08/08/2010/ 10/30 / damla 'm dünyaya teşrif etti

MERHABA ARKADASLAR / kısa yazamıcam sımdıden özür dılerım evlılığımın ikinci ayına girmıstık henüz o gün koltukları cektım hanı hersey malum olmadı hamılelıkte ama o gun oturdum kızım ordamısın annenıde ikilemde bıraktın ağır seyler kaldırdım dıye durup dururken ağladım sonra aksam esım geldı kan testı ıcın evımızın yanındakı özel hastaneye gittik bir saat sonra alırsınız dedıler yemek yedık dısarda laylaylom gittk hastaneye testı alıp cıktık doktora o sözü o muhtesem söz dökülü verdi ağzından hamilesiniz dedı donmus bır sekılde dısarı cıktım esım yuzume baktı (aklıma geldıkca hala ağlıyorum) ben hamileyım dedım sonra gumeye basladık heycan korku tedırgınlık mutluluk hepsını eve 4 5 adım yurume mesafesınde gözumun önunden gectı ilk 4 ay hafıf bulantılar sonra o güzel tekmeler sonra bu kadar saclı doğucağını işaret eden mide yanmaları derken 9 ayı doldurduk bastan berı normal doğumuda onaylasam sonlara doğru heo ona bişy olucak basaramıcam korkusuyla ki ALLAH BILIYO yüreğımı asla kendımı dusunmedım 39 da sezeryana karar verdık doktorumla son 2 3 günü asla anlatamam allahım son ayda benım gıbı korku yasayan tüm hamılelere yardımcı olsun yok sağlıklı doğucakmı yok o yok bu derken son güne geldık 3 ablam annem bendeydı o aksam kımseyı görmedı gözüm herkez yuzume bakıyo ağlamamak ıcın zor tuttum kendımı sabitlestırdım ağlamıcam asla gücsüz olmicam dedım 08 08 2010 saat 9 45 te geldı ebeler hadı bakalım dedıler esımı istedım yanımda amelıyathanaye kadar annemın yuzune bakamadım bılıyorumkı bakarsam ağlıcam annem bende gelım dedı hayır dedım esım geldı doktorum kapıdaydı DOKTORUM SAİT HALIL BINLERCE TŞKR) NOLDU NIYE GELDIN DEDI KIZIMI ALMAYA GELDIM DEDIM AFFERIN SANA DEDI GULUSTUK AMELIYATHANEYE GİRDİM 8 KISILER BEN ESPIRI YAPIYORUM HİÇ GÜZEL DEYIL BURASI BEYENMEDIM DIYORUM DOKTORUM VERIN ANESTEZIYI MASADA BILE ESPIRI YAPIYO DIYO EN SON BAK SIMDI SANA HAVA VERICEZ DEDIKLERINI HATIRLIYORUM UYANDIM 25 DAKIKA SONRA İLK SÖZUM KIZIM NASIL OLDU DOKTORUM COK IYI NERDE DEDIM YUKARIDA BABASIYLA DEDI BEN ANNE OLDUM DEDIM EVET DERYACIM DEDI ANLATAMAM TARIF EDEMEM COK RAHAT KALKTIM HEMEN KENDME GELDIM ODAMA CIKTIM KIZIM DAMLAM DÜNYANIN EN GÜZEL HEDIYESI BUKADARMI GÜZEL OLUYOMUS BU KADARMI DEĞERLIYMIS VERDILER KUCAĞIMA BAKTIM ANLAYAMADIM BU KADAR GÜZEL BU KADAR ANLAMLI BİR HEDIYEYI HAKEDICEK NAPTIM ALLAHIM DEDIM SANA ŞÜKÜRLER OLSUN BANADA YAŞATTIN BU DUYGUYU TATTIRDIN DEDIM ALLAHIMA BİNLERCE ŞÜKÜR RABBİM İSTEYEN HAKEDEN HERKEZE TATTIRSIN BU DUYGUYU KIZIM DAMLAM ŞİMDİ YANIMDA MIŞIŞ MIŞIL UYUYOR KOKUSU BİTER DIYE KOKLAMAYA CEKINIYORUM ARTIK BENIMDE ELLERIM CENNET KOKUYOR ...

Gözünüz aydın.Allah analı babalı büyütmek nasip etsin. Mutluluğunuz daim olsun.

maaşaallah gözünüzaydın

gözün aydın cnm negüzelde anlatmışsın:)darısı bebiş isteyenlere inş:)

Inş rabbım isteyen her anneye bu duyguyu tattırsın

okurken ağladım valla şuanda bile damlalar süzülüyo. allah analı babalı büyütmek nasip etsin. allahım banada hayırlı doğumlar versin. burdan yazıyorum diğer tarafta kızım tekmeleriyle ağlama diyo sanki..... tekrar hayırlı olsun....

Allah bebeğine de sana da sağlık sıhhat versin...

benim de gözlerim doldu, Allah bağışlasın

maşallah allah anal babalı büyütsün ne kadar duygusal bi ifade ağla ağla susamadım valla allah bizede hayırlı doğumlr nasip etsin

Biliyordum, sen vardın içimde ama nedense kimse inanmıyordu. Ben hissediyordum seni. Belki komik gelecek ama adet günüm gelmemişti bile. "Anneler hisseder" diyordum herkese. Dayanamadım test yaptım, sonuç negatif çıktı. Bir yandan diyordum "Daha var günüme, geçmiş olması gerek pozitif çıkması için" bir yandan da nedense korkuyordum varlığının olmadığını düşündükçe.

SAT 6 Kasım'dı. 7 Aralık oldu ve eşimle gecenin bir yarısı hastaneye gittik, test yaptırmaya. Eşim yol boyunca "Negatif çıkacak, günün geçmiştir yorgunluktan" diyip durdu. Bense sürekli "Bak gör ben hamileyim" dedim. Hastaneye gidene kadar dürekli engeller çıktı yol boyunca, trafiğe kapanan yollar mı dersiniz, önümüze kedi fırlaması mı dersiniz. Bunlar olunca içimden diyorum "Hamile değilim demek ki Allah engel çıkarıyor karşıma, git yat evinde diyor bana."

Nihayet hastanedeyiz. Kan verdim. Sonuç 1 saat sonra. "Eve gidip yatalım sabah alırız" dedi eşim. Bense Sabaha kadar uyuyamazdım bu durumda. Gözlerim doldu. Dayanamadı eşim bana :) Gittik MC'te yemek yedik. Yemek boyunca plan yaptık, hamileysem ne olacak, hem iş hem yüksek lisans hem evlilik.

1 saat nasıl geçti hem anlamadım hem de hiç geçmek bilmedi gibi birşey oldu. Döndük hastaneye, sonucun bulunduğu zarf elimde. Aman Rabbim, açamıyorum zarfı. Eşim aldı elimden, "Dayanamıyorum ben bakayım" dedi. Kaptım elinden, "Ben açacağım" dedim. Açtım. Yaaa neden yazmıyor POZİTİF ya da NEGATİF diye. Referans değerleri var ama ona göre çok küçük bebeğim henüz 1,5 haftalık görünüyor. Hemen döndüm geriye, laboratuardaki bayana dedim "Sonuç pozitif mi şimdi?" Bayan da sağolsun "Cevap veremem doktorunuza gösterin" demez mi... Dedim "Eğer hamileysem tabiki doktora gideceğim ama birşey söyleyin, sabaha kadar nasıl dayanayım, siz benim yerimde olsaydınız..." Vicdana geldi zannedersem, "Pozitif" dedi. Döndüm arkama, eşimle gözgöze geldik, benim ağzım kulaklarımda, "Pozitif, Hamileyim" dedim galiba, hatırlamıyorum ne dediğimi. O an hatırladığım tek şey, koca hastanede hastaların önünde dudak dudağa olmamızdı :)

Bindik arabaya, ilk önce annemi aradım, bu arada saat 2:00. Uykulu annem aldı müjdeyi. Sıra ablamda, gecenin yarısı attı çığlığı.

Doktor araştırması yaptık ve karar verdik ablamın doktoruna gitmeye ama o da ikinci randevuda hastaneden ayrıldı. Çok üzüldük, güvenemez olduk doktorlara. Dolaş dolaş dolaş nihayet Yasemin Hanımı bulduk. Çok sevdik doktorumuzu. Annem her kontrolde yanımda oldu, artık anlıyordu usg göüntüsünü.

9 aylık yolculuk sezaryen kararımla son bulacaktı. Hazırlıklar tamamlandı. Son kez eşimin koynunda yalnız yalnız yattım. O gece sondu, son kez duşa girdim, kahvaltı hazırladım. Evden çıktık, annemler kapıda.

Gittik hastaneye. Oda yokmuş, sancı odasında hazırlayacaklarmış beni. Herkes köpürdü, ben onları sakinleştiriyorum. Zaten sancı odasına gitmeye cesaretim olsa normal doğum yaparım. Bizimkilerin sinirleri geçsin diye kabullendim herşeyi. Herkesi öptüm girdim sancı odasına. Korktuğum gibi değildi, bağıran falan yoktu. Hazırlığım tamamlandı, çıktım sedyeye yatarak sancı odasında, bizimkiler kapıda, eşimin eli ellerimde, annem ağlıyor, babaannem dua ediyor, ablamın gözleri üzerimde. Benimse aklım onlarda, "Korktuğum gibi değildi içerisi, rahattım, sakin olun, ben çıkana kadar sezaryenden zaten oda boşalır, açıkta kalmam" dedim. Bizimkiler " Sen düşünme bunları" diyor. Ameliyathaneden içeri girdim. Artık yalnızım, bebeğim içimde sadece.

Yarım saat doktorumu bekledim, bu arada son hazırlıklarım yapıldı. Doktorumun elleri yanaklarımda olunca benim yüzümde güller açtı, ona çok güveniyordum, bir rahatlık geldi bana. Anestezi uzmanı "İğneni yapıyorum, birazdan uyuyacaksın" dedi. "Saat kaç" dedim. "10 buçuk" dedi. Uyumuşum. Gözlerim nasıl kapandı anlamadım.

Bir ses... "Nurcan, hadi aç gözlerini" Duyuyorum ama açamıyorum, sesim de çıkmıyor. Bıraksınlar beni uyuyayım. "Beni duyuyor musun?" dedi. Başımı salladım. "Aç gözlerini, topla kendini hadi bakalım" dedi. Tüm gücümle açmaya çalışıyorum olmuyor. Tam bu sırada başka bir ses "Erkek demiş doktor ama kızı oldu" dedi. Ben gözlerimi nasıl açtığımı bilmiyorum bunu duyunca (kız istiyordum) Dedim "Benim mi kızım oldu?" "Hayır başkasının, senin oğlun oldu" dediler. (Şimdi düşünüyorum da ya gerçekti bu olay ya da ben kendime geleyim diye yaptılar bunu) Dedim "Bebeğim nasıl, kilosu boyu sağlığı?" "Gayet iyi, şimdi seni sedyeye alacağız ağrın olacak korkma" dediler. Yan sedyeye taşıdılar beni, aman Allah'ım, o ne acııııı, o ana kadar hiçbirşey yoktu, sanki karnıma bışakları saplıyorlar, "AAAAAAHHHH" diyorum var gücümle. İçimdende "Yandın kızım sen, bu ağrı geçmez" diyorum.

Hemen ağrı kesici yaptılar, kapı açıldı, eşim karşımda ama bulanık görüyorum, mırmırmır çıkan sesimle "Yaklaş bulanıksın" diyorum.

Bir odaya girdik ki anlatamam, oturma grubu plazma tv, 2+1 resmen oda, kliması var. Süpermiş bu hastane. Sonra öğrendim ki oda boşalsın diye beni içerde uyutup durmuşlar, bizimkilerde durumu anlayınca hastanenin idaresiyle ve başhekimiyle tartışmışlar. Başhekimde oda boşalmayınca ve durum anlaşılınca fiyat farkı almadan bize suit oda vermiş. Her şerde bir hayır vardır diyelim.

Oğlumu getirdiler, dünyanın en güzel yavrusu benim yavrum. Herkese öyle gelir gerçi. Rabbim herkese bunu yaşatsın.

hoşgeldin damla bebek

Annelik en mukaddes duygu. Rabbim herkese nasip etsin inşallah.

Allah analı babalı büyütsün :) Darısı olmayanların başına :)....