- Konu Sahibi _Citlembik_
- #41
Şu an 2 yaşında bi çocuk ve karnımda 11 haftalık bi bebek var. Oğlum daha küçükken gece uyuyunca film dizi açar karşısında kıyafet katlardım. Mutfağı yaparken müzik açar oynardım mama sandalyesinde falan izlerdi beni. Bazen eline amma sandalyesinde meyve falan veriyorum işim kısaysa oyalıyor. Ama hem çocuğun büyüyüp daha hareketli ve sosyal olması, hem hamilelik beni fena vurdu. Nerdeyse 3 aydır kıyafet katlamaktan men ettim kendimi yığından giyip duruyoruz çünkü bazen çocuk uyumadan uyuyakalıyorum istemsiz. Örnek olayım diye gözümü kapatıyorum öbür türlü uykuya geçmek istemiyor bi bakmışım çocuk yanımda uyuyor ben ne zaman uyumuşum bilmiyorum. Bi dönem desteksiz uyuyordu çok rahattı emziği bıraktık ve yanında yatmaya tekrar döndük. Nolcak halimiz bilmiyorum. Mutfak desen gördükçe midem kalkıyor. Yığınlar bekliyor falan. Yani haftada bi gün biri gelip kıyafet katlama, evi detaylı sil süpür işinden beni men etse ben gerisini halledebilirmişim gibi geliyo ama daha o kısma cesaret edemedim etrafta biri var mı bilmiyorum bile ama şu haliyle eve gelmek istemiyorum, evde durmak istemiyorum, akıtan bi çatı, halılar battı, daha yeni çözülmüş fare sorunu, küçük kullanışsız bi mutfak. Nasıl desem evimin kendisinden de mutlu değilim zaten. Yerler ahşam eski ahşapların arası açık ben süpürüyorum arkamdan bastığım yerde toz kalkıyor. Çıldırmalık. Ve beyaz renk eşya. Alan kafama tüküreyim diyorum bazen. Çözüm bilmiyorum da yalnız olmadığınızı bilin diye anlatmaya geldim iki çocukla 1 yıl sonra hunimle bulunabilirim bi yerlerde