- 5 Kasım 2007
- 7.521
- 2
-
- Konu Sahibi siribron48
- #21
güzel annişler hepinizin gözü aydın Allah analı babalı büyütmeyi nasip etsin meleklerinizi darısı hayırlısıyla bize inşallah
Çok bekledim ama geldin canım kızım
6 yıllık evliydik ve 3 yıldır bebek istiyorduk bir sürü tedaviler bir başarısız tüp denemesi ne kadar kötüydü hayat.Derken eşim 14 ağustos günü hadi kalk dr a gidelim dedi adetimin 2. günüydü gittik ve hemen muayeneye aldılar her şey rüya gibiydi dr hemen tedaviye başlayalım dedi eşim tamam dedi iğneler ilaçlar ve aynı gün ilk iğnemi kullandım sonraki günler eşim vurdu karnımdan iğneleri her şey çok hızlıydı ve yumurta toplama günü birden her şey ters gitti.8 de hastanede olmamız gerekirken trafikte kaldık 9.5 vardık acilen ameliyathane derken yumurtamın birini kaybetmişim.hepside gidebilirdi.sonra bekleyiş.yarın arıycaz embriyo olmuşsa transfer için çağırcaz dediler.Saatler geçti aramadılar dedik artık olmadı sabaha kadar eşimle ağladık sabah hastaneyi aradım ordan oraya bağladılar ve en sonunda dr çıktı saat 13.30 da burda olun transferinizi yapalım dedi.sevinçten çıldırdım ve transfer 15 gün bitmeyen bekleme süresi 120 tane iğne ne kadar canım acıyordu ama değerdi.12 eylül sabahı tahlilimi yaptırdım saat 3 te belli olacaktı eşime gelirken sen al dedim almadan gelmiş kendim gittim raporu aldım.Zarf elimdeyken açsammı açmasam mı diyordum negatifse düşüp bayılırım ama ya pozitifse derken açtım sonuç pozitifti bembeyaz olmuşum eve geldim eşim olumsuz sanmış sarıldı eline verdim içeri gidip oturdum açtı baktı sadece birbirimize baktık kaldık.Artık bizimde bir bebişimiz olacaktı ve derken zorlu maraton başladı.işe gidiyordum ama korkarak ve idrardan sonra gelen kanamalar düşük tehdidi ve devamlı yatak istirahatim tam 6 ay yattım ama kızım beni hiç bırakmadı.Ve siz en büyük dostlarım sırdaşlarım mayıs anneleri hep yanımdaydınız teşekkür ediyorum hepinize ve artık günüm geldi.Yarın 11 Mayıs 2009 ve kızım geliyor şimdide dualarınıza ihtiyacım var.
Çok bekledim ama geldin canım kızım
6 yıllık evliydik ve 3 yıldır bebek istiyorduk bir sürü tedaviler bir başarısız tüp denemesi ne kadar kötüydü hayat.Derken eşim 14 ağustos günü hadi kalk dr a gidelim dedi adetimin 2. günüydü gittik ve hemen muayeneye aldılar her şey rüya gibiydi dr hemen tedaviye başlayalım dedi eşim tamam dedi iğneler ilaçlar ve aynı gün ilk iğnemi kullandım sonraki günler eşim vurdu karnımdan iğneleri her şey çok hızlıydı ve yumurta toplama günü birden her şey ters gitti.8 de hastanede olmamız gerekirken trafikte kaldık 9.5 vardık acilen ameliyathane derken yumurtamın birini kaybetmişim.hepside gidebilirdi.sonra bekleyiş.yarın arıycaz embriyo olmuşsa transfer için çağırcaz dediler.Saatler geçti aramadılar dedik artık olmadı sabaha kadar eşimle ağladık sabah hastaneyi aradım ordan oraya bağladılar ve en sonunda dr çıktı saat 13.30 da burda olun transferinizi yapalım dedi.sevinçten çıldırdım ve transfer 15 gün bitmeyen bekleme süresi 120 tane iğne ne kadar canım acıyordu ama değerdi.12 eylül sabahı tahlilimi yaptırdım saat 3 te belli olacaktı eşime gelirken sen al dedim almadan gelmiş kendim gittim raporu aldım.Zarf elimdeyken açsammı açmasam mı diyordum negatifse düşüp bayılırım ama ya pozitifse derken açtım sonuç pozitifti bembeyaz olmuşum eve geldim eşim olumsuz sanmış sarıldı eline verdim içeri gidip oturdum açtı baktı sadece birbirimize baktık kaldık.Artık bizimde bir bebişimiz olacaktı ve derken zorlu maraton başladı.işe gidiyordum ama korkarak ve idrardan sonra gelen kanamalar düşük tehdidi ve devamlı yatak istirahatim tam 6 ay yattım ama kızım beni hiç bırakmadı.Ve siz en büyük dostlarım sırdaşlarım mayıs anneleri hep yanımdaydınız teşekkür ediyorum hepinize ve artık günüm geldi.Yarın 11 Mayıs 2009 ve kızım geliyor şimdide dualarınıza ihtiyacım var.
Çok bekledim ama geldin canım kızım
6 yıllık evliydik ve 3 yıldır bebek istiyorduk bir sürü tedaviler bir başarısız tüp denemesi ne kadar kötüydü hayat.Derken eşim 14 ağustos günü hadi kalk dr a gidelim dedi adetimin 2. günüydü gittik ve hemen muayeneye aldılar her şey rüya gibiydi dr hemen tedaviye başlayalım dedi eşim tamam dedi iğneler ilaçlar ve aynı gün ilk iğnemi kullandım sonraki günler eşim vurdu karnımdan iğneleri her şey çok hızlıydı ve yumurta toplama günü birden her şey ters gitti.8 de hastanede olmamız gerekirken trafikte kaldık 9.5 vardık acilen ameliyathane derken yumurtamın birini kaybetmişim.hepside gidebilirdi.sonra bekleyiş.yarın arıycaz embriyo olmuşsa transfer için çağırcaz dediler.Saatler geçti aramadılar dedik artık olmadı sabaha kadar eşimle ağladık sabah hastaneyi aradım ordan oraya bağladılar ve en sonunda dr çıktı saat 13.30 da burda olun transferinizi yapalım dedi.sevinçten çıldırdım ve transfer 15 gün bitmeyen bekleme süresi 120 tane iğne ne kadar canım acıyordu ama değerdi.12 eylül sabahı tahlilimi yaptırdım saat 3 te belli olacaktı eşime gelirken sen al dedim almadan gelmiş kendim gittim raporu aldım.Zarf elimdeyken açsammı açmasam mı diyordum negatifse düşüp bayılırım ama ya pozitifse derken açtım sonuç pozitifti bembeyaz olmuşum eve geldim eşim olumsuz sanmış sarıldı eline verdim içeri gidip oturdum açtı baktı sadece birbirimize baktık kaldık.Artık bizimde bir bebişimiz olacaktı ve derken zorlu maraton başladı.işe gidiyordum ama korkarak ve idrardan sonra gelen kanamalar düşük tehdidi ve devamlı yatak istirahatim tam 6 ay yattım ama kızım beni hiç bırakmadı.Ve siz en büyük dostlarım sırdaşlarım mayıs anneleri hep yanımdaydınız teşekkür ediyorum hepinize ve artık günüm geldi.Yarın 11 Mayıs 2009 ve kızım geliyor şimdide dualarınıza ihtiyacım var.
Çok bekledim ama geldin canım kızım
6 yıllık evliydik ve 3 yıldır bebek istiyorduk bir sürü tedaviler bir başarısız tüp denemesi ne kadar kötüydü hayat.Derken eşim 14 ağustos günü hadi kalk dr a gidelim dedi adetimin 2. günüydü gittik ve hemen muayeneye aldılar her şey rüya gibiydi dr hemen tedaviye başlayalım dedi eşim tamam dedi iğneler ilaçlar ve aynı gün ilk iğnemi kullandım sonraki günler eşim vurdu karnımdan iğneleri her şey çok hızlıydı ve yumurta toplama günü birden her şey ters gitti.8 de hastanede olmamız gerekirken trafikte kaldık 9.5 vardık acilen ameliyathane derken yumurtamın birini kaybetmişim.hepside gidebilirdi.sonra bekleyiş.yarın arıycaz embriyo olmuşsa transfer için çağırcaz dediler.Saatler geçti aramadılar dedik artık olmadı sabaha kadar eşimle ağladık sabah hastaneyi aradım ordan oraya bağladılar ve en sonunda dr çıktı saat 13.30 da burda olun transferinizi yapalım dedi.sevinçten çıldırdım ve transfer 15 gün bitmeyen bekleme süresi 120 tane iğne ne kadar canım acıyordu ama değerdi.12 eylül sabahı tahlilimi yaptırdım saat 3 te belli olacaktı eşime gelirken sen al dedim almadan gelmiş kendim gittim raporu aldım.Zarf elimdeyken açsammı açmasam mı diyordum negatifse düşüp bayılırım ama ya pozitifse derken açtım sonuç pozitifti bembeyaz olmuşum eve geldim eşim olumsuz sanmış sarıldı eline verdim içeri gidip oturdum açtı baktı sadece birbirimize baktık kaldık.Artık bizimde bir bebişimiz olacaktı ve derken zorlu maraton başladı.işe gidiyordum ama korkarak ve idrardan sonra gelen kanamalar düşük tehdidi ve devamlı yatak istirahatim tam 6 ay yattım ama kızım beni hiç bırakmadı.Ve siz en büyük dostlarım sırdaşlarım mayıs anneleri hep yanımdaydınız teşekkür ediyorum hepinize ve artık günüm geldi.Yarın 11 Mayıs 2009 ve kızım geliyor şimdide dualarınıza ihtiyacım var.
Çok bekledim ama geldin canım kızım
6 yıllık evliydik ve 3 yıldır bebek istiyorduk bir sürü tedaviler bir başarısız tüp denemesi ne kadar kötüydü hayat.Derken eşim 14 ağustos günü hadi kalk dr a gidelim dedi adetimin 2. günüydü gittik ve hemen muayeneye aldılar her şey rüya gibiydi dr hemen tedaviye başlayalım dedi eşim tamam dedi iğneler ilaçlar ve aynı gün ilk iğnemi kullandım sonraki günler eşim vurdu karnımdan iğneleri her şey çok hızlıydı ve yumurta toplama günü birden her şey ters gitti.8 de hastanede olmamız gerekirken trafikte kaldık 9.5 vardık acilen ameliyathane derken yumurtamın birini kaybetmişim.hepside gidebilirdi.sonra bekleyiş.yarın arıycaz embriyo olmuşsa transfer için çağırcaz dediler.Saatler geçti aramadılar dedik artık olmadı sabaha kadar eşimle ağladık sabah hastaneyi aradım ordan oraya bağladılar ve en sonunda dr çıktı saat 13.30 da burda olun transferinizi yapalım dedi.sevinçten çıldırdım ve transfer 15 gün bitmeyen bekleme süresi 120 tane iğne ne kadar canım acıyordu ama değerdi.12 eylül sabahı tahlilimi yaptırdım saat 3 te belli olacaktı eşime gelirken sen al dedim almadan gelmiş kendim gittim raporu aldım.Zarf elimdeyken açsammı açmasam mı diyordum negatifse düşüp bayılırım ama ya pozitifse derken açtım sonuç pozitifti bembeyaz olmuşum eve geldim eşim olumsuz sanmış sarıldı eline verdim içeri gidip oturdum açtı baktı sadece birbirimize baktık kaldık.Artık bizimde bir bebişimiz olacaktı ve derken zorlu maraton başladı.işe gidiyordum ama korkarak ve idrardan sonra gelen kanamalar düşük tehdidi ve devamlı yatak istirahatim tam 6 ay yattım ama kızım beni hiç bırakmadı.Ve siz en büyük dostlarım sırdaşlarım mayıs anneleri hep yanımdaydınız teşekkür ediyorum hepinize ve artık günüm geldi.Yarın 11 Mayıs 2009 ve kızım geliyor şimdide dualarınıza ihtiyacım var.
evet şimdi sıra bende
5 yıllık evliyim ve hep bir bebek istediğim için hiç korunmadım...pco olduğum için sorun benden kaynaklanıyor diye düşündük ve tam 1 yıl hasekinin yollarını aşındırdım...bu ay spontan dediler sonraki ay çatlatma iğnesi vs vs vs en son aşılama yapılacak denildi ve eşimle saba yola çıktık...ve sonuçç: KESİNLİKLE TÜPBEBEK
o kadar ağladım ki ve hastane arayışına girdik.eni ev almıştık parasızlık cabası ama rabbim veriyor işte darda kalana yardım ediyor Rabbim ilk deneme başarısız hiç üzülmedim olur dedim 2. denemede üçüzlerime hamile kaldım ...7.haftada okuldayken bir sıcaklık hissettim..o anda içimden bişe koptu benden ayrıldıklarını anladıım yine de bir ümit koştuk hastaneye ...beni terk etmişlerdi meleklerim
sonra maddi zorluklar yine deneyemedik...eşim ailesinden istedi vermedilerr...tam bir yıl sonra tekrar bir denem yaptık 3 denem taze deneme genetikte yapıldı kesin tutar dedik ama yine negatifff ...tamam dedim biti artık benim hiç bebeğim olmayacak bütün arkadaşlarım hamile psikolojim sıfırken eşim hadi dedi dondurulmuş embriyolaarı deneyelim olmazsa bidaha lafını etmiycem dedi ve gittik
ilaçlar tedaviler derken transfer günü dr um çok umutlanma dedi.. dünyam başıma yıkıldı...neden ki dedim içimden Allah'ın lütfu sonsuz olacak dedimm....12 gün sonra mucizem oldu...ama o kadar korkuyordum ki okuldayken yine bir kanama bu da gitti dedim ama dr um duruyor dedi tam 15 hafta 120 iğne yedim meleğim beni bırakmadı...35 haftalıkken sancılarım başladı yine bir korku ya bişe olursa ...
1 hafta drdurabildiler ancak AHSENimde sabırsızlanıyordu annesini görmek için 23 mayısı beklerken 30 nisanda akşam nst ye bağlandım sancılarım 3 dk da bir geliyordu açıklıkta olmayınca dr um hemen ameliyat dedi bişe anlamadım yarım saatin içinde kendimi ameliyathanede buldum
uyandığımda bebeğim iyi mi küveze girdi mi dediğimi hatırlıyorum...veeee yatağıma geldim prensesimi kucağıma getirdiler ben ağladım o arandı :))) çok acıkmıştı sanırım tarifsiz bir duygu hala ayaklarım yerde değil sanki
Rabbim kimseyi bu sevgiden mahrum bırakmasın isteyen herkese nasip eder inşallah tabi önce hayırlısını dilemek lazım
biraz uzattım ama arttık sıkılmazsınız umarım
beni bu uzun geçmek bilmeyen yolda yalnız bırakmayan arkadaşlarıma da çok teşekkür ederimm
Nihayet benimde doğum hikayemi yazma zamanım geldi gerçekten benim için büyük bir hayaldi gelelim hikayemize kızım 25.04.2009 Cumartesi günü 38+1 de dünyaya gelmeye karar verdi gece hafiften bir sancım vardı ama ben bunun doğum sancısı olduğunu bilmiyodum basit bi bağırsak sorunu sandım ama sabah uyandığımda hem suyum gelmişti hemde nişan hemen doktorumu aradım hastaneye gitmemi kendisininde hemen geleceğini söyledi annemle hemen hastaneye gittik ve beni muayneye aldılar açılmam 3 cm idi sonra sancı odasında bir müddet bekledik sonra doktorum geldi ve tekrar muayneye alındım açılma 4 cm iken açılma durmuştu suni sancı verilmesi kararı alındı çünkü bebeğimin suyu gelmişti ve doğum kanalında biraz fazla kalmıştı bide ben zamansız ıkındığım için kızımın kafası sıkışmıştı damar yolum açıldı ve suni sancı verildi artık sancılarım 1 dk. da 1 kez gelmeye başlamıştı o ana kadar çok dayanıklıydım ama son sancılarda resmen ölüyorum sandım canım annem yanımdaydı ve ben sürekli anne belim kopuyo diye söyleniyodum bi yandanda burada bebek bekleyen ve isteyen tüm arkadaşlarım için dua ettim artık mutlu sona iyice yaklaşmıştık beni doğumhaneye aldılar o an çatala oturmak beni ilk defa ürpertmedi çünkü az sonra melek yüzlü kızıma kavuşacaktım ve çok kolay bir şekilde kızımı 15 dk. içinde 2-3 kez ıkınarak dünyaya getirdim artık anne olmuştum bebeğim ağlamadı önce ben panik oldum ebeye sordum neden ağlamadı kızım diye ama az sonra dünyanın en güzel bebek sesini duydum wiiik diye :)) sonra prensesimi gösterdiler bana aman allahım ebesi bile şaşırmıştı kızımın saçları kaşlarına kadar uzundu hatta herkes annesi toka neden getirmedin bu kıza dediler onu kucağıma aldığımda dünyanın en mutlu insanı bendim sanki işte böyle kızlar bende meleğime böyle kavuştum artık bir anneyim ve bunu dünyalar tatlısı Gülce Nil'ime borçluyum:)) hihoyyyt :hooray: :teytey::teytey: :lepi:
Çok bekledim ama geldin canım kızım
6 yıllık evliydik ve 3 yıldır bebek istiyorduk bir sürü tedaviler bir başarısız tüp denemesi ne kadar kötüydü hayat.Derken eşim 14 ağustos günü hadi kalk dr a gidelim dedi adetimin 2. günüydü gittik ve hemen muayeneye aldılar her şey rüya gibiydi dr hemen tedaviye başlayalım dedi eşim tamam dedi iğneler ilaçlar ve aynı gün ilk iğnemi kullandım sonraki günler eşim vurdu karnımdan iğneleri her şey çok hızlıydı ve yumurta toplama günü birden her şey ters gitti.8 de hastanede olmamız gerekirken trafikte kaldık 9.5 vardık acilen ameliyathane derken yumurtamın birini kaybetmişim.hepside gidebilirdi.sonra bekleyiş.yarın arıycaz embriyo olmuşsa transfer için çağırcaz dediler.Saatler geçti aramadılar dedik artık olmadı sabaha kadar eşimle ağladık sabah hastaneyi aradım ordan oraya bağladılar ve en sonunda dr çıktı saat 13.30 da burda olun transferinizi yapalım dedi.sevinçten çıldırdım ve transfer 15 gün bitmeyen bekleme süresi 120 tane iğne ne kadar canım acıyordu ama değerdi.12 eylül sabahı tahlilimi yaptırdım saat 3 te belli olacaktı eşime gelirken sen al dedim almadan gelmiş kendim gittim raporu aldım.Zarf elimdeyken açsammı açmasam mı diyordum negatifse düşüp bayılırım ama ya pozitifse derken açtım sonuç pozitifti bembeyaz olmuşum eve geldim eşim olumsuz sanmış sarıldı eline verdim içeri gidip oturdum açtı baktı sadece birbirimize baktık kaldık.Artık bizimde bir bebişimiz olacaktı ve derken zorlu maraton başladı.işe gidiyordum ama korkarak ve idrardan sonra gelen kanamalar düşük tehdidi ve devamlı yatak istirahatim tam 6 ay yattım ama kızım beni hiç bırakmadı.Ve siz en büyük dostlarım sırdaşlarım mayıs anneleri hep yanımdaydınız teşekkür ediyorum hepinize ve artık günüm geldi.Yarın 11 Mayıs 2009 ve kızım geliyor şimdide dualarınıza ihtiyacım var.
evet şimdi sıra bende
5 yıllık evliyim ve hep bir bebek istediğim için hiç korunmadım...pco olduğum için sorun benden kaynaklanıyor diye düşündük ve tam 1 yıl hasekinin yollarını aşındırdım...bu ay spontan dediler sonraki ay çatlatma iğnesi vs vs vs en son aşılama yapılacak denildi ve eşimle saba yola çıktık...ve sonuçç: KESİNLİKLE TÜPBEBEK
o kadar ağladım ki ve hastane arayışına girdik.eni ev almıştık parasızlık cabası ama rabbim veriyor işte darda kalana yardım ediyor Rabbim ilk deneme başarısız hiç üzülmedim olur dedim 2. denemede üçüzlerime hamile kaldım ...7.haftada okuldayken bir sıcaklık hissettim..o anda içimden bişe koptu benden ayrıldıklarını anladıım yine de bir ümit koştuk hastaneye ...beni terk etmişlerdi meleklerim
sonra maddi zorluklar yine deneyemedik...eşim ailesinden istedi vermedilerr...tam bir yıl sonra tekrar bir denem yaptık 3 denem taze deneme genetikte yapıldı kesin tutar dedik ama yine negatifff ...tamam dedim biti artık benim hiç bebeğim olmayacak bütün arkadaşlarım hamile psikolojim sıfırken eşim hadi dedi dondurulmuş embriyolaarı deneyelim olmazsa bidaha lafını etmiycem dedi ve gittik
ilaçlar tedaviler derken transfer günü dr um çok umutlanma dedi.. dünyam başıma yıkıldı...neden ki dedim içimden Allah'ın lütfu sonsuz olacak dedimm....12 gün sonra mucizem oldu...ama o kadar korkuyordum ki okuldayken yine bir kanama bu da gitti dedim ama dr um duruyor dedi tam 15 hafta 120 iğne yedim meleğim beni bırakmadı...35 haftalıkken sancılarım başladı yine bir korku ya bişe olursa ...
1 hafta drdurabildiler ancak AHSENimde sabırsızlanıyordu annesini görmek için 23 mayısı beklerken 30 nisanda akşam nst ye bağlandım sancılarım 3 dk da bir geliyordu açıklıkta olmayınca dr um hemen ameliyat dedi bişe anlamadım yarım saatin içinde kendimi ameliyathanede buldum
uyandığımda bebeğim iyi mi küveze girdi mi dediğimi hatırlıyorum...veeee yatağıma geldim prensesimi kucağıma getirdiler ben ağladım o arandı :))) çok acıkmıştı sanırım tarifsiz bir duygu hala ayaklarım yerde değil sanki
Rabbim kimseyi bu sevgiden mahrum bırakmasın isteyen herkese nasip eder inşallah tabi önce hayırlısını dilemek lazım
biraz uzattım ama arttık sıkılmazsınız umarım
beni bu uzun geçmek bilmeyen yolda yalnız bırakmayan arkadaşlarıma da çok teşekkür ederimm
Esencim rabbimin hediyesi ahseninizle bir ömür boyu huzurlu yaşarsınız inşallah.
Yazdıklarından çok etkilendim meğersem aramızda pco lu ne kadar çok kişi varmış.Bu zamana gelene kadar yaşadıklarımızdan çok bahsetmediğimiz için bilmiyorduk.
:Saruboceq:Zorlu bu kadar zamanın sonunda mutlu sona erdiniz ya gerisi boş.:Saruboceq: