Kızlar, bugün beni aradı. Konuştuk baya bi. Öyle şeyler söyledi ki, beynimden vurulmuşa döndüm. Birden durdum öylece. Yeter, bıktım artık dayanamıyorum. Ne yapıcağımı bilmiyorum. Daha ne yapayım, ne söyleyeyim onu geri getirmek için ? Onsuz hayat yok. Zaman durdu sanki. Kalbim atmak istemiyor artık. Herşey bitti. Hevesim, hayallerim bitti, kayboldu. Herşeyimi onun üzerine kurdum ben, herşeyi onunla hayal ettim, yapmak istedim. Son sözleri hala kulaklarımda. Kalbim çok yoruldu. Artık inanın dayanamıyorum. İntihar etmeyi bile düşündüm.




Az önce de mesaj attı, ''meleğim unutur muyum ben seni hiç'' diye bi mesaj yazmış. Sonra hemen arkasından ''pardon sevgilime atıcaktım mesajı, yanlışlıkla sana atmışım'' diye mesaj yazmış. Allah'tan reva mı şimdi bu bana ?




Ağlıyorum sürekli. Ama faydası yok, biliyorum. İçimden yeter diye bağırmak geliyor. Keşke diyorum şimdi hep, keşke hiç tanışmasaydık, hiç hayatıma girmeseydi. Hayatım keşkelerle dolu şimdi.




Ne olur bana yardım edin, yardımcı olun kızlar. Bi akıl verin. Bişeyler söyleyin. Kafayı yicem yoksa sürekli düşünmekten. Sen onunla mı doğdun, onsuz da yapabilirsin, yaşayabilirsin o kim oluyor demeyin. Bunları çok iyi biliyorum, ama olmuyor işte onsuz olmuyor.