Herkese iyi akşamlar. Ömrünüz boyunca sevdiklerinizle olmanız dileğiyle. Arkadaşlar 12 gün önce , çok sevgili Anneciğim'i ani bir ölümle kaybettim. Hala kabullenebilmiş, sindirebilmiş değilim. Herşey yalan gibi, kötü bir rüya gibi geliyor.Hiçbir rahatsızlığı yoktu.Birlikte kurduğumuz tüm hayallerimiz yarım kaldı. İçim kan ağlıyor desem yeridir. Sorun mu bilmiyorum ama , benim yas sürecim sanki annemi değilde , sevgilimi kaybetmiş gibi geçiyor.Kalbim çok kırık, içimde müthiş bir öfke , sürekli sevgiliye hitap eden şarkılar dinleyip ağlıyorum. Nefesim daralıyor, midem bulanıyor. Algım kapandı sanki .Bana aldıkları ile fazlası ile duygusal bir bağ kuruyorum. Bundan 10 yıl öncede trafik kazasında abimi kaybetmiştik. Annemi de , abimin yanına defnettik.Ölmüş abimden , ölmüş annemi kıskanıyorum. Onun yanında benim yanımda değil gibisinden.Acım çok taze ,inişler çıkışlar olacak farkındayım. Ama hissettiklerim ne derece normal bilmiyorum. Psikiyatri servisinden randevu aldım.Çünkü tek başıma mücadele edemiyorum. Benzer durumlardan geçen arkadaşlarım varsa bana yardımcı olursanız sevinirim.Yas sürecinizi nasıl atlattınız ?