Merhaba kizlar, piskolojime iyi gelecek umuduyla bende sizinle hikayemi paylasmak istiyorum. 41 yasindayim, iki yillik evliyim. Maalesef bundan 5 sene önce Endometrios nedeniyle sol yumurtaligimi kayip ettim. Evlenene kadar dogum kontrol hapi kullandim hastaligin tekrarlamamasi icin. Evlendikten sonra hapi biraktim, bir baktim adetim gelmiyor. Suan sadece hapla adet görüyorum. Bu arada AMH 0,06 ve FSH 50´inin üzerinde. Iki sefer Istanbulda tüp bebek tedavisine basladik, Gonapetyl ve Gonal-F ignelerini kullandim ama maalesef ikisindede herhangi bir yumurta gelismedi. Ücüncü tedaviyi tavsiye etmeyiz dediler ve Kibrisda yumurta donasyonu yaptirmami önerdiler. Baska sekilde anne olamiyacagimi söylediler. Basimdan kaynar sular döktüler sanki. Bir aydir sok icindeyim. Esim yumurta donasyonunu cok istiyor ama benim hala teredütlerim var. Belkide yeni evli oldugumuz ve evleneli cok kavga etdigimiz icin korkuyorum. Onu cok seviyorum ama arada sirada kavgamiz esnasinda bosanma kelimesi geciyor. Önümü göremiyorum. Kavgalarimiz bazen cok siddetli oluyor, ufak seylerden cok büyüyor. Esim maalesef öfkesini pek kontrol edemiyor ve bana kirici seyler söylüyor. Sonra pisman oluyor ama benim kalbim kirilmis oluyor ve unutamiyorum. Cok anne olmak istiyorum ama belki bu korkular nedeniyle sanki cocugu onun icin doguracagim gibi hissediyorum. Birgün gelirde bosanirsak, o cocuk benim, benim genlerimi tasiyor derse diye ödüm kopuyor. Benim gibi düsünün arkadaslar varmi aranizda ? Acaba benmi cok abartiyorum... Sizler nasil düsünyorsunuz?