kuzum bana diyor ki senin bütün endişen bebek sahibi olmak oldu kafana taktın hep aynı sohbetleri yapıyorsun beni sıktın artık bunaldım bir de bu sohbetlerden dolayı bana dokunmak istemiyormuş, pazar günü böyle konuştu çok kırıldım ama yarın konuşuruz dedim bende pzt makyaj yaptım saçıma fön çektim biraz da şık giyindim yemek hazırladım geldi işten çok hoş olmuşsun falan dedi sağ ol dedim ama pek oralı olmadım. sonra baktı ki ben dünkü konuyu uzatmıyorum hoşuna gitti sanırım başladı falanca bebek filanca bebek bende dedim ki bu konuda konuşmayalım doktor gtimeyelim bu ay bana diyor ki sen işte lafı hep buraya geitiriyorsun sonra yine susutum gittim yemek hazırladım yemicem falan dedi, tamam dedim üstelemedim. gittim biraz uyurum dedim uyumuşm uyandım komuştuk ama sakin sakin sonra yine kavga kıyamet koptuuuu. artık yeter dedim ben de insanım. bu gün de söyledim ona bebek vs gördük ne kadar güzel dedi. allah saklasın çok güzel dedim. ama biz meselelerimizi çözene kadar bence ara verelim dedim
mahcubum ne diyebilrim ki dedi. kızlar halbu ki evlendik bir hafta geçti korunmayalım ne olur bebeğimiz olsun dşye bana yalvar yakar oldu. benim niyetim de bir yıl korunmaktı aslında. ama hak verdim. şimdi bu davranışlarının altında işinin yoğun stresi var sanırım, çünkü biz 2 yıl kadar da nişanlı kaldık hiç böyle bşr halini hatırlamıyorum.
