Herkese iyi geceler, kız kardeşim 2008 Kasım doğumlu. Ergenliğe girme döneminde. Ailem çok baskıcı aile değil ne var ki annem ve babam şu anki nesli benim neslim gibi zannediyor. Ben kardeşimin yaşlarındayken otur denilince oturur, kalk denilince kalkar, ders çalış denilince ders çalışırdım. Kardeşim kesinlikle böyle değil. Bir de tutturdu şimdi ben Z kuşağım, Ben böyleyim, bana karisamazsiniz demelere. Evde terör estiriyor cidden. En son yatarken babama bağırdı çağırdı, adamcağızı kaldırdı yerinden. Acaba geçici bir dönem mi? Yoksa psikologa gitmeli miyiz bilemedik. Ailede kardeşime en yakın benim, yaş olarak onun şimdi neler hissettiğini de anlayabiliyorum ama o kadar farklı ki benim zamanımdan. İnanılmaz kırıcı konuşuyor, arkadaşlariyla bir küsüp bir barışıyor. Özellikle bize karşı inanılmaz nefreti var. Benim üzüldüğüm bir konu veya durum olduğunda beni oradan vuruyor. Kilo vermeye çalışıyorum kaç zamandır. Bana dediği şey, sen zaten kilo veremezsin, bu kadar yemeği yedin yine kilo almışsındır. Daha neler neler. Derslerinde bir problem yok, yani öyle sınıfın, okulun en başarılısı değil ama ödevlerini falan hiç aksatmaz. Demem o ki, psikoloğa gitsek acaba kendisinin bir problemi olduğunu veya farklı olduğunu düşünür mü? Kesinlikle psikoloğa gitmek kötü veya garip bir şey değil bunu biliyoruz. En yakın arkadaşlarım gidiyor çok memnunlar. Ama kardeşim şu an ben Z kuşağım, ben farklıyım, Beni anlamıyorsunuz modunda. Psikoloğa gitmek onu daha da uzaklaştırır mı bizden? Acaba bize önerebileceğiniz kitaplar veya seminerler, videolar var mı?