- Konu Sahibi Mrs.Dincer
- #1
4 gün öncesine gitmek… 13 Kasım hayatımda yaşamak istemediğim günlerden biri. Çünki ben o gün ne yiyebildim ne konuşabildim ne uyuyabildim. Sadece 14 kasım sabahına odaklanmıştım ve çok korkuyordum. :1shok
aha öncede hep belirttim ben gerçekten çok korkuyordum. Beklide bu korkum gününü bilmemden kaynaklanıyordu.çünki ilk doğumumu normal yapmıştım ve aniden gelmişti bişi anlamamıştım yani…
Neyse gelelim asıl konuya.
14 Kasım sabah saat 5 ben uyandım. Heh sanki o saate kadar uyumuştum.Sadece kendimi uyukuda sanmıştım. Kalktım annem o gece bende kaldı. Doğru onun yanına gittim ve baktım aslında oda hiç uyumamış..hem korkuyorum hemde anneme çaktırmıyorum.sırf üzülmesin diye kıyamam ben ona.:1hug: neyse..
Saati 7 yaptım ama boğazım da bir düğüm ne yukarı ne aşağıya heyecandan. Bir yanım mutlu bir yanım korkak.. saat 7 de ben dahil 4 kişi olarak hastane yoluna koyulduk. Saat 7.15 de hastanedeydik. Doğru doğumhaneye indik. Doktorum öle dedi çünki. Çaldım kapıyı pat aldılar beni içeriye annemle bir elbise verdiler soyun hiçbir şey kalmasın bunu giy. Ama tek değilim Allahtan annem ve doğum sırası bekleyen bir bayan daha var. Sakinim nedense..giyindim hemşire geldi baktı damar yolumu açtı serumumu taktı sondamı taktı bi iğne yaptı ve yatıp beklememi söyledi. Kuzu kuzu bekliyor Zeynep orda. He ama giyindim damar yolumu takmadan dedim ben böle paldır küldür olacağını düşünmedim kocamı görmek istiyorum dedim. Onada tamam ama onu kapıda görür görmez ağlamaya başladım.:çok üzgünüm:senağlama Tabi oda benle birlikte. Vedalaştık ve ben yattım. Saat 8.20 geçe yanımdaki bayanı aldılar. Ooo dedim bana var oh uzanayım. Anaaaa bir sedyede arkadan bana geldi.neyse bindirdiler ben doğumhane kapısından çıkıp ameliyathaneye geçiyorum. O sırda kocamı kayınvalidemi eltimi yengemi abimleri görüyorum yeniden. senağlama Ağlamamak için sıkıyorum dişilerimi ve aklımdan şey geçiyor ‘maşallah ordu gibiyiz’ .kaydirigubbakcemile3 girdik ameliyathaneye buzzz buzzzzz. Bunu tarif edemem.zaten heyecandan titriyorum 5 katı daha titremeye başladım. İçerisi kalabalık. Herkez hazırlanıyor. 3 tane ameliyathane var yan yana. Diğer bayanı 1 beni 2 ye aldılar. Titremekten ve heyecandan kimseyi duymuyorum kendimi bile duymuyorum. Biri bir hortum soktu örtüden sıcak hava veriyor. Ohhh nasıl bir nimet anlatamam. Başımda 2 ebe 1 hemişire bir anestezi yardımcısı var. Konuşuorlar beni konuşturuyorlar. Sırf rahatlayım diye çünki bende kalp atışı nabız tavan.. bir yandan da ortalığı inceliyorum ve kendimi uzay mekiğinde hissediyorum.:bbo: Aklımda büyük oğlum eşim annem…karmakarış. Anestezi doktoru geliyo ama bayıldım ne şeker bi adamdır o öle.zeynep abla şimdi senle azcık uyuşacaz falan. Neyse epiduralimi yaptı. Bacaklarımdan sıcak bi şeyler iniyor diyorum. ‘heh evet aynen öle olacak diyor’ ben ayaklarıma bişiler oldu diyorum ‘ne oldu diyor’ ya sanki ısınıyo bi garip diyorum ‘tamam işte Zeynep abla istediğimizde bu oldu işte’ diyor beni geri yatırıyorlar. Zeynep abla diyen amcada benden 30 yaş büyük tonton bişiiii.Uyuşuyorum ayaklardan yukarıya hissediyorum çok garip oluyo. Gıdıklanma gibi. Sonra karnımı bacaklarımı temizleyip dezenfekte ediyorlar hissediyorum ama bi tuhaf hissetmekle hissetmemek arası. Neyse kapıda doktorumu görüyorum:jeyyar:. Nihayet diyorum gülüyo açım cd yi zeynebin gerginliğini alacağız. Müzik çalmaya başlıyor ve o an artık doktorumu göremiyorum. Birileri benim göremediğim o yerde bana bişiler yapıyor benim aklımdan bir sürü şey geçiyor ama ben hissetmiyorum. Başımdaki hemşireye bi ara diyorum ne oluyor çünki sallanıyor göğsümden aşağısı sanki yok bişi bebeğin nerde ona bakıyorlar daha başlamadı diyor. Kulaklarımda müzik ama duymuyorum. Daha başlamadık dediğinin ardından 20 sn geçmedi meleğimin sesi duyuldu.o sırada bi hasta bakıcıda albümümüze yeni resimler ekliyor. Yani resimler çekiyor. Hoppp başlamadı denilen sezercik saat 09.35 de bitti deniliyor ve ben geldiğim yoldan geri çıkıyorum. Kapıda bıraktığım kadro azcık daha kalabalıklaşmış. Benim göğsümden üstü hala titriyor. Konuşamıyorum. Korkudan değil kızlar üşüdüm üşüdüm. Odama çıkartıyorlar.herkez yanımda ama meleğim yok.. saat 10.05 geçe geliyor ve ben anlıyorum ki o benim her şeyim ve her şeye değer..bütün korkularıma ve titremelerime değer..
Allah kimseyi çocuk hasreti çektirmesin. Herkez bir kez de olsa bu duyguyu yaşasın:Saruboceq:
aha öncede hep belirttim ben gerçekten çok korkuyordum. Beklide bu korkum gününü bilmemden kaynaklanıyordu.çünki ilk doğumumu normal yapmıştım ve aniden gelmişti bişi anlamamıştım yani…Neyse gelelim asıl konuya.
14 Kasım sabah saat 5 ben uyandım. Heh sanki o saate kadar uyumuştum.Sadece kendimi uyukuda sanmıştım. Kalktım annem o gece bende kaldı. Doğru onun yanına gittim ve baktım aslında oda hiç uyumamış..hem korkuyorum hemde anneme çaktırmıyorum.sırf üzülmesin diye kıyamam ben ona.:1hug: neyse..
Saati 7 yaptım ama boğazım da bir düğüm ne yukarı ne aşağıya heyecandan. Bir yanım mutlu bir yanım korkak.. saat 7 de ben dahil 4 kişi olarak hastane yoluna koyulduk. Saat 7.15 de hastanedeydik. Doğru doğumhaneye indik. Doktorum öle dedi çünki. Çaldım kapıyı pat aldılar beni içeriye annemle bir elbise verdiler soyun hiçbir şey kalmasın bunu giy. Ama tek değilim Allahtan annem ve doğum sırası bekleyen bir bayan daha var. Sakinim nedense..giyindim hemşire geldi baktı damar yolumu açtı serumumu taktı sondamı taktı bi iğne yaptı ve yatıp beklememi söyledi. Kuzu kuzu bekliyor Zeynep orda. He ama giyindim damar yolumu takmadan dedim ben böle paldır küldür olacağını düşünmedim kocamı görmek istiyorum dedim. Onada tamam ama onu kapıda görür görmez ağlamaya başladım.:çok üzgünüm:senağlama Tabi oda benle birlikte. Vedalaştık ve ben yattım. Saat 8.20 geçe yanımdaki bayanı aldılar. Ooo dedim bana var oh uzanayım. Anaaaa bir sedyede arkadan bana geldi.neyse bindirdiler ben doğumhane kapısından çıkıp ameliyathaneye geçiyorum. O sırda kocamı kayınvalidemi eltimi yengemi abimleri görüyorum yeniden. senağlama Ağlamamak için sıkıyorum dişilerimi ve aklımdan şey geçiyor ‘maşallah ordu gibiyiz’ .kaydirigubbakcemile3 girdik ameliyathaneye buzzz buzzzzz. Bunu tarif edemem.zaten heyecandan titriyorum 5 katı daha titremeye başladım. İçerisi kalabalık. Herkez hazırlanıyor. 3 tane ameliyathane var yan yana. Diğer bayanı 1 beni 2 ye aldılar. Titremekten ve heyecandan kimseyi duymuyorum kendimi bile duymuyorum. Biri bir hortum soktu örtüden sıcak hava veriyor. Ohhh nasıl bir nimet anlatamam. Başımda 2 ebe 1 hemişire bir anestezi yardımcısı var. Konuşuorlar beni konuşturuyorlar. Sırf rahatlayım diye çünki bende kalp atışı nabız tavan.. bir yandan da ortalığı inceliyorum ve kendimi uzay mekiğinde hissediyorum.:bbo: Aklımda büyük oğlum eşim annem…karmakarış. Anestezi doktoru geliyo ama bayıldım ne şeker bi adamdır o öle.zeynep abla şimdi senle azcık uyuşacaz falan. Neyse epiduralimi yaptı. Bacaklarımdan sıcak bi şeyler iniyor diyorum. ‘heh evet aynen öle olacak diyor’ ben ayaklarıma bişiler oldu diyorum ‘ne oldu diyor’ ya sanki ısınıyo bi garip diyorum ‘tamam işte Zeynep abla istediğimizde bu oldu işte’ diyor beni geri yatırıyorlar. Zeynep abla diyen amcada benden 30 yaş büyük tonton bişiiii.Uyuşuyorum ayaklardan yukarıya hissediyorum çok garip oluyo. Gıdıklanma gibi. Sonra karnımı bacaklarımı temizleyip dezenfekte ediyorlar hissediyorum ama bi tuhaf hissetmekle hissetmemek arası. Neyse kapıda doktorumu görüyorum:jeyyar:. Nihayet diyorum gülüyo açım cd yi zeynebin gerginliğini alacağız. Müzik çalmaya başlıyor ve o an artık doktorumu göremiyorum. Birileri benim göremediğim o yerde bana bişiler yapıyor benim aklımdan bir sürü şey geçiyor ama ben hissetmiyorum. Başımdaki hemşireye bi ara diyorum ne oluyor çünki sallanıyor göğsümden aşağısı sanki yok bişi bebeğin nerde ona bakıyorlar daha başlamadı diyor. Kulaklarımda müzik ama duymuyorum. Daha başlamadık dediğinin ardından 20 sn geçmedi meleğimin sesi duyuldu.o sırada bi hasta bakıcıda albümümüze yeni resimler ekliyor. Yani resimler çekiyor. Hoppp başlamadı denilen sezercik saat 09.35 de bitti deniliyor ve ben geldiğim yoldan geri çıkıyorum. Kapıda bıraktığım kadro azcık daha kalabalıklaşmış. Benim göğsümden üstü hala titriyor. Konuşamıyorum. Korkudan değil kızlar üşüdüm üşüdüm. Odama çıkartıyorlar.herkez yanımda ama meleğim yok.. saat 10.05 geçe geliyor ve ben anlıyorum ki o benim her şeyim ve her şeye değer..bütün korkularıma ve titremelerime değer..
Allah kimseyi çocuk hasreti çektirmesin. Herkez bir kez de olsa bu duyguyu yaşasın:Saruboceq:
Eklentiler
Son düzenleme:
