Herkese merhaba
20 günlük bir bebeğim var ve inanılmaz zor bir bebek. Sezaryen olduğu için sütüm geç geldi geldiğinde bebek emmek istemedi altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum kıyamet kopartıyor acıktığında katılarak ağlamaya baslıyor mama verdiğim için onu hazırlayana dek elim ayağım birbirine giriyor. Annem şuanlık yanımda güç bela yapmaya calısıyoruz 3 kişi ( annem ve eşim) yetemiyoruz bebeğe öyle söyliyim.
Cocuğun temel ihtiyaclarında bu kadar zorlanıyor ve çaresizken hiç bir şekilde gelişimi için aktivitelerde bulunamıyorum bir yürüyüşe götürelim dedik kıyameti koparttı çevredeki insanlar korkuyla baktılar resmen. Doktor kontrollerini yaptırdık cok şükür herhangi bir sorunu yok ama bunu sadece ben mi yaşıyorum günlük 1 saatlik uykuyla hayatımı idame ettirmeye calısıyorum bu yaşadıklarım normal mi kabullenemiyorum eski beni çok özledim..
ablam kendi 4 yasındaki cocuğunu anneme baktırdığı için artık gelmesini istiyor baskı var üzerinde en azından bir kaç gün daha destek olur diye düşündüm ama ablam asla müsade etmiyor annemi babamı doldurup cocuk perişan oldu vs diye vicdan yaptırıyor yarın annem gittiğinde ben ne yapacağım eşim gün içinde yok zaten. Kayınvalideden bir günlük destek istedim ben bakamam cocuğunuza dedi. Ya ne yapacağım ben, kendime güveniyorum ama cocuk ağlayınca kitleniyorum öyle böyle bir ağlama şekli yok nolur destek verin bana
20 günlük bir bebeğim var ve inanılmaz zor bir bebek. Sezaryen olduğu için sütüm geç geldi geldiğinde bebek emmek istemedi altını değiştirmek için resmen savaş veriyorum kıyamet kopartıyor acıktığında katılarak ağlamaya baslıyor mama verdiğim için onu hazırlayana dek elim ayağım birbirine giriyor. Annem şuanlık yanımda güç bela yapmaya calısıyoruz 3 kişi ( annem ve eşim) yetemiyoruz bebeğe öyle söyliyim.
Cocuğun temel ihtiyaclarında bu kadar zorlanıyor ve çaresizken hiç bir şekilde gelişimi için aktivitelerde bulunamıyorum bir yürüyüşe götürelim dedik kıyameti koparttı çevredeki insanlar korkuyla baktılar resmen. Doktor kontrollerini yaptırdık cok şükür herhangi bir sorunu yok ama bunu sadece ben mi yaşıyorum günlük 1 saatlik uykuyla hayatımı idame ettirmeye calısıyorum bu yaşadıklarım normal mi kabullenemiyorum eski beni çok özledim..
ablam kendi 4 yasındaki cocuğunu anneme baktırdığı için artık gelmesini istiyor baskı var üzerinde en azından bir kaç gün daha destek olur diye düşündüm ama ablam asla müsade etmiyor annemi babamı doldurup cocuk perişan oldu vs diye vicdan yaptırıyor yarın annem gittiğinde ben ne yapacağım eşim gün içinde yok zaten. Kayınvalideden bir günlük destek istedim ben bakamam cocuğunuza dedi. Ya ne yapacağım ben, kendime güveniyorum ama cocuk ağlayınca kitleniyorum öyle böyle bir ağlama şekli yok nolur destek verin bana