Hoşgeldin cnm,nerelerdeydin?
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yeni evliler buraya ! evlenecek olanlar merak ettikleriniz burada..
- Konu Sahibi yaralim
- Başlangıç Tarihi
Hoşgeldin cnm,nerelerdeydin?
sağol canım ya:asigim:inşallah sabredeceğiz bakalım
- Katılım
- 11 Ağustos 2008
- Mesajlar
- 12.040
- Emoji Skoru
- 1.187
- Puanlar
- 773
hoşgeldin canım özlettin kendini:dance:nerelerdesin
sensicim teyze kızımdada problem olmadı.kişiden kişiye değişiyor sanırım.sen yinede dikkat et de numarası fazla büyümesin
canım aynı problemler bizde de oldu ama çok değil.aileler karışmadı hiç.iki tarafında istediğini yapmak imkansız nerdeyse,geçici şeyler bunlar,şimdi herkeste stres vardır.evlendikten sonra oh be dünya varmış dersin.sonrada başka sorunlar çıkar :dilcikar:bende yeni evlenecek birisiyim malesef malesef çünkü hiçbirşey istediğim gibi gitmiyorne annemin gönlü olyor ne kayınvalidemin ya arada kaldım sıkıldım artık 3 ay sonra düğünüm olacak ama vazgeçmek geliyor hep içimden bunaldım artıksenağlama nişanlımı seviyorum o pek dinlemiyor ailesini ama ben çok yoruldum arada yok şu şöyle olsun bu böyle olsun artık sıkıldım gerçekten :çok üzgünüm:
umarım herşey yoluna girer yoksa bilmiyorum ya açıkcası ne yapmam gerekiyor kızlar onuda bilmiyorum :çok üzgünüm:
- Katılım
- 26 Ocak 2007
- Mesajlar
- 6.527
- Emoji Skoru
- 884
- Puanlar
- 363
- Yaş
- 38
Ay kızlar başımıza ne geldi... benneyaptımki
Tv adlık samsung bayiinden bir ay önce 1200 e masası ile birlikte adam krizden dolayı dükkanı kapatmış ve aradı bizi dükkanı kapattım diye..Başta sadece senet yapmıştık bi taksitini ödedik ama makbuz vermedi senede ödendi diye yazdı..350 ytl vermiştik..
Benimki adam paramızı vermez diyo , bende vermeyecek olsa neden haber versin ki dedim...
Dükkanı kapattı aramazdı dedim nolcak bilmiyorum :1no2:
Tv adlık samsung bayiinden bir ay önce 1200 e masası ile birlikte adam krizden dolayı dükkanı kapatmış ve aradı bizi dükkanı kapattım diye..Başta sadece senet yapmıştık bi taksitini ödedik ama makbuz vermedi senede ödendi diye yazdı..350 ytl vermiştik..
Benimki adam paramızı vermez diyo , bende vermeyecek olsa neden haber versin ki dedim...
Dükkanı kapattı aramazdı dedim nolcak bilmiyorum :1no2:
yasemin onlar da cok heyecanli o yuzden oyledir ama sende orta yolunu bul nisanlinla anlasmaya bak once onunla gidin gezin sonra anneleri de goturun daha kolay olur kafaniz okadar karismaz sonucta senin evin olacak senin sevmen gerekir degil mi.
http://www.kadinlarkulubu.com/member.php?u=91798
http://www.kadinlarkulubu.com/member.php?u=91798
- Katılım
- 26 Ocak 2007
- Mesajlar
- 6.527
- Emoji Skoru
- 884
- Puanlar
- 363
- Yaş
- 38
Ay bu lafına çok güldüm :roflol::roflol:
Sorunsuz olmuyor yani her dönem farklı bir sorun şutarafagitti
Haha aynen oyle canim. kaydirigubbakcemile3
Mavrulam siz yine de gidin bir sorun degil mi oyle de birakmayin senin dedigin gibi adam niye arasin ozaman degil mi, umarim sorun cikmaz ve verir canim.
Ne zamandır sizlerle paylaşmak istediğim yazıyı buldum getirdim buyrun ;(uzun ama okunmaya değer)
ıki farklı kutupta yaşadıklarını düşünen iki kadının düellosudur bu.
"Ev Kadını–Çalışan Kadın'a Karşı"
ya da
"Çalışan Kadın–Ev Kadını'na Karşı"
Çalışan kadının iç sesi ve ev kadını hakkındaki düşünceleri:
ılkokul birinci sınıftan bu yana sabahın erken saatlerinde evden çıkıp, servise binip, bir yerlere gidiyorum. Hayatımın üçte ikisi okulda, üçte biri de iş yaşamında geçti. Karlı bir günde pencere kenarında kahve içmeye, yani evimin sıcaklığına hasretim. Şöyle zengin bir koca bulamadım ki, biraz rölantide yaşayayım hayatımı. Hep çalışmak, hep çabalamak zorundayım.
Ev kadını olmak ne büyük bir lüks kim bilir.
Eğer ev kadını olsaydım;
Dilediğim an yan gelir yatar, dilediğim zaman yemek yapardım. O gün biraz kafam mı bozuk, "boşveeeer" der, komşuya kahveye giderdim. Çocuklarımı okula gönderdim mi, evimin tek efendisi ben olurdum.
Marketten ıspanak almaya gitmek, o günün programı olurdu. Zamanın efendisi olurdum ne de olsa. Bütün gün benim olurdu. Acele etmeme, öğle tatilinde market alışverişi yapmama, iş çıkışı koşa koşa kaş aldırmama gerek kalmazdı. Çocuğumun ne yediğini, ne giydiğini, ilaçlarını içip içmediğini, kakasının rengini bir başkasından duymama gerek kalmazdı. ıki toplantı arası telefona sarılıp, yarın gidilecek doktor randevusunu organize etmek zorunda kalmazdım.
Kocamın ay sonunda getirdiği paraya razı olurdum. Belki de zaten hepimize yetiyor olurdu bu aylık. Hele bir de arabam varsa altımda, değmeyin keyfime. Bu kuaför senin, bu sinema benim gezer dururdum. Para nasıl kazanılıyormuş diye düşünmeden harcamak ne büyük bir ayrıcalık olurdu.
Çocuğum olunca "efendi"liğim katlanarak büyürdü, eğer ev kadını olsaydım. Biraz emzirir, biraz uyurdum. Biraz ütü yapar, biraz uyurdum. Ben yan gelip yattıkça, birileri benim arkamı toplardı nasıl olsa.
Her daim çocuğumun yanında olabilirdim. Hasta olduğu günlerde, o günkü "kahve" programımı iptal etmem yeterli olurdu. Özel izin belgeleri alıp, amirime onaylatmak zorunda kalmazdım. Kimseye hesap vermezdim.
Eğer ev kadını olsaydım,
Çalıştığım ve çocuğumdan ayrılmak zorunda kaldığım için psikolojik baskı altına alınmazdım. Oğlumun beni özlediği anlarda "Annem beni hep bırakıp gidiyor" sözlerini gereğinden fazla ciddiye alıp, "hakkında şikayet var" diyerek sinirlerimi yıpratanlara meydan okuyabilirdim.
Ev kadınları, bayram sabahında, kendi yaptıkları cevizli kadayıfı misafirlerine ikram ederken, ben evimi taşıyor olmazdım. Her bir tatil gününü, bir şeyler halletmek için bir fırsat olarak görmez, bizi anlamayıp hep kendi kapılarının çalınması bekleyenlere böyle uyuz olmazdım.
Eğer ev kadını olsaydım,
Dünyanın efendisi, evimin kraliçesi olurdum.
Ev kadınının iç sesi ve çalışan kadın hakkındaki düşünceleri:
Okul bittiği günden beri yan gelip yatıyorum. Yat, yat, yat. Nereye kadar? Kilolarım gitmek bilmiyor. Popom nasıl da büyüdü.
Bir can sıkıntısı, bir iç patlaması yaşıyorum ki sormayın.
Dağ gibi ütü var beni bekleyen. Elim kalkmıyor, gözüm açılmıyor. Esneye esneye akşamı ediyorum. Çocuk gürültüsü de cabası.
Bir gün üst komşuma, bir gün alt komşuma gitmekten de sıkıldım. Her gün aynı muhabbet.
Eğer çalışıyor olsaydım, hayatta bir amacım olurdu. Çocuk doğurmak ve ev işleri yapmaktan öte bir amaç. Kendim için var olduğumu hissederdim o zaman. Sabahları uyanmak için bir sebebim olurdu. Her gün "Acaba bugün ne giysem?" diye düşünürdüm. Kendime yeni giysiler alır, keyifle alışveriş yapardım.
Gündüz evden uzaklaşmak bana iyi gelirdi. Bütün gün bahçede oturup, başkalarını çekiştiren kadınlardan biri olmazdım. Bütün gün ilgileniyor muyum sanki çocukla. Sıkılıyorum hep aynı evcilik oyunlarını oynamaktan. Çocuğumla gerçekten sevgi dolu bir ilişkiyi paylaşabilirdim, sınırlı olan zamanda.
Apartman komşuları dışında da arkadaşlarım olurdu. Bazıları beni arkamdan vurmaya çalışsa da olsun, bu da bana bir tecrübe olurdu.
Köreliyorum böyle evde otur otur. Artık eskisi gibi gülümseyemediğimi fark ediyorum. Kendime güvenimi kaybediyorum zaman zaman. Hiçbir işe yaramadığımı düşünüyorum.
Eğer çalışıyor olsaydım, ara sıra iş seyahatlerine giderdim. Evimi ve ailemi ne kadar özlesem de, yeni yerler görmenin ve yeni insanlar tanımanın sevincini kendime katarak, daha mutlu dönerdim evime.
Her şeyden önemlisi kendi paramı kazanıyor olurdum. Her ay posta kutumuza atılan kredi kartı çıktılarını tek tek inceleyen kocama sinir olmazdım.
"Evimin direğine bir şey olursa ben ne yaparım?" endişesini duymaz, kendime daha çok güvenirdim. Bu güvencenin, evlerimizi tozdan arındırmaktan çok daha önemli bir misyonu olduğunu bilirdim.
Eğer çalışıyor olsaydım,
Dünyanın efendisi, hem evimin hem de iş yerimin kraliçesi olurdum.
...
Bu böyle uzar gider.
Velhasıl,
Bu iki kadın, her daim birbirine sinir olur.
Sevgilerimle,
ıki farklı kutupta yaşadıklarını düşünen iki kadının düellosudur bu.
"Ev Kadını–Çalışan Kadın'a Karşı"
ya da
"Çalışan Kadın–Ev Kadını'na Karşı"
Çalışan kadının iç sesi ve ev kadını hakkındaki düşünceleri:
ılkokul birinci sınıftan bu yana sabahın erken saatlerinde evden çıkıp, servise binip, bir yerlere gidiyorum. Hayatımın üçte ikisi okulda, üçte biri de iş yaşamında geçti. Karlı bir günde pencere kenarında kahve içmeye, yani evimin sıcaklığına hasretim. Şöyle zengin bir koca bulamadım ki, biraz rölantide yaşayayım hayatımı. Hep çalışmak, hep çabalamak zorundayım.
Ev kadını olmak ne büyük bir lüks kim bilir.
Eğer ev kadını olsaydım;
Dilediğim an yan gelir yatar, dilediğim zaman yemek yapardım. O gün biraz kafam mı bozuk, "boşveeeer" der, komşuya kahveye giderdim. Çocuklarımı okula gönderdim mi, evimin tek efendisi ben olurdum.
Marketten ıspanak almaya gitmek, o günün programı olurdu. Zamanın efendisi olurdum ne de olsa. Bütün gün benim olurdu. Acele etmeme, öğle tatilinde market alışverişi yapmama, iş çıkışı koşa koşa kaş aldırmama gerek kalmazdı. Çocuğumun ne yediğini, ne giydiğini, ilaçlarını içip içmediğini, kakasının rengini bir başkasından duymama gerek kalmazdı. ıki toplantı arası telefona sarılıp, yarın gidilecek doktor randevusunu organize etmek zorunda kalmazdım.
Kocamın ay sonunda getirdiği paraya razı olurdum. Belki de zaten hepimize yetiyor olurdu bu aylık. Hele bir de arabam varsa altımda, değmeyin keyfime. Bu kuaför senin, bu sinema benim gezer dururdum. Para nasıl kazanılıyormuş diye düşünmeden harcamak ne büyük bir ayrıcalık olurdu.
Çocuğum olunca "efendi"liğim katlanarak büyürdü, eğer ev kadını olsaydım. Biraz emzirir, biraz uyurdum. Biraz ütü yapar, biraz uyurdum. Ben yan gelip yattıkça, birileri benim arkamı toplardı nasıl olsa.
Her daim çocuğumun yanında olabilirdim. Hasta olduğu günlerde, o günkü "kahve" programımı iptal etmem yeterli olurdu. Özel izin belgeleri alıp, amirime onaylatmak zorunda kalmazdım. Kimseye hesap vermezdim.
Eğer ev kadını olsaydım,
Çalıştığım ve çocuğumdan ayrılmak zorunda kaldığım için psikolojik baskı altına alınmazdım. Oğlumun beni özlediği anlarda "Annem beni hep bırakıp gidiyor" sözlerini gereğinden fazla ciddiye alıp, "hakkında şikayet var" diyerek sinirlerimi yıpratanlara meydan okuyabilirdim.
Ev kadınları, bayram sabahında, kendi yaptıkları cevizli kadayıfı misafirlerine ikram ederken, ben evimi taşıyor olmazdım. Her bir tatil gününü, bir şeyler halletmek için bir fırsat olarak görmez, bizi anlamayıp hep kendi kapılarının çalınması bekleyenlere böyle uyuz olmazdım.
Eğer ev kadını olsaydım,
Dünyanın efendisi, evimin kraliçesi olurdum.
Ev kadınının iç sesi ve çalışan kadın hakkındaki düşünceleri:
Okul bittiği günden beri yan gelip yatıyorum. Yat, yat, yat. Nereye kadar? Kilolarım gitmek bilmiyor. Popom nasıl da büyüdü.
Bir can sıkıntısı, bir iç patlaması yaşıyorum ki sormayın.
Dağ gibi ütü var beni bekleyen. Elim kalkmıyor, gözüm açılmıyor. Esneye esneye akşamı ediyorum. Çocuk gürültüsü de cabası.
Bir gün üst komşuma, bir gün alt komşuma gitmekten de sıkıldım. Her gün aynı muhabbet.
Eğer çalışıyor olsaydım, hayatta bir amacım olurdu. Çocuk doğurmak ve ev işleri yapmaktan öte bir amaç. Kendim için var olduğumu hissederdim o zaman. Sabahları uyanmak için bir sebebim olurdu. Her gün "Acaba bugün ne giysem?" diye düşünürdüm. Kendime yeni giysiler alır, keyifle alışveriş yapardım.
Gündüz evden uzaklaşmak bana iyi gelirdi. Bütün gün bahçede oturup, başkalarını çekiştiren kadınlardan biri olmazdım. Bütün gün ilgileniyor muyum sanki çocukla. Sıkılıyorum hep aynı evcilik oyunlarını oynamaktan. Çocuğumla gerçekten sevgi dolu bir ilişkiyi paylaşabilirdim, sınırlı olan zamanda.
Apartman komşuları dışında da arkadaşlarım olurdu. Bazıları beni arkamdan vurmaya çalışsa da olsun, bu da bana bir tecrübe olurdu.
Köreliyorum böyle evde otur otur. Artık eskisi gibi gülümseyemediğimi fark ediyorum. Kendime güvenimi kaybediyorum zaman zaman. Hiçbir işe yaramadığımı düşünüyorum.
Eğer çalışıyor olsaydım, ara sıra iş seyahatlerine giderdim. Evimi ve ailemi ne kadar özlesem de, yeni yerler görmenin ve yeni insanlar tanımanın sevincini kendime katarak, daha mutlu dönerdim evime.
Her şeyden önemlisi kendi paramı kazanıyor olurdum. Her ay posta kutumuza atılan kredi kartı çıktılarını tek tek inceleyen kocama sinir olmazdım.
"Evimin direğine bir şey olursa ben ne yaparım?" endişesini duymaz, kendime daha çok güvenirdim. Bu güvencenin, evlerimizi tozdan arındırmaktan çok daha önemli bir misyonu olduğunu bilirdim.
Eğer çalışıyor olsaydım,
Dünyanın efendisi, hem evimin hem de iş yerimin kraliçesi olurdum.
...
Bu böyle uzar gider.
Velhasıl,
Bu iki kadın, her daim birbirine sinir olur.
Sevgilerimle,
inş. zamanla sizede iyi haberler veririm bu konuda çok haklısın sonuçta o evde ben vakit geçirecem benim sevmem daha önemli inş. anneme siğirli bir değnek değerde:1rolleyes:birazda benim gözümde bakar sağolun kızlar
- Katılım
- 26 Ocak 2007
- Mesajlar
- 6.527
- Emoji Skoru
- 884
- Puanlar
- 363
- Yaş
- 38
Ya dükkan yok ki nereye gideceğiz :sm_confused:kaydirigubbakcemile3
Sadece tel numarası var adam kayıt et demiş..
Ödemeleri de haftalara bölmüş dediğine göre umarım gelir para bakalım fisfisfis
Mısraa cım senetle aldığımız için taksitler bitince alacaksınız tv yi dedi..
Bizde samsung olduğu için güvendik tamam dedik...
hoşbulduk kızlar işlerden dolayı giremedim pekBide kriz fena vurdu eşimi işden çıkardılar benim işimde sallantıda nolucak bilmiyorum sanırım aramızda hamile olanlar varmış allah hayırlı evlatlar versin herkeze :)
Ah cnm üzüldüm eşinin işten çıkarılmasına umarım en kısa sürede bir iş bulur.
tşk ederim sensicim napalım daha yeni çıktı 2 hafta oldu iş arıyo daha bulamadı çok kafasına takıyo ben içi rahat etsin die sürekli buluruz sıkma canını filan diyorum ama ortalıkda iş miş yok çok fena piyasa ben para veriyorum gurur meselesi yapıyo haliyle anlıyorum bişii demesede bana lazım olmuyo filan dio benim işimde hiç ii diil çok durgun Allah hakkımızda hayırlısını versin ne diim Keşke ben çıksaydımda o çalışıyo olsaydı :1no2: sende saol mısracım
Yok bitanem...Bu soylediklerim simdiki dusuncem degildir...Dedim ya, evlilik herkes için degil. yani bana gore degilmis. ha belkide kisa sure içinde çok sey yasamis olmam ama ben baba ocagini çok seviyorum. Ve biliyorum ki eger dedigim gibi din ve aile izin verseydi, asla evlenmezdim.
Canim ben her gun takiyorum, isyerinde cunku surekli bilgisayarda çalisiyorum, sinemada ve tv izlerken. mecburen...derecem 0.50 ve 0.75 ...hafif belki ama yinede farkindayim takmayinca net gormuyorum...çikmis olabilir randevumuz var bakicaz artik.
Leblebim uzuldum beee...demek iptal oldu off..belirsizlik delirtir insani hani belli bir tarih olsa neyse ama boyle...yinede sabret guzelim
kayinbaban içinde geçmis olsun
uzulme...geç olsunda guç olmasin
insallah tez zamanda bir tarih belirlenir :1hug:
bende yeni evlenecek birisiyim malesef malesef çünkü hiçbirşey istediğim gibi gitmiyor
umarım herşey yoluna girer yoksa bilmiyorum ya açıkcası ne yapmam gerekiyor kızlar onuda bilmiyorum :çok üzgünüm:
Ah bitanem, bizlerde geçtik o donemden...
Igrençti dun gibi hatirlarim...nisan elbisesi alacagiz, annem kirmizi diye bagiriyor, kaynanam mavi, hayir kirmizi, hayir mavi derken kabinede hungur hungur aglamistim. en sonunda babam onlari disari çikarmisti
aralarinda bi rekabet var...kiz annesi, kiz evi naz evi bizim dedigimiz olacak diyor
erkek annesi, gelini biz aliyoruz, bizim dedigimiz olsun diyor
tartismayacaksin, sabredeceksin, her iki tarafin da gonlunu alacaksin, arada ki dengeyi kurmaya çalisacaksin
ha evlendiginde karismazlar artik ama is oraya kadar gitmek
sabret guzelim...bu gunlerde geçer :1hug:
- Katılım
- 14 Temmuz 2008
- Mesajlar
- 8.382
- Emoji Skoru
- 497
- Puanlar
- 198
sağol canım benim
bu siteyi iyiki keşfetmişim diyorum bazen
hiç tanımadığım insanlarla dertlerini paylaşmak çok güzel
insan rahatlamış hissediyor kendini
allah hepinizden razı olsun :1hug:
Canim eminim bircogumuz aynisini hissediyoruzdur evlilik konusunda umarim gun gelir daha da adapte oluruz.
Devamli dedigim yani disari cikarken vs demek istedim canim, umarim cikmamistir. yerimseniben
