- 29 Kasım 2011
- 418
- 244
Sizin yaşadıklarınızı çok iyi anlıyorum. Ama benimki kadar kötü olamaz.
5 aylık evliyim, düzenli bir hayatımız hiç olmadı. Eşim mali müşavir bürosu var, gece gündüz o ofisten çıkmıyor. Müşterileri arttıkça daha çok hırs yapıyor. Akşam saat 21:00 den önce eve gelmiyor. Ben de 08:00-18:00 çalışıyorum. İşten gelince onun yanına gidiyorum yardım ediyorum. Akşam eve gelmemiz gece yarısını buluyor. Cumartesi-Pazar da genelde çalışıyoruz. Evde en son 1 ay önce yemek pişirdim. Kayınvalidem büronun mutfağında yemek yapıyor çünkü, ben de mecburen iş çıkışında oraya gidiyorum. Evde yemek yapsam kavga ediyoruz, çünkü benim evde yemek yapmam çok saçmaymış ne gerek varmış. Geçen cumartesi baş başa kahvaltı edelim dedim neden iş varken ben kahvaltı hazırlamışım diye kavga ettik
Annesinin yaptığı yemekleri bayıla bayıla yiyor, ben yemek yapsam (ki çok güzel yaparım) yenmez bozulur, çöpe atılır.
Kendimi evli gibi görmüyorum artık. Sanki ben bir eş değilim, eşimin elemanı gibiyim. Akşam ne yemek yapacağını düşünen ve eşiyle yemek yiyen arkadaşlarıma özeniyorum hep. Ben bunlara rağmen hep fedakarlık yapıyorum ve alttan alıyorum. Eşim de benim için fedakarlık yapsa ne güzel olurdu. En azından bir akşamını bana ayırabilse...
Siz yine şanslısınız. Düzenli bir evlilik hayatınız var. Zaman zaman işleri uzayabilir sonuçta geçici bir durum. Siz de sabırlı olun anlayışlı olun.
5 aylık evliyim, düzenli bir hayatımız hiç olmadı. Eşim mali müşavir bürosu var, gece gündüz o ofisten çıkmıyor. Müşterileri arttıkça daha çok hırs yapıyor. Akşam saat 21:00 den önce eve gelmiyor. Ben de 08:00-18:00 çalışıyorum. İşten gelince onun yanına gidiyorum yardım ediyorum. Akşam eve gelmemiz gece yarısını buluyor. Cumartesi-Pazar da genelde çalışıyoruz. Evde en son 1 ay önce yemek pişirdim. Kayınvalidem büronun mutfağında yemek yapıyor çünkü, ben de mecburen iş çıkışında oraya gidiyorum. Evde yemek yapsam kavga ediyoruz, çünkü benim evde yemek yapmam çok saçmaymış ne gerek varmış. Geçen cumartesi baş başa kahvaltı edelim dedim neden iş varken ben kahvaltı hazırlamışım diye kavga ettik
Annesinin yaptığı yemekleri bayıla bayıla yiyor, ben yemek yapsam (ki çok güzel yaparım) yenmez bozulur, çöpe atılır.Kendimi evli gibi görmüyorum artık. Sanki ben bir eş değilim, eşimin elemanı gibiyim. Akşam ne yemek yapacağını düşünen ve eşiyle yemek yiyen arkadaşlarıma özeniyorum hep. Ben bunlara rağmen hep fedakarlık yapıyorum ve alttan alıyorum. Eşim de benim için fedakarlık yapsa ne güzel olurdu. En azından bir akşamını bana ayırabilse...
Siz yine şanslısınız. Düzenli bir evlilik hayatınız var. Zaman zaman işleri uzayabilir sonuçta geçici bir durum. Siz de sabırlı olun anlayışlı olun.
