar dogum kontrol hapı denen zıkkımla korunduk..simdi gülüyorum aptallıgımıza..
tam korkumu yenip anne olmayı deli gibi tekrar istemeye baslamısken gelmesini istemedigim ama ısrarla peşpeşe gelen regl dönemleri...tek cizginin gözüme girdigi test cubukları...bir türlü yavrumuzun müjdesine eremeyişimiz..acabalar...ilk doktor yoluna düşüşümüz..ve ilk hüsran..
meger bosuna korunmusuz biz onca süre zaten bişeyler yolunda değilmiş..anne olmaktan korkarken ben annelige erişmek meger o kadar kolay değilmiş..
birden içine düştük en apansız ucurumların..hayat baska bir hal aldı..bebek icin yapılan calısmaların stresi kürler her yeni duyulan bilgiyi deneyiş falan baktık zaman geciyor daha iyi bir şeyler yapmak lazım düştük tedavi yollarına..tabi bu süreçte yalnızız eşimle ben..aslında ikimiz de yalnızız ayrı ayrı aramızda tayin nedeniyle bir de kmler varken..cok zor oldu ilk asılmayla basladık..oldugundan fazla uzun süren cevap alamadıgımız bir tedavi döneminde kendimde de sorun oldugnu ögrendigimde dünyam basıma yıkıldı..cok agladım cok kahrettim kendime..üstelik tüm bunları hasret cekerken yasamak zorunda kaldık eşimle birbirimize..
bir sonraki asama tüp bebek icin karar verdigimiz ay..eşim ayda bir kac kez gelebiliyordu yanıma izne..yumurtlama günleri desen bilen kim..periyodlar uzamıs hesaplar şaşmış..o ay sadece bir gün beraberdik..ve Rabbim o tek günü bize mucize kıldı çok şükür..tedaviye baslayacagız derken asılamanın ardından kendiliginden hamile kaldım..işte bu bizim mucizemizdi..
günüm gecti mi gecmedi mi bilmiyordum bile..öylesine bir test yapayım dedim icimde farklı bir his vardı gerci..ben anne olcam diye dalga geciyordum kendi kendime..sabahın köründe testi yaptım..tek cizgi cıkınca yine işte amannn dedim tam cıkarken tuvaletten aman Allahım o ne..aylarca bekledigim sey..sonunda ben de gördüm işte cift cizgiyi..Binlerce sükür RAbbime.
eşimin yanına gidene kadar söylemedim müjdemizi..önce emin oldum mucizemin gelişinden..sonra babamızın yanına gittik..onunla verdigmizi mücadelenin meyvesini birlikte tatmak istedim..cok şükür ki nasip oldu bize de..onun da yüzünde o eşsiz şükrü görmek nasip oldu hamdolsun..

derken yeni bir dönem basladı bizim icin..hamilelik sürecinde de mecburi yalnızlıklar kuzucugumun karnımda oldukca sükunetli olusu annesini korkutuşu evhamlar büyümeyen göbegimin hamilelikten süpheye düşürüsü derken dokuz ay geciverdi bisekilde..ama tembel kuzum dönemeyince sezeryana karar vermek zorunda kaldık..
dogum zamanı gelinceye kadar yogunluktan yorgunluktan heyecanı yasayamadım pek..ancak doguma girmeden evvel bastı yüregimi bir telas..nasıl bişeydi acaba anne olmak..kuzum iyi miydi..saglıklı mıydı..kavusmak nasip olacak mıydı derken kendimi ameliyathanede buldum heyecanla..damar yolu acımı ve epdrualin yapılması oldukca zor oldu bende..bir an korkmadım degil ama melegime kavusmanın heyecanı bastırdı tüm korkularımı..derken tatlı bir aglama sesi ardından dudaklarıma degen sıcacık bir yüz anında susan küçük kelebegim..ne kadar kücüktü Yarabbim..benimdi şimdi bu melek öyle mi..minicik bedeni bedenimden cıkmıstı işte kavusmustuk nihayet..nasıl güzeldi nasıl özeldi o an benim icin yeniden doğuş vaktiydi..bebegimle yeniden dogmuştum sanki..nasıl şükretsem az RAbbime o an cennetlere bedeldi..
kuzumu aldılar bakıma götürdüler ben de sabırla dikişlerin bitmesini bekledim ona kavusabilmek icin..dakikalar gecmek bilmedi o an..nasıl hasret cekiyordum daha şimdiden biricik varlıgıma..öyle tarif edilemez bir rüyanın içinde büyülenmiş gibi cıkardılar ameilyathaneden..herkes kapıda karsıladı beni gözlerinde tarifsiz bir parıltıyla..biricik askım sükranla baktı gözlerime..artık tam bir aileydik işte biz de..zor yollardan gecmiştik fakat sonunda kavusmustuk işte melegimize..odamıza cıktık prensesimi cicileri icinde getirdiler kollarıma..akca pakca pamuk gibi bir kuzu..minicik elleriyle sıkı sıkı tutundu annesine..artık hayatın tamamen baska bir boyutundaydım kızımla..artık anneydim ben de..
şükürler olsun ki mucizeler nasip oldu bize de..

şimdi melegimin annesi olarak bambaska bir maraton icindeyim..kuzucugumla dogum sonrası bitakım sıkıntılar yasadık..beslenme sorunu sarılık annelige alısma hayata tutunma derken zaman hızla akıp geciyor işte..hamdolsun ki o kollarımda artık..hamdolsun ki ben de anneyim sayesinde..
dilegim o ki yetebilirim yavruma saglıkla huzurla büyütebilirim kelebegimi huzur icinde..

Allahım bu yolda kimseyi sınamasın eksik bırakmasın dogum anında da cok dua ettim anne olmak isteyen herkese nasip etsin RAbbim bu eşsiz duyguyu bir an önce saglıkla hayırlsıyla..

işte bu da bizim hikayemiz ... basındaki tüm olumsuzluklara inat mutlu sonla biten yepyeni mutluluklara baslangıc olan en özel hikayem...:nazar:

aaayy canımsın ya.. nasıl agladım...
Allah esirgesin seni eşini bebişini... hep mutlu olun insallah....

darısı bizlerin de hayırlısıyla bebeklerimize kavusmalarına... ccoook duygulandıııımm coookkk :5:
 
ve sıra bizde:))

eşimi daha tanımadan asık oldum ben..kim oldugunu bile bilmeden hayatımdaki en özel yeri alacagından adım gibi emindim..baska hayatların insanlarıydık..uzakların yabancılarıydık belki..ama RAbbim ol dedi gönüllerimiz baglanıverdi ansızın birbirine..bundan sonrası oldukca zor bir sürecti..
herseye ragmen nasip oldu binbir zorlukla olsun kurduk yuvamızı bütün engelleri astık..sonra benim gurbette baska bir hayata yolculugum baslayıverdi..hayatın zorlukları bir bir serilince önüme anne olmaktan korktum halbuki en cok istedigim seydi taa evcilik oynadıgım günlerden beri anne olmak..
bir yıl kadar dogum kontrol hapı denen zıkkımla korunduk..simdi gülüyorum aptallıgımıza..
tam korkumu yenip anne olmayı deli gibi tekrar istemeye baslamısken gelmesini istemedigim ama ısrarla peşpeşe gelen regl dönemleri...tek cizginin gözüme girdigi test cubukları...bir türlü yavrumuzun müjdesine eremeyişimiz..acabalar...ilk doktor yoluna düşüşümüz..ve ilk hüsran..
meger bosuna korunmusuz biz onca süre zaten bişeyler yolunda değilmiş..anne olmaktan korkarken ben annelige erişmek meger o kadar kolay değilmiş..
birden içine düştük en apansız ucurumların..hayat baska bir hal aldı..bebek icin yapılan calısmaların stresi kürler her yeni duyulan bilgiyi deneyiş falan baktık zaman geciyor daha iyi bir şeyler yapmak lazım düştük tedavi yollarına..tabi bu süreçte yalnızız eşimle ben..aslında ikimiz de yalnızız ayrı ayrı aramızda tayin nedeniyle bir de kmler varken..cok zor oldu ilk asılmayla basladık..oldugundan fazla uzun süren cevap alamadıgımız bir tedavi döneminde kendimde de sorun oldugnu ögrendigimde dünyam basıma yıkıldı..cok agladım cok kahrettim kendime..üstelik tüm bunları hasret cekerken yasamak zorunda kaldık eşimle birbirimize..
bir sonraki asama tüp bebek icin karar verdigimiz ay..eşim ayda bir kac kez gelebiliyordu yanıma izne..yumurtlama günleri desen bilen kim..periyodlar uzamıs hesaplar şaşmış..o ay sadece bir gün beraberdik..ve Rabbim o tek günü bize mucize kıldı çok şükür..tedaviye baslayacagız derken asılamanın ardından kendiliginden hamile kaldım..işte bu bizim mucizemizdi..
günüm gecti mi gecmedi mi bilmiyordum bile..öylesine bir test yapayım dedim icimde farklı bir his vardı gerci..ben anne olcam diye dalga geciyordum kendi kendime..sabahın köründe testi yaptım..tek cizgi cıkınca yine işte amannn dedim tam cıkarken tuvaletten aman Allahım o ne..aylarca bekledigim sey..sonunda ben de gördüm işte cift cizgiyi..Binlerce sükür RAbbime.
eşimin yanına gidene kadar söylemedim müjdemizi..önce emin oldum mucizemin gelişinden..sonra babamızın yanına gittik..onunla verdigmizi mücadelenin meyvesini birlikte tatmak istedim..cok şükür ki nasip oldu bize de..onun da yüzünde o eşsiz şükrü görmek nasip oldu hamdolsun..

derken yeni bir dönem basladı bizim icin..hamilelik sürecinde de mecburi yalnızlıklar kuzucugumun karnımda oldukca sükunetli olusu annesini korkutuşu evhamlar büyümeyen göbegimin hamilelikten süpheye düşürüsü derken dokuz ay geciverdi bisekilde..ama tembel kuzum dönemeyince sezeryana karar vermek zorunda kaldık..
dogum zamanı gelinceye kadar yogunluktan yorgunluktan heyecanı yasayamadım pek..ancak doguma girmeden evvel bastı yüregimi bir telas..nasıl bişeydi acaba anne olmak..kuzum iyi miydi..saglıklı mıydı..kavusmak nasip olacak mıydı derken kendimi ameliyathanede buldum heyecanla..damar yolu acımı ve epdrualin yapılması oldukca zor oldu bende..bir an korkmadım degil ama melegime kavusmanın heyecanı bastırdı tüm korkularımı..derken tatlı bir aglama sesi ardından dudaklarıma degen sıcacık bir yüz anında susan küçük kelebegim..ne kadar kücüktü Yarabbim..benimdi şimdi bu melek öyle mi..minicik bedeni bedenimden cıkmıstı işte kavusmustuk nihayet..nasıl güzeldi nasıl özeldi o an benim icin yeniden doğuş vaktiydi..bebegimle yeniden dogmuştum sanki..nasıl şükretsem az RAbbime o an cennetlere bedeldi..
kuzumu aldılar bakıma götürdüler ben de sabırla dikişlerin bitmesini bekledim ona kavusabilmek icin..dakikalar gecmek bilmedi o an..nasıl hasret cekiyordum daha şimdiden biricik varlıgıma..öyle tarif edilemez bir rüyanın içinde büyülenmiş gibi cıkardılar ameilyathaneden..herkes kapıda karsıladı beni gözlerinde tarifsiz bir parıltıyla..biricik askım sükranla baktı gözlerime..artık tam bir aileydik işte biz de..zor yollardan gecmiştik fakat sonunda kavusmustuk işte melegimize..odamıza cıktık prensesimi cicileri icinde getirdiler kollarıma..akca pakca pamuk gibi bir kuzu..minicik elleriyle sıkı sıkı tutundu annesine..artık hayatın tamamen baska bir boyutundaydım kızımla..artık anneydim ben de..
şükürler olsun ki mucizeler nasip oldu bize de..

şimdi melegimin annesi olarak bambaska bir maraton icindeyim..kuzucugumla dogum sonrası bitakım sıkıntılar yasadık..beslenme sorunu sarılık annelige alısma hayata tutunma derken zaman hızla akıp geciyor işte..hamdolsun ki o kollarımda artık..hamdolsun ki ben de anneyim sayesinde..
dilegim o ki yetebilirim yavruma saglıkla huzurla büyütebilirim kelebegimi huzur icinde..

Allahım bu yolda kimseyi sınamasın eksik bırakmasın dogum anında da cok dua ettim anne olmak isteyen herkese nasip etsin RAbbim bu eşsiz duyguyu bir an önce saglıkla hayırlsıyla..

işte bu da bizim hikayemiz ... basındaki tüm olumsuzluklara inat mutlu sonla biten yepyeni mutluluklara baslangıc olan en özel hikayem...:nazar:

canımmmm çok içten anlatmışsın yaşadığınız sıkıntıları ve sonunda mucizeye kavuşmanızı....Allah eşinle sana bağışlasın yavrunu...analı babalı sağlıkla büyütmeyi nasip etsin inş...
 
yıl 2002 temmuzun 14 ünde evlendik hayatımın aşkıyla...herşey çok güzeldi düğün borçlarımızı ödemek adına ilk bir yıl bebek düşünmüyorduk ama öyle sıkı sıkıyada korunmuyorduk.Allah verirse hesabı yani.bir yılı doldurduk ve hadi bebek gelsin evimiz şenlensin istedik.veee kabus başladı....
korunmayı bırakınca planlı gebelik için k.doğum uzmanının yolunu tuttuk ve bizim normal yollarla bebek sahibi olamayacağımızı öğrendik.tüp bebekten başka şansımız yoktu aşılama bile olmazdı.yıkıldık tabiki...
özelliklede eşim psikolojisi bu konuda epeyce bozuldu.neyseki henüz gençtik epeyce vaktimiz vardı beklemek alışmak durumu sindirmek için.böylece 2003 ten 2009 un ilk ayına kadar bekledik.ama nasıl beklediğimizi birde bana sorun her ay belkide bir mucize olur mu düşüncesiyle geçen hayal kırıklığı...
nihayet 2009 ocak 1 de bizde tedaviye başladık herşey çok güzeldi olumlu bir tedavi süreci sonunda hayallerim gerçek olmuştu hamileydim...
sonra bebeği görmeyi umut ederek gittiğimiz doktordan dış gebelik olduğunu ve ameliyat olacağımı öğrenerek çıktık...
ameliyat,bebeğimin gidişi,acılar...
ama yılmadık hemen tedaviye devam ettik bu sefer olmadı...
sonra tekrar...
yine olmadı...
sonra yani bu kez yani 4. denemede umutlar tükenmek üzereyken yahyama kavuşacağımızı öğrendik gerçi içten içten biliyorduk çünkü geleceğini ve adını yüce rabbim belirlemişti bile...
sıkıntılarla geçen heran bebeğimi kaybetme tehlikesi yaşadığım nadir görülen bir durum yüzünden doktorumuz 3 kilo olduğunda alacağımızı söyledi yahyamı kucağımıza
son zamanlarda yaşanan sıkıntılar doktorumuzun değişmesi hastane yatışı derken işte o gün gelip çatmıştı 2 mart sabahı 8:30 da sezeryana girdim ve 9:10 da yayham dünyaya gözlerini açtı.minik mucizem artık benimleydi.dünyanın en güzel duygusu bu...
onun dünyaya benim ona alışmamla geçen 6 günün sonunda bunlarıda yazmak nasip oldu işte...
narkozdan az önce benim gibi bu yolda uğraş veren henüz benim tattığım bu güzel duguları tadamamış tüm arkadaşlarım için dua ettim.inşallah rabbim onlarada en kısa zamanda mucizelerini gönderir...
inşallah rabbim böyle meleklerini bekleyen kimsenin kucağını boş bırakmaz...
AMİNNNNNNNN........

hazır vaktim varken bende yazayım doğum hikayemi:emir_bebek:

eşimle 2004te evlendik,nişanlı olduğumuuz zamanda beri oğlumuz olsun ve adını rüzgar koyalım derdik.2007de artık zamanı dedik ve büyük oğlum rüzgar geldi..isteyerek,planlayarak yaptık hazırlıklıydık..
2010 yılında rüzgar büyüdü artık çalışmaya başlasam olur dedim,iş başvuruları yaptım heryere..haziran ayında birgece rüyamda hamile olduğumu gördüm eşime ağlayarak söylüyordum oda "sevinelim işte ne güzel"diyordu..sabah anlattığımda pek bi güldük..2 hafta sonra adet tarihim gecikti,olamazdı ama test yaptım çıkmadı,çok rahatladım,5 gün sonra hastaneye gidip kan tahlili yaptırıdığımda 4 haftalık hamile olduğumu öğrendim,ağlayarak çıktım hastaneden..olamaz dedim,istemiyorum dedim,napıcağıma karar veremedim,eşime 2 gün söylemedim,sonunda ağlayarak anlattım ama benim aksime çok sevindi kısmetimiz dedik ve doğurmaya karar verdik...
ve 3 mart 2011..birgün öncesi kesinleşti sezeryan tarihim,zaten herşey hazırdı ama ben korkudan ölebilirdim,2.sezeryanın ağrılı olduğu konusu kafamdaydı hep,iğneden bile korkan biri olarak ameliyatın ne kadar korkunç oldğunu söylememe gerek yok sanırım..
sabah 7 gb yatışımı yaptık,9 gb doktorum geldi,tahliller yapıldı,10:30 civarı beni çağırdılar,hemşireyle doğumhane kapısından girdik..allahım ölebilirdim,hemşirelere kaçsam mümkün mü deyip durdum..hazırlıklardan sonra ameliyat odasına geldim,o dakikalar korkudan zangır zangır titredim,çenemin titremesinden konuşamadım doğru düzgün..sürekli beni rahatlatmaya çalıştılar,hatta doktorum tarkandan acımıcak çalmayı bile teklif etti:1:anestesi uzmanına uyuduğumu anlarsınız değilmi deyip durum,sanki ilkkez yapıyor adam:1:en sonunda "aaa uyuyorum" dediğimi hatırlıyorum....
11:30...göözümü açtım bir odadayım,sesleri duyuyorum ama zor cevap veriyorum,hemşireler ağzını aç diiyor açıyorum,bu fenalaştı doktoru çağırın diyorlar,bi koşturmaca "allahım ölüyorum galiba"dedim..gözümü zorla açtığımda yanımda başka hasta..meğer onunla konuşuyorlarmış:9:sonunda odama çıkıyorum,heranı hatırlayarak,çok üşüyorum ama öyle pek ağrım yok,hani çok acicaktı..ağrı kesici yapıldıktan sonra bişeyim kalmyor,sadece 8 saat susuzluk çok zor geliyor,5-10 dakikaya iyice ayılıyorum..iyice bakıyorum deniz...çok küçük...istemediğimiz denizşimdi içimizi ısıtıyor...iyiki doğurmuşum diyorum..daha güzel bi duygu olamaz..allah isteyen herkese aratmadan versin...:emir_bebek:
hoşgeldin deniz....

slm herkeze...bende fırsat bulmuşken doğum hikayemi paylaşmak istedim :34:

25 şubat cuma günü son hamile günümdü ve saatler geçmek bilmiyodu...cuma gecesi son hazırlıklarımı yaptım banyomu falan...kuranımı okudum bol bol dua ettim Allahıma doğumum rahat geçsin bebişim sağlıklı doğsun diye. sabaha kadar uyku girmedi gözüme heycandan sonunda 26 şubat sabah 6 tıda,yataktan kalktım oğlumda benimle kalktı oda hiç uyuyamadı heycandan...kahvaltısını hazırladım oğlumun eşim kalktı...saat 7 oldu ve evden çıktık. 7:30 da hastanedeydik odamıza yerleştik beni hazırladılar amelyat öncesi...ve dr.gelmesini bekledik.
saat 9 da amelyathaneye götürüldüm heycan ve korku bir aradaydı eşim oğlum annem hep yanımdaydı elimden tutuyolardı kendimi zor tuttum ağlamamak için ve ağlamadım oğlum beni ağlayarak görsün istemedim üzülmesin diye...neyse beni yatırdılar amelyat masasına bana bi titreme geldi heycandan ve soğuktan üzerime yeşil örtüler serdiler sadece göbek açıktaydı en çok acı çektiğimde sonda takılırkendi beni mah fetti...benimle konuşurlarken uyumuşum...veee gözümü bi açtım herşey bitmiş.amelyathaneden çıkarken ayılmışım kapının önünde herkez beni bekliyodu heycanla tabi benden önce bebeği gördüler bana anlatıyolardı eşimin sesini duydum ilk aşkım çok güzel bi kız doğurdun dedi 3800gr.dedi. ben yarı uykulu yarı uyanık kilosunu duyunca nasıl şaşırdım :32: sevindim...odama geçtim dikişlerime kum torbası koydular 2saat kaldı ama hiç ağrım yoktu aşırı...herşey çok güzel geçti çabucak olup bitti ve ben artık doğurmuştum bi ohhhhh çektim valla...ve kızımı getirdiler 9ay boyunca karnımda hoplayan meleğim yanımdaydı mis gibi kokuyodu yanakları tombul tombul hemen hemşireler emzirttiler nasılda emiyodu güzel kızım:nazar::nazar::nazar: işte benim hikayem hayatımın en güzel 2.olayıy 1.oğluşumun doğumu:31:

kızlar okudum hikayelerinizi. mahvettiniz beni , ağlamaktan şişti gözlerim. ama mutlu son.........hepiniz adına çok sevindim.
ve benim için son 5 gün...... korku,heyecan,merak, herşey var...............
 
Bizde hikayemizi yazalım artık.

Eşimle 15 yıldır birlikteyiz,10 yıldır da evliyiz.Üniversitede okuduğum son yılda eşimle evlendim,okuldan da evli olarak mezun oldum:34:

Eşimin çok istemesine rağmen ben 30 lu yaşlara gelene kadar çocuk sahibi olmaya hiç cesaret edemedim,kendimi de hazır hissetmedim.
Geçtiğimiz yılın Nisan ayından itibaren bebek sahibi olmaya karar verdim.Eşim çok sık seyahat eden biri olduğu için yumurtlama dönemini tutturmak oldukça problem oldu.Yine KK sayesinde ovulasyon testlerinden haberdar oldum.Evin içerisinde ovulasyon testleri ile eşini kovalayan ben Haziran 13 de amacına ulaşıp 15 de de yumurtlama ile birlikte hamile kalmayı başardım.:66:
Stressiz son derece rahat bir hamilelik geçirip 9 ayın sonunda 28 Şubat Pazartesi sabahı tarihine spinal sezeryan tarihimizi aldık.
Pazar günü annem Çanakkaleden,kayınvalidemler Kocaeli'nden yanımıza geldiler.Akşamüstü kuaföre gidip fönümü çektirdim,manikür işlemleri halledildi.Akşam heyecandan uyuyamam derken gece oldukça rahat bir uyku ile Pazartesi sabahına uyandım.
Hastanede 9 da olmam söylenmişti yatış işlemleri,odaya yerleşmemizle saat 10 u geçmişti.Odada hazırlıklar başladı,benim hemşirem ve bebek hemşireleri,anestezi uzmanı odada ayrı ayrı kayıt aldılar.10 gibi ameliyata girmeyi beklerken saat 11.30 olmuştu.
11.40 da hemşireler ameliyathaneye gideceğimizi haber verdiler.Eşim ve ailemle vedalaştıktan sonra ameliyathane yolunu tuttuk.
Ameliyathanede anestezi uzmanı bayan işlemleri sırası ile anlatıp belden iğnemi yaptı.O arada drum geldi.Belden aşağıda sıcaklık hissi hissedip hissetmediğim soruldu.İğne etkili olmuştu belden aşağıyı hissetmiyordum.Hemen işleme başlayıp drum tüm yaptığı işlemleri anlatmaya başladı.
10 dk sonra evet görünüyor,,geliyoooorrrrrr kelimeleri ile kızım dünyaya geldi.İlk saniyeler ağlama sesini duyamadım o an panik oldum.Druma ağlamıyor mu diye sordum.
Ağlamaz olur mu annesi ağlıyor,Seda eşine benziyor dedi.
Hemen hemşireler yanağıma getirdiler minik aşkımı,kızımı görür görmez metanetli olan ben yelkenleri suya indirdim ve druma teşekkür ettim.
Bebeğimi temizlemek ve kontrolleri için götürdüler.Geri kalan 10 dk da dr.um dikiş işlemlerini bitirdi.Ameliyathaneden çıkış anımda eşim beni kapıda bekliyordu.Acısı,sızısız bir operasyondan çıktığım için eşimi görür görmez ben sana bu yöntemle 2 çocuk daha doğururum dedim,gülüştük.
Arayan,gelenlerle,kızımı emzirmekle akşam oluverdi.Akşam drumun talimatıyla süt gelmesi için ağrı kesiceler kesilince gerçekle yüzleştim.Dikiş yerlerim öyle bir ağrıyordu ki tarif edilemez bir acıydı.Bir de üstüne yürüyüşler başlayınca ilk gece kabus ötesi oldu.İtiraf etmeliyim ki sezeryanı hafife almışım.Ne saçım başım,ne manikür,ne makyaj 2 gün süresince gözüm acıdan başka bir şey görmedi:52::52:
Kızımı kollarıma aldıkça,yüzüne baktıkça da acılarım katlanabilir bir hal aldı.
Genel anlamda doğumumdan drumdan çok memnun kaldım.
9 Ay süresince beklediğimiz o müthiş anı yaşadığıma da çok memnunum.Kızımın doğduğunu duymak,görmek anlatılamaz bir duyguydu.
Daha çok ayrıntılar varsa da kısaca kızımdan kalan vakitle ancak bu kadarını yazmak mümkün oldu.
 
Bizde hikayemizi yazalım artık.

Eşimle 15 yıldır birlikteyiz,10 yıldır da evliyiz.Üniversitede okuduğum son yılda eşimle evlendim,okuldan da evli olarak mezun oldum:34:

Eşimin çok istemesine rağmen ben 30 lu yaşlara gelene kadar çocuk sahibi olmaya hiç cesaret edemedim,kendimi de hazır hissetmedim.
Geçtiğimiz yılın Nisan ayından itibaren bebek sahibi olmaya karar verdim.Eşim çok sık seyahat eden biri olduğu için yumurtlama dönemini tutturmak oldukça problem oldu.Yine KK sayesinde ovulasyon testlerinden haberdar oldum.Evin içerisinde ovulasyon testleri ile eşini kovalayan ben Haziran 13 de amacına ulaşıp 15 de de yumurtlama ile birlikte hamile kalmayı başardım.:66:
Stressiz son derece rahat bir hamilelik geçirip 9 ayın sonunda 28 Şubat Pazartesi sabahı tarihine spinal sezeryan tarihimizi aldık.
Pazar günü annem Çanakkaleden,kayınvalidemler Kocaeli'nden yanımıza geldiler.Akşamüstü kuaföre gidip fönümü çektirdim,manikür işlemleri halledildi.Akşam heyecandan uyuyamam derken gece oldukça rahat bir uyku ile Pazartesi sabahına uyandım.
Hastanede 9 da olmam söylenmişti yatış işlemleri,odaya yerleşmemizle saat 10 u geçmişti.Odada hazırlıklar başladı,benim hemşirem ve bebek hemşireleri,anestezi uzmanı odada ayrı ayrı kayıt aldılar.10 gibi ameliyata girmeyi beklerken saat 11.30 olmuştu.
11.40 da hemşireler ameliyathaneye gideceğimizi haber verdiler.Eşim ve ailemle vedalaştıktan sonra ameliyathane yolunu tuttuk.
Ameliyathanede anestezi uzmanı bayan işlemleri sırası ile anlatıp belden iğnemi yaptı.O arada drum geldi.Belden aşağıda sıcaklık hissi hissedip hissetmediğim soruldu.İğne etkili olmuştu belden aşağıyı hissetmiyordum.Hemen işleme başlayıp drum tüm yaptığı işlemleri anlatmaya başladı.
10 dk sonra evet görünüyor,,geliyoooorrrrrr kelimeleri ile kızım dünyaya geldi.İlk saniyeler ağlama sesini duyamadım o an panik oldum.Druma ağlamıyor mu diye sordum.
Ağlamaz olur mu annesi ağlıyor,Seda eşine benziyor dedi.
Hemen hemşireler yanağıma getirdiler minik aşkımı,kızımı görür görmez metanetli olan ben yelkenleri suya indirdim ve druma teşekkür ettim.
Bebeğimi temizlemek ve kontrolleri için götürdüler.Geri kalan 10 dk da dr.um dikiş işlemlerini bitirdi.Ameliyathaneden çıkış anımda eşim beni kapıda bekliyordu.Acısı,sızısız bir operasyondan çıktığım için eşimi görür görmez ben sana bu yöntemle 2 çocuk daha doğururum dedim,gülüştük.
Arayan,gelenlerle,kızımı emzirmekle akşam oluverdi.Akşam drumun talimatıyla süt gelmesi için ağrı kesiceler kesilince gerçekle yüzleştim.Dikiş yerlerim öyle bir ağrıyordu ki tarif edilemez bir acıydı.Bir de üstüne yürüyüşler başlayınca ilk gece kabus ötesi oldu.İtiraf etmeliyim ki sezeryanı hafife almışım.Ne saçım başım,ne manikür,ne makyaj 2 gün süresince gözüm acıdan başka bir şey görmedi:52::52:
Kızımı kollarıma aldıkça,yüzüne baktıkça da acılarım katlanabilir bir hal aldı.
Genel anlamda doğumumdan drumdan çok memnun kaldım.
9 Ay süresince beklediğimiz o müthiş anı yaşadığıma da çok memnunum.Kızımın doğduğunu duymak,görmek anlatılamaz bir duyguydu.
Daha çok ayrıntılar varsa da kısaca kızımdan kalan vakitle ancak bu kadarını yazmak mümkün oldu.

Çok güzel anlatmışsın canım... her dogum hikayesinde old. gibi yine cok duygulandım.
Allah bagışlasın bebişini.. mutluluklar diliyorum canım :69:
 
Back