- 4 Haziran 2014
- 2.058
- 3.442
- 83
arkadaşlar karar vermekte çok zorlanıyorum ve size danışmak istedim. 2 sene önce tüp Bebekle hamile kaldım. Mükemmel bir gebelik geçirdim. Ne mide bulantısı ne halsizlik ne yorgunluk... Hayatımda olmadığım kadar Mutlu huzurlu eğlenceli enerjik falan. Sanki doping almış gibiydim. Kızım olacağını öğrendiğimde içimde tuhaf bi his oluştu direk Bebek kıyafetleri Tokaları süs eşyaları bakmaya başladım. Bebeğim çok güzel büyüyordu. Hareketlerini hissettim ve elim sürekli karnımda bir an önce o güzel gün yaklaşsın ve kokusunu içime çekeyim istedim. Ultrason fotoğrafını gördüm ve kızıma resmen aşık oldum. Hayatta hiçbir güç yıkamazdı beni çünkü anne olacaktım ben. Kızım için Can'ımı verirdim o kadar çok sevmiştim. Hayaller kurmaya başladım ona mektuplar yazdım şiirler okudum. Hamileliğimin 24. Haftasında ne olduysa kızımın gelişimi durdu dediler. Bebeği almamız lazım acilen hastaneye yatmanız gerekiyor . İnanmadım elbette. Doktorlar yalancıydı. Şimdiye kadar kötü bir şey olsa hissederdim. Hem çok iyiydim. Bebeğimin tekmeleri dışardan bile görünüyordu. O kadar güzeldi ki gebeliğim aynanın karşısında sürekli kendimi seviyordum. Doktora güvenmedim başka doktora gittim. O da aynısını söyledi sonra başka doktor başka doktor başka doktor ... Bir günde 7 doktora muayene oldum . Hepsi de tam teşekküllü bi hastane olması lazım hayatın tehlikede dediler. Hiç bir özel hastane kabul etmedi beni. Sonunda bi eğitim araştırma hastanesinin ünlü bi Profuna gittim. Her gittiğim doktordan güzel haber akmak istiyordum. O doktor acilen yatış verdi. Bebeği almalarına izin vermedim. 4 hafta yoğun bakımda yattım. İki saatte bi muayene olup bebeğin kalp atışlarını dinliyorlardı. Her muayenede de işler iyiye gitmiyor dediler bana. Hasta yatağımda günde 3 serum onlarca ilaç ve iğneyle 4 haftamı bitirdim. Bebeğimin hareketleri durunca umudum kesildi. Ağlayarak 29 haftalıkken bi gece acil doğuma aldılar beni. Hala inanmıyordum bu kabusa. Kızımın öleceğini söylediler bana ama sağ doğdu. Ameliyattan 18 saat sonra ayağa kalkabildim. Beyin kanaması kalp krizi emboli riski falan bir sürü risk var dediler.... Güzel kızım 10 gün yaşadı. Çok şükür ona dokunabildim. Son 6 aydır psikolojik tedavi görüyorum. Şimdi karar vermekte zorlandığım konuyu anlatmak istiyorum. Psikoloğum kaygı düzeyimin çok fazla olduğunu bana eski gebeliğimi hatırlatacak her şeyi yakmamı söyledi. Ultrason sonuçları hamile kıyafetlerim bebeğimin giysileri hastanede arkadaşlarımdan gelen hediyeler o günlerde kullandığım her şeyi her şeyi yakmamı istedi. Çok acımasızca değil mi? Kıyafetler biberonlar süt sağma makinesi falan verilir de kızımın fotolarını ultrason sonuçlarını Nasıl elden çıkarabilirim. Ben aşırı duygusal mı yaklaşıyorum bu konuya?