- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.571
-
- Konu Sahibi meredithgrey
- #381
Neyse bu konuyu kapatalım insanlar hayattan soğudu sen de gezemiyorum diye üzülmezsin belki gezip ne yapıcaksın virüslenirsin
Yaşamayı hayatta kalmak sanan iş-ev-market cenderesinde yaşayanlar seni anlamazlar burada.Merhabalar, herkese huzurlu günler dilerim. Bazılarına dert gelmeyecek bir derdim var, daha doğrusu üzüntüm. 42 yaşımdayım henüz yurtdışına çıkmadım. Beni bilenler bilir 9 senelik üyeyim çok derdimi paylaştım ailemle ilgili. Malesef 20’lerimde erken ve hüsranla biten bir evlilik yaptım, annemin inanılmaz manipülasyonları neticesinde aile evime döndüm boşanıp. Zaten aksi de babam yüzünden mümkün olmazdı çünkü bugünkü kaçma konusundaki aile gibi asla laf söz anlamayan okumuş bir cahildir kendisi.
Neyse kısa kesmeye çalışayım benim kendi başıma yalnız başka bir şehre tatile gitmem bile 32 yaşımda binbir türlü savaşladır. İnanılmaz baskıcı bir aile ile yaşadım. Erken evlilik, sonrasındaki aile problemleri vs derken benim yurtdışı planım da olmadı haliyle. Şimdiki eşimle çıkarız ederiz derken döviz patladı.
Bu Haziran Lviv- sonra Datça ve yaz sonu Kıbrıs şeklinde plan yapmıştık, Rus-Ukrayna savaşı çıktı tatil iptal oldu. Ben Paris’i çok görmek istiyorum ama hesapladım biletler, vize, pasaport yenileme, otel ve harcamalar derken 40.000 TL minimum harcayacağız. Ve öyle bir ekstra birikimimiz yok bizim olandan harcayacağız yani. Önce bir gidelim görelim üç günlük dünya dedik eşim de kırmadı beni ama düşündüm birikimimizden yiyeceğiz ve vazgeçtim. Ama çok üzülüyorum hatta baya baya depresyondayım. Geçtiğimiz hafta eşimin iş arkadaşlarını ağarladık oldukça fine dining bir mekandaydık, herkes turist. İstanbul’da, Kuşadasında, Bodrumda memleketimin kaymağını hep yabancılar yiyor. Yesinler iyi hoş ama biz yurtdışını anca rüyamızda göreceğiz.
Paris, Roma, Lviv, Santorini, İspanya görmek istediğim yerler ama ya gökten kafamıza euro yağacak ya biz böbreğimizi satıcaz başka türlü gitmeye imkan yok. Ömrümüz geçiyor ama yaşamıyoruz gibi hissediyorum .
Hiç aklıma bile gelmedi bu dedikleriniz , bence güvenilir ama siz bu kadar şüpheyle yaklaşırsaniz başınıza gelme olasılığı çok yüksekPeki güvenilir mi ? Yani başkasının evinde kalmak fikrine ısınamadım bir türlü. Elbette karşı tarafın bilgileri iyi incelenmeli ama hep bir şüphe kalır gibi içimde. Kamera var mı temiz mi bişey olur mu derken ( içimdeki paranoyak mikrofonu kaptı galiba)
cruise turları diye aratın çıkıyorNereden buldunuz 3 günlük fiyat nerdeyse
Bende Paris e gidipte Louvre u gezmeden dönersem Paris e gittim diyemem mesela. Türkiyede de her sene gittiğimiz lokasyonlarda müze, ören yeri,mağara, doğal park vs hepsini gezerim otele ve denize bağlı kalmam yazları mesela.Ne beklediginle alakali tatil adina.Benim en keyif aldigim 15 gün olmustu.Pariste 2 gun gecirdik aklimin ucuna gelmedi louvre gezmek mesela benim deOtobus turunu duzenleyen arkadasim oldugu icin gittigimiz tum mekanlarda her turlu kiyak yapilmisti Kaldigimiz oteller de gayet tatmin ediciydi.Sartlarim maddi ve ailevi uysa yine hic dusunmem giderim ben otobusle tabi bir bireysel gitmenin tadini vermez ama art arda ulkeler arasi gitmek te degisik ve guzel bir duyguydu.
Ahahhahah harika tespit. Abartılıyor gibi gelirdi ama 2019da yakin arkadasim hintliyle evlendi. Mecbur gittim delhiye hic olmadi tac mahali görürüm avuntusuyla. Şunların hepsini yaşadım ya birebir:Çin de Hindistan da hijyen açısından berbat bence, valla TVde görsem koleraya yakalanıyorumVirüstü hastalıktı buralardan çıkmasına hiç şaşırmıyorum dünyanın bakteri çukuru bana kalırsa artık ABD Rusya birleşip bu 2sine birer füze sallayıp bu ülkeyi tarihe gömmeli diye düşünüyorum yoksam insanlığın başı b.ktan kurtulmayacak
bencede tamam turist icin bisey degil o fiyat (malum kur farkindan) ama Tr de yasayanlarda 4 gunlugune Antalyada tatil icin o kadar para verir mi bilemedim...1 ay önce 3 gece roma tatiline gittik ben eşim kızım. gidiş bileti kişi başı 599 tl almıştık 3 ay öncesinden.Dönüş millerle hallettik.pasaportumuz yeşil ona para vermedik. Şehir merkezine uzak otel seçtik ucuz olsun diye.Araba kiraladık paşalar gibi gezdik 4 gün floransa napoli arabayla gittik geldik . Yeme içme alışveriş toplamda 2 yetişkin bir çocuk 20 bin ancak tuttu tumadı .şimdi antalyada bir otele baktım 4 gece her şey dahil 26 bindi. Antalyaya 4 gece bir otele vereceğime farklı bir ülke görür farklı bir kültür tanırım .
gezmeyi seven yada diger ulkeleri merak edenler icin maalesef Tr de orta halde yasayip bu hayali gerceklestirmek cok zor ama imkansiz degil.. demek istedigim yurt disini saplanti haline getirip su anki guzellikleri kacirma ve umidini kaybetme. meselaa senelik green card cekilisine katilabilirsiniz ailece yada biletinizi bir kac sene onceden rezerve yaptirin vb.. benim uzuldugum bu heves yuzunden depresyona girerek mutsuz olman, inan degmez. cunku sukredecegimiz o kadar cok sey var ki.. mesela ben yillardir yurtdisinda yasiyorum ama evladim yok ama sukrediyorum ki esimle mutluyum, evimde huzurluyum. umarim gonlunun istedigi olur bu arada anı yaşamayi da unutmaMerhabalar, herkese huzurlu günler dilerim. Bazılarına dert gelmeyecek bir derdim var, daha doğrusu üzüntüm. 42 yaşımdayım henüz yurtdışına çıkmadım. Beni bilenler bilir 9 senelik üyeyim çok derdimi paylaştım ailemle ilgili. Malesef 20’lerimde erken ve hüsranla biten bir evlilik yaptım, annemin inanılmaz manipülasyonları neticesinde aile evime döndüm boşanıp. Zaten aksi de babam yüzünden mümkün olmazdı çünkü bugünkü kaçma konusundaki aile gibi asla laf söz anlamayan okumuş bir cahildir kendisi.
Neyse kısa kesmeye çalışayım benim kendi başıma yalnız başka bir şehre tatile gitmem bile 32 yaşımda binbir türlü savaşladır. İnanılmaz baskıcı bir aile ile yaşadım. Erken evlilik, sonrasındaki aile problemleri vs derken benim yurtdışı planım da olmadı haliyle. Şimdiki eşimle çıkarız ederiz derken döviz patladı.
Bu Haziran Lviv- sonra Datça ve yaz sonu Kıbrıs şeklinde plan yapmıştık, Rus-Ukrayna savaşı çıktı tatil iptal oldu. Ben Paris’i çok görmek istiyorum ama hesapladım biletler, vize, pasaport yenileme, otel ve harcamalar derken 40.000 TL minimum harcayacağız. Ve öyle bir ekstra birikimimiz yok bizim olandan harcayacağız yani. Önce bir gidelim görelim üç günlük dünya dedik eşim de kırmadı beni ama düşündüm birikimimizden yiyeceğiz ve vazgeçtim. Ama çok üzülüyorum hatta baya baya depresyondayım. Geçtiğimiz hafta eşimin iş arkadaşlarını ağarladık oldukça fine dining bir mekandaydık, herkes turist. İstanbul’da, Kuşadasında, Bodrumda memleketimin kaymağını hep yabancılar yiyor. Yesinler iyi hoş ama biz yurtdışını anca rüyamızda göreceğiz.
Paris, Roma, Lviv, Santorini, İspanya görmek istediğim yerler ama ya gökten kafamıza euro yağacak ya biz böbreğimizi satıcaz başka türlü gitmeye imkan yok. Ömrümüz geçiyor ama yaşamıyoruz gibi hissediyorum .