Merhabalar arkadaşlar. Hayırlı ramazanlar. Şuan Almanyadayım. Temmuzda tatile Türkiyeye döneceğim. Temmuzda yıllık iznim bitiyor. Ya istifa edeceğim ya da Türkiyede eşimsiz yaşayacağım kızlarımla.
Evet 12 senelik evlilikte sizinle paylaşmadığım başka güvensizliklerim de oldu. Eşimle evlendiğimiz ilk yıllarda ufak tartaklamalar , kolumu sıkmalar yaşandı. Ben de evi terkettim. Boşanma noktasına ciddi gelmiştik. Her büyük tartışmalarda ben yine bişey olur mu korkusu yaşıyorum. Travma olmuş aşamıyorum ,eşime öfkemi. Tekme ,tokat ,darbe bişey yaşamadım ama o itişmeler ve kolumu sıkması benim için şiddetti. Korkutmaya yetti. Bir daha yaşanmadı şükür. Bu yaşananlara rağmen sevgim de hiç bitmedi kocama. Cidden sağlam bir aşk var hala. Oyüzden kopamıyoruz. İki zıt kutubuz, hep edi büdü gibiyiz. Ben romantik, sakin. O odun ve agresif. Ama seviyoruz işte birbirimizi.
Birde işin Türkiyede ; eşimden ayrı 1 sene yaşadığım dönem var. Annemin evinde kalmak istedim. Annem kızlarımın dağınıklığına dayanamadı, evden kovdu misafirlerim geliyor böyle olmaz diye. Babam sürekli geçmiş mevzuları açıp beni huzursuz etti , rahat vermedi herşeye karıştı. Akrabalar komşular kocam nerde diye sıkıştırdı, mobing yaptı. Öğretmen arkadaşlar öyle , bi yandan erkek hocalar asıldı , saçma sapan davranışlar gördüm sanki bekar ortada kalmışım gibi. Bana kocam beni terketmiş gibi davrandı herkes. Psikolojim bozuldu. Geceleri evde tek uyuyabilen biri de değilim , korkuyordum, uyuyamadım, sabahları azıcık uyudum ve iyice salaklaştım. Kızlarımın korona nedeni ile ödevleri çok fazlaydı , beniim online dersler, online 1. Sınıf kızıma okuma yazma öğretme, korona olduk , yapayalnız hayatı yaşamak, hastane eczane herşeye koşmak beni tüketti. Sonra izine ayrıldım ve geldim.
Kocam doğulu ve akrabalarıyla hep sorunları oluyor. Hatta gelmeden önce yaşanan olaylarda tehdit bile edildi. Türkiyeye ekonomik, huzur anlamında hiç bir zaman dönmek istemiyor. Şuan diyorki sen bizim için geldin. Ben senin burdaki refahı görmeni istedim. Çünkü ben hiç ülke dışına çıkmadım şimdiye kadar. Artık nerede yaşayacağına sen karar vereceksin diyor. Boşanma konusu gündemden kalktı. Türkiyede yaşamama rızası var, eğer kararım bu yönde olursa.
Ama bi yandan da burası gerçekten çok kaliteli bir hayatmış. Hiç korkun yok ne gelecekten, ne özgürlüğünden, ne fikirlerinden, ne inancından. Çok bağımsız ve huzurlu bir ortam. Çocukların geleceği güvencede. Kocamı seviyorum agresifliğine rağmen. Türkiyede yaşarken çok özlüyorum. Tek beni üzen şey mesleğim, tırnaklarımla kazıyarak kazandığım kpss de 87 alarak atandığım mesleğim. 2 ay içinde bir karara varmalıyım. Dualarınıza ihtiyacım var. Uzun oldu kusura bakmayın.