Nasıl anlatsam..nerden başlasam…
Aşkımla bizim sözümüz tıpkı şu eski Münir Özkul – Adile Naşit filmleri gibiydi... tam bir aile komedisi yani. Günler öncesinden süregelen heyecanım telaşım, o akşam tam bir eğlenceye dönüştü…
Şimdi arkdişler, benim babacığım 5 sene önce vefat etti:çok üzgünüm:, annemle de geri dönülemeyecek şekilde dargınız ama Allah’a şükür 3 tane teyzem var ki her biri ayrı ayrı annemi geçmişlerdir bana yaptıkları iyiliklerle…tabi anneannem ve ablam da var onlar olmasaydı o akşam tamamen bi fiyaskoya dönüşebilirdi yani…
Ben yapı itibariyle çok telaşlı bi tip değilimdir. Hatta rahat olduğumu bile söyleyebilirim. ( 10 aylık doğmuşum mesela onun etkisi olabilirkaydirigubbakcemile3 ) söz sabahı sakin sakin gittim kuaföre önce, bu arada teyzemler yemekleri ve salonun düzenini hazırladı, ben hariç evdeki herkes telaşe müdürü olduğundan öğleni bulmadan tüm hazırlıklar bitti, hatta sıkılmaya falan başladık uykumuz geldi…-tatlicadiarzu-
Akşamüstü aşkımla bizi tanıştıran arkadaşım gelip makyajımı yaptı ( ki kendisi ustadır bu konuda ) sonra giyindim süslendim derkeeen sabahtan beri rahat olan didem gittiii yerine koltukta nasıl oturacağını şaşıran heyecanlı – hatta telaşlı – didem geldi. Allah’ım o ne heyecandı öyle…ama tatlı bi heyecan…
Saat akşam 8 suları bizimkiler geldi…aşkımı ellinde çiçeklerle ilk gördüğüm an heyecanım pıt diye geçiverdi. Ve o andan itibaren yazının başında belirttiğim Türk filmi devreye girdiii.
Aşkımın aile büyüğü olarak köydeki dedesi geldi sağolsun…dede ama ne dede..dünyanın en matrak adamı; hem de Trakyalılar zaten her anları eğlence…benim büyük eniştem de bir o kadar matrak olunca tabi ortam yürüdü gitti aşkımla gülmekten renkten renge girdik, tüm misafirler herkes çoook eğlendi. ( bi de dede zaten girer girmez beni anneannemden isteyerek ilk bombayı patlatmıştı zaten…adam koltuğa oturur oturmaz istedi )
Sonracıma efendim hayır dualarıyla yüzüklerimiz takıldı, pasta kesildi…fotoğrafçı olan büyük eniştem güsel güsel resimler çekti…kaynanam gelip damadın kahvesine tuz koyun dedi ama kıyamadım…kahveleri ikram ederken de hiiiç heyecanlanmadım valla.
Uzun lafn kısası arkadaşlar hep derim, hep dilerim, Allah hepimize güzel yazılar yazsın, darısı başınızaaa
