2009 Ağustos Annelerinin Doğum Hikayeleri

glzfb .!.:

4. yılımıza girmiştik, rahata da cok alışmıştık eşimle. Hayat keyifliydi arada acaba zamanı mı bebek yapmanın diye konuşsak ta cesaret edemedik bir türlü. Hem istiyordum hem de sorumluluğu taşımak zor gelecek diye düşünüyordum. En çokta hamilelik gözümü korkutuyordu. Karnı kocaman bir hamile görünce bile bayılacak gibi oluyordum korkudan.. Şimdi ki aklım olsa o 4 seneye 2 cocuk sığdırırdım. Yaşamadan bilemiyo insan. Anne olmadan anlayamıyo gerçekten…18 Aralık 2008’de reglim gecikince öğrendim, henüz 1 aylık bile değildi. İşyerinin tuvaletinde görünce çift çizgiyi korkudan saatlerce ağladım. 9 ay hem cok zor hem cok kolay geçti benim için. Hamilelik şekeri dışında sorun yaşamadım. Ama o kadar evhamlı olmuştum ki durduramıyordum kendimi. Acaba sağlıklı mı, bir yerinde bişey var mı? Sürekli olumsuz düşünüyordum nedenini bilmeden. Doğum yaklaştıkça daha da korkmaya başladım. Tam 3 doktor değiştirmek zorunda kaldığım için doğuma girecek doktoru doğumdan önce tam 2 kez gördüm.. bu da güvensizlik yarattı bende. 37+5’te kendi isteğim ile spinal sezeryana karar verdik. 7 aylık hamileyken erken doğum sancısı yaşadığım için normal doğum yapamayacağıma karar verdim. 14 ağustos sabahı kalktım, öğlen hastenede olacaktık. Eşim, annem, babam, kuzenler hep beraber gittik. Devlet hastanesi olduğu için üst kata çıkmadan aşağıda vedalaştım herkesle, hamileyken o sahneyi düşündüğümde bile ağlardım ama hiç ağlamadım. Bir arkadaşım da orada hemşire idi, oda doğumuma girecekti resim çekmek için. Birlikte yukarı cıktık. Geceliğimi giydim doğumhanede, lavman yapıldı. Saat 14.00 te girdim doğumhaneye ama 16.40 ta girebildim doğuma. Geçen sürede normal doğum yapmaya çalışanların sesleri, önümden sedye ile gelip geçen sezeryanlılar yavaş yavaş korkmaya başlamıştım. Neyse sıra bana geldi ameliyat önlüğümü giydim ameliyathaneye girdim, ama vazgeçmiştim doğurmaktan J hele spinal hiç bana göre değildi, nasıl uyanıkken yaptıracağımı düşünmüştüm ki kendime inanamıyordum. Çaktırmadan yattım sedyeye. Herkes hızlı hızlı hareket ediyor kalbim fırlayacak gibi çarpıyordu. Koluma serum taktılar. Önce spinal yapılıp sonra sonda takılacaktı. Spinali yapacak doktor korktuğumun farkındaydı, doğruldum yerini bulmaya calışıyorum iğneyi yapmıyorum korkma dedi ama o sırada yapmış gerçekten hiç acımadı. Bacaklarım kollarım göğsümün altından itibaren uyuşmuştu, uzandım tekrar birde baktım ki serumu takarken damarı bulamamışlar kolum balon gibi şişmiş onu görünce zaten korkudan ölüyorum tutamadım kendimi, bu arada sondayı takmaya çalışıyolar o da ne dokunuşları hissediyorum, başladım ben hissediyorum demeye oysa biliyorum dokunuşları hissedeceğimi. Ama sakinliğimi koruyamadım. Sakinleştirici ile uyuttular beni 9 dakika sürmüş işlem doktorun işi bittiği gibi uyandım bebeğimi götürmüşlerdi bile. O kadar çok kızdım ki kendime ilk anını göremedim diye, öyle çok ağladım ki. Doğduktan tam 2.5 saat sonra gördüm oğlumu. Yeryüzündeki en güzel yüz en güzel koku inanamıyordum gözlerime. 51 cm boyunda 3.060 gr, sağlıklı eli ayağı düzgün Allah’ın özene bezene yaratıp bana hediye ettiği şahane varlık. Artık o benim her şeyim. Ben onsuz nasıl yaşamışım, 30 yılımı nasıl bu duygudan yoksun yaşamışım cok kızıyorum kendime. 72 saat hiç uyumadan onu seyrettim gözümü kırpmadan, psikopat annelerden oldum anlayacağınız, herkesten her şeyden kıskanıyorum onu, kimse dokunsun istemiyorum, çok büyük bir aşk yaşıyoruz oğlumla, eşim hiç hoşnut değil bu durumdan… buldumcuk annelerden olacağım hiç aklıma gelmezdi hele ikinci bebeği düşüneceğim. 2 yıl sonra bir tane daha istiyorum hemen.. çocuk yapmayı düşünenler sakın ertelemeyin, yeryüzünde yaşanabilecek en güzel duygu, hiçbişey bunun önüne geçemez, oğlum doğduğundan beri o kadar güçlüyüm o kadar gözüm kara ki hayata karşı ben bile şaşırıyorum kendime.. spinal sezeryan çok büyük rahatlık yanında sakinleştirici de olursa tadından yenmez J düşünen arkadaşlar ben cok rahat ettim hiç yatmadım bünyeden bünyeye değişir belki ama spinal ile doğum yapacaklara tek tavsiyem doğumdan 8 saat sonra sade nescafe ve bitter çikolata ile su almaları, ne baş ağrısı ne de halsizlik yaşamadım. Umarım herkesin doğumu benim gibi kolay geçer.

Genişletmek için tıkla...

canim Allah saglikla bebegini büyütmeyi nasip etsin..bende spinal anestezi ile dogum yaptim ve ilk dogumumdaki genel anesteziden cok cok daha iyi ve rahat bir dogum sonrasi yasadim..bende herkese tavsiye ederim..

Biraz geç kaldım ama buda benim hikayem..

Ayın 17 si pazartesi günü rutin kontrolüme gitmiştim.Nst ye aldılar, sancılarım başlamış ben kasılma olarak hissediyordum nst de sancım 60 ları gösteriyordu ve 2 cm açıklık oluşmuştu.Heyecandan ölecek gibiydim.. Artık her an minik kelebeğim gelebilirdi..

21.08.2009 cuma akşam saatlerinde düzenli düzensiz saatlerde başlayan sancılar gelmeye başladı.İlk doğumum olduğundan sancının nasıl birşey olduğunu bile bilmiyordum, sancımı evde çekmek istiyordum ama ya birden açılma olursa diye korkuyordum.Hemen hastanenin yolunu tuttuk eşimle, sancılarım vardı ama açıklık hala 2 cm di tekrar eve gönderildim daha da ağırlaştığında gelmemi söylediler. Hastane sonrası eve gitmedim merdivenlerden inip çıkmak ölümdü.O gece ablamda kalmaya karar verdik.
O akşam vuran sancılardan yatamıyor ağlıyordum 5 saat evde kaldıktan sonra yine hastane yolu gözüktü bize, sancılar 5 dakikada bir vuruyordu ve 80 i gösteriyordu ama benim açıklık hala 2 cmdi.Nöbetçi doktor artık seni göndermeyelim yatışa alalım istersen suni sancıyla doğumu başlatabiliriz dedi.Ben suni sancı istemiyordum suni sancıda bebeğin kalp atışlarında düşme olduğundan sezeryana alınma ihtimalide varmış.Ben başından beri normal doğum istiyordum.O gece yatışa alındım çok sancı çekmeme rağmen açıklık hala 2 cm di, lavman yapıldı açımıyor ama çok gıcık birşey.Ablam başımda kuran okuyor pirinçleri okuyup üflüyor ben yutuyorum ama yok nafile tabi bu arada birşey yemek yasak:kedi: sürekli dualar ediyordum.Bir doğum duası vardı sürekli elimde tutuyordum baktım olmuyor saçıma bağladım.Hastanede ki herkez beni tanıyor sen hala doğurmadın mı diye gülümsüyorlardı. Sürekli gittiğim için bütün doktorların elinden geçtim. Suni sancı istemediğim ve açıklıkta olmadığı için beni tekrar eve gönderdiler açlıktan ölüyordum.Bu defa kendi evime gittim basamakları çıkmak sancıyla o kadar zor ki, işkence gibi..
Sancı geldiğinde yemek bile yiyemiyordum,sancı geçince hızlı hızlı yiyordum gelince bağırıyordum.Yatmak, oturmak, yürümek fayda etmiyor 2 gündür sancı çekmekten uyuyamadığım için çok uykusuz ve yorgundum.Uzanıyorum uyuyorum 5 dakika sonra yine sancı o gün akşama kadar sancı çektim uykuyla uykusuzluk arası artık halim kalmamıştı suni sancıya karar verdim.Yorgunluktan doğuramamaktan çok korkuyordum.Bize yine hastane yolu göründü 5. kattan aşağı sancılarla yürümek fena birşey basamaklardan sonra uzun koridorlar var birde.Eşime hadi diyorum sancı vurmadan kimse görmeden inelim rezil olurum bağırırım dayanamam diye.İniyoruz sancı geliyor duruyorum bağırmamak için kendimi sıkıyorum,bi komşuya yakalandık o esnada sancım yoktu ne kadar da çok sevinmiştim.Hastaneye annem,ablam ve eşimle birlikte gittim.Tuşe yaptılar ama hala açılmada ilerleme yoktu.Yine lavman yapıldı.Gece 11 de bebeğimin hareketlerini hızlandırmak için serum taktılar.Baskı hissetmeye başladım.O kadar çok canım yanıyordu ki eşimin ellerini sıkı sıkıya tutuyor bırakmıyordum. Ağlıyor çığlık atıyordum, ayakta duramıyordum,yatınca yastığımı fırlatıp atıyordum.Bu arada ablam hala bana okunmuş pirinçlerden yutturuyordu.Sonra doktor geldi bir ebeyle birlikte ve suyumu patlattı, sonrasında suni sancı başlatıldı açılma 3 cmdi suni sancı kadar berbat birşey yokmuş sürekli ıkınmak istiyordum nefesini ağızdan al burundan ver sürekli ebeyi çağırıyordum nolur yanımdan gitme diye.Çok sakindi ve beni rahatlatıyordu o yanımdayken güvendeydim sanki.Kadının elini bir tutmuşum kadın gidecek işi var ben nolur beni bırakma diye yalvarıyorum.Birden geliyor geliyor diye bağırmaya başladım 2 dakika önce 5 cm olan rahim ağzı birden bire 8 cm olmuştu ve sancım 120 ye vuruyordu bacağıma bir iğne yaptılar ne içindi bilmiyorum uyur uyanık olduğum için daha bir çok şeyi hatırlamıyorum bile.. Doğuma alınırken eşime herkeze haber verebilirsin dedim hastaneyi inlettiğim için kimseyi istemiyordum kimsenin tanık olmasını istemiyordum çığlıklarıma çünkü..
Hemen doğumhaneye aldılar.Hiç korkmadım sancıdan daha acı birşey olamazdı.Çatala uzandım ebeler beni hazırlıyordu doktor geldi ve o sıra bir ebe son pirincinmiş ablanız gönderdi dedi doktor birşey yemek yasaktı dedi pirinç yutuyorum pilav yemiyorum dedim ve gülüştük..
Sancın gelince ıkın dedi nasıl ıkınacağımı bilmiyorum napıcam dedim anlattılar ebeler birinci ıkınmamda gelmedi ama ikinci ıkınmamda meleğim artık benimleydi.Bakayım dedim ay çok çirkin dedim minicik savunmasız yavrum öyle tatlıydı ki çıkar çıkmaz hemen ağladı o tiz sesiyle..
Doğumum çok kolay oldu sanırım sancıdan kurtulmak için azimle çaba sarfettimkaydirigubbakcemile3.Sonra kesi atıldı hiç hissetmedim.O sıra da uyumuşum birden irkildim ay uyumuşum ya diye güldüm.. Sonra beni odama aldılar ve minik kelebeğim artık kollarımdaydı..
Rabbim yavrularımızı bize bağışlasın.. Annemin değerini şimdi çok daha iyi anlıyorum..

23.08.2009 00:50 ' de
3050 gr
50 cm boyunda bir kızım oldu..

Merhaba arkadaşlar bu inanılmaz bişey çok güzel bişey benim bebeğim 40 hafta 5 gnlükken oldu en son oktora gittiğimde tam 40 haftalıkdı bebeğim doktorum istersen suni sancı verelim yada sezeryanla alalım dedi. ne diyceğimi bilemedim bebeğimin sağlık durumu iyi olduğu için biraz daha duralım dedim tamam 3 gün sonra gel dedi gitmedim 5 gün geçti sabaha karsı kasıklarımda ufak bi ağrıyla uyandım ama sancıların basladığını anlamamıştım baktım devamı gelmeyye basladı sabah 7 de baslamıştı sancılarım 12 ye doğru sıklaştı 2 yada 3 dkya düştü artık hastaneye gitmeye karar verip annemlere söyledim ve hastaneye gittik sancılarm artmıştı ama nasıl olucak diye içimde bi korku vardı neyse ilk önce muayene oldum bebek geliyo dediler sonra sanc odasına aldlar sanclar sıklaştıkça allahım kurtar demeye basladım ebe gelip gidip kontrol ediyodu sonra doğum odasına dediler ve gittik ve 5 dk da doğum oldu ama bebeğimi ilk gördüğüm an çok garip duygular yasadım anlatamam bi taraftan aglıyorum sevinçten bi taraftan gülüyorum çokk güzeldi hoşgeldin bebeğim...

okurken çok duygulandım resmen..ne günler geçirdik..