Merhaba, biraz burun estetiği sürecimden bahsetmek istiyorum. Olmadan önce bir sürü videolar izledim, yazılar okudum. Herkes kolay cok kolay, ameliyattan 5-6 saat sonra ayaklandım gibi seyler söylüyordu. Bende öyle olmadı. Biraz da size benim yasadıklarımdan bahsedeyim.
Burnum kemerli ve ucu çok düşüktü bu yüzden de burnum uzun duruyordu. Görüntüsünü hiç sevmiyordum. Aynı zamanda nefes alamıyordum. Sürekli burnum tıkanıyordu, sabah çok yorgun uyanıyordum ve başım ağrıyordu hep.O yüzden ameliyat olmak istedim. Devlet hastanesine gittim bi doktorun adını çok duyuyorduk ve ayrıca tanıdık aracılığı ile randevuyu aldık. Devlet olduğu için çok kalabalık oluyor.
Bu sene şubat ayında gittik doktora, sinüs tomografisi istedi ve kbb de geniz ve burun eti için muayne olmamı istedi. 1 hafta sonra tekrar gittik, sonuçları inceledi. Sinüzit varmış ve konkalarım büyümüş ayrıca burun kemiğimde yamukluk varmış, hava kanallarım darmış. Kısaca bayaa bir şey varmış. Konuştuk ve adam çok dolu olduğu için çok ileri bi tarihe verdi ameliyat gününü. 20 haziranda ameliyat olacaktım. 16 haziranda son kontrol icin gelmemi söyledi.
Ardından 16 haziranda gittim. Kan alındı, ekg ve röntgen çektirdim. İğneden korktuğum için kan alınırken bayıldım
kendime gelince doktorun yanına gittik. Burun şeklini konuştuk. Kemerin gitmesini istediğimi ve burun ucunun kalkmasını istediğimi söyledim. Kavis olayına çok girmedim doktora bıraktım orasını ama doğal bir kavis istediğimi söyledim. Doktorum çok güleryüzlü ve insanı çok rahatlatan biri. Fotoğraflarını çekti burnumun ve ameliyat günü görüsmek üzere hastaneden çıktım.
Ameliyattan önceki gece 12 den sonra bir şey yemememi söylediler. Bu benim için zordu çünkü az yiyordum ama sürekli yiyen biriydim. Saat başı ağzıma illa bir şeyler atmam lazımdı alıskanlık olmuş. Bir gece hastanede kalacağım için çanta hazırladık. Bol bir tisort, ince bi şort, terlik, pipet, kaşık,peçete, kalın çorap, kolonya, peçete aldım yanıma. Ameliyattan çıkınca üşüdüğümüz için çorap aldım. Pipetide ağzımı çok açamayacağım için aldım.
20 haziran sabah 7.30 gibi hastanedeydim. Çok acıkmıştım. Ameliyatım saat 2 gibi olacaktı. Odam tek kişilik odaydı güzeldi. İğneden korktuğum için damar yolunu açtırmadım. Ameliyata yakın açmalarını istedim. Doktorumda bayılmamam için bana bir tavsiye vermişti ki onda işe yaradı. İğne yapılırken kendini sıktığın ve nefes almayı unuttuğun için bayılırsın dedi. Ağzın hep açık kalsın o sırada kesin bir şeyler kokla mesela kolonya o zaman bayılmazsın demişti. Gerçekten de öyle oldu bayılmadım.
Saat 13.45 gibi geldiler önlük ve bone getirmisler onları giydim. Ama çok heyecanlanmıstım. Arkadaslarım gelmisti onlar beni rahatlattı. Ameliyathaneye kadar birlikte gülerek gittik. Sonra bi koridr gibi bi yere beni bıraktılar ve gittiler
yanımdada sedyede hastalar vardı. O ara bi hemsire geldi damar yolu actı. O koridorda baya bekledim 20dk falan sonra gelip beni aldılar ameliyathaneye girdim.Açık ameliyat olacaktım. Korkmadım hiç herkes cok güler yüzlü ve komikti. Hemsire bi iğne yaptı. Sonra başım dönmeye başladı. Yüzüme bi maske yaklastırdıkları gördüğüm son şey oldu. Uyandığımda sedyede odama gidiyordum. Nasıl uyandım hatırlamıyorum
Çok üşüyordum ve aşırı yorgun hissediyordum. Boğazım çok ağrıyordu yutkunamıyordum.
Burnum acımıyordu. Ağrı kesici serum vardı. Doktor gözlerim sismesin diye bantlamıstı o yüzden cok gözümü acamıyordum. Saat 4 buçuk 5 gibi ameliyattan çıkmışım. Odaya geldiğimde annemler olmadığı için tam saati bilmiyorum. Geç çıkarım sanmıslar bahcede oturuyolarmıs...
Sürekli gözüme buz uyguladık. Yarım saat tutup 15 dk ara veriyorduk. Burnum ameliyattan çıktıktan sonra çok kanadı ama daha sonra öyle kanamadı. Ama çok halsizdim ve birazcık doğrulsam bile çok başım dönüyordu. Çıktıktan 4 saat sonra çorba geldi. Ama ben kaşıkla yiyemedim. Ameliyat sırasında takılan nefes borusu boğazımı çok tahriş etmiş aynı zamanda dudağımın bi tarafı patlamış gibi şişmişti. O yüzden çorbayı pipetle içtim. Normalde ayağa kalkmak gerekiyormuş kan dolaşımı düzelsin diye. Denedim ama çok başım döndüğü için kalkamadım. 2 kere tuvalete gittim sadece ama ondada annem hep kolumdaydı. Bıraksa düşüp bayılırdım sanırım. İlk gece çok uyuyamadım sürekli uyandım. Dudaklarım boğazım çok kurumuştu ağızdan nefes almaktan. Gözlerim henüz daha morarmamıştı.
Ameliyattan sonra ilk gün= Sabah doktorum geldi kontrole. İyi olduğumu söyledi. Gözümdeki bantları çıkardı. Ameliyatın iyi geçtiğini söyledi. İlaçlarımı Söyledi. Bir tane ağrı kesici, bi morluklar için krem, bir tane dikişlere süreceğim krem, bi tanede antibiyotik verdi. 27 Haziranda kontrole gelmemi söyledi. Tamponları,alçıyı ve dikişleri alacakmış.
Annem çıkış işlemlerini yaptı ama ben hala kendimi kötü hissediyordum. Doğrulunca başım dönüyordu. Bir şeyler yemeye çalıştım ama boğazımın ağrısı çok fazlaydı ve canım bir şey istemiyordu. Biraz çay içtim ve kek yedim. Yürümek istemediğim için tekerli sandalyr getirdiler. Saat 9 gibi hastaneden çıkmak için sandalyeye bindim. Ama gercekten basım cok dönüyordu. Burnumdaki tampon çok rahatsız ediyordu ve alçıda baskı yapıyordu. Hemşirede damar yolunu çıkarırken çok acıtmıştı. Kısacası çok kötüydüm. Bunları düsünürken bi an gözlerim karardı ve bayılmısım. Annemler hemen tutmus beni yere düsmeden. Sonra tekrar odaya döndüm. Çorba içtim bir şeyler yedim. Tansiyonum çok düşmüş ve kusamadığım içinde narkozu atamadım. Kötüydüm. 3 saat sonra biraz daha iyi oldum ve eve gittik. Yine yürüyemiyorum tek başıma tabii. Eve girdik tam odama girerken orada kustum. Sonlara doğru da kan kustum resmen. Ondan sonra rahatladım. Eve gelince gözlerim morarmaya basladı. Cünkü evde buzu saat bası 15dk fala tuttum azdı yani. Aksama doğru cidden son asırı morarmıstım. Gözlerimde şişti gözümü açamıyordum. Sadece çorba yiyebiliyordum.
2.Gün= Morarmalar daha da artmaya basladı. Kremlerimi sürdüğüm halde morarıyordum. Giderek yüzüm sismeye basladı. Burnumda ince ince sızlıyordu. Benim özellikle dikiş yerlerim çok acıyordu. Konusamıyordum doğru düzgün. Hele gülünce acıdan bayılacak gibi oluyordum.
3.Gün= Yüzümün şişliği max seviyeye ulaştı. Yanaklarım kocamandı resmen. Morluklarımda pembelesmeye basladı, gözlerimin şişi indi. Daha düzgün yemek yiyebiliyordum. Yumusak seyler de yemeye basladım çorba dısında.
4.Gün= Morluklar sarıya döndü. Göz kapağım ve göz altın sapsarı oldu. Tabi yine gözüm mordu ama azdı. Rahatlamak için kuaför tarzı saçlarımı yıkadık. O bana çok iyi geldi. Dikişlerim hala sızlamaya devam etti.
5 ve 6. Gün= Sarılıklarda geçmeye başladı. Gözümde çok az bi morluk kaldı eyeliner sürmüş gibi o da. Yüzümün şişliği indi ama yine şişlikler var tabii. Aynı zamanda dudakla burun arasıda şiş. Bunu şöyle tarif edeyim dudak büzmeye calısınca yapamıyorum sislikten
7.Gün= Kendimi iyi hissediyordum. Doktora gidecek ve tampon, alçı ve dikişleri aldıracaktım. Hastaneye gittik. Doktor iyi göründüğümü söyledi morluklar açısından. İlk basta tamponu çıkaracaktı. Kurumuş kabukları çıkarırken canım çok yandı. Çok fazlaydı cünkü. Gözümden yas aktı acıdan... Tamponun cıkması cok kısa sürdü ama o da biraz acıdı. Alçı çıkarken diğerlerinin acısı yüzünden onu hissedemedim bile
sonra dikişleri alırken yine aşırı acıdı. Çok dikiş vardı. Yeter diye bağırmak istedim... Doktorumda hızlı hızlı halletti hepsini. Sonra annem Fotoğraf çekti istediğim gibi olmuş. Ucu kalkık, kemeri gitmis doğal bir kavis var. Ama ben ayna ile bakamadım bantsız haline. Sırada hastalar olduğu için hızlı hareket ettik. Sonra burnuma bantlar taktı sismesin diye. Bir hafta sonrada onlara alacağını söyledi. Burnumun şeklini çok beğendim. Yüzümün şekli bile çok değişti. Herkes çok beğendi ama ilk günler çok kötüydüm. Yürüyemedim yemek yiyemedim. Sonraki günler hızlı hızlı geçti ama. Çabuk toparladım. Şimdi 8. günüm gayet iyiyim. Ödemim var ama. Ödemli olduğu halde burnumu beğendim ki doktorum 1-2 aya daha da ineceğini ve kavisinin daha güzel duracağını söyledi. Sonra bana burnuma okyanus suyu uygulamamı söyledi tıkanmalar için. Burnumu da kulak çöpüyle temizleyecebileceğimi söyledi. Ama onu yaptığımda çok fazla acıyor. İçinde çok şey yapıldığı ve hala yara olduğu için. Çok uzun bir yazı oldu sanırım ama olsun bu tarz bir yazıya denk gelmemistim ben. Sürecten korkanlar için iyi oldu :))