Kızlar selam, gerçekten içimi dökemeye o kadar ihtiyacım var ki .. tek isteğim dertleşmek yargılama yapacak olanlar yorum yazmayabilir zaten yeterine içim sıkılıyor. yazım hatası falan da yaparsam affola
Hayatım gerçekten iyiyye gitmiyor, gerçekten çok çabalıyorum her alanını düzeltmek için.
Tek bir tane bile arkadaşım kalmadı, kimisi evlendi başka şehire taşındı kimisinin çocuğu oldu kimisi sevgili yapınca beni arayıp sormaz oldu, kimisiyle de ben artık görüşmek istemiyorum gerçekten sağlam bağ olanlar ile de çok uzaktayım yani, arkadaşsızlık çok kötü bir şeymiş ben hiç arkadaşsız kalmamıştım bi dertleşmeye bile kimsem yok zaten yalnızım iyice kendimi suçlar oldum, şimdi diyecksiniz ki kendini bi sorgula ama daha geçen eski bir arkadaşımla olan meseleden bahsedeyim; kendisi olsa beğenmeyeceği tipteki kişiler için "bi denesene şans ver" tarzı yorumlar yapması oldu. eminim hassas düşünüyorsun diyenleriniz olacktır ama insan kendisinin yanına nasıl birini yakışacağını az buçuk bilir insanın karşılıklı aşk yaşayamadığı biriyle beraber olması mantıklı mı? sürekli bana karşı bi sorgulaması olduğunu farkettim, mesela bu niye böyle? niye bunu tercih ettin, arkadaştan çok hesap sorar gibi davranmaya başladı artık kafa yapım gereği hayatıma destek olacak insanları istiyorum
Yalnızlığımla barışık biriyim bu arada,kendim sinemaya kafeye alışverişe giderim ama bunu tek yapmak var biriyle keyifli zaman geçirmek var
Arkadaşım yok bari bi sevgilim olsa diyorum, hayatım boynca hiç sevgilim olmadı yaşım 30 u geçiyor, insanın karşısına hiç mi karşılıklı aşk yaşayabileceği biri çıkmaz ya? o kadar çok isyan ettim ki herkes dışardan senin nasıl sevgilin yok dedikçe gerçekten kendimi daha çok üzüyorum şimdi diyeceksiniz ki çok kafana takmışşsın
hayır, eskiden asla çok takmıyordum hatta teyzelerim bile bu kız da hiç evlene havası yok derlerdi ben ise nasip gelir bulur daha erken diyordum ama yıllar geçtikçe hep aynı noktada oldum yıllar geçiyor ben hala nasibimi bekler oldum ben içimi ferah tutsam bile bir ortama girince konu hep benim neden sevgilim yok konusuna geliyor gerçekten çıldırcam bu sürekli böyle oluyor
İş konusuna geleek olursam 1 yıl öne çok zor bi şekilde iş değişikliği yaptım, eski patronumdan mobbing gördüm ve yollları ayırmak isteyince "sen burayı çok ararsın" diyip gitmeme mani olmuştu, son maaşımın yarısını bırakarak ayrıldım ve bu travmayı çok zor atlattım. şimdi ki işimden memnunum herkes benden aşırı memnun hatta maaş görüşmelerinde hepsi beni takdir etmesine rağmen bir türlü yükselemiyorum farklı tittle daki işlere yatkınım daha iyi bir pozisyonda çalışmak istiyorum diyorum bi türlü olmuyor beni almak yerine başka ilanlar açtıklarını görüyorum ama işten ayrılmamı da aasla istemiyorlar, gerçekten çok üzülüyorum, bi de şirkettte en çok kimin ağzı laf yaparsa onu yükseltiyorlar
Tamam hayatıma şüükür, ben istiyorum ki hayallerim hedeflerimi ben düzelteyim ama olmuyor sanki tıkanmış gibi her şey birinden biri iyi olsun diyorum zamanla diğerleri de pozitif etkiyle düzelir diyorum ama yıllardır böyle bu döngü ailevi meselelere girmiyorum bile
çok bunaldım en güzel yaşlarım böyle geçip gitti aynaya baktığım da sevmeden sevilmeden istediğin başarıyı alamadan yaşlandın diyoum her şeyden çabuk sıkılıyorum artık her şeye karşı keyfim o kadar yok ki, günü kotarıyorum yaşamaktan caymışım gibi
Hayatım gerçekten iyiyye gitmiyor, gerçekten çok çabalıyorum her alanını düzeltmek için.
Tek bir tane bile arkadaşım kalmadı, kimisi evlendi başka şehire taşındı kimisinin çocuğu oldu kimisi sevgili yapınca beni arayıp sormaz oldu, kimisiyle de ben artık görüşmek istemiyorum gerçekten sağlam bağ olanlar ile de çok uzaktayım yani, arkadaşsızlık çok kötü bir şeymiş ben hiç arkadaşsız kalmamıştım bi dertleşmeye bile kimsem yok zaten yalnızım iyice kendimi suçlar oldum, şimdi diyecksiniz ki kendini bi sorgula ama daha geçen eski bir arkadaşımla olan meseleden bahsedeyim; kendisi olsa beğenmeyeceği tipteki kişiler için "bi denesene şans ver" tarzı yorumlar yapması oldu. eminim hassas düşünüyorsun diyenleriniz olacktır ama insan kendisinin yanına nasıl birini yakışacağını az buçuk bilir insanın karşılıklı aşk yaşayamadığı biriyle beraber olması mantıklı mı? sürekli bana karşı bi sorgulaması olduğunu farkettim, mesela bu niye böyle? niye bunu tercih ettin, arkadaştan çok hesap sorar gibi davranmaya başladı artık kafa yapım gereği hayatıma destek olacak insanları istiyorum
Yalnızlığımla barışık biriyim bu arada,kendim sinemaya kafeye alışverişe giderim ama bunu tek yapmak var biriyle keyifli zaman geçirmek var
Arkadaşım yok bari bi sevgilim olsa diyorum, hayatım boynca hiç sevgilim olmadı yaşım 30 u geçiyor, insanın karşısına hiç mi karşılıklı aşk yaşayabileceği biri çıkmaz ya? o kadar çok isyan ettim ki herkes dışardan senin nasıl sevgilin yok dedikçe gerçekten kendimi daha çok üzüyorum şimdi diyeceksiniz ki çok kafana takmışşsın
hayır, eskiden asla çok takmıyordum hatta teyzelerim bile bu kız da hiç evlene havası yok derlerdi ben ise nasip gelir bulur daha erken diyordum ama yıllar geçtikçe hep aynı noktada oldum yıllar geçiyor ben hala nasibimi bekler oldum ben içimi ferah tutsam bile bir ortama girince konu hep benim neden sevgilim yok konusuna geliyor gerçekten çıldırcam bu sürekli böyle oluyorİş konusuna geleek olursam 1 yıl öne çok zor bi şekilde iş değişikliği yaptım, eski patronumdan mobbing gördüm ve yollları ayırmak isteyince "sen burayı çok ararsın" diyip gitmeme mani olmuştu, son maaşımın yarısını bırakarak ayrıldım ve bu travmayı çok zor atlattım. şimdi ki işimden memnunum herkes benden aşırı memnun hatta maaş görüşmelerinde hepsi beni takdir etmesine rağmen bir türlü yükselemiyorum farklı tittle daki işlere yatkınım daha iyi bir pozisyonda çalışmak istiyorum diyorum bi türlü olmuyor beni almak yerine başka ilanlar açtıklarını görüyorum ama işten ayrılmamı da aasla istemiyorlar, gerçekten çok üzülüyorum, bi de şirkettte en çok kimin ağzı laf yaparsa onu yükseltiyorlar
Tamam hayatıma şüükür, ben istiyorum ki hayallerim hedeflerimi ben düzelteyim ama olmuyor sanki tıkanmış gibi her şey birinden biri iyi olsun diyorum zamanla diğerleri de pozitif etkiyle düzelir diyorum ama yıllardır böyle bu döngü ailevi meselelere girmiyorum bile
çok bunaldım en güzel yaşlarım böyle geçip gitti aynaya baktığım da sevmeden sevilmeden istediğin başarıyı alamadan yaşlandın diyoum her şeyden çabuk sıkılıyorum artık her şeye karşı keyfim o kadar yok ki, günü kotarıyorum yaşamaktan caymışım gibi
