ZORLU HAYATIM, KAYBETTİĞİM BEBEĞİM VE TAKINTILARIM

Mavidrama

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
4 Şubat 2013
201
125
Değişik bir hayat yaşadım dinlemek isteyenlere anlatmak istiyorum hatta bazen kitap bile yazmayı düşünmüyor değilim.
Öncelikle merhaba ben 27 yaşındayım 2 senelik evliyim. Kamu sektöründe çalışıyorum .
ben 6 yaşındayken annem ve babam ayrılmışlar. Annemden duyduğuma göre maddiyat ve aldatma olarak biliyorum. Sonra annemin kıskançlıkları ve sanrılarını hatırlıyorum . Ben küçükken ev telefonundan sürekli o kadını ve babamı arar saatlerce kıskançlık krizlerine girer onlarla kavga ederdi. Camdan bardakları fırlatırdı. Beni kimseye göndermez bütün ailemdeki herkesten uzaklaştırırdı. Herkesin bana zarar vereceğinden korkardı. Annem hayatını bana adamış beni çok sevmiş ama en çokta bana zarar vermiş kişi... çalışırdı ve maaşından tek bir kuruş almadan bana harcardı. Bir giydiğimi ikinci gün giymez bi telefonu bir kaç aydan fazla kullanmazdım. Her dediğim olurdu. Ama yaşadığım stresler hariç. Küçükken annemin hezeyanlarına çok aklım ermezdi. Babamı kötü bilir ondan kaçardım. Annem o kadınla babamı arayıp kavga ettiği için bir gün ben onların yanına gittim hasta olduğum için annem beni babama bıraktı doktora getir diye kendisi işten izin alamamıştı demek o zaman. Kadınla beni kandırdılar ah haniymiş benim kızım sen bilirsin dayınların telefonunu ezberlemişsindir hadi söyle bakalım dediler vende akıllıyım ben diye göstericem ya verdim telefonu. Annem onları arardı onlarda dayımı arayıp annemi şikayet ederler bizi rahatsız ediyor derlerdi. Sonra Dayım bize gelir annemi bi güzel döverdi. Bir gün annem karşılık veriyordu küçük tüpü eline aldı tam kafasına geçirecek ben girdim araya... bunlar buz dağının en ufak bir kısmı eğer ilginizi çekerse yazmaya devam etmek istiyorum
 
Neyse ben varım diye vuramadı haliyle. Annem birilerinin bana tecavüz ettiğine takıyordu bende olmayacak kişilerle kafayı eniştenler sana bi şey mi yaptı ananen seni dövdü mü ananen lezbiyen mi falan küçücüktüm bunlara maruz kalırdım. O bir psikozdu ama benim çocukluğumu çaldı. Banyodayım delikten beni kontrol ederdi biri bi şey yapmış mı diye. Uyurken vücuduma bakardı . Saçma sapan işler. Hastalandığında her zaman hastalığı böyle olmuyordu dönem dönem alevlenirdi o dönemlerde çalışamaz işten çıkardı beni okula göndermezdi. Okulda öğretmenler sana bi şey mi yapıyor derdi. Birgün özel derse gittim annem hasta kızıma bi şey yapıyorlar diye dersin kapısına kadar geldi yoldan birilerini çevirmiş kızımı kurtarın diye . Ben bu şartlar altında sinir hastası oldum tabi liseye kadar geldim ama bende bi sinir herkesle kavga ediyorum sorun çıkartıyorum eve girmiyorum akşama kadar dışarılarda. Bende iyice yok oluyorum anlayacağınız. Derslerimde çok iyiydi . Okul müdürü bu çocuk düzgün bi aileye sahip olsa tıp kazanacak düzeyde demiş bi akrabama hatta.... devamı var tabi daha
 
27 yaşında olup bunları unutamıyor oluşunu tramvaya bağlıyorum. Sana bunları kimse unutturamaz ,unutursun da demez. Ancak biraz olsun hafifletenler, yaralarını saranlar, sana bunları hatırlamana fırsat vermeyecek olan insanlar girer hayatına. Bunlara örnek eş, dost, kardeş bildiğin insanlardıır. Fakat eşinde var senin. Eşinle aran nasıl? Bunun cevabını mutlaka yazmanı bekliyorum. Diğer türlü, hepimizin imtihanları var benimde babam annemi döverdi gözümün önünde bende tramvalar geçirdim seni çok iyi anlıyorum. Ama yanımda kimse olmasa dahi hatırlamamaya çalışıyorum..
 
Ilgimizi çekerse yazmak ne demek? Anlatasiniz varsa, içinizi dokmek istiyorsanız yazın.
Dizinin heyecanlı bölümünde bırakıp devamı haftaya der gibi olmuş.
Şu yaptığınız konuya dikkat çekmek yerine gerçekliğini sorgulatacak🤷🏻‍♀️
Sıkmak istemiyorum çok uzun malesef inanmayabilirsiniz tabi ama gecenin bi yarısı dertlendim duyan birileri okuyan birileri varsa yazarım diye uzun uzun boşuna yazmıyım diye düşündüm
 
27 yaşında olup bunları unutamıyor oluşunu tramvaya bağlıyorum. Sana bunları kimse unutturamaz ,unutursun da demez. Ancak biraz olsun hafifletenler, yaralarını saranlar, sana bunları hatırlamana fırsat vermeyecek olan insanlar girer hayatına. Bunlara örnek eş, dost, kardeş bildiğin insanlardıır. Fakat eşinde var senin. Eşinle aran nasıl? Bunun cevabını mutlaka yazmanı bekliyorum. Diğer türlü, hepimizin imtihanları var benimde babam annemi döverdi gözümün önünde bende tramvalar geçirdim seni çok iyi anlıyorum. Ama yanımda kimse olmasa dahi hatırlamamaya çalışıyorum..
Hepsini yazıcam bu saatte beni okuyan birileri var demek ki kelke tek travmam dayak olsaydı ama o en basiti diyebilirim ☹️
 
Değişik bir hayat yaşadım dinlemek isteyenlere anlatmak istiyorum hatta bazen kitap bile yazmayı düşünmüyor değilim.
Öncelikle merhaba ben 27 yaşındayım 2 senelik evliyim. Kamu sektöründe çalışıyorum .
ben 6 yaşındayken annem ve babam ayrılmışlar. Annemden duyduğuma göre maddiyat ve aldatma olarak biliyorum. Sonra annemin kıskançlıkları ve sanrılarını hatırlıyorum . Ben küçükken ev telefonundan sürekli o kadını ve babamı arar saatlerce kıskançlık krizlerine girer onlarla kavga ederdi. Camdan bardakları fırlatırdı. Beni kimseye göndermez bütün ailemdeki herkesten uzaklaştırırdı. Herkesin bana zarar vereceğinden korkardı. Annem hayatını bana adamış beni çok sevmiş ama en çokta bana zarar vermiş kişi... çalışırdı ve maaşından tek bir kuruş almadan bana harcardı. Bir giydiğimi ikinci gün giymez bi telefonu bir kaç aydan fazla kullanmazdım. Her dediğim olurdu. Ama yaşadığım stresler hariç. Küçükken annemin hezeyanlarına çok aklım ermezdi. Babamı kötü bilir ondan kaçardım. Annem o kadınla babamı arayıp kavga ettiği için bir gün ben onların yanına gittim hasta olduğum için annem beni babama bıraktı doktora getir diye kendisi işten izin alamamıştı demek o zaman. Kadınla beni kandırdılar ah haniymiş benim kızım sen bilirsin dayınların telefonunu ezberlemişsindir hadi söyle bakalım dediler vende akıllıyım ben diye göstericem ya verdim telefonu. Annem onları arardı onlarda dayımı arayıp annemi şikayet ederler bizi rahatsız ediyor derlerdi. Sonra Dayım bize gelir annemi bi güzel döverdi. Bir gün annem karşılık veriyordu küçük tüpü eline aldı tam kafasına geçirecek ben girdim araya... bunlar buz dağının en ufak bir kısmı eğer ilginizi çekerse yazmaya devam etmek istiyorum
canım içini dök rahatlarsın
 
Insan aci seyler yasayinca gecmisteki yaralarini da ortaya koyuyor dert üstüne dert ekliyor kendisine.

Basiniz sagolsun bu arada.

Gecmisi gecmiste birakmayi deneyin bence..
 
Neyse sonra ben annemin psikoz olmasından ve tek çocuk olmamdan dolayı annem bana aşırı düşkün uzak bi yerde okuyamazdım. Üniversite sınavına girdim o kafayla ilk senemde bi sağlık sektörü bölümünü kazandım kendi yaşadığım şehirde okumaya başladım. Annem ben ilkokul lise dönemlerindeyken psikiyatri kliniklerinde yatıyordu bu beni çok üzüyordu. Herşeyi söyler ama saldırmaz zarar vermezdi kimseye bi kere yine yattı klinikte o zaman ortaokul dönemindeyim anneme vurmuşlar uyuşturucuyu sersem etmişler adım bile atamıyor kelimeleri birleştiremiyordu. O gün onu gördüğüm en ağır travmalardandı benim için. Sonra En son hazırlık dönemini bitirdim 1. Sınıf üniversite de bi doktora getirdim onu özel bi hastanede yattı doktor bi ilaç başladı hiç öyle ağır ilaçlar yapmadılar sonra o ilaç anneme iyi geldi annem tam 4-5 sene hastalanmadı diyebilirim. Ama en ufak bi stres yaşasın yine atak geçirebilir hep bi tetikleyici durum olunca oluyordu. Kafasına takacak bi şey olunca
 
Sonra ben eşimle tanıştım üniversite 1. Sınıfta çok iyi bir insan hayatımdaki şanslarımdan biri onu tanımasam belki yok olup savrulup giderdim. Ben çok asabi ve sinirli biri oldum tabi o beni dinginleştirdi gezdirirdi denize giderdik beraber hep arkamdaydı destek olurdu. Çok güzel bir 6 sene beraberlik yaşadık. Onun sayesinde derslerime verdim kendimi üniversiteyi bölüm 2. Si olarak bitirdim. Annemde üniversite 1. Sınıftan sonra hiç hastalanmadı
 
Sonra ben tabi yine uzağa gidemem hem artık birisi var hayatımda beni hayatta göndermez hemde annem beni hayatta uzağa göndermez. KPSS e köpek gibi çalıştım kendi şehrime atanmak için. mezuniyetten sonra 6 ay geçti KPSS oldu 84 puan aldım ve yaşadığım şehre atandım. İşe başladım 2 ay çalıştım ve annemle ananemin evinde kalıyorduk. Annem kimseye muhtaç olmasın evlenirsem diye ananemin evini annemin diğer kardeşlerinden kredi çekerek satın aldım
 
sonra işte 1 sene çalıştım eşimle nişanlandıkkk evet ve hop anneme yok eşinin tahsilatı iyi değil yok daha erken az daha çalışsın oydu buydu diye başını yiyen akrabalarımız sayesinde kadın tekrar hastalandı. Nişan günüm burnumdan geldi. Nişanımda annemin kafası yerinde değil saçımı yaptırıyorum kuaföre zar zar arıyor sana biri bi şey mi yaptı nerdesin sen bilmem ne diye neyse nişanım berbat oldu bende yine bi travma annemi doktora getirsem yaptıkları tek şey ilaç dozunu artırmak artık senelerdir ezberledim ve o hastanede yatıp ağır ilaçları vurdukları günden beri de yatmaması taraftarıyım. Belki çevrenizde olan vardır ilaçlarını düzenli 20 gün civarı içerlerse hemen kendilerini toparlıyorlar ama o 20 gün iyileşene kadar birde bana sorun
 
Insan aci seyler yasayinca gecmisteki yaralarini da ortaya koyuyor dert üstüne dert ekliyor kendisine.

Basiniz sagolsun bu arada.

Gecmisi gecmiste birakmayi deneyin bence..
Allah razı olsun geçmiş henüz geçmedi ama bebeğimi kaybedeli 3 ay oldu daha aklıma geldi yazmak istedim herşeyi 🙁
 
Neyse nişanım geçti annem ilaçlarını düzenledik falan iyileşti. Ben evlendim düğünümüz oldu annem çok şükür hastalanmadı balayı en büyük korkumdu hiç benden ayrı kalmadı hayatı boyunca beni hiç uzağa göndermezdi. Balayına gidince dedim kesin hastalanacak biz gerisin geriye dönüceZ ama hiç öyle olmadı hayatımda ilk kez böyle güzel tatil yaptım o kadar güzeldi ki belki de bir daha olur mu bilmem. Sonra bir yandan da çalışıyorum iş yerinde sağlık çalışanlarının genelinin tavrını bilirsiniz meslektaşlarım ama malesef anlatmama gerek yok oda ayrı bi mevzu da . Biz döndük işte 10 aylık evliyiz eşim çocuk diye tutturdu tamam dedim hemen hamile kaldım . Birazda tamam deme sebebim polikistik över hastasıyım düzenli adetlerim yoktu belki dedim olmazsa öğrenelim diye ama oldu bizde şaşırdık ve sevindik .
 
X