- 2 Şubat 2015
- 14.624
- 62.309
- 598
En guzeli beraber yapmaniz hem destek olursunuz birbirinizeAcımasızca değil güzel yazmışsınız. İnşallah geçmişe perde çekebilirim. Bunun ilk adımı da bu sanırım. Şuan için aklımda sadece ultrason fotoğrafını saklamak ve geri kalan her şeyi elden çıkarmak var ama eşim görevde 3 hafta sonra onunla halledeceğim.
Bence onlari atmaya hazir değilken böyle birsey yapmak seni daha cok yipratir. Psikolog degilim, evlat da kaybetmedim hislerini anca tahmin edebilirim. Bence acını doya doya yaşa canim bastirma hiç birseyi. Güzel kızinla da cennette kavusacaksiniz insallah. Dogacak bebeklerine de ablalarını anlatacaksin. Onun yerine birini koymak zorunda değilsin yüreğinde onu sevmeye ve yasatmaya devam ederek de yeniden anne olabilirsin
Bana aşk acısında aynen böyle oldu
Unutmaya hazır değilken kendimi zorladım, ittim bastırdım....sonra o acı çok çok kötü bir şekilde su yüzüne çıktı. Acıyıı iyice çekip tüketmek gerek.
Onun omru o kadarmis Allah boyle uygun gormus demek ki akliniza kotu seyler getirmeyin. Kotu kotuyu cekermis. Yine ayni sey olacak diyede bir sey yok.. Fotolari hastane evraklarini vs yakin. Esyalari atmaniza gerek yok.arkadaşlar karar vermekte çok zorlanıyorum ve size danışmak istedim. 2 sene önce tüp Bebekle hamile kaldım. Mükemmel bir gebelik geçirdim. Ne mide bulantısı ne halsizlik ne yorgunluk... Hayatımda olmadığım kadar Mutlu huzurlu eğlenceli enerjik falan. Sanki doping almış gibiydim. Kızım olacağını öğrendiğimde içimde tuhaf bi his oluştu direk Bebek kıyafetleri Tokaları süs eşyaları bakmaya başladım. Bebeğim çok güzel büyüyordu. Hareketlerini hissettim ve elim sürekli karnımda bir an önce o güzel gün yaklaşsın ve kokusunu içime çekeyim istedim. Ultrason fotoğrafını gördüm ve kızıma resmen aşık oldum. Hayatta hiçbir güç yıkamazdı beni çünkü anne olacaktım ben. Kızım için Can'ımı verirdim o kadar çok sevmiştim. Hayaller kurmaya başladım ona mektuplar yazdım şiirler okudum. Hamileliğimin 24. Haftasında ne olduysa kızımın gelişimi durdu dediler. Bebeği almamız lazım acilen hastaneye yatmanız gerekiyor . İnanmadım elbette. Doktorlar yalancıydı. Şimdiye kadar kötü bir şey olsa hissederdim. Hem çok iyiydim. Bebeğimin tekmeleri dışardan bile görünüyordu. O kadar güzeldi ki gebeliğim aynanın karşısında sürekli kendimi seviyordum. Doktora güvenmedim başka doktora gittim. O da aynısını söyledi sonra başka doktor başka doktor başka doktor ... Bir günde 7 doktora muayene oldum . Hepsi de tam teşekküllü bi hastane olması lazım hayatın tehlikede dediler. Hiç bir özel hastane kabul etmedi beni. Sonunda bi eğitim araştırma hastanesinin ünlü bi Profuna gittim. Her gittiğim doktordan güzel haber akmak istiyordum. O doktor acilen yatış verdi. Bebeği almalarına izin vermedim. 4 hafta yoğun bakımda yattım. İki saatte bi muayene olup bebeğin kalp atışlarını dinliyorlardı. Her muayenede de işler iyiye gitmiyor dediler bana. Hasta yatağımda günde 3 serum onlarca ilaç ve iğneyle 4 haftamı bitirdim. Bebeğimin hareketleri durunca umudum kesildi. Ağlayarak 29 haftalıkken bi gece acil doğuma aldılar beni. Hala inanmıyordum bu kabusa. Kızımın öleceğini söylediler bana ama sağ doğdu. Ameliyattan 18 saat sonra ayağa kalkabildim. Beyin kanaması kalp krizi emboli riski falan bir sürü risk var dediler.... Güzel kızım 10 gün yaşadı. Çok şükür ona dokunabildim. Son 6 aydır psikolojik tedavi görüyorum. Şimdi karar vermekte zorlandığım konuyu anlatmak istiyorum. Psikoloğum kaygı düzeyimin çok fazla olduğunu bana eski gebeliğimi hatırlatacak her şeyi yakmamı söyledi. Ultrason sonuçları hamile kıyafetlerim bebeğimin giysileri hastanede arkadaşlarımdan gelen hediyeler o günlerde kullandığım her şeyi her şeyi yakmamı istedi. Çok acımasızca değil mi? Kıyafetler biberonlar süt sağma makinesi falan verilir de kızımın fotolarını ultrason sonuçlarını Nasıl elden çıkarabilirim. Ben aşırı duygusal mı yaklaşıyorum bu konuya?
Evet acımasızca, dediğim gibi bende çok zorlanırdm hatta belki bu tedavi önerisinde çok fazla inatçı bile olabilirdim..
Ama hayat devam ediyor siz de biliyorsunuz, iyileşmek zorundasınız... Bilmiyorum benim size vereceğim tavsiye herhalde sizin için iyi olmaz çünkü çocuk konusunda aşırı duygusal yaklaşıyorum ... ( Sizin gibi) keşke doktorlar size bu teklifi sunduğu zaman gebeliği sonlandırabilmis olsaydınız çünkü diğer türlüsü çok zor...
Sevgili lorentz ben de doktorla aynı fikirdeyim. Yakın gitsin. Olanları tamamen arkada bırakın. Yeniden doğmanız için önce yanmanız tükenmeniz gerek. Sil baştan başlayıp geleceğe bakmak gerekiyor bazen. Bu doğmuş kızınızı sevmediğiniz anlamına gelmez kesinlikle. Ama bu psikolojik yükle de yaşayamazsınız size de yazık.
Bilmiyorum siz de faydalanır mısınız ama ben bir reiki mastera gitmiştim aşk acısı için, geçmişle bağları kesmek için. Bu çalışmayı yaptığımda geçmişi bırakmaya daha hazır değildim o yüzden çok işe yaramadı. Unuttum diye kendimi kandırmışım birkaç ay sonra acı tekrar yüzeye çıktı. Daha sonra gerçekten umursamayıp hayatıma baktım o zaman işte kaldırıp her şeyi çöpe attım umursamadan. Siz daha anıları yakacak durumda değilseniz bence bebeği biraz erteleyin naçizane fikrim. Beyninizi sıfırlamadan yeni hamilelik zor olabilir.
Acele etmeyin bence. Hazır olduğunuz zaman yapın. Hazır hissettiğinizde kendiliğinizden yapıcaksınız zaten.
Bence onlari atmaya hazir değilken böyle birsey yapmak seni daha cok yipratir. Psikolog degilim, evlat da kaybetmedim hislerini anca tahmin edebilirim. Bence acını doya doya yaşa canim bastirma hiç birseyi. Güzel kızinla da cennette kavusacaksiniz insallah. Dogacak bebeklerine de ablalarını anlatacaksin. Onun yerine birini koymak zorunda değilsin yüreğinde onu sevmeye ve yasatmaya devam ederek de yeniden anne olabilirsin
Bazılarını seçip bir kutuya kaldırabilirsiniz. Uzun bir süre, Açmayacağına kendine söz vermelisin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?