Ayrica bozuk yiyecekleri sokak hayvanlari da yemek istemez, onlari da hasta eder. Bu hayvan severlik degil. Vicdanini rahatlatma cabasi. Ama bozuk olmayan kasap atiklarini alip, pisiren, kuru ekmekleri icine dograyip sokak hayvanlarina ikram edenler de var. Veya onlara ozel mama alanlar. Yiyene kadar da baslarinda bekliyorlar, o kaplari cope atiyorlar. Muhtemelen yemek de bozuktu, oraya buraya dagilacak. Pislik, mikrop, sinek, goruntu kirliligi.
şöyle bir durumda olabilir tabi, zaman zaman hepimizin evinde oluyordur. mesela patates yemeği çabuk bozulabiliyor. belki buzdolabına koymayı unuttu, bozuldu. belki acilen evden çıktı ve 1-2 gün başka bir yerde kalmak zorunda kaldı bozuldu.Gerektigi kadar alinirsa, hadi kazara fazla alinmis tuketilemeyecek belli, henuz bozulmadan peynirli yumurta, pogaca ici yapilabilir.
Peki...
bozulan yemek için yapılabilecek birşey var mı ? evet bozulmaması için doğru miktarda pişirmek, fazla fazla alışveriş yapmamak en iyi çözüm. ama elimizde olmadan bozulunca ?
Istisnai durumlar olabilir. Ancak her copun yaninda boyle seyleri sıklıkla goruyorum. Aliskanlik olmus artik. Giyim, kusam, yiyecek, esya her sey ama her sey ihtiyactan fazla aliniyor. Akibetlerinin cop olmasi kacinilmaz. Bunun egitimle de bir alakasi yok. Egitim seviyesi yuksek bir semtte oturuyorum. Cirkin, bizleri helak edecek aliskanliklar bunlar.
kıyafetlerin atılmasına çok çok karşıyım. asla giyilemez durumda olmadıkça kesinlikle ihtiyaç sahiplerine hediye edilmeli.
Bir musibet, bin nasihatten iyidir.
Tabandan, tavana... Biz de gezmeyi cok seviyoruz. Yeni yerler, yeni kulturler. Torunumuz olmadan da hic icimize sinmiyor.
Ne guzel, tebrik ederim...
Maşallah, Rabbim daha da bereketlendirsin inşallah.
merhaba, yorumlarınızı düşünce tarzınızı cok begendım topiğinizi zevkle takip edicem anlasılan, ananemin de sizin gibi derdi 'iyi Allah bize ekmek veriyor'.KK'nin guzel kadinlari, gununuz aydin olsun.
1935 dogumlu annemle birlikte yasiyoruz. Yasayan tarih... 2.Dunya Savasi sirasinda cocukmus. Yokluktan, bildigimiz fasulyeyi ogutup ekmek yapmislar. Gorunumu puf puf, tadi cok kotu. Yedikten sonrasi ise bagirsaklarin bozulmasi kacinilmaz.
Rahmetli dedemin bir cuval parayi sirtlanip, kasabaya 6 evladinin ihtiyaclarini gormeye gittigini de anlatir. Yani paranin pul oldugu donemler. Cicekli basmadan elbise hic giyememisler mesela. Hatta anneannemin sandiginda, boyle kumas parcaciklari gorunce sasirir, bu kumaslardan neden bize hic saklamadin der, uzulurmus.
Cunku o donem, kadinlar kendi dokuduklari kumaslari, kök boyayla renklendirir, kiz-erkek butun cocuklara tek tip giydirirlermis.
Simdiii gel de bu kadina, bu donemde alisveris hastaligi diye bir kavram var, insanlar tedavi oluyor diye anlat. Anlar mi? Simariklik der gecer.
Bizim kusak ise, bu hikayeleri dinleyerek buyudu. Biz de neden, nasil israf edilir, anlamayiz. Biz yeni kiyafetleri bayramdan bayrama giyen, birbirimizin giysileriyle buyuyen, kalemlerimiz kuculunce arkasina bir kapak takip buyuten, paylasan, kiymet bilen bir nesiliz.
Nineleriniz veya anneleriniz, kayinvalideleriniz bu gibi hikayelerle, alttan alttan uyardiginda, onlara kizmayiniz. Tam tersi can kulagiyla dinleyiniz, inanin tecrube konusuyor.
Bu kadar israfa, Allah ekmek veriyor da yiyoruz.
Simdi bunlari ben neden anlattim?
Az once 30 lu yaslarinda genc bir kadin, bir torba kuflenmis ekmegi cope, bir tencere bol etli patates yemegini ve yarim kg kadar kokusmus peyniri copun kenarina birakti da ondan.
"Comertligin son noktada, israfin olmadigi bir zihniyetin yaninda." iste bize kilavuz olabilecek bir cumle. Anneannenize Allah rahmet eylesin. Guzel insanlar onlar...❤
Niyetim 4 yili tamamlamak.
