Ben akşam çay daveti yaptım 26 kişi falandı.
Su böreği bile açabilen biri olarak bende yapmam 30-40 kişiyeSen ben misin kızben her yemeği yaparım ama neden yapayım 30 kisiye iftar çadırı miyim diye düşündüğüm için yapmam. 7 8 kisi ideal akşam yemeği icin falan. İkramı da 3 cesit yap gec tatli tuzlu bi de salata. 10 tane ikram yapmak nedir hiç anlamıyorum bu olayı
Aşevi gibi 
Valla elimde done var, 2 hafta önce 5 kişiyi kahvaltıya aldım. Maliyeti 3 bini buldu
Valla internette basit lezzetli milyonlarca tarif var. Herkes ana baba evinde çocukken yemek yapmayı ogrenmiyor. Bunu gözünüzde büyütmeyin bence. Ben de evlenmeden önce okudum sonra çalıştım vs derken evlendim . Eşim de yardım ederdi ama internet gibi bir unsur var. Açıyorum buzdolabını ne var bakıyorum sonra Google yazıyorum. Pratik lezzetli patlıcan tarifi diye. Yorumları okuyorum bir kaç site gezip yapıyorum. Yemek üzerine yine milyonlarca YouTube kanalı var oralardan faydalanın. Yemek yapmayı falan öyle çok sevmem ama bireysel yaşama becerisi neticede başkalarını bırakın kendiniz için öğrenin. Bir çocuğunuz varmış bence ona sağlıklı ve lezzetli yemek yapmaya çalışarak motive olabilirsiniz. Önceden ben de ne yapsam diye düşünürdüm şimdi bir sürü mezelerle donatiyorum sofrayıHanımlar sendeki de dert mi demeyin, evet dert
Ben bekarken hep çalıştığımdan, aile evimize de fazla misafir gelmediğinden yemek, pasta, börek vs yapma konusunda hiç tecrübem olmadı. En fazla ailemdeki 2-3 kişiye yemek yaptım, onlar da tatsız tuzsuz birşeydi.
Geçen sene evlendim ve hamileliğim çok zor geçti. Mutfağa asla giremiyordum. Evde 9 ay yemek pişmedi sayılır. Eşim de çok yemek arayan biri değil. Bir şekilde idare ettik.
Doğumdan sonra ise zaten bebekle mutfak tecrübesi hiç kazanamadım. Bebek görmeye gelenlere ise ikramlıkları, evinde yapıp satan bir ablaya yaptırdım ve her seferinde nerdeyse bin lira ödedim. Olayın maddi boyutunda değilim ama her misafir için sürekli birinden almak, üstelik etrafımdakiler tarafından beceriksiz gibi görülme korkusu iyice etkiliyor beni.
Akrabaları yemeğe çağırmak istiyorum. Aileler kalabalık. 30-40 kişilik yemek yapma ihtimalim sıfır. Hazır pide yaptırsam ayıp mı olur diye çağıramıyorum.
Biri misafirliğe geleceğim dediğinde elim ayağıma dolanıyor. Etrafımdaki herkes ev hanımı ve 7-8 çeşit ikram hazırlıyorlar. Bu konudaki yetersizliğim, misafir ağırlama fobisine dönüştü bende. 5 aylık bebekle de mutfağa girip el çabukluğum oluşmuyor. Dediğim gibi hazır alsam ayda 4-5 bin oraya ayırmam lazım. Maddi yönünden ziyade kendim yapamamış olmak da zorluyor beni.
Durum ilerledikçe misafir ağırlamak fobi oldu ben de. Halbuki çok severim birşeyler yedirip içirmeyi. Annem bazı özel sebeplerden bu konuda bana yardım etmez, zorunda da değil kadın.
Ne yapabilirim, nasıl pratiklik kazanabilirim? Ufak tüyolar verin bana.
Edit: yorumları okuyacağım, bebekten fırsat buldukça cevaplayacağım.
misafir geleceginde temizlikle ugrasmaktan yemege vaktim kalmiyor sinir oluyorum, o yuxden kolaya kaciyorum. Simdi bi de bebegin var, kolaya kacmaktan hic cekinmem. Ysrin aksam misafirim var mesela. Kofte ,pilav ,salata , tavuklu milfoy borek, mercimek corbasi yapicam. Sekerpare tatlisi yapip, yanina hazir tuzlj kurabiye koyucam. En kolay seyleri sectim. Hatta dogumdan beri heeer gelene sekerpare yaptim kolay diye icimiz disimiz şekerpare oldu. Halbuki en teknik tatlilari vs bile yapabiliyorum ama gerek yok strese rahat olun Doğrudur.Valla elimde done var, 2 hafta önce 5 kişiyi kahvaltıya aldım. Maliyeti 3 bini buldu
Ben mezeciyim bayılırım mezelere. Bazen yemek bile yapmam 3-4 meze yaparım bir de çorba oturur yeriz. Mezeler hem çok kolay hem de çok lezzetli.Ufak bi not duseyim hanımlar, kektir, kısırdır temel seyleri yapıyorum. Hatta isyerinde bu tarz seyleri hep ben yapardım ve herkes elimin cok lezzetli oldugunu, cok becerikli oldugumu falan soylerdi. Ama evlendikten sonra oyle gelismedi olaylar. Etrafimdaki herkes de cesit cesit ikramlar yapinca, yetenegim varsa da icine kacti
Bebegim kolik miydi bilmiyorum ama ilk 4 ay cok bagirdi kucaktan hic inmedi. Alerji teshisi koydu doktorlar, o da ayri bir konunun basligi. Evet evimi temizledim, esime sofra koyabildim ama fazlasini yapmama asla vaktim yoktu. Şu 1 aydir rahatladi bebegim.
HIzli pratik bilgiler varsa paylasabilirsiniz benimle.
Benim de evlenmeden önce neredeyse hiç yemek deneyimim yoktu çünkü yemek yapmayı gerektirecek bir durumda olmadım. En basit şeyleri bile yapmayı bilmiyordum. Yemek yapmayı da hiç sevmiyorum, benim için eziyet gerçekten ama her şeyin tarifi internette var. Evime biri geleceği zaman dinlenmesi gereken tatlı tarzı bir şey yapıyorum bir gün önceden. Diğer şeylere de mutlaka karar veriyorum, normalde yemek yapmayı bilenler belki daha hızlı yapıyordur ama ben malzemeleri hazırlıyorum önce, daha sonra internette kafama uygun bulduğum tarife göre yapıyorum. Ayrıca buzlukta bir şeyler bulundurmak da iyi oluyor.Hanımlar sendeki de dert mi demeyin, evet dert
Ben bekarken hep çalıştığımdan, aile evimize de fazla misafir gelmediğinden yemek, pasta, börek vs yapma konusunda hiç tecrübem olmadı. En fazla ailemdeki 2-3 kişiye yemek yaptım, onlar da tatsız tuzsuz birşeydi.
Geçen sene evlendim ve hamileliğim çok zor geçti. Mutfağa asla giremiyordum. Evde 9 ay yemek pişmedi sayılır. Eşim de çok yemek arayan biri değil. Bir şekilde idare ettik.
Doğumdan sonra ise zaten bebekle mutfak tecrübesi hiç kazanamadım. Bebek görmeye gelenlere ise ikramlıkları, evinde yapıp satan bir ablaya yaptırdım ve her seferinde nerdeyse bin lira ödedim. Olayın maddi boyutunda değilim ama her misafir için sürekli birinden almak, üstelik etrafımdakiler tarafından beceriksiz gibi görülme korkusu iyice etkiliyor beni.
Akrabaları yemeğe çağırmak istiyorum. Aileler kalabalık. 30-40 kişilik yemek yapma ihtimalim sıfır. Hazır pide yaptırsam ayıp mı olur diye çağıramıyorum.
Biri misafirliğe geleceğim dediğinde elim ayağıma dolanıyor. Etrafımdaki herkes ev hanımı ve 7-8 çeşit ikram hazırlıyorlar. Bu konudaki yetersizliğim, misafir ağırlama fobisine dönüştü bende. 5 aylık bebekle de mutfağa girip el çabukluğum oluşmuyor. Dediğim gibi hazır alsam ayda 4-5 bin oraya ayırmam lazım. Maddi yönünden ziyade kendim yapamamış olmak da zorluyor beni.
Durum ilerledikçe misafir ağırlamak fobi oldu ben de. Halbuki çok severim birşeyler yedirip içirmeyi. Annem bazı özel sebeplerden bu konuda bana yardım etmez, zorunda da değil kadın.
Ne yapabilirim, nasıl pratiklik kazanabilirim? Ufak tüyolar verin bana.
Edit: yorumları okuyacağım, bebekten fırsat buldukça cevaplayacağım.
Her şeyin tarifi var, baka baka yaparsın.
Gerçekten bitmeli, dışarı evden ekonomik olmuş.
Gerçekten her zaman söylüyorum benim kocam dört dörtlük yemek,kahvaltı hazırlar. Alkollü alkolsüz her sofrayı kurar. Sonuna kadar da hizmeti yapar ama hem çok yorucu hem de artık farklı bir hayatımız var, eve bir kişi gelse yemek,uyku saatleri bozuluyor. İnsanların gönlünü eyleyeceğiz diye 1 hafta yorgunluğumuz geçmiyor.
Youtube ufak tüyo kaynıyor. Doğru düzgün hamur açmayı orda öğrendim desem inanır mısın?Hanımlar sendeki de dert mi demeyin, evet dert
Ben bekarken hep çalıştığımdan, aile evimize de fazla misafir gelmediğinden yemek, pasta, börek vs yapma konusunda hiç tecrübem olmadı. En fazla ailemdeki 2-3 kişiye yemek yaptım, onlar da tatsız tuzsuz birşeydi.
Geçen sene evlendim ve hamileliğim çok zor geçti. Mutfağa asla giremiyordum. Evde 9 ay yemek pişmedi sayılır. Eşim de çok yemek arayan biri değil. Bir şekilde idare ettik.
Doğumdan sonra ise zaten bebekle mutfak tecrübesi hiç kazanamadım. Bebek görmeye gelenlere ise ikramlıkları, evinde yapıp satan bir ablaya yaptırdım ve her seferinde nerdeyse bin lira ödedim. Olayın maddi boyutunda değilim ama her misafir için sürekli birinden almak, üstelik etrafımdakiler tarafından beceriksiz gibi görülme korkusu iyice etkiliyor beni.
Akrabaları yemeğe çağırmak istiyorum. Aileler kalabalık. 30-40 kişilik yemek yapma ihtimalim sıfır. Hazır pide yaptırsam ayıp mı olur diye çağıramıyorum.
Biri misafirliğe geleceğim dediğinde elim ayağıma dolanıyor. Etrafımdaki herkes ev hanımı ve 7-8 çeşit ikram hazırlıyorlar. Bu konudaki yetersizliğim, misafir ağırlama fobisine dönüştü bende. 5 aylık bebekle de mutfağa girip el çabukluğum oluşmuyor. Dediğim gibi hazır alsam ayda 4-5 bin oraya ayırmam lazım. Maddi yönünden ziyade kendim yapamamış olmak da zorluyor beni.
Durum ilerledikçe misafir ağırlamak fobi oldu ben de. Halbuki çok severim birşeyler yedirip içirmeyi. Annem bazı özel sebeplerden bu konuda bana yardım etmez, zorunda da değil kadın.
Ne yapabilirim, nasıl pratiklik kazanabilirim? Ufak tüyolar verin bana.
Edit: yorumları okuyacağım, bebekten fırsat buldukça cevaplayacağım.
