- 5 Eylül 2024
- 49
- -34
- 23
-
- Konu Sahibi bilinmeyenkiz
- #1
bu kizlara ailesi neyi eksik yapiyo da şöyle ilişkileri sevgi zannediyorlar?ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti.
Bu da sana tecrübe olsun hayatında, daha yaşın genç. Her şeyin sonu gibi gelebilir sana ama zamanla şu yaşadığın şeyin incir çekirdeğini bile doldurmayan anılardan biri olarak kalacağını görürsün. Hatta hatırlamayacaksın bile. Boşver. Önüne bak kendini geliştirBizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.
Bu alışkanlığından kurtul bir an önce, akut paronişi olursun gider tırnakların, aylarca erkek arkadaşını beklediğin gibi bi de yeni tırnaklarının çıkmasını beklersin, o zaman görürsün can acısı neymiş.stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu
Tedavi ol,oku , işe gir ,çevre edin,kendini tanı geliştir, dünyayı gör, aşık ol sev sevil mutlu ol.......Bizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.
Evet, başka soru?Kendı kızınız olsa böyle sert uslupla mı yazacaksınız?
Daha 17 yaşında gencecik kızsın. Önünde uzun ve güzel bir yol var inşallah. 1.5 senelik bir alışkanlık bu. Stresten üzüntüden elini yiyip parmağını kanatiyormuşsun. Yapma bunu kendine güzelim. Sen çok değerli ve kıymetlisin. Bir başkası ya da bir erkek için kendini feda etme, aşırı fedakarlık,kendinden ödün vermek iyi değil ben de bunu geç olsa da anladım öğrendim. Karşına daha çok kişi çıkacaktır. Okuluna ,kendi hayatına odaklanmaya çalışBizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.
Bana da böyle yapsan ben de seni terk edip, her yerden engellerdim. Stres topun mu adam senin? Ay bir de aileye yazmak niye ya ? Bu ilişkiyi unut dönüşü yok artık. Daha sağlıklı bir ilişkiye başlarsın ama şu uçan sinekten kıskanıyorum triplerinden vazgeçin artık.Bizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.
Bibiyle , kudra nin karakterleri düşünceleri çok benzer, bunlar biraraya gelse iyi ikili olurlar.Evet, başka soru?
O kadar da benzer değil aslında ya.Bibiyle , kudra nin karakterleri düşünceleri çok benzer, bunlar biraraya gelse iyi ikili olurlar.
Peki ben neden onu çektim? Benimle asla empati yapmadı sorunlarımı dinlemedi hiçbir şeyde arkamda durmadı tahammülü azalınca saygısızlaştı ama ben ona asla kıyamadımbu kizlara ailesi neyi eksik yapiyo da şöyle ilişkileri sevgi zannediyorlar?
ayrica her kavgadan sonra ozur dileyip duzelecegim diyormussun duzelmiyormussun. adam neden seni ceksin ki? bugun agla yalvar yine barissa yarin yine ayni davranacaksin
O da senin problemin. Normal şartlarda bizi mutlu etmeyen, üzen, aşağı çeken insanlarla ilişkimizi sürdürmeyiz.Peki ben neden onu çektim? Benimle asla empati yapmadı sorunlarımı dinlemedi hiçbir şeyde arkamda durmadı tahammülü azalınca saygısızlaştı ama ben ona asla kıyamadım