Başınız sağ olsun. Acınız çok taze ağlamak istiyorsanız ağlayın, onun sevdiği şarkıları dinlemek istiyorsanız dinleyin. Kendinizi kısıtlamayın. Herkesin yas tutma, acıyı kabullenme süreci farklıdır. Zaten sizinki de bana çok garip ya da aşırı gelmedi, bir çok insanın kaybı sonrasında bunları yaptığını gördüm ve kendim de yaptım. Arkadaşlarınızdan ailenizden destek almaya çalışın , ama unutmayın yaş sürecini kendi iyiliğiniz için yaşamanız gerekiyor , yas süreci sizin yeme, içme , uyuma gibi en temel ihtiyacınız ve hakkınız. Doktora gitmenizden bir zarar gelmez. Ama acele de etmeyin acınızı yaşayın, üzülün , ağlayın , siz sadece annenizin ani kaybına değil , abinizin gidişine de üzülüyorsunuz yasını tutuyorsunuz. Tamamen geçmeyecek acı, sadece zamanla normal hayata bu acıyla birlikte uyum sağlamayı öğreneceksiniz.
Çok kötü hissederseniz, annenizile yaşadığınız mutlu komik anılara tutunun. Gene ağlarsınız ama hiç olmazsa güzel günlerinizi anmış olursunuz.