- 31 Ocak 2008
- 1.403
- 21
- 158
15 ay içersinde ikinci doğum hikayemi yazmak aklımın ucundan geçmiyordu ama Allah nasip etti bana bu duyguyu :) eylül 2008 de bal kızım serra yı dogurduktan sonra gayet güzel uzunca bir süre üç kişi olucagımızı söyledim herkese hep...büyük konuşmuşum gayet :) serra 6 aylıkken hamile oldugumu ögrendim ve içimde inanılmaz bir korku,karmaşıklık ve daha bir dolu negatif şey vardı...bir an O'nu aldırmayı bile düşündüm ama eşimin bu yönde bana desteği olmadı hiç..o hep herseyin cok güzel olucagından,gençken bu işlerin kolay oldugunu söyledi vede neticesinde tekrardan hamilelik sürecine girdik :) en üzüldügüm şey hiç kilo veremedigimdi ki onuda bu hamileligimde 6 kilo verip hiç almayarak yendim :) ... ilk hamilelige göre sıkıntı cok daha fazla oluyor acıkcası..cünkü benimki sezeryandı ve buda sezeryan olucaktı 15 ay arayla birde üstüne son güne kadar kızımı emzirdim ben... hic oyle süt zehirler fln yalanlarına inanmamak lazım doktorlarım beni bu konuda cesaretlendirdi hep...
dogum günümüze gelince....
insanın arkasında bir bebegini bırakıp ameliyata girmesi cok ama cok cok zormus bunu anladım.... ilk dogumda güle oynaya ameliyathaneye giren ben bu sefer aglaya zırlaya ortalıgı nedensizce yıkarak ameliyathaneye indim... cocuk gibi.... ay diyorumm ben kötüyümm ölücemm cocuguma kim bakıcak... en son kocam beni bırakınca asansorun orda iyice fena oldum... ama doktorum hakan apaydın... muhteşem insan geldi kac dakika beni sakinleştirdi... diger bir doktorum cevahir tekcan..anestezi uzmanı yasemin hanım... muhteşem ekip...herkes beni sakinleştirmek icin ugrastı.. en son beni güldürebildikten sonra uyuttular...
uyandıgım an bu sefer daha bilincliydim... her seyi net hatırlıyorum... bebegimi ilk yanıma getirdiklerinde 2 740 gr 49 cm mini mini bir kızdı ki benim ikinci prensesim..ikinci kez dünyaya gelis sebebim...canımın ikinci parcası...ablasından ayrı kalmanın üzüntüsünü bana unutturan varlık.. hemen emzirdim... o kadar güzell o kadar tarif edilmezki... hep merak ediyordum ikincide de aynısı olucakmı... cok daha anlamlı oluyormus..yasanacakları bilmek...
onca agrı sızı.. ki ilkinde hic cekmedim bu sefer daha zordu..sık sezeryan olmanın dezavantajı..ama bu dünyadaki herseye deger.. simdi kızım 6 günlük ve ablası onu bi lokma kıskansa da gayet güzel idare ediyoruz :)) serra beni ve babasını öpmesede sürekli kardesini yanında istiyor :))
anladımki hayatta kızıma verebilecegim en güzel hediye bir kız kardeşmiş...hic ayrılmayacagı..hep arkadaş kalacagı...
Allah'ım isteyen , kavuşamayan herkese nasip etsin evlat sahibi olmayı.. kimsenin yuvasını bebek sesi olmadan koymasın.. bizim evimiz pek gürültülü :) 2 bebek 2 bakıcı eşim ben .... her kapıdan bi ses geliyor... neyseki su anda herkes sessiz ve ben hikayemizi yazabildim :))
tekrar dua ediyorum arkadaslar rabbim olmayan ve isteyen herkese evlat sahibi olmayı nasip etsin..amin...
dogum günümüze gelince....
insanın arkasında bir bebegini bırakıp ameliyata girmesi cok ama cok cok zormus bunu anladım.... ilk dogumda güle oynaya ameliyathaneye giren ben bu sefer aglaya zırlaya ortalıgı nedensizce yıkarak ameliyathaneye indim... cocuk gibi.... ay diyorumm ben kötüyümm ölücemm cocuguma kim bakıcak... en son kocam beni bırakınca asansorun orda iyice fena oldum... ama doktorum hakan apaydın... muhteşem insan geldi kac dakika beni sakinleştirdi... diger bir doktorum cevahir tekcan..anestezi uzmanı yasemin hanım... muhteşem ekip...herkes beni sakinleştirmek icin ugrastı.. en son beni güldürebildikten sonra uyuttular...
uyandıgım an bu sefer daha bilincliydim... her seyi net hatırlıyorum... bebegimi ilk yanıma getirdiklerinde 2 740 gr 49 cm mini mini bir kızdı ki benim ikinci prensesim..ikinci kez dünyaya gelis sebebim...canımın ikinci parcası...ablasından ayrı kalmanın üzüntüsünü bana unutturan varlık.. hemen emzirdim... o kadar güzell o kadar tarif edilmezki... hep merak ediyordum ikincide de aynısı olucakmı... cok daha anlamlı oluyormus..yasanacakları bilmek...
onca agrı sızı.. ki ilkinde hic cekmedim bu sefer daha zordu..sık sezeryan olmanın dezavantajı..ama bu dünyadaki herseye deger.. simdi kızım 6 günlük ve ablası onu bi lokma kıskansa da gayet güzel idare ediyoruz :)) serra beni ve babasını öpmesede sürekli kardesini yanında istiyor :))
anladımki hayatta kızıma verebilecegim en güzel hediye bir kız kardeşmiş...hic ayrılmayacagı..hep arkadaş kalacagı...
Allah'ım isteyen , kavuşamayan herkese nasip etsin evlat sahibi olmayı.. kimsenin yuvasını bebek sesi olmadan koymasın.. bizim evimiz pek gürültülü :) 2 bebek 2 bakıcı eşim ben .... her kapıdan bi ses geliyor... neyseki su anda herkes sessiz ve ben hikayemizi yazabildim :))
tekrar dua ediyorum arkadaslar rabbim olmayan ve isteyen herkese evlat sahibi olmayı nasip etsin..amin...