Bu konuyu yıllardır çözüme kavuşturamıyorum. Kavuşturabileceğimi de sanmıyorum.
Annemle babam ayrı, ben 1 yaşındayken ayrılmışlar. 19’uma kadar annem abilerim anneannem yaşıyorduk. Sonra küçük abimin uyuşturucu bağımlılığı alkol sorunları nedeniyle babam abimi yanına aldı. Anneannemi kaybettik, büyük abim çalışmaya gitti şehir dışına, evlendi. Kaldık annemle baş başa.
20 yaşından beri çalışıyorum, kendi işimi yapıyorum, annemle beraber çok güzel zamanlar geçirdik. Gayet mutluyduk maddi manevi hiçbir sorunumuz olmazdı. Sonra ben hayatımın hatasını yaparak berbat bir adam ve ailesi ile evlendim 2019’da. Küçük abim yeniden annemin yanına taşındı. Her şey de burada başladı.
Ben boşandım, birkaç ay beraber yaşadık üçümüz, kavga ettik abimle tek yaşadım bir süre de, sonra yeniden evlendim. Konuyu da çok uzatmadan güncel durumu anlatayım en iyisi, aklınıza takılan durum olursa cevaplayayım çünkü çook karmaşık hikaye.
Şu an annemle yakın oturuyorum. Ben eşimle, annem abimle yaşıyor. Abim 32 yaşında ve son 6 aydır çalışıyor. Öncesinde babamın şirketinde çalışıyordu ama ofise gidip geliyordu, yazları babamın şehir dışında işleri yoğunlaştığı zamanlar onunla beraber şehir dışına gidiyordu.
Abimin bağımlılık sorunu için vesayetini aldım 2 sene önce. Türkiye’de verilen en iyi bağımlılık tedavisini gördü. Maddi külfetinin büyüğünü (tedavi ücreti vs) babam, gidiş geliş masrafları götürülen yemek vs. ufak yükleri de ben üstlendim. Aldığı maddelerden kalbi durduğu günün ertesinde mahkemeye gidip dava açmıştım, artık yeter diyerek. Kendisinin tedavi niyeti yoktu çünkü. Yapmasaydım ölecekti.
Tedaviden sonra bir süre iyi devam etti. Gerçekten her şeyin düzeldiğine inandık. Sonra eskisi kadar olmasa da alkol ve madde sorunları yeniden başladı. Bu konuda hiçbirimiz hiçbir şey yapamıyoruz. Babam zaten hastalandı yatalak gibi bir şey oldu, 1.5 sene hastanede yattı, babamdan çok ama çok korkardı eskiden ama babamın durumundan sonra öyle bir unsur da kalmadı ortada.
Arada içki içer, sıklıkla madde kullanır (ot kullanıyor). Alkol aldığı zamanlar hepimiz için kabustur. Saldırganlaşır, inanılmaz güçlü kuvvetlidir, korkarız hepimiz. Bense dayanamayıp söylenirim, mutlaka kavga ederiz ve ortamı terk ederim. Uzun zamandır böyle.
Gelin görün ki ben yıllardır zaten ailesi ve eski lanet evliliği için çalışmış biri olarak, artık kendim için yaşamak istiyorum.
Annemin maaşı kesintiler sonrası evlerinin kirası ve ufak tefek faturalara gidiyor. Abim de asgari ücretle çalışıyor (son 6 ayda eline bir kere düzgün para geçmedi, işyerindeki sorunlardan kesintiler oldu, telefonunu torbacılara kaptırdı gidip idareten bir telefon alan yine ben oldum, çünkü annemin telefonunu alıp işe gidiyordu).
Büyük abim ve ben diyoruz ki bu evin geçiminden sen sorumlusun. Ancak aylardır hiçbir şey yapmadığı gibi ikisinin de sigarasını ben alıyorum (anneme harcadığım para beni asla rahatsız etmiyor, zaten her zaman teşekkür eden ve azla yetinen, zorla destek olduğum biridir annem). Eve alışveriş vs. ben yapıyorum, iki aydır büyük abim de ben kafayı yemiş halde olduğum için destek atıyor.
Taşınma masrafları var, evden çıkmaları gerekiyor, abimin aldığı paralardan hiçbir ses soluk yok. “Önceki işimden alacağım vardı” diyor, alacağı tutar her görüşmemizde daha da azalmış oluyor. “Ya zaten 300 lira bişeydi” diye diye para harcandı gitti mesela.
Sık sık para istiyor. Bugün de para istedi. Gönderemeyeceğimi söyledim. Babamdan da hemen her gün, en kötü gün aşırı günlük masraflarını karşılayacak parayı alıyor çünkü. Vereceğim paranın gideceği yer belli. Göndermedim. Bana “kendim için değil ama annem için evde bir şeyler yok annem aç kalıyor” dedi. Annemi aradım, böyle diyor diye, annem de yok tabii öyle bir şey falan dedi. Abim de mesajlarımızı okumuş benim “esrar parası için çalışamam” dediğimi falan görmüş, bana küfürler dolusu mesajlar gönderdi. Evime gelip eşimi de beni de dövmekle tehdit etti, kapıyı açmazsanız kırarım dedi. Babamı aradım ve babam tuttu onu.
Ya konuyu çok dağınık anlatıyorum berbat ötesi haldeyim kusura bakmayın. Toparlamaya çalışacağım.
Konu özetle şöyle. Ben annemi mahrum bırakmak istemiyorum. Ama ona gıda sigara vs. alsam abime yok diyemediği için kendisine kalmayacak şekilde abim tüketiyor bunları, mecburen ona da alıyorum. Mesela anneme sigara götürüyorum biliyorum ki abime almazsam o içecek, annem yine sigarasız kalacak (keşke sigara içmesek bu arada, o başka bir konunun detayı olsun. bu kadar çok sigara lafı geçince rahatsız edici oldu afedersiniz).
Alkol aldığı zamanlar saçma saçma şeyler yapıyor, olay çıkarıyor, insanlarla kavgaya karışıyor, evde huzur bırakmıyor. Anneme büyük abim de ben de defalarca teklif ettik bizle yaşa diye, bizzat eşim de söyledi gel bir süre de olsa kal, sensizliği anlasın, aklı başına gelsin.
Annem asla ona kıyamıyor. Onunla ilgili söylendiğim zaman “benim ne suçum var” diye hemen üste çıkıyor. “Nasıl bırakayım nereye gidecek sanki” diyor mesela. Onla bu şekilde yaşamayı gerçekten seviyor mu yoksa çaresizlik içinde mi anlayamıyorum. Biz büyük abimle taşınma masrafını toparlamaya çalışırken canla başla, anneme bir maaş farkı yatmış güzel de bir tutar, hiçbirimizin haberi olmadı mesela. Ben sürüne sürüne çalıştığım esnalarda annemde o para vardı ve ben bunu tesadüfen öğrendim. Hüngür hüngür ağlayıp anneme “sen beni hiç sevmiyor musun, neden asla acımıyorsun bana, bu masraf bu eve ait neden sen eline geçen parayla katkı sağlamıyorsun” dedim. Özür diledi, haklısın dedi, kalbim parçalandı dedi…
Abimden asla vazgeçmiyor, “ben ne yapayım çarem yok” diyor. Babam da abimi evinde istemiyor, tedavi öncesi en berbat olayları babamın evinde yaptı çünkü. Anlatamayacağım kadar iğrenç şeyler.
Bana bugünkü tartışmadan sonra iğrenç küfürlerle dolu şekilde annemi de beni de rahatsız etme yazmış. Eşime ağza alınmayacak küfürler yazıyor, bana “senin önceliğin kocan olmuş” diye suçlayıcı şeyler söylüyor. Ne yazık ki önceliğim abimin rahatça içmesi olamaz, bunu algılamıyor. Daha önce de içip içip eşime (sevgiliydik o zamanlar) küfürler ettiği mesajlar attı. Babamın eşimi “o ciddiye alınacak biri değil” diye sakinleştirmesiyle duruldu ortalık.
Her kavgamızda “paranın da ….”, “yedi kocalı hürmüz” (ikinci evliliğimi yaptım), sen şöyle para yedirdin, eski kocana şunu harcadın, şimdi annemin şu masrafı mı gözüne geliyor gibi şeyler söylüyor. Ama ben anneme destek vermekten rahatsız olmuyorum ki. Abimin yapması gerekenleri yapmaya mecbur bırakılmaktan rahatsız oluyorum.
Nankörlükte sınır tanımadığı gibi annemin bana sırt dönmüş olması durumuna da şok geçiriyorum.
Abim eve yapılması gereken masrafların tutarlarını içkiyle ortamlarla harcıyor, ben hep yerine koymak zorunda kalıyorum. Gasp edilmiş gibi hissediyorum. Doğalgaz kesilecek, sigara yok, evde yiyecek ekmek yok… yapmamaya dayanamıyorum, yıllardır bu şekilde çürüyorum. Yaptığım şey abimin iğrenç hayat tarzının masraflarını karşılamak aslında.
Çok dağınık ve uzun bir yazı oldu. Özür diliyorum. Temel sorum ben bu durumda nasıl davranmalıyım, desteğimi tamamen kesmeli miyim, anneme de gıda sigara vs. için destek olmamalıyım? Yarın öbür gün anneme bir şey olursa çok acı çekeceğim, onu böyle çaresiz bıraktım diye hissedeceğim, anneme olan duygularım yüzünden kendimi abime kullandırtmaktan nasıl kurtulabilirim?
Teşekkürler…
.
