Bir kadın cinayetiyle açtığım bu günü bir çoçuğun istismar haberiyle kapattım. Kimsenin hiçbirşey umurunda değil. Herşey bir düzende yürüyüp duruyor. Kendi akıl sağlığımı korumakta zorlanıyorum. Uzun sürede TV izlemiyordum. Sadece dijitürk film. Çünkü panik ataktan tut bir sürü şey yaşadım. Sinirlene Sinirlene üzüle üzüle yürüyüşlere katılsamda yazsamda çizsemde kampanyalarla olmuyor.Herşey için bağırmak zorundamıyız olması gereken niye olmaz. Normali bu değilmi Çocuklar geleceğimiz değilmiydi. Yaşama hakkı parayamı bağlıydı. Vicdan merhamet sağduyu nereye gitti... Yoruldum. Çok yoruldum.