20. Haftamda Kaybettiğimiz Bebeğimiz

derela .!.:

İlk kaybım tüp bebekti enfeksiyona bağladılar araştırmadım bir sene sonra kendiliğimden hamile kaldım Aynı dönemde aynı şekilde kaybettim bebeğimi yine bir sebebe bağlayamadılar. Doktor yine gebe kal gel diyor. Aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum Nedenini araştırmayı düşünüyorum. toparlanmaya çalışıyorum 1 ay oldu. Bu arada bir kızım var.

Genişletmek için tıkla...

Rainbow21212121 .!.:

Şu dönemde o kadar çok duydum ki sebepsiz bebek kayıplarını,ben artık koronaya bağlıyorum iyice komplo teorisyeni oldum çıktım. Sebep bulunsa keşke de aynı şeyler yaşanmasa defalarca.

Genişletmek için tıkla...

Rainbow21212121 .!.:

Merhaba herkese. Yıllardır siteye üyeyim,bazen aktif oldum,bazen izleyici olarak konuları takip ettim. İlk açacağım konunun bu şekilde acı içereceğini hiç tahmin etmemiştim. Bir kızım var ve kardeş zamanının geldiğini düşünerek ve de bebek sevmeyi özlediğimizi fark ederek denediğimiz ikinci ay olan Haziran'da hamile kaldım.Her şey ne kadar da güzeldi...Bir kızım daha olsun istiyordum içten içe, kızımın erkek kardeş istiyorum, erkek olacak diye ısrarlarına rağmen kız olduğunu öğrendik 13. Haftamda ve mutluluğum katlanmıştı. Önceden bebek kaybım olmadığı için 16.haftamda başladım bebeğime alışveriş yapmaya.Kıyafetler,yastık,yorgan,müslinler,ne görürsem ihtiyaç olarak hissettiğim aldım.Nereden bilebilirdim ki sebepsiz yere kızımın gideceğini ve de bu aldıklarımın şu an her onlara baktığımda bana işkence çektireceklerini...Hamileliğim güzel gidiyordu,her kontrolde bebeğimin tek tek organlarına bakıp normal olduklarını söylüyordu doktorum. Ama benim içimde birden kötü bir his oluştu akıntılarım sanki koyu renkliydi, kötü koku yoksa normaldir denildi,zaten fiziksel bir yanma, kaşıntı gibi rahatsızlığım yoktu.Kotu hislerim dinmedi ve de 19.haftamın sonlarına doğru lekelenmem oldu bir iki damla,acile gittim hemen ultrasonda uzun uzun incelendi,her şey normal sadece plasenta rahim ağzına biraz yakın o sebep olmuş olabilir denildi. Yine de bu gece yatış yapalım takip edelim denildi sonra da devamlı takibini yapan doktoruna görünebilirsin denildi.Tahliller yapıldı normalde düşük çıkan kan değerlerim bile yükselmişti,her şey yolunda görünüyordu ama kötü hisler beni bırakmıyordu,doktordan rapor rica ettim çalıştığım için,dinlenirsem korurum bebeğimi diye düşündüm ama öyle olmadı. Kendi doktoruma randevu aldım 2-3 gün sonra ve randevuya gideceğim günün sabaha karşı 5inde bir ıslaklık ile uyandım,dehşete kapıldım çünkü 20.haftadaydım artık ve bu yoğunlukta gelen kan da olsa su da olsa hayra alamet değildi bunu çok iyi biliyordum.Baktım gelen şey suydu ve bir su bardağından fazla gelmişti,ıslanmıştı pijamam ve de ayağa kalktığımda halı.İlk kızımda su gelmemişti ve bu durum bana çok yabancıydı. Allah'ım çok erken deyip duruyordum eşim de uyandı tabi ve takibimin yapıldığı hastaneyi arayıp ne yapalım diye bilgi aldık,çanta hazırlayın muhtemelen yatacaksiniz biz de doktorunuza haber vereceğiz denildi.Gittik hastaneye hemen ebe ultrason ile baktı su var görünüyor kalp atışları da var sorun yok şu an dedi,biraz rahatladım ama o kötü his kaybolmadı hiç.Doktoruma telefonda bilgi verildi,serum önerdi, progestan vs düşük tehdidi tedavisine başlandı. İki saat sonra da kendisi geldi ve ultrason ile inceledi,suyun gelme sebebini bilemiyoruz,her şey şu an normal,su da yeterli miktarda,kesede açılan deliğin kapanma ihtimali var ama her şeye hazırlıklı olun dedi. Bu gece burda kalacaksınız bu 24 saat önemli dedi. Kan tahlili yapılıyordu ve enfeksiyonum yükseliyordu, antibiyotikler verildi,titreme nöbetleri,ateşler derken akşam 9da yoğun bir şekilde tekrardan suyum geldi ve bebeğimin hareketleri kesildi. Biliyordum artık herşeyin bittiğini ama itiraf edemiyor insan kendine kolayca.O gece meyve suları içtim,şekerli şeyler yedim ufacık bir hareket hissedebilmek uğruna. Olmadı. İlaçların etkisi geçince titreme nöbetleri eşliğinde ateşim çıkıyordu,sabahı yaptık bu şekilde ve doktorum gelince ultasonla bakınca direk kalbinin atmadığını gördük hep birlikte,su da hiç kalmamıştı. Artık resmen her şey bitmişti ve suni sancılarla doğum başlatıldı. Ölü bebek doğurmak çok zormuş hem fiziken hem ruhen.Şu an kızım mezarında,benim de ruhum onunla birlikte mezarda. Bir ay oldu bunları yaşayalı, dışarıya yansıtmamaya çalışsam da enkaza dönmüş gibi hissediyorum her aynaya baktığımda.En çok kabullenmekte zorlanıyorum,somut bir sebep olmaksızın bu durumu yaşamış olmak zor geliyor.Benim yaşadığımı yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattınız,deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Eminesma .!.:

Ahh ahh
6 eylül sabahına tatile gittiğimiz neşeli bir gün bebeğimin hareketlerini hissetmedim ve 7 eylülde 36 haftalık ölü doğum yaptım sizi çok iyi anlıyorum. Ben 40 ım çıkar çıkmaz destek aldım, mdr zihin çalışmaları, teta, şükürler olsun çok iyiyim. Ama 2 ay boyunca ağlamadığım 1 günüm olmadı, sonuna kadar yas tuttum ve dibe batıp çıktım. Benimde 2 yavrum vardı çünkü ve artık o halim beni yormuştu. Dilerim en kısa sürede atlatırsınız, acılar aynı ama söylenecek sözde yok. Alışılmaz sanıyordum ama insan onunla yaşamaya alışıyor. ilk adım kabullenmek

Genişletmek için tıkla...

Eminesma .!.:

Evet bazı günler bu acıdan öleceğim heralde diyordum
Tüm testler herşey normaldi. Bebekte hiç birşey yoktu benimde doğum sonrası tüm testleriö yapıldı ancak Tıbben ne bende ne onda hiç bir sebep bulunamadı sapasağlam 37 haftalık çocuk gitti yani

Genişletmek için tıkla...

Eminesma .!.:

Siz otopsi yaptırdınızmı birşey çıktımı?

Genişletmek için tıkla...

Rainbow21212121 .!.:

Merhaba herkese. Yıllardır siteye üyeyim,bazen aktif oldum,bazen izleyici olarak konuları takip ettim. İlk açacağım konunun bu şekilde acı içereceğini hiç tahmin etmemiştim. Bir kızım var ve kardeş zamanının geldiğini düşünerek ve de bebek sevmeyi özlediğimizi fark ederek denediğimiz ikinci ay olan Haziran'da hamile kaldım.Her şey ne kadar da güzeldi...Bir kızım daha olsun istiyordum içten içe, kızımın erkek kardeş istiyorum, erkek olacak diye ısrarlarına rağmen kız olduğunu öğrendik 13. Haftamda ve mutluluğum katlanmıştı. Önceden bebek kaybım olmadığı için 16.haftamda başladım bebeğime alışveriş yapmaya.Kıyafetler,yastık,yorgan,müslinler,ne görürsem ihtiyaç olarak hissettiğim aldım.Nereden bilebilirdim ki sebepsiz yere kızımın gideceğini ve de bu aldıklarımın şu an her onlara baktığımda bana işkence çektireceklerini...Hamileliğim güzel gidiyordu,her kontrolde bebeğimin tek tek organlarına bakıp normal olduklarını söylüyordu doktorum. Ama benim içimde birden kötü bir his oluştu akıntılarım sanki koyu renkliydi, kötü koku yoksa normaldir denildi,zaten fiziksel bir yanma, kaşıntı gibi rahatsızlığım yoktu.Kotu hislerim dinmedi ve de 19.haftamın sonlarına doğru lekelenmem oldu bir iki damla,acile gittim hemen ultrasonda uzun uzun incelendi,her şey normal sadece plasenta rahim ağzına biraz yakın o sebep olmuş olabilir denildi. Yine de bu gece yatış yapalım takip edelim denildi sonra da devamlı takibini yapan doktoruna görünebilirsin denildi.Tahliller yapıldı normalde düşük çıkan kan değerlerim bile yükselmişti,her şey yolunda görünüyordu ama kötü hisler beni bırakmıyordu,doktordan rapor rica ettim çalıştığım için,dinlenirsem korurum bebeğimi diye düşündüm ama öyle olmadı. Kendi doktoruma randevu aldım 2-3 gün sonra ve randevuya gideceğim günün sabaha karşı 5inde bir ıslaklık ile uyandım,dehşete kapıldım çünkü 20.haftadaydım artık ve bu yoğunlukta gelen kan da olsa su da olsa hayra alamet değildi bunu çok iyi biliyordum.Baktım gelen şey suydu ve bir su bardağından fazla gelmişti,ıslanmıştı pijamam ve de ayağa kalktığımda halı.İlk kızımda su gelmemişti ve bu durum bana çok yabancıydı. Allah'ım çok erken deyip duruyordum eşim de uyandı tabi ve takibimin yapıldığı hastaneyi arayıp ne yapalım diye bilgi aldık,çanta hazırlayın muhtemelen yatacaksiniz biz de doktorunuza haber vereceğiz denildi.Gittik hastaneye hemen ebe ultrason ile baktı su var görünüyor kalp atışları da var sorun yok şu an dedi,biraz rahatladım ama o kötü his kaybolmadı hiç.Doktoruma telefonda bilgi verildi,serum önerdi, progestan vs düşük tehdidi tedavisine başlandı. İki saat sonra da kendisi geldi ve ultrason ile inceledi,suyun gelme sebebini bilemiyoruz,her şey şu an normal,su da yeterli miktarda,kesede açılan deliğin kapanma ihtimali var ama her şeye hazırlıklı olun dedi. Bu gece burda kalacaksınız bu 24 saat önemli dedi. Kan tahlili yapılıyordu ve enfeksiyonum yükseliyordu, antibiyotikler verildi,titreme nöbetleri,ateşler derken akşam 9da yoğun bir şekilde tekrardan suyum geldi ve bebeğimin hareketleri kesildi. Biliyordum artık herşeyin bittiğini ama itiraf edemiyor insan kendine kolayca.O gece meyve suları içtim,şekerli şeyler yedim ufacık bir hareket hissedebilmek uğruna. Olmadı. İlaçların etkisi geçince titreme nöbetleri eşliğinde ateşim çıkıyordu,sabahı yaptık bu şekilde ve doktorum gelince ultasonla bakınca direk kalbinin atmadığını gördük hep birlikte,su da hiç kalmamıştı. Artık resmen her şey bitmişti ve suni sancılarla doğum başlatıldı. Ölü bebek doğurmak çok zormuş hem fiziken hem ruhen.Şu an kızım mezarında,benim de ruhum onunla birlikte mezarda. Bir ay oldu bunları yaşayalı, dışarıya yansıtmamaya çalışsam da enkaza dönmüş gibi hissediyorum her aynaya baktığımda.En çok kabullenmekte zorlanıyorum,somut bir sebep olmaksızın bu durumu yaşamış olmak zor geliyor.Benim yaşadığımı yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattınız,deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

renksizgokkusagi .!.:

Gozlerim doldu..
Allah sabir versin size..

Genişletmek için tıkla...

Rainbow21212121 .!.:

Merhaba herkese. Yıllardır siteye üyeyim,bazen aktif oldum,bazen izleyici olarak konuları takip ettim. İlk açacağım konunun bu şekilde acı içereceğini hiç tahmin etmemiştim. Bir kızım var ve kardeş zamanının geldiğini düşünerek ve de bebek sevmeyi özlediğimizi fark ederek denediğimiz ikinci ay olan Haziran'da hamile kaldım.Her şey ne kadar da güzeldi...Bir kızım daha olsun istiyordum içten içe, kızımın erkek kardeş istiyorum, erkek olacak diye ısrarlarına rağmen kız olduğunu öğrendik 13. Haftamda ve mutluluğum katlanmıştı. Önceden bebek kaybım olmadığı için 16.haftamda başladım bebeğime alışveriş yapmaya.Kıyafetler,yastık,yorgan,müslinler,ne görürsem ihtiyaç olarak hissettiğim aldım.Nereden bilebilirdim ki sebepsiz yere kızımın gideceğini ve de bu aldıklarımın şu an her onlara baktığımda bana işkence çektireceklerini...Hamileliğim güzel gidiyordu,her kontrolde bebeğimin tek tek organlarına bakıp normal olduklarını söylüyordu doktorum. Ama benim içimde birden kötü bir his oluştu akıntılarım sanki koyu renkliydi, kötü koku yoksa normaldir denildi,zaten fiziksel bir yanma, kaşıntı gibi rahatsızlığım yoktu.Kotu hislerim dinmedi ve de 19.haftamın sonlarına doğru lekelenmem oldu bir iki damla,acile gittim hemen ultrasonda uzun uzun incelendi,her şey normal sadece plasenta rahim ağzına biraz yakın o sebep olmuş olabilir denildi. Yine de bu gece yatış yapalım takip edelim denildi sonra da devamlı takibini yapan doktoruna görünebilirsin denildi.Tahliller yapıldı normalde düşük çıkan kan değerlerim bile yükselmişti,her şey yolunda görünüyordu ama kötü hisler beni bırakmıyordu,doktordan rapor rica ettim çalıştığım için,dinlenirsem korurum bebeğimi diye düşündüm ama öyle olmadı. Kendi doktoruma randevu aldım 2-3 gün sonra ve randevuya gideceğim günün sabaha karşı 5inde bir ıslaklık ile uyandım,dehşete kapıldım çünkü 20.haftadaydım artık ve bu yoğunlukta gelen kan da olsa su da olsa hayra alamet değildi bunu çok iyi biliyordum.Baktım gelen şey suydu ve bir su bardağından fazla gelmişti,ıslanmıştı pijamam ve de ayağa kalktığımda halı.İlk kızımda su gelmemişti ve bu durum bana çok yabancıydı. Allah'ım çok erken deyip duruyordum eşim de uyandı tabi ve takibimin yapıldığı hastaneyi arayıp ne yapalım diye bilgi aldık,çanta hazırlayın muhtemelen yatacaksiniz biz de doktorunuza haber vereceğiz denildi.Gittik hastaneye hemen ebe ultrason ile baktı su var görünüyor kalp atışları da var sorun yok şu an dedi,biraz rahatladım ama o kötü his kaybolmadı hiç.Doktoruma telefonda bilgi verildi,serum önerdi, progestan vs düşük tehdidi tedavisine başlandı. İki saat sonra da kendisi geldi ve ultrason ile inceledi,suyun gelme sebebini bilemiyoruz,her şey şu an normal,su da yeterli miktarda,kesede açılan deliğin kapanma ihtimali var ama her şeye hazırlıklı olun dedi. Bu gece burda kalacaksınız bu 24 saat önemli dedi. Kan tahlili yapılıyordu ve enfeksiyonum yükseliyordu, antibiyotikler verildi,titreme nöbetleri,ateşler derken akşam 9da yoğun bir şekilde tekrardan suyum geldi ve bebeğimin hareketleri kesildi. Biliyordum artık herşeyin bittiğini ama itiraf edemiyor insan kendine kolayca.O gece meyve suları içtim,şekerli şeyler yedim ufacık bir hareket hissedebilmek uğruna. Olmadı. İlaçların etkisi geçince titreme nöbetleri eşliğinde ateşim çıkıyordu,sabahı yaptık bu şekilde ve doktorum gelince ultasonla bakınca direk kalbinin atmadığını gördük hep birlikte,su da hiç kalmamıştı. Artık resmen her şey bitmişti ve suni sancılarla doğum başlatıldı. Ölü bebek doğurmak çok zormuş hem fiziken hem ruhen.Şu an kızım mezarında,benim de ruhum onunla birlikte mezarda. Bir ay oldu bunları yaşayalı, dışarıya yansıtmamaya çalışsam da enkaza dönmüş gibi hissediyorum her aynaya baktığımda.En çok kabullenmekte zorlanıyorum,somut bir sebep olmaksızın bu durumu yaşamış olmak zor geliyor.Benim yaşadığımı yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattınız,deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

derela .!.:

Çok geçmiş olsun, bende sizinle aynı şeyleri yaşadım üstelik ikİ kere. Biri 20 haftalıktı dİğeri 19 haftalıktı aniden suyum gelmesiyle kaybettim ikisinide. 1 ay oldu acım taze. Rabbim herkese hayırlı olanı nasip etsin

Genişletmek için tıkla...

umutsuz1256 .!.:

sızı okadar ıyı anlıyorum kı yazdıklarınızın bırebıre aynısını aynı haftada 3 ay önce yasadımm benımm bebeğimde kızdı

Genişletmek için tıkla...

Rainbow21212121 .!.:

Belki inanmayacaksınız ama son 6 ay içinde çevremdeki gebeliklerin yarısı ileri haftalarda sonlandı ve yabancı kaynaklardan araştırma yaptım,corona sonrası gebelik kayıpları virüs olmayan döneme göre %60 artmış,inanılmaz bir oran bu. Okuduğum makalenin birinde Corona sebebiyle gebelerin kontrolleri azaltıldığı için sorunlar tespit edilemedi ve bebekler kaybedildi diyordu,bir açıdan mantıklı ama kendi adıma benim kontrollerimde herhangi bir azalma söz konusu değildi bence bu çıkarım yeterli değil. Komplo teorisi deyin,paranoyaklık deyin ne derseniz deyin ama henüz tespit edilemeyen bir şekilde direk virüsün kendisiyle bağlantılı olduğunu düşünüyorum bu kayıpların.

Genişletmek için tıkla...

derela .!.:

dediğiniz gibi sebebi bilebilsek keşke, en azından ona göre bir tedavi uygulanır, size de çok sabırlar diliyorum hiç kolay değil gerçekten

Genişletmek için tıkla...

umutsuz1256 .!.:

canım benımkı bununla ilgili değil bn her hafta kontrole giderdim , hatta düşükten bir gün öncede gittim hersey normaldi

Genişletmek için tıkla...

Rainbow21212121 .!.:

Merhaba herkese. Yıllardır siteye üyeyim,bazen aktif oldum,bazen izleyici olarak konuları takip ettim. İlk açacağım konunun bu şekilde acı içereceğini hiç tahmin etmemiştim. Bir kızım var ve kardeş zamanının geldiğini düşünerek ve de bebek sevmeyi özlediğimizi fark ederek denediğimiz ikinci ay olan Haziran'da hamile kaldım.Her şey ne kadar da güzeldi...Bir kızım daha olsun istiyordum içten içe, kızımın erkek kardeş istiyorum, erkek olacak diye ısrarlarına rağmen kız olduğunu öğrendik 13. Haftamda ve mutluluğum katlanmıştı. Önceden bebek kaybım olmadığı için 16.haftamda başladım bebeğime alışveriş yapmaya.Kıyafetler,yastık,yorgan,müslinler,ne görürsem ihtiyaç olarak hissettiğim aldım.Nereden bilebilirdim ki sebepsiz yere kızımın gideceğini ve de bu aldıklarımın şu an her onlara baktığımda bana işkence çektireceklerini...Hamileliğim güzel gidiyordu,her kontrolde bebeğimin tek tek organlarına bakıp normal olduklarını söylüyordu doktorum. Ama benim içimde birden kötü bir his oluştu akıntılarım sanki koyu renkliydi, kötü koku yoksa normaldir denildi,zaten fiziksel bir yanma, kaşıntı gibi rahatsızlığım yoktu.Kotu hislerim dinmedi ve de 19.haftamın sonlarına doğru lekelenmem oldu bir iki damla,acile gittim hemen ultrasonda uzun uzun incelendi,her şey normal sadece plasenta rahim ağzına biraz yakın o sebep olmuş olabilir denildi. Yine de bu gece yatış yapalım takip edelim denildi sonra da devamlı takibini yapan doktoruna görünebilirsin denildi.Tahliller yapıldı normalde düşük çıkan kan değerlerim bile yükselmişti,her şey yolunda görünüyordu ama kötü hisler beni bırakmıyordu,doktordan rapor rica ettim çalıştığım için,dinlenirsem korurum bebeğimi diye düşündüm ama öyle olmadı. Kendi doktoruma randevu aldım 2-3 gün sonra ve randevuya gideceğim günün sabaha karşı 5inde bir ıslaklık ile uyandım,dehşete kapıldım çünkü 20.haftadaydım artık ve bu yoğunlukta gelen kan da olsa su da olsa hayra alamet değildi bunu çok iyi biliyordum.Baktım gelen şey suydu ve bir su bardağından fazla gelmişti,ıslanmıştı pijamam ve de ayağa kalktığımda halı.İlk kızımda su gelmemişti ve bu durum bana çok yabancıydı. Allah'ım çok erken deyip duruyordum eşim de uyandı tabi ve takibimin yapıldığı hastaneyi arayıp ne yapalım diye bilgi aldık,çanta hazırlayın muhtemelen yatacaksiniz biz de doktorunuza haber vereceğiz denildi.Gittik hastaneye hemen ebe ultrason ile baktı su var görünüyor kalp atışları da var sorun yok şu an dedi,biraz rahatladım ama o kötü his kaybolmadı hiç.Doktoruma telefonda bilgi verildi,serum önerdi, progestan vs düşük tehdidi tedavisine başlandı. İki saat sonra da kendisi geldi ve ultrason ile inceledi,suyun gelme sebebini bilemiyoruz,her şey şu an normal,su da yeterli miktarda,kesede açılan deliğin kapanma ihtimali var ama her şeye hazırlıklı olun dedi. Bu gece burda kalacaksınız bu 24 saat önemli dedi. Kan tahlili yapılıyordu ve enfeksiyonum yükseliyordu, antibiyotikler verildi,titreme nöbetleri,ateşler derken akşam 9da yoğun bir şekilde tekrardan suyum geldi ve bebeğimin hareketleri kesildi. Biliyordum artık herşeyin bittiğini ama itiraf edemiyor insan kendine kolayca.O gece meyve suları içtim,şekerli şeyler yedim ufacık bir hareket hissedebilmek uğruna. Olmadı. İlaçların etkisi geçince titreme nöbetleri eşliğinde ateşim çıkıyordu,sabahı yaptık bu şekilde ve doktorum gelince ultasonla bakınca direk kalbinin atmadığını gördük hep birlikte,su da hiç kalmamıştı. Artık resmen her şey bitmişti ve suni sancılarla doğum başlatıldı. Ölü bebek doğurmak çok zormuş hem fiziken hem ruhen.Şu an kızım mezarında,benim de ruhum onunla birlikte mezarda. Bir ay oldu bunları yaşayalı, dışarıya yansıtmamaya çalışsam da enkaza dönmüş gibi hissediyorum her aynaya baktığımda.En çok kabullenmekte zorlanıyorum,somut bir sebep olmaksızın bu durumu yaşamış olmak zor geliyor.Benim yaşadığımı yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattınız,deneyimlerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Genişletmek için tıkla...

Ebruzerm .!.:

Ilk hamileligimde oglumu kaybettim sonra saglikli 2 kizlarim oldu.. ilk kaybim enfeksiyon nedeniyle oldu malesef doktorum bunu gormemis... 2. Kaybimda hamileligimin basindan beri kanamam vardi hafif hafif nedeni belli degildi.. iyi arastirmadan sonra enfeksiyon cikti tedaviye basladim derken 17 haftalikken kizimi kaybettim. Sonra ardindan tekrar hemen hamile kaldim ve bu seferde kordon dolanmasi nedeniyle oglumu kaybettim 17 haftalikken. Son 2 kayibimi ard arda yasadim ve suan tekrar hamileyim... nasip

Genişletmek için tıkla...

kate_2308 .!.:

Başınız sağolsun, Allah aynı acıyı bir daha yaşatmasın inşallah, ben de ağustos ayında 16 haftalık düşük yaptım, bebeğim de ben de sağlıklıydık, 1 gün önce muayeneye gitmiştik her şey çok güzeldi. Ertesi sabah önce kanamam başladı hastaneye koştuk, o sırada suyum gelmiş bilmiyordum suyumun geldiğini bile, ultrasonda bakılınca suyum yoktu ama bebeğimin kalp atışı vardı. Sonrasında bebeğim de geldi zaten devamında kürtaja alındım. 4 buçuk ay olcak neredeyse sürekli hastane tahlil vs uğraşıyoruz, sebep bir türlü anlaşılmıyor. Üstüne bir de pıhtılaşma sorunum varmış, şimdi onunla uğraşıyoruz. Bu acı geçmiyor maalesef ki, biraz geçti zannediyorum ama geçmiyor bir türlü. Toparlanmak çok zor ama insan yine kendini düşünmüyor, ileride olacak evlatlarını düşünüp kendini yıpratmamaya çalışıyor, sizin bir evladınız daha varmış Allah ona sağlık versin uzun mutlu hayırlı ömür versin inşallah. Herkes başka bir şey söylüyor yine olur diyor ya da size de belki içten içe nasıl olsa bir evladın daha var diyorlardır ama gerçekten kaybettiğimizin yerini doldurmak çok zor. İnançlı bir insansanız sadece Allaha sığının, mutlaka bunda da bir hayır vardır diye düşünün, biliyorum böyle şeyin hayrı mı olur diyebilirsiniz ama gerçekten hayatımız bir bilinmezlik içinde gidiyor. Neyin hayırlı olup olmadığını bilemeyiz.

Genişletmek için tıkla...

burcusami .!.:

Benim melek kızım da 4 buçuk aylikti suyu bitti kaybettik sebep6olarak malesef kromozom bozukluğu dedi doktorum ultrason bulgusunda öyle göstermişdediğin gibi geçmiyor bu aci gecmicek de bazen diyorum ki kizin gitti hala nasıl yaşıyorsun dayaniyosun bu aciya.. Derin düşününce cok kotu oluyorum sonra dua edip toparlıyorum baska care de yok zaten..

Genişletmek için tıkla...