- 23 Haziran 2010
- 3.479
- 5
merhaba kızlar sabah sabah ben... gece 4'e kadar sinirinden ağlayan ve 2 saatlik uykuya rağmen sinirinden uyuyamayan ben...
lohusalık depresyonu sardı beni, eşim saat 1 gibi dükkanı kapatıp eve çıktı, çocuk huysuz akşam 8den beri 1 saat uyumuş uyumuyor, benim gözümden uyku o biçim... bana kalk yemek hazırla demez mi gözlerine baktım kötü kötü gitti kendisi hazırladı, tekiz odada oğlumla uyuyamıyorm korkudan ki oğlum da uyumadı zaten 2'ye kadar... bekliyorum beyfendinin gelmesini film izliyor... gidiyim karıma bakayım naptı dediği yok... kalktım tuvalete kapıları çarpa çarpa neyse gittim yattım ama nasıl ağlıyorum geldi yanıma , aşkım noldu hayatım noldu dedim git başımdan bişe olduğu yok... 5 dk ısrar etti sonra eee naparsan yap dedi döndü arkasını yattı, burak 10 dk sonra uyandı uyumuyor gene, sinirlendim aldım yastığı gittim salona açtım koltuğu saat 3'ten beri salondayız oğlumla ve bunu farketmesine rağmen hala gelmedi yanıma... şuan uyuyor mışıl mışıl olsn annemin gitmesini bekliyorm annem gitsin eğer huylarına böyle devam ederse çk kavga edicez demektir...
mervecim çok hassas bir dönemdeyiz. ben de bazen her şeyine alınıyorum eşimin, değiştin deyip duruyorum. ama değişen biziz galiba. annen yanındaymış ya ona güveniyordur, annen gidince daha fazla yardımcı olur merak etme. çok üzme kendini, burak da senden etkilenip uyumuyordur. ben ne zaman gergin olsam, yaman da huysuzlaşıyor, memeyi bulayıp sinirleniyor, ağlıyor uyumuyor, ben sakinleşince sakinleşiyor o da. annen gidince eşinle konuşmayı dene, erkeklere surat yaparak, kapı çarparak anlatılmıyor bir şeyler maalesef. anlatmak gerekiyor illa.