Yaşadığım Yer Alyalarla Safiyelerle Dolu(Kanıksanmıs Şiddet)

Güncelleme:Konuyu okuyanların üzüldügünu görünce inanın cok daha üzüldüm ama inanın yaşadığım siddet dayak vs aklima gelince sanki onlari yasayan ben degilmisim gibi hic canim acimiyor yedigim tokatlara sopalara vucudumun yakılmasina hiç üzülmüyorum yasayan ben değilmişim gibi yazıp geçtim ama bende biraktıgi hasarlari düsundükce aşamiyorum (özguvensizlik korkaklik degersizlik hissi vs )bu durumu bi türlü bıraktığı hasarlar daha çok acıtıyor canımı belkide bir iç döküş olarak paylasmak istedim.

Herkese iyi geceler gece gece kafana bu mu takıldı diyenler olacak mutlaka:) ama maalesef bu takıldı

Son zamanlarda ülkenin gündemindeki iki dizi iki birey çok fazla izleme fırsatı bulmuyordum buldukça bölük pörçük izliyordum bi arkadaşım geçen Kırmızı Odayı izledin mi Alyanın annesi ne piskopatmıs dedi merak ettim son piskopatlık sahnesine gelinceye kadar şiddet kısımlarında çokta yabancılık hissetmediğim sahneler

Çocukken annem beni çok döverdi babamda döverdi sudan sebepten cok fazla dayak yediğimi hatırlıyorum aynı şekilde çevremdeki okuldaki mahallesini arkadaşlarımda sudan sebeplerden şiddet gören çocuklardı bi yerde okumuştum çocuğun çok olduğu yerde evladinda kıymeti bilinmiyor diye ondanmıdır nedir doğu bölgesindeyim her ailenin istisnasiz 6-7 en az 5 çocuğu olur

Misal örnek vereyim arkadaşlarla piknik yapmaya karar verdik evdwn birseyler götürmek istedum annem izin vermeyince bende ısrar ettin annem kızgın demirle yakmakla tehdit etmişti ben ısrar edince de kolumu ocakta ısıttığı bişeyle yakmıştı belki daha cok yakardida o gün bizde olan bi akrabamız beni almıştı elinin içinden

Baska bi arkadaşımda evle ilgili birseyi gidip komşunun evinde söylediği için annesi çay kaşığını kızdırıp poposunu yakmış

Başka bir arkadasimin annesinin çocukları dövmek için ayırdığı bir sopası vardi

Yani bizim evdede cevremdede maalesef çocuğun şiddet görmesi olağan bi durum hâline gelmişti hatırlıyorum annemin kızınca kolumu kanatincaya kadar ısirmasıni ablami ergenlik zamanlarında telefonla konuşurken gördüğü erkek arkadaşıyla konuştuģunu düşündüğü için ölümüne dövdüğünü bizimde o sahneye şahit oluşumuzu

Mesela Masumlar Apartmanındaki gibi öfkeli sevgisiz çocuklarına sevgi göstermeyen bir anne

Babam annem bizi döverdi diye kızardı anneme annem babam evdeyken bizi dövmezdi ama babamda sağolsun psikolojik şiddeti eksik etmezdi anneminki kadar sık olmasada fiziksel şiddeti de vardi 20 li yaslarindada babamın beni haksız yere dövdüğünü hic unutmadım

Okul deseniz oda farklı değildi okuldada çocuğun burnunu bir tokatla kanatan öğretmenler 1. Sınıf cağındaki çocukların kafalarından tutup sıraya masaya çakmaları ilk okul cağındaki kız çocuğun sırtına kalın sopayla defalarca kez çalmaları

Ilk onun da sırf Istiklal marşının mısrasını karistirdigim için kocaman kalın kitapla her defasında tekrarlayıp o kocaman kitapla defalarca kez kafama çalmasını

Daha bir sürü vakayı unutamıyorum.
Hani o dizilerde bu insanların ruh sağlığının normal olmadığı mesajı veriliyor ya dusunuyorum da benim çevremde bir tane mi normal birey yoktu.

Annem babam komşu teyzeler arkadaşlarımın anne babaları eğitimci öğretmenler.

Son bir örnekle kapatmak istiyorum ben kendi zorlayisimla güç bele okuyabilmiş biriyim yani baba aile desteğiyle degil birgün iyi bi okuldan mezun olmus arkadaşımla konuştuk eğitim konusunda her çocuğun aynı fırsata sahip olmayışı konusunda arkadaşım kesinlikle öyle dusunmuyorum okumak isteyen her turlu okur bizim cok durumumuz yoktu ama gerekirse babam ceketini satar yine bizi okutur destek olurdu dediğinde çok sasirmistim bu konuyla ilgili başka bir arkadaşımla konuşunca

Mesela bizim eve birsey lazım olsun ama bizim okulla ilgili bize bir materyal lazım olsun ortadaki para birine yetecekse öncelik çocukların okulu olurdu dediğinde resmen şok yaşamıştım uzun süre onların söylediklerini üstünden atamamistim

Halbuki babam benim ücretsiz dershaneye gideceğimi öğrenince neredeyse beni dövecekti.


Şuan bir takım sıkıntılarım var psikologa gidiyorum degersizlikten kaynaklı yaşanan sorunlar oldugunu söylüyor kendimi sevmemi kendime prenses gibi davranmami öyle hissetmem gerektiğini özetler tarzda önerilerde bulunuyor sizce mümkün mü?

Ben eskiden zannediyordum ki herkes bizim gibi şiddetle büyüyor

saatlimaariftakvimi .!.:

Herkese iyi geceler gece gece kafana bu mu takıldı diyenler olacak mutlaka:) ama maalesef bu takıldı

Son zamanlarda ülkenin gündemindeki iki dizi iki birey çok fazla izleme fırsatı bulmuyordum buldukça bölük pörçük izliyordum bi arkadaşım geçen Kırmızı Odayı izledin mi Alyanın annesi ne piskopatmıs dedi merak ettim son piskopatlık sahnesine gelinceye kadar şiddet kısımlarında çokta yabancılık hissetmediğim sahneler

Çocukken annem beni çok döverdi babamda döverdi sudan sebepten cok fazla dayak yediğimi hatırlıyorum aynı şekilde çevremdeki okuldaki mahallesini arkadaşlarımda sudan sebeplerden şiddet gören çocuklardı bi yerde okumuştum çocuğun çok olduğu yerde evladinda kıymeti bilinmiyor diye ondanmıdır nedir doğu bölgesindeyim her ailenin istisnasiz 6-7 en az 5 çocuğu olur

Misal örnek vereyim arkadaşlarla piknik yapmaya karar verdik evdwn birseyler götürmek istedum annem izin vermeyince bende ısrar ettin annem kızgın demirle yakmakla tehdit etmişti ben ısrar edince de kolumu ocakta ısıttığı bişeyle yakmıştı belki daha cok yakardida o gün bizde olan bi akrabamız beni almıştı elinin içinden

Baska bi arkadaşımda evle ilgili birseyi gidip komşunun evinde söylediği için annesi çay kaşığını kızdırıp poposunu yakmış

Başka bir arkadasimin annesinin çocukları dövmek için ayırdığı bir sopası vardi

Yani bizim evdede cevremdede maalesef çocuğun şiddet görmesi olağan bi durum hâline gelmişti hatırlıyorum annemin kızınca kolumu kanatincaya kadar ısirmasıni ablami ergenlik zamanlarında telefonla konuşurken gördüğü erkek arkadaşıyla konuştuģunu düşündüğü için ölümüne dövdüğünü bizimde o sahneye şahit oluşumuzu

Mesela Masumlar Apartmanındaki gibi öfkeli sevgisiz çocuklarına sevgi göstermeyen bir anne

Babam annem bizi döverdi diye kızardı anneme annem babam evdeyken bizi dövmezdi ama babamda sağolsun psikolojik şiddeti eksik etmezdi anneminki kadar sık olmasada fiziksel şiddeti de vardi 20 li yaslarindada babamın beni haksız yere dövdüğünü hic unutmadım

Okul deseniz oda farklı değildi okuldada çocuğun burnunu bir tokatla kanatan öğretmenler 1. Sınıf cağındaki çocukların kafalarından tutup sıraya masaya çakmaları ilk okul cağındaki kız çocuğun sırtına kalın sopayla defalarca kez çalmaları

Ilk onun da sırf Istiklal marşının mısrasını karistirdigim için kocaman kalın kitapla her defasında tekrarlayıp o kocaman kitapla defalarca kez kafama çalmasını

Daha bir sürü vakayı unutamıyorum.
Hani o dizilerde bu insanların ruh sağlığının normal olmadığı mesajı veriliyor ya dusunuyorum da benim çevremde bir tane mi normal birey yoktu.

Annem babam komşu teyzeler arkadaşlarımın anne babaları eğitimci öğretmenler.

Son bir örnekle kapatmak istiyorum ben kendi zorlayisimla güç bele okuyabilmiş biriyim yani baba aile desteğiyle degil birgün iyi bi okuldan mezun olmus arkadaşımla konuştuk eğitim konusunda her çocuğun aynı fırsata sahip olmayışı konusunda arkadaşım kesinlikle öyle dusunmuyorum okumak isteyen her turlu okur bizim cok durumumuz yoktu ama gerekirse babam ceketini satar yine bizi okutur destek olurdu dediğinde çok sasirmistim bu konuyla ilgili başka bir arkadaşımla konuşunca

Mesela bizim eve birsey lazım olsun ama bizim okulla ilgili bize bir materyal lazım olsun ortadaki para birine yetecekse öncelik çocukların okulu olurdu dediğinde resmen şok yaşamıştım uzun süre onların söylediklerini üstünden atamamistim

Halbuki babam benim ücretsiz dershaneye gideceğimi öğrenince neredeyse beni dövecekti.


Şuan bir takım sıkıntılarım var psikologa gidiyorum degersizlikten kaynaklı yaşanan sorunlar oldugunu söylüyor kendimi sevmemi kendime prenses gibi davranmami öyle hissetmem gerektiğini özetler tarzda önerilerde bulunuyor sizce mümkün mü?

Ben eskiden zannediyordum ki herkes bizim gibi şiddetle büyüyor

Genişletmek için tıkla...

Anlattıklarınız o kadar tanıdık geldi ki, çoğu şeyi bende yaşadım öz amcamız tarafından hortumla dövülürdük, okula gizli gizli gittiğim zamanlar olurdu.
Küçükken maalesef öz kuzenim tarafından tacize bile uğradım bi kaç defa. Öz akrabalarım beni çok hor görürlerdi her zaman küçük görürlerdi.
Hala o sorunlar ile başa çıkmaya çalışıyorum, ciddi bir özgüven problemim var maalesef.

Yeniumutlaradogru .!.:

Anlattıklarınız o kadar tanıdık geldi ki, çoğu şeyi bende yaşadım öz amcamız tarafından hortumla dövülürdük, okula gizli gizli gittiğim zamanlar olurdu.
Küçükken maalesef öz kuzenim tarafından tacize bile uğradım bi kaç defa. Öz akrabalarım beni çok hor görürlerdi her zaman küçük görürlerdi.
Hala o sorunlar ile başa çıkmaya çalışıyorum, ciddi bir özgüven problemim var maalesef.

Genişletmek için tıkla...

Nasılsa acı şeyler resmen beterin beceri var dedirtiyor

Düşünüyorum da ülke sizin gibi benim gibi vakalarla dolu bu insanlar duzslecekte düzgün bireyler yetişecek sonra onların yetiştirdiği düzgün bireyler gelsin sanki yüzyıllar sonra düzelecek her sey.
Düşünüyorum da bu ülkede özelliklede doğuda doğup büyümek bi insanın yaşayabileceği en büyük imtihanlardan

saatlimaariftakvimi .!.:

Nasılsa acı şeyler resmen beterin beceri var dedirtiyor

Düşünüyorum da ülke sizin gibi benim gibi vakalarla dolu bu insanlar duzslecekte düzgün bireyler yetişecek sonra onların yetiştirdiği düzgün bireyler gelsin sanki yüzyıllar sonra düzelecek her sey.
Düşünüyorum da bu ülkede özelliklede doğuda doğup büyümek bi insanın yaşayabileceği en büyük imtihanlardan

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle. Maalesef doğu bu konuda o kadar geride ki, küçücük çocukların hayatını karartıyolar, umarım düzelir, umarım böyle kalmaz buralar. Bende doğuluyum ve ataerkil bir aileye sahibim.

Türkiyede psikolojisi bozuk olmayan kaldimi acaba 7 den 70 e herkesin ruhu yaralı bir evin bir kızıyım ama hic prenses edasıyla dolaşamadım etrafta bir tarafım hep buruk kendimi çok sevmeyi isterdim

Çok büyük travmalar yaşamışsınız,çok geçmiş olsun . Çok üzülüyorum küçücük masum çocukların bu kadar şiddet ve eziyet görmelerine. O yaşta yaşananlar yetişkinlik döneminde ortaya çikiyo, aile hayatında,eş seçiminde, anne baba rollerinde kendini gösteriyor malesef. Bunları düşünmekte unutmamakta çok haklısınız, her çocuk keşke şanslı doğabilseydi . Terapi almanıza çok sevindim, inş çok faydasını görürsünüz. Bazı şeyleri geçmişte bırakabilirsiniz. Hayatınızda mutluluklar dilerim.

saatlimaariftakvimi .!.:

Herkese iyi geceler gece gece kafana bu mu takıldı diyenler olacak mutlaka:) ama maalesef bu takıldı

Son zamanlarda ülkenin gündemindeki iki dizi iki birey çok fazla izleme fırsatı bulmuyordum buldukça bölük pörçük izliyordum bi arkadaşım geçen Kırmızı Odayı izledin mi Alyanın annesi ne piskopatmıs dedi merak ettim son piskopatlık sahnesine gelinceye kadar şiddet kısımlarında çokta yabancılık hissetmediğim sahneler

Çocukken annem beni çok döverdi babamda döverdi sudan sebepten cok fazla dayak yediğimi hatırlıyorum aynı şekilde çevremdeki okuldaki mahallesini arkadaşlarımda sudan sebeplerden şiddet gören çocuklardı bi yerde okumuştum çocuğun çok olduğu yerde evladinda kıymeti bilinmiyor diye ondanmıdır nedir doğu bölgesindeyim her ailenin istisnasiz 6-7 en az 5 çocuğu olur

Misal örnek vereyim arkadaşlarla piknik yapmaya karar verdik evdwn birseyler götürmek istedum annem izin vermeyince bende ısrar ettin annem kızgın demirle yakmakla tehdit etmişti ben ısrar edince de kolumu ocakta ısıttığı bişeyle yakmıştı belki daha cok yakardida o gün bizde olan bi akrabamız beni almıştı elinin içinden

Baska bi arkadaşımda evle ilgili birseyi gidip komşunun evinde söylediği için annesi çay kaşığını kızdırıp poposunu yakmış

Başka bir arkadasimin annesinin çocukları dövmek için ayırdığı bir sopası vardi

Yani bizim evdede cevremdede maalesef çocuğun şiddet görmesi olağan bi durum hâline gelmişti hatırlıyorum annemin kızınca kolumu kanatincaya kadar ısirmasıni ablami ergenlik zamanlarında telefonla konuşurken gördüğü erkek arkadaşıyla konuştuģunu düşündüğü için ölümüne dövdüğünü bizimde o sahneye şahit oluşumuzu

Mesela Masumlar Apartmanındaki gibi öfkeli sevgisiz çocuklarına sevgi göstermeyen bir anne

Babam annem bizi döverdi diye kızardı anneme annem babam evdeyken bizi dövmezdi ama babamda sağolsun psikolojik şiddeti eksik etmezdi anneminki kadar sık olmasada fiziksel şiddeti de vardi 20 li yaslarindada babamın beni haksız yere dövdüğünü hic unutmadım

Okul deseniz oda farklı değildi okuldada çocuğun burnunu bir tokatla kanatan öğretmenler 1. Sınıf cağındaki çocukların kafalarından tutup sıraya masaya çakmaları ilk okul cağındaki kız çocuğun sırtına kalın sopayla defalarca kez çalmaları

Ilk onun da sırf Istiklal marşının mısrasını karistirdigim için kocaman kalın kitapla her defasında tekrarlayıp o kocaman kitapla defalarca kez kafama çalmasını

Daha bir sürü vakayı unutamıyorum.
Hani o dizilerde bu insanların ruh sağlığının normal olmadığı mesajı veriliyor ya dusunuyorum da benim çevremde bir tane mi normal birey yoktu.

Annem babam komşu teyzeler arkadaşlarımın anne babaları eğitimci öğretmenler.

Son bir örnekle kapatmak istiyorum ben kendi zorlayisimla güç bele okuyabilmiş biriyim yani baba aile desteğiyle degil birgün iyi bi okuldan mezun olmus arkadaşımla konuştuk eğitim konusunda her çocuğun aynı fırsata sahip olmayışı konusunda arkadaşım kesinlikle öyle dusunmuyorum okumak isteyen her turlu okur bizim cok durumumuz yoktu ama gerekirse babam ceketini satar yine bizi okutur destek olurdu dediğinde çok sasirmistim bu konuyla ilgili başka bir arkadaşımla konuşunca

Mesela bizim eve birsey lazım olsun ama bizim okulla ilgili bize bir materyal lazım olsun ortadaki para birine yetecekse öncelik çocukların okulu olurdu dediğinde resmen şok yaşamıştım uzun süre onların söylediklerini üstünden atamamistim

Halbuki babam benim ücretsiz dershaneye gideceğimi öğrenince neredeyse beni dövecekti.


Şuan bir takım sıkıntılarım var psikologa gidiyorum degersizlikten kaynaklı yaşanan sorunlar oldugunu söylüyor kendimi sevmemi kendime prenses gibi davranmami öyle hissetmem gerektiğini özetler tarzda önerilerde bulunuyor sizce mümkün mü?

Ben eskiden zannediyordum ki herkes bizim gibi şiddetle büyüyor

Genişletmek için tıkla...

Yaa sana kocaman sarılasım geldi nasılda güçlüsün.. Rabbim sana çok büyük mutluluklar nasip etsin inşallah şunu unutma yasadigin her şeyde bir şükür sebebi ara ya daha kötüsü olsaydı? Ya okuyamasaydın? Her hâline çokça şükret onları içinde affet ki artık aklına gelmesinler.. Unutma rabbim kimseye kaldıramayacağı yükü vermezmiş demek ki sen çok güçlüsün ki üstesinden gelmişsin inşallah hayatının bundan sonraki kısmı çok güzel olur ❤

Neyleym .!.:

Türkiyede psikolojisi bozuk olmayan kaldimi acaba 7 den 70 e herkesin ruhu yaralı bir evin bir kızıyım ama hic prenses edasıyla dolaşamadım etrafta bir tarafım hep buruk kendimi çok sevmeyi isterdim

Genişletmek için tıkla...

Bende zannediyordum sizin gibi bir tane olunca el bebek gül bebek büyütülüyor

Haklisiniz sanki ülke olarak psikolojisi normal birey yok gibi

ASSOSyal .!.:

Çok büyük travmalar yaşamışsınız,çok geçmiş olsun . Çok üzülüyorum küçücük masum çocukların bu kadar şiddet ve eziyet görmelerine. O yaşta yaşananlar yetişkinlik döneminde ortaya çikiyo, aile hayatında,eş seçiminde, anne baba rollerinde kendini gösteriyor malesef. Bunları düşünmekte unutmamakta çok haklısınız, her çocuk keşke şanslı doğabilseydi . Terapi almanıza çok sevindim, inş çok faydasını görürsünüz. Bazı şeyleri geçmişte bırakabilirsiniz. Hayatınızda mutluluklar dilerim.

Genişletmek için tıkla...

Inanın hayata karışincaya kadar kendi çevrem dışında bireyler görünceye kadar hep normali bu zannediyormuşum herkes böyle yaşıyor diye düşünüyormuşum

saatlimaariftakvimi .!.:

Herkese iyi geceler gece gece kafana bu mu takıldı diyenler olacak mutlaka:) ama maalesef bu takıldı

Son zamanlarda ülkenin gündemindeki iki dizi iki birey çok fazla izleme fırsatı bulmuyordum buldukça bölük pörçük izliyordum bi arkadaşım geçen Kırmızı Odayı izledin mi Alyanın annesi ne piskopatmıs dedi merak ettim son piskopatlık sahnesine gelinceye kadar şiddet kısımlarında çokta yabancılık hissetmediğim sahneler

Çocukken annem beni çok döverdi babamda döverdi sudan sebepten cok fazla dayak yediğimi hatırlıyorum aynı şekilde çevremdeki okuldaki mahallesini arkadaşlarımda sudan sebeplerden şiddet gören çocuklardı bi yerde okumuştum çocuğun çok olduğu yerde evladinda kıymeti bilinmiyor diye ondanmıdır nedir doğu bölgesindeyim her ailenin istisnasiz 6-7 en az 5 çocuğu olur

Misal örnek vereyim arkadaşlarla piknik yapmaya karar verdik evdwn birseyler götürmek istedum annem izin vermeyince bende ısrar ettin annem kızgın demirle yakmakla tehdit etmişti ben ısrar edince de kolumu ocakta ısıttığı bişeyle yakmıştı belki daha cok yakardida o gün bizde olan bi akrabamız beni almıştı elinin içinden

Baska bi arkadaşımda evle ilgili birseyi gidip komşunun evinde söylediği için annesi çay kaşığını kızdırıp poposunu yakmış

Başka bir arkadasimin annesinin çocukları dövmek için ayırdığı bir sopası vardi

Yani bizim evdede cevremdede maalesef çocuğun şiddet görmesi olağan bi durum hâline gelmişti hatırlıyorum annemin kızınca kolumu kanatincaya kadar ısirmasıni ablami ergenlik zamanlarında telefonla konuşurken gördüğü erkek arkadaşıyla konuştuģunu düşündüğü için ölümüne dövdüğünü bizimde o sahneye şahit oluşumuzu

Mesela Masumlar Apartmanındaki gibi öfkeli sevgisiz çocuklarına sevgi göstermeyen bir anne

Babam annem bizi döverdi diye kızardı anneme annem babam evdeyken bizi dövmezdi ama babamda sağolsun psikolojik şiddeti eksik etmezdi anneminki kadar sık olmasada fiziksel şiddeti de vardi 20 li yaslarindada babamın beni haksız yere dövdüğünü hic unutmadım

Okul deseniz oda farklı değildi okuldada çocuğun burnunu bir tokatla kanatan öğretmenler 1. Sınıf cağındaki çocukların kafalarından tutup sıraya masaya çakmaları ilk okul cağındaki kız çocuğun sırtına kalın sopayla defalarca kez çalmaları

Ilk onun da sırf Istiklal marşının mısrasını karistirdigim için kocaman kalın kitapla her defasında tekrarlayıp o kocaman kitapla defalarca kez kafama çalmasını

Daha bir sürü vakayı unutamıyorum.
Hani o dizilerde bu insanların ruh sağlığının normal olmadığı mesajı veriliyor ya dusunuyorum da benim çevremde bir tane mi normal birey yoktu.

Annem babam komşu teyzeler arkadaşlarımın anne babaları eğitimci öğretmenler.

Son bir örnekle kapatmak istiyorum ben kendi zorlayisimla güç bele okuyabilmiş biriyim yani baba aile desteğiyle degil birgün iyi bi okuldan mezun olmus arkadaşımla konuştuk eğitim konusunda her çocuğun aynı fırsata sahip olmayışı konusunda arkadaşım kesinlikle öyle dusunmuyorum okumak isteyen her turlu okur bizim cok durumumuz yoktu ama gerekirse babam ceketini satar yine bizi okutur destek olurdu dediğinde çok sasirmistim bu konuyla ilgili başka bir arkadaşımla konuşunca

Mesela bizim eve birsey lazım olsun ama bizim okulla ilgili bize bir materyal lazım olsun ortadaki para birine yetecekse öncelik çocukların okulu olurdu dediğinde resmen şok yaşamıştım uzun süre onların söylediklerini üstünden atamamistim

Halbuki babam benim ücretsiz dershaneye gideceğimi öğrenince neredeyse beni dövecekti.


Şuan bir takım sıkıntılarım var psikologa gidiyorum degersizlikten kaynaklı yaşanan sorunlar oldugunu söylüyor kendimi sevmemi kendime prenses gibi davranmami öyle hissetmem gerektiğini özetler tarzda önerilerde bulunuyor sizce mümkün mü?

Ben eskiden zannediyordum ki herkes bizim gibi şiddetle büyüyor

Genişletmek için tıkla...

Yaşadıklarıniz icon öncelikle cok cok üzgünüm. Bu tarz durumlari günümüzde yasatan ebeveynlik sıfatı tasiyan aileler hala var malesef. Geçmişi bırakamayız ama göz ardı edebiliriz. Mesela siz ailenize rağmen güçlü kaldınız kalabildiniz. Eminim ki yaşadığınız o kadar korkunc seylere ragmen kalbinizde çiçekler yeseriyordur günbegün. Disaridan gelen değer özellikle de ailelerden çok önemlidir tamam ama sizin kendinize verdiginiz onem, deger cok daha önemlidir. Evet kendinize prensesler gibi davranmalisiniz. Kimse bizi oyle gormese de biz kendimize prensesler gibi davranmaliyiz. Kendini prenses zanneden digerlerinde bir farkimiz yok. Ayni hayattayiz ve hepimiz kendi hayatımızın basroluyuz. Hayatımızda figüranlik etmemize ne gerek var. Derin derin nefesler alin verin. Bu kiz neleri halletti, daha kim bilir neleri halledecek deyin. Bol bol gülümseyin. Kendinize iskence etmeyin. Hayat cok kısa. Ölüm 1 saniyelik birşey nefesinizin kiymetini bilin.

Melom26 .!.:

Yaa sana kocaman sarılasım geldi nasılda güçlüsün.. Rabbim sana çok büyük mutluluklar nasip etsin inşallah şunu unutma yasadigin her şeyde bir şükür sebebi ara ya daha kötüsü olsaydı? Ya okuyamasaydın? Her hâline çokça şükret onları içinde affet ki artık aklına gelmesinler.. Unutma rabbim kimseye kaldıramayacağı yükü vermezmiş demek ki sen çok güçlüsün ki üstesinden gelmişsin inşallah hayatının bundan sonraki kısmı çok güzel olur ❤

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz içinde ayrıca teşekkürler

Affetmek sanirim bambaşka bir boyut kimbilir belki birgün oda olur

saatlimaariftakvimi .!.:

Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz içinde ayrıca teşekkürler

Affetmek sanirim bambaşka bir boyut kimbilir belki birgün oda olur

Genişletmek için tıkla...

Affetmek psikolojide de çok önemli çünkü insan beyni sürekli kendi içinde geçmişiyle kavga ediyor ama bunları unutmak için olumlu enerji gönderip daha kolay atlatırsın kuzenim bilinçaltı temizliği yapıyor bana da yapmıştı

Turkandrnb .!.:

Yaşadıklarıniz icon öncelikle cok cok üzgünüm. Bu tarz durumlari günümüzde yasatan ebeveynlik sıfatı tasiyan aileler hala var malesef. Geçmişi bırakamayız ama göz ardı edebiliriz. Mesela siz ailenize rağmen güçlü kaldınız kalabildiniz. Eminim ki yaşadığınız o kadar korkunc seylere ragmen kalbinizde çiçekler yeseriyordur günbegün. Disaridan gelen değer özellikle de ailelerden çok önemlidir tamam ama sizin kendinize verdiginiz onem, deger cok daha önemlidir. Evet kendinize prensesler gibi davranmalisiniz. Kimse bizi oyle gormese de biz kendimize prensesler gibi davranmaliyiz. Kendini prenses zanneden digerlerinde bir farkimiz yok. Ayni hayattayiz ve hepimiz kendi hayatımızın basroluyuz. Hayatımızda figüranlik etmemize ne gerek var. Derin derin nefesler alin verin. Bu kiz neleri halletti, daha kim bilir neleri halledecek deyin. Bol bol gülümseyin. Kendinize iskence etmeyin. Hayat cok kısa. Ölüm 1 saniyelik birşey nefesinizin kiymetini bilin.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkürler
Aslında bazen herseyi unutup gitmişim gibi hissediyorum çoğu zaman aklıma bile gelmiyor ama çevremdeki herkesin söylediği sey çok karamsarsin herşeye olumsuz bakıyormuşum vs sanırım normal diye düşündüğüm seyler bendede boyle hasarlar bırakmış terapi alıyorum imkan buldukça insallah bende kendimi aşarım prenseslik boyutuna ulaşıyorum sahiden bi kere geldiğim bu hayattan aşık suratlı karamsar biri olarak dönmek istemiyorum

saatlimaariftakvimi .!.:

Çok teşekkürler
Aslında bazen herseyi unutup gitmişim gibi hissediyorum çoğu zaman aklıma bile gelmiyor ama çevremdeki herkesin söylediği sey çok karamsarsin herşeye olumsuz bakıyormuşum vs sanırım normal diye düşündüğüm seyler bendede boyle hasarlar bırakmış terapi alıyorum imkan buldukça insallah bende kendimi aşarım prenseslik boyutuna ulaşıyorum sahiden bi kere geldiğim bu hayattan aşık suratlı karamsar biri olarak dönmek istemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle hayat akan su gibi bir yolunu buluyor varacagi yere variyor. Ve bu akışı bir mutlu olarak gecirmek var bir de karalara baglayip gecirmek. Hersey insanin elinde. Kendi kiymetimizi bilmezsek kimse bizim kiymetimizi bilmez. Arkamizdan en sevdigimizin 3, 5 gün aglayacagi hayatimizi baskalarina adamak hic dogru degil. Mutlulukla kalın.

Cok sukur kı oyle dayak vs yemedım. Ama annem altıma ısedıgımı herkesn yanında soler benı rezil ederdı kac yasına geldım hala korkuyorum ya mısarlıge gttıgmde altıma ıser mıyım dıye

Konuyu okuduğuma pişman oldum çok çok üzüldüm icim yandı resmen ..
Ne cevremde ne ailemde böyle bi şiddet görmedim cok şükür.
Ne dicemi bilemiyorum. Hele 1.siniftakilere yapılanı duyunca kanım çekildi. 1.sınıfa yeni başlayan kızım var öğretmeni okulda biraz kızmış eve gelince hüngür hüngür ağladı eski sistemle dayak serbest olsa da öğretmeni vursa travma yasicak cok hassas bi çocuk. Şuan dayak olmadığı için dua ediyorum gerçekten

Bir arkadasim dalga geçmek için "sen de babam gibisin, o da meyve,tatli aldıysa önce kendi yer. Doyunca kaldiysa 'meyve var çocuklar,yiyin' derdi " demişti.
Şok olmuştum çünkü benim bildiğim baba hep 'yemedik yedirdik' modunda olur, son tabak tatlı,meyve kesinlikle çocuğa ayırılır evde.
Gerçekten bazı aileler ne anneliği biliyorlar ne babaligi. Buna rağmen hayvani bir iç guduyle çoğalıp duruyorlar. Bu bahsettigim arkadaşım 5 kardeş mesela. Ailede dayak var, kardeş kıyaslaması var, ilgisizlik var, öğrenciyken beş parasız birakmisken eli ekmek tutunca zorla kredi çektirmek var...
Benim bir gözlemim de şu, aile çocuğun ne kadar psikolojisini bozarsa çocuk o kadar aileye yaranma ihtiyacı hissediyor. Hastalıklarıyla en çok o ilgilenmeye çalışıyor, kendinde yokken mutfak yenilesinler diye maaşını gönderiyor, belki bir aferin alırım diye kendini aileye adiyor. Tam tersi eli ekmek tutmuşken yaptıklarını yüzüne vurup iletişimi minimuma indirmek yerine...

Turkandrnb .!.:

Kesinlikle hayat akan su gibi bir yolunu buluyor varacagi yere variyor. Ve bu akışı bir mutlu olarak gecirmek var bir de karalara baglayip gecirmek. Hersey insanin elinde. Kendi kiymetimizi bilmezsek kimse bizim kiymetimizi bilmez. Arkamizdan en sevdigimizin 3, 5 gün aglayacagi hayatimizi baskalarina adamak hic dogru degil. Mutlulukla kalın.

Genişletmek için tıkla...

O kadar haklısınız ki en şerifimizin bile arkamızdan 3-5 atlayacağı konusunda bunun bilincinde yaşamak istiyirum

KARACAY .!.:

Ben de hiç dayak yemedim diyemem. Babamın bi kaç tokadını annemin de terliğini yemişliğim var. Ama daha kötülerine de şahit oldum. Misafir olduğum bir köyde üç ev bir bahçeye bakıyordu. Ben de diğer evlerin çocuklarıyla o bahçede oyun oynuyordum. Çok keyifli oldugumu hatırlıyorum. Sonra çocuklardan birinin annesi çağırdı. Ama oyun tatlı gelmis olacak ki kız hemen gitmedi. O kadın sırf seslendiğinde hemen yanına gitmedi diye kızını bahçenin icinde sopayla evire çevire dövmüştü. Annenin bağrışları, çocuğun çığlıkları ve sopanın çocuğun bedenine indikçe çıkardığı ses hala kulaklarımda. Öylece bakakalmış sonra halamın yanına kaçıp o gün bir daha bahçeye çıkmamıştım. Daha sonraları kendi dayım ve yengeminde çocuklarına aynı şekilde şiddet uygulamasına defalarca şahit oldum. Şimdi düşünüyorumda anne ve babamın dayağı onların yanında bal kaymakmış. Şuan bile kimbilir kaç çocuk şiddete maruz kalıyor. Allah bütün çocukları kötülüklerden korusun. Büyüklerin kalbine merhamet versin.

Genişletmek için tıkla...

Amin inşallah yoksa o büyüyen çocuklarda bir şekilde hayata sorunlarla devam ediyor.