bazı yorum yapan akıl tutulması yasayan arkadasları anlamıyorum. Bu cocuk daha. 17 yaş. Kendı kızınız olsa böyle sert uslupla mı yazacaksınız?
Benimki kıskançlık değildi. Hatta yolda yürürken kız arkadaşlarına selam verip yanımda kitap okumaya davet ediyordu bir şey demiyordum trip bile atmiyordum. Benim takıntılarım onun bana davranışları üzerineydi ayrıca o da bana kötü davrandı sevgilisi değilmiş gibi davranıyordu banaBana da böyle yapsan ben de seni terk edip, her yerden engellerdim. Stres topun mu adam senin? Ay bir de aileye yazmak niye ya ? Bu ilişkiyi unut dönüşü yok artık. Daha sağlıklı bir ilişkiye başlarsın ama şu uçan sinekten kıskanıyorum triplerinden vazgeçin artık.
iste salaksin ki cekmissin. sevgili dedigin insani mutlu eder. seninki ezmis, hakaret etmis, kavga etmis. hala sevgilim demissinPeki ben neden onu çektim? Benimle asla empati yapmadı sorunlarımı dinlemedi hiçbir şeyde arkamda durmadı tahammülü azalınca saygısızlaştı ama ben ona asla kıyamadım
Peki ben neden onu çektim? Benimle asla empati yapmadı sorunlarımı dinlemedi hiçbir şeyde arkamda durmadı tahammülü azalınca saygısızlaştı ama ben ona asla kıyamadım
Allah aşkına silkelenin ve kendinize gelin, parazitmisiniz siz o olmadan yaşayamayacaksınız? Bir de bayıl bari feriha.Bizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.
Çocuğum 17 yaşında böyle davransa benim tepkilerim çok daha sert olurdu. Birde gitmiş çocuğun annesini aramış, hey Allah'ım ya.bazı yorum yapan akıl tutulması yasayan arkadasları anlamıyorum. Bu cocuk daha. 17 yaş. Kendı kızınız olsa böyle sert uslupla mı yazacaksınız?
Canım benım daha cok gencsın senın yasındayken bende duygularıma hakım olamıyodum her seyı ust sınırda yasıyor ınsan. Zamanla olacak seyler bunlar. Kendıne yenı hobiler edinmeye calıs. Emin ol kimler geliyor kimler geçiyor 27 yaştan bildiriyorum sana bunu. Geçmeyecek gibi olacak oluyor ama sonra bi bakıyorsun o gitmiş başka gelmiş
Birazcık daha sabret şuan hiç geçmicekmiş gibi geliyor ama ilerde sanki konunun seninle alakası yokmuş gibi sanki bunları sen yaşamamışsın gibi gelecek daha küçüksün ilerde ne insanlara denk geleceksin ne kadar üzülürsen üzül ama kovalama bırak gitsin . Kendini gelistirmeye bak okuluna odaklan çalışıyorsan Parana odaklan bu zamanını birdaha bulamazsın.Bizim 1.5 yıllık ilişkimiz vardı başlarda her şey iyiydi sonra ben zamanla takıntılı. Yaşlarımız 17 ve 19. Neyse ben zamanla negatif ve kavga çıkaran biri oldum hareketlerinde en ufak değişiklik görsem elimde olmadan bunu dert eder kavga başlatırdım zamanla onun da tahammülü azaldı ve o da kavga çıkarmaya başladı en sonunda dayanamadı beni terk etti ben onu çok sevdim her şeyine katlandım kavgalarına hakaretlerine sevgisizliğine ama o gitti. Ayrılır ayrılmaz beni her yerden engelledi fotolarımızı sildi ailelerimiz tanışıyordu annemin numarasını silmiş. Şu an ise tamamen kendimi suçluyorum keşke biraz daha özgüvenli olsaydım daha pozitif olsaydım onu kendimden soğutmasaydım diye. Ben ayrıldıktan 2 ay sonra annesine yazdım o beni çok üzüyor barışmak istiyorum falan diye annesi herkesin tercihi kendini bağlar canım biz bir şey yapamayız dedi çok üzüldüm onun için her şeyimi feda ederdim her kavgadan sonra defalarca özür diler düzelmek için elimden geleni yapacağımı söylerdim. Bu arada ayrılır ayrılmaz ortadan kayboldu ne mesaj attı ne aradı (ben de ona yazmadım sadece annesine yazdım) sadece engellemiş sildikleriyle kaldı geri de döneceğini sanmıyorum hani yazmayınca geri dönüyolardı nerede 3 ay oldu çok özlüyorum her sabah kalp çarpıntısı ile uyanıyorum stresten ellerimi yiyorum parmaklarım hep kan oldu ne yapacam nasıl geri döndürücem bilmiyorum.
Zaten ilk ben ayrılacaktım ama bir türlü cesareti bulamadım sevdiğim için de kıyamıyordum o benden önce davrandı işteO da senin problemin. Normal şartlarda bizi mutlu etmeyen, üzen, aşağı çeken insanlarla ilişkimizi sürdürmeyiz.