1 yasinda bebegim var yine hamileyim.


Eşiniz isteyebilir ama istediği gibi katkısıda oluyormu bakımına?
Sonuçta genelde kadınlar daha çok yıpranıyor çocukla ilgilenirken.
Gerçekten istemiyorsanız ikinci çocuğu aldırın ve korunun.
 
Benim soeumun cevabi korunsaydin! Degil.. tabiki korundaydim yada baaka onlemler alsaydim ben bunumu duymak istiyorum benim ne isime yariyor ne sorumu cevapliyor.. sonra niye atarlaniyorsun..
E atıp tutup kınamamış ki keşke korunsaydınız demiş. Ne var bunda? Her zaman istediğiniz cevabı bulamazsınız hayatta. Gerçek hayatta da böyle, burada da böyle. İnsanlar illa ki fikir beyan edecektir. Hemen ruh hastası yaptınız milleti.
 
Eşiniz isteyebilir ama istediği gibi katkısıda oluyormu bakımına?
Sonuçta genelde kadınlar daha çok yıpranıyor çocukla ilgilenirken.
Gerçekten istemiyorsanız ikinci çocuğu aldırın ve korunun.
Esim yardimci oluyor ama iste bir erkek ne kadar olabilirse.. bir yavru olustu yazik ya demek mi dogru dememekmi emin degilim bunu benkm yasimda anne olan kisiler daha iyi anlar sanirim tesekkurederim bu arada yoeumunuz icin
 
Hayir onu demek istemedim gonlum gercekten dogurmaktan yana.. sanki yasli bir anne olucam ve ikisine birden yetemeyecegim korkum var mesele benim zorlanmam degil
 
Bu soruyu transfer olmadan önce kendinize sormanız gerekmez miydi? Sonuç ne olursa üzulmeyecegiz demişsiniz simdi neden üzülüyorsunuz? Bilerek bu çocuğa sahip olmuşsunuz aldırırsanız vicdan yüzünüz daha ağır olur.
 
Tabiki keske birkac yas daha kucuk olsammda dogursam diye dusunuyorum benek harika birsey soncuta ama 2 bebege birden bakmak bana yapalim ya buyuturuz denebilecek bisey givi gelmiyor ya ben kendimi yasli hissediyorum yada geecekciyim bilmiyorum
.
Şartlarınızı en iyi siz bilirsiniz. Bu çocuğa mental, fiziksel ve ekonomik yönden yetebileceğinizi düşünüyorsanız ne ala ama yetemeyecekseniz de ne bebeğin ne yetişmekte olan kardeşinin ne de kendinizin günahına girmemeniz -bana göre- en doğrusu. Hatta bu noktada değerlendirme yaparken kendinizi önceliklendirmelisiniz.
 
Hayir ilk cocuk bilincli olmus
Simdiki tedavisiz ve supriz olmus
Nasilsa olmuyor diye dogru korunulmamis
 
Hayir onu demek istemedim gonlum gercekten dogurmaktan yana.. sanki yasli bir anne olucam ve ikisine birden yetemeyecegim korkum var mesele benim zorlanmam degil
39 yaşındayım. Çocuklarım 4.5 ve 1.5. İyi ki varlar ama tükendim. Desteksiz bakıyorum. Daha genç olsam daha mı kolay olurdu bilmiyorum. Ben yetemiyorum açıkçası çok yoruluyorum. Allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin ama fragmanı görsem 2. Yi yapmazdım sanırım tabii ben isteyerek planlı doğurdum. Sürpriz yoktu
 
Yaşlarımız birbirine yakın.
Ben ilk çocuğumu 27 de aldım kucağıma ikincisini 30 da ve kendimce kapattım o defteri.
Komşumun 9 aylık bir bebeği var geçen bana bıraktı abla biraz ilgilenir misin çok yorgunum dedi kıyamadım.
Çocuk bende 2 saat kaldı en son cinnet getirme aşamasına geldim. Sürekli ilgi istiyor, kucağıma gelmek istiyor kollarım kırıldı.
Kolay değil evet ama Rabbim nasip ettiyse vardır bir bildiği. Ben şahsen çok zor olacağını tahmin etsemde aldırmaya kıyamazdım.
 
Hayir onu demek istemedim gonlum gercekten dogurmaktan yana.. sanki yasli bir anne olucam ve ikisine birden yetemeyecegim korkum var mesele benim zorlanmam degil
40 yaş üstü , bir yaşında bebeği olan bir anneyim. Doğduğu günden itibaren sadece eşimle birlikte baktık , kimseden yardım istemedik.
Fiziksel olarak sadece ilk 3,5-4 ay beni biraz yordu. Şimdi daha kolaylaştı hayatımız, her geçen gün daha da güzel olacak diye umuyorum.
Ama 2. bir bebeğe fiziksel olarak değil , mental olarak bakabilecek kapasitede değilim.( Gebelik sağlıklı mı geçecek, bebeğim sağlıklı mı doğacak, gebelikte bir problem çıkarsa süreci iyi yönetebilecek miyim vs vs )
Yaşlı anne olacağım diye korkmuyorum yukarıdaki sebeplerden daha çok korkuyorum.
 
Hayırlısı olsun ben 28 yaşındayım çocuğum 5 buçuk inanır mısın 2. Çocuğa enerjim yok çok zor ama olmus artik
 
Bacım hayırlı olsun. 3. Olmaması için korunun. Çünkü doğal da gelebilir. Ama yani transfer oluo da dert olarak açarsanız da yani insanlar ne desin. Ben de çok şeyler söylemek iaterdim ama şimdi enerjim bu kadarına yetiyor. Bi yerlere yorum da yazmak istiyorum. tşk. öptüm bye
 
Bence tek çocuğa enerji yettirmek daha zor. Oğlum kardeşi doğana kadar her Allah'ın günü onunla oyun oynamam için karşıma dikilirdi.
Şimdi zaman zaman oyun, zaman zaman kavga sürekli kardeşler birbirleriyle uğraş içindeler. Yaşları yakın olan kardeşler birbirleriyle oyun arkadaşı oluyorlar. İhtiyaçlarını karşılayıp salıyorsunuz birbirlerini yemeleri için:)
Artı yaşlandığınız zaman o çocuk yalnız kalmamış olacak.
Yani mantık derseniz çocuk büyüyünceye kadar tek de olsa iki de olsa zaten sizin pek hayatınız olmayacak. İlk çocuğunuz 10 yaşında olsaydı yeniden kafanız kaldırmaz derdim. Zaten oyun da oynayamaz kardeşler o kadar yaş farkıyla.
Ama iki yakın yaş maddi olanak varsa bence en güzeli.
 
Ayyyy bu çok güzel bir haber değilmi ama :)
Sizin için elbette zor olur, fakat her zorlukla beraber bir kolaylık vardır .
Ne güzel birlikte büyürler ikiz gibi . Benim ufakların yaş arası 3 yıl buna rağmen ikiz gibi büyüdüler , biri 9 biri 12 yaşında , yolda yürürken ya el ele tutuşuyorlar yada sarılarak geziyorlar , bayılıyorum eriyorum o hallerine . Elbette tartışıyorlarda, ama her halleri çok çok güzel. Kardeş sevgisi gibisi varmı. Ne güzel en yakın arkadaşıyla birlikte büyüyecekler sizde onları izlerken eriyip biteceksiniz sağlıkla mutlulukla kucağınıza alın bebeğinizi . Doğurun gitsin
 
Allah bağışlasın. Küçüğü oyun yaşına gelse oynarlar merak etmeyin.
 
Yan binaya yeni birileri geldi.2 tane erkek çocukları var.
Anneden ziyade 2.5 ve 3.5 yaşlarındaki kardeşlerin sesi çok çıkıyor.Bacaksız abiyi deli ediyor.
Bana ismimle eşime dede diye sesleniyorlar.
Neyse konuya döneyim dünyanın en uslu çocuğu sizinkiler olsun,kolay doğum ve büyütmek nasip olsun
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…