Yaşadıklarım normal mi?

aslenyokum .!.:

Terapileri şu aşamada kendi kendinize bırakma kararı vermeyin bence. Şu an bıraktığınızda bundan daha iyi olmayabilirsiniz çünkü şimdi bıraktığınızda bu öfkeleri doğru yönlendiren biri olmadığı için hep bu öfkeyi içinizde yaşama ihtimali var.
Bu yaşadıklarınız bir süreç ve bu durumu kabullenin. Ve terapilerde bu durumunuzu izah edip ona göre birlikte ilerleyin. En kısa zamanda bu durumu atlatmanız dileğiyle ...

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz058 .!.:

Merhaba, izin alarak 2.üyeliğimle açıyorum bu konuyu.
8 ay kadar önce çok uzun süredir ilişkilerde yaptığım yanlış tercihler, yanlış davranışlar vb. sorunlardan dolayı pskilog ile yüz yüze terapilere başladık. Psikolog terapiler sonucunda kendine değer vermiyorsun, kendini sevmiyorsun, aşırı fedakarsın, özgüvensizsin gibi çıkarımlarda bulundu. Eskiye dair bir çok kişiyle bağımı kopardım, temiz bir sayfa açıp yeni kararlar aldım. İlk başlarda herşey çok güzel. Evdekiler de durumdan gayet memnun, bende gözle görülür farklılık olduğunu kendileri de sezdi. Hatta iyiki başlamışsın, keşke daha önce başlasaydın gibi yorumlarda bulundular. Terapilere gide gele ben de çok iyi hissediyordum.

Fakat ben kendimde şunu gözlemledim son zamanlarda, ki aynı şeyi evdekiler de söylüyor. Normalde aşırı sakin, uyumlu bir insanım. Etrafımdaki insanlar da bunu söyler. Yukarıda bahsettiğim sorunların sebebi maalesef ki çocukluktan geldiği için, psikologla çocuklukta/geçmişte beni yaralayan olaylar üzerine çalıştık fakat bu olaylar deşildikçe ben iyi olacağıma kötü olmaya başladım. Hatta bi ara terapiden sorna 1 hafta boyunca etkisinden çıkamadım, durmadan ağladım durdum. İşin duygusallık kısmını da geçtim, aşırı öfkeli biri haline dönüştüm. Sanırım daha önce hayatımın merkezinde yaşadığım ilişki/ilişkiler vardı, bütün enerjimi oraya verince şimdi bütün enerjimi ilişkiler dışındaki olumsuz olaylara harcıyorum.

Eskiden bir olayı takar orada bırakırdım şimdi ailevi bir mesele olunca takıp günlerce düşünüyorum.

Bugün de öfke sorunu yaşamama sebep olan olay şuydu: babamın yıllarca borcunu ödedim. Tam belimi doğrulttum rahatım derken yine bir borç karşıma çıktı. Büyük bir öfke patlaması yaşadım ve sonucunda ağlama krizleri, evdekilerle sürekli bağırış çağırış ve hayattan keyif alamama vs. 2-3 haftadır bu konu beynimde, her yerde bu konuyu düşünüyorum. Dün yine bu konuyla ilgili başka bir olay patlak verdi. Bu kez elim ayağım titreyecek kadar öfkelendim. Evdekiler sen bu kadar öfke dolu değildin, eskiyi deştikçe o günleri unutamayıp daha çok öfkeli oluyorsun bence devam etme terapilere dediler O ilk zamanki benden memnun halleri oysaki çok hoşuma gitmişti. Olumsuz yorum yapınca tedavim baltalanmış, hiçbir şeyi başaramayacak, sürekli aynı yerde debelenecek gibi hissediyorum.

İşin özü ben şu anki halimden hiç memnun değilim. Eskiden ilişkiler dışında hiçbir şeyi kafama takmazdım şimdi terapilerde geçmişi deşe deşe, özellikle babama aşırı öfkeliyim fakat bu öfkem başkalarına da yansıyor. Trafikte, evde sakin kalamıyorum. Ki normalde dediğim gibi huzurlu, sakin biriyim.

Dipnot: Haftaya psikoloğumla randevum var kendisine bu durumları anlatacağım fakat sizlerin de görüşleri çok değerli benim için.

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz058 .!.:

Bugün de öfke sorunu yaşamama sebep olan olay şuydu: babamın yıllarca borcunu ödedim. Tam belimi doğrulttum rahatım derken yine bir borç karşıma çıktı. Büyük bir öfke patlaması yaşadım ve sonucunda ağlama krizleri, evdekilerle sürekli bağırış çağırış ve hayattan keyif alamama vs. 2-3 haftadır bu konu beynimde, her yerde bu konuyu düşünüyorum. Dün yine bu konuyla ilgili başka bir olay patlak verdi.

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz058 .!.:

Merhaba, izin alarak 2.üyeliğimle açıyorum bu konuyu.
8 ay kadar önce çok uzun süredir ilişkilerde yaptığım yanlış tercihler, yanlış davranışlar vb. sorunlardan dolayı pskilog ile yüz yüze terapilere başladık. Psikolog terapiler sonucunda kendine değer vermiyorsun, kendini sevmiyorsun, aşırı fedakarsın, özgüvensizsin gibi çıkarımlarda bulundu. Eskiye dair bir çok kişiyle bağımı kopardım, temiz bir sayfa açıp yeni kararlar aldım. İlk başlarda herşey çok güzel. Evdekiler de durumdan gayet memnun, bende gözle görülür farklılık olduğunu kendileri de sezdi. Hatta iyiki başlamışsın, keşke daha önce başlasaydın gibi yorumlarda bulundular. Terapilere gide gele ben de çok iyi hissediyordum.

Fakat ben kendimde şunu gözlemledim son zamanlarda, ki aynı şeyi evdekiler de söylüyor. Normalde aşırı sakin, uyumlu bir insanım. Etrafımdaki insanlar da bunu söyler. Yukarıda bahsettiğim sorunların sebebi maalesef ki çocukluktan geldiği için, psikologla çocuklukta/geçmişte beni yaralayan olaylar üzerine çalıştık fakat bu olaylar deşildikçe ben iyi olacağıma kötü olmaya başladım. Hatta bi ara terapiden sorna 1 hafta boyunca etkisinden çıkamadım, durmadan ağladım durdum. İşin duygusallık kısmını da geçtim, aşırı öfkeli biri haline dönüştüm. Sanırım daha önce hayatımın merkezinde yaşadığım ilişki/ilişkiler vardı, bütün enerjimi oraya verince şimdi bütün enerjimi ilişkiler dışındaki olumsuz olaylara harcıyorum.

Eskiden bir olayı takar orada bırakırdım şimdi ailevi bir mesele olunca takıp günlerce düşünüyorum.

Bugün de öfke sorunu yaşamama sebep olan olay şuydu: babamın yıllarca borcunu ödedim. Tam belimi doğrulttum rahatım derken yine bir borç karşıma çıktı. Büyük bir öfke patlaması yaşadım ve sonucunda ağlama krizleri, evdekilerle sürekli bağırış çağırış ve hayattan keyif alamama vs. 2-3 haftadır bu konu beynimde, her yerde bu konuyu düşünüyorum. Dün yine bu konuyla ilgili başka bir olay patlak verdi. Bu kez elim ayağım titreyecek kadar öfkelendim. Evdekiler sen bu kadar öfke dolu değildin, eskiyi deştikçe o günleri unutamayıp daha çok öfkeli oluyorsun bence devam etme terapilere dediler O ilk zamanki benden memnun halleri oysaki çok hoşuma gitmişti. Olumsuz yorum yapınca tedavim baltalanmış, hiçbir şeyi başaramayacak, sürekli aynı yerde debelenecek gibi hissediyorum.

İşin özü ben şu anki halimden hiç memnun değilim. Eskiden ilişkiler dışında hiçbir şeyi kafama takmazdım şimdi terapilerde geçmişi deşe deşe, özellikle babama aşırı öfkeliyim fakat bu öfkem başkalarına da yansıyor. Trafikte, evde sakin kalamıyorum. Ki normalde dediğim gibi huzurlu, sakin biriyim.

Dipnot: Haftaya psikoloğumla randevum var kendisine bu durumları anlatacağım fakat sizlerin de görüşleri çok değerli benim için.

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz058 .!.:

. Aslında bu olayın patlak verdiği günün ertesi günü randevum vardı. Bu olayı konuştuk, çok güzel yönlendirdi, kuş gibi hafifledim çıkarken. Bir kaç gün önce başka bir olay çıkınca çok kontrolsüz davrandım aslında tepki vermekte haklıyım fakat tepkilerim evdekilere göre aşırıya kaçıyormuş.
Terapiye çok kötü olduğum bir dönem başladım, yarıda bırakırsam bundan daha iyi olmam sanırım fakat olumsuz yorumlar moralmen kötü hissettirdi maalesef.
Yorumunuz için teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

MaYa_MiLa .!.:

ya inanın yangına körükle gitmek istemiyorum ama şimdi konuyu adam gibi okudum da
yani bu durumda allah aşkına öfkelenmeniz tabi ki çok normal
bir de terapinin başındasınız zaten hali hazırda karışık bir dönem, bir de bunlar olunca başka şeylere de sinirlenmeniz çok normal.
neden sürekli borç yapıyor babanız? siz tek çocuk musunuz bu yük sadece sizin omuzunuzda mı?

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz058 .!.:

Merhaba, izin alarak 2.üyeliğimle açıyorum bu konuyu.
8 ay kadar önce çok uzun süredir ilişkilerde yaptığım yanlış tercihler, yanlış davranışlar vb. sorunlardan dolayı pskilog ile yüz yüze terapilere başladık. Psikolog terapiler sonucunda kendine değer vermiyorsun, kendini sevmiyorsun, aşırı fedakarsın, özgüvensizsin gibi çıkarımlarda bulundu. Eskiye dair bir çok kişiyle bağımı kopardım, temiz bir sayfa açıp yeni kararlar aldım. İlk başlarda herşey çok güzel. Evdekiler de durumdan gayet memnun, bende gözle görülür farklılık olduğunu kendileri de sezdi. Hatta iyiki başlamışsın, keşke daha önce başlasaydın gibi yorumlarda bulundular. Terapilere gide gele ben de çok iyi hissediyordum.

Fakat ben kendimde şunu gözlemledim son zamanlarda, ki aynı şeyi evdekiler de söylüyor. Normalde aşırı sakin, uyumlu bir insanım. Etrafımdaki insanlar da bunu söyler. Yukarıda bahsettiğim sorunların sebebi maalesef ki çocukluktan geldiği için, psikologla çocuklukta/geçmişte beni yaralayan olaylar üzerine çalıştık fakat bu olaylar deşildikçe ben iyi olacağıma kötü olmaya başladım. Hatta bi ara terapiden sorna 1 hafta boyunca etkisinden çıkamadım, durmadan ağladım durdum. İşin duygusallık kısmını da geçtim, aşırı öfkeli biri haline dönüştüm. Sanırım daha önce hayatımın merkezinde yaşadığım ilişki/ilişkiler vardı, bütün enerjimi oraya verince şimdi bütün enerjimi ilişkiler dışındaki olumsuz olaylara harcıyorum.

Eskiden bir olayı takar orada bırakırdım şimdi ailevi bir mesele olunca takıp günlerce düşünüyorum.

Bugün de öfke sorunu yaşamama sebep olan olay şuydu: babamın yıllarca borcunu ödedim. Tam belimi doğrulttum rahatım derken yine bir borç karşıma çıktı. Büyük bir öfke patlaması yaşadım ve sonucunda ağlama krizleri, evdekilerle sürekli bağırış çağırış ve hayattan keyif alamama vs. 2-3 haftadır bu konu beynimde, her yerde bu konuyu düşünüyorum. Dün yine bu konuyla ilgili başka bir olay patlak verdi. Bu kez elim ayağım titreyecek kadar öfkelendim. Evdekiler sen bu kadar öfke dolu değildin, eskiyi deştikçe o günleri unutamayıp daha çok öfkeli oluyorsun bence devam etme terapilere dediler O ilk zamanki benden memnun halleri oysaki çok hoşuma gitmişti. Olumsuz yorum yapınca tedavim baltalanmış, hiçbir şeyi başaramayacak, sürekli aynı yerde debelenecek gibi hissediyorum.

İşin özü ben şu anki halimden hiç memnun değilim. Eskiden ilişkiler dışında hiçbir şeyi kafama takmazdım şimdi terapilerde geçmişi deşe deşe, özellikle babama aşırı öfkeliyim fakat bu öfkem başkalarına da yansıyor. Trafikte, evde sakin kalamıyorum. Ki normalde dediğim gibi huzurlu, sakin biriyim.

Dipnot: Haftaya psikoloğumla randevum var kendisine bu durumları anlatacağım fakat sizlerin de görüşleri çok değerli benim için.

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz058 .!.:

Babam yıllar evvel iflas etti, evi geöindirmek ve şirketten kalan borçları ödemek bana düştü maalesef. 19 yaşında evin reisi konumunda oldum. 12 13 sene bu yük üzerimdeyd. Üstüne dağ gibi Sgk ya olan borcunu ödeyip emekli ettim ohh be sonunda ben de rahatım dememe kalmadan eskiye oranla daha küçük bir borç karşıma çıktı. Sana ödetmeyiz biz ödücez deseler de emekli maaşı zaten malum kuş kadar o borç ödenince sıkışınca ben durur muyum hiç yine destek olucam. Duygusal ilişkiler üzerine gittiğim terapilerin ana konusu maalesef ki aslında babam. Bu olayların öncesinde de çocujluktaki baskı şu anki kendini sevmeyen, özgüben siz bir beni yarattı.

Genişletmek için tıkla...

deryadeniz058 .!.:

Babam yıllar evvel iflas etti, evi geöindirmek ve şirketten kalan borçları ödemek bana düştü maalesef. 19 yaşında evin reisi konumunda oldum. 12 13 sene bu yük üzerimdeyd. Üstüne dağ gibi Sgk ya olan borcunu ödeyip emekli ettim ohh be sonunda ben de rahatım dememe kalmadan eskiye oranla daha küçük bir borç karşıma çıktı. Sana ödetmeyiz biz ödücez deseler de emekli maaşı zaten malum kuş kadar o borç ödenince sıkışınca ben durur muyum hiç yine destek olucam. Duygusal ilişkiler üzerine gittiğim terapilerin ana konusu maalesef ki aslında babam. Bu olayların öncesinde de çocujluktaki baskı şu anki kendini sevmeyen, özgüben siz bir beni yarattı.

Genişletmek için tıkla...