Yarın İşe Başlıyorum

sedaesila .!.:

4 aydır gerçekten dikkat ettim ki kaliteli zaman dedikleri şey bebeklerimizle güzel vakit geçirmek kızımla hafta sonları beraberiz işten geldikten sonra da o yatıncaya kadar onla meşguşüm evet biraz yorucu oluyor ama neyapalım hersey onlar için...çalışınca insan sanki daha bir umutlu daha bir umutlu ev hanımlarını görünce ___tamamen genelleme yapıyorum____ diyorum ki iii ki çalışıyorum cevremdeki bir kaç örneğe göre ben kızımla çok daha ilgiliyim..evet arada hala gel gitlerim olmuyor değil ama ne yapalım işte hayat böyle şu aslında mutluyum yorgunum ama mutlu bir daha bir kez bile kızıma bağımadım dediğim örnekler yavrusuna evde kalmanın vermiş olduğunu ruhsal çöküntü ile öyle rahat bağırıp kızabiliyorlar ki anlatamam...şevkat ve sevgi sanırım bunları yavrularımıza tam verebilir ve hissettirirsek mutlu kişiler olacaklar....

sevgiyle kalın

Genişletmek için tıkla...

sedaesila slm sana katılıyrm kendi ruh halimizde çok önemli ben hamileliğimde sorunlar nedeni ile evdeydim şimdide evleyim yani yaklaşık 7 aydır evdeyim ve bulunduğum yer köy gb bi yer eşimde bende öğretmeniz mecburen duruyrz kafama göre arkadaş bile yok yaşlı insanlar zihniyet uymuyr ki sohbet edesin
yani ruhum o kadar sıkıltı ki anlatamam bunu kızıma da yansıtıyrm zaman zaman ufak bi şeye sinirlenir oldum sabırlı biriykrn çalışmak istiyr artık hem işe başlayınca şanslıyım yarım gün çalışıcam :) sevgiler

zaman ne kadar cabuk geçi,yor arkadaslar kızım 20 aylık oldu ve ben artık alıştım sanıyorsunuz değil mi hayır malesef soru işaretlerim çözülmedi kafamda....gariplik bende midir bilmiyorum bu nereye varacak onu hiç bilmiyorum...sorgulamalarım yine başladı iç hesaplaşma halindeyim..hadi hayırlısı...

çalışan anne olmak ne kadar zor.ben öğretmenim ve şuan ücretsiz izindeyim ama 1.5 ay sonra işe başlayacağım o kadar alıştım ki ona nasıl bırakıp gideceğim bilmiyorum.şimdiden düşünmesi bile çok zor geliyor umarım ben de alışırım. :2:

Uzun ama öyle içten ve doğru bir zamanda alınmış bir karar ki...

Mesleğimi hep çok sevdim ,severek çalıştım başarılı sevilen takdir edilen bir çalışan oldum.ta ki hayatıma adım atana dek...senin varlığın nasıl hayatımı büyülü bir şekilde değiştirdiyse artık çok sevdiğim mesleğim ve saygın kurumumdan uzaklaşmaya başlıyordum evet belki şartlar zorladı belki de rabbim doğru kararı vermemde heran yanımdaydı...
Işe başlamam nasıl sancılı geçtiyse işe başlamamdan sonraki süreçte bir o kadar ağır geçti..evet belki işin yoğunluğu ile birşey anlmadan devam ederken sızlayan göğüslerimin burnumun direğini de beraber sızlatmasıyla işin rengi değişiyor ve ben kendimi ruhsal bir bunalım içersinde buluyordum.yaşadığım başka sorunlarda üstüne eklenince aman allahım sen yardım et diyordum yardım...evet kadının çalışması çok güzel kendisi için ha bir bakıma çocuk içinde,ama ne için daha çok oyuncak daha çok kıyafet daha iyi okul daha iyi ayakkabı daha daha...daha iyi anne olmak için harcanan onca emek,kaliteli zamanmış pehhhhh gördüm 1.5 sene evet meleğim seninle olduğum her dakikayı çok iyi değerlendirdim çok iyi bir anne oldum bu benim söylememde değil dışardan aldığım her takdir edici söz cesaretlendirdi beni.bu kadar az zamanda bu kadar başarılı isem ben biricik kızıma,canıma,herşeyime tüm zamanımı ayırmalıyım onun her anında yanonda olmalıyım,büyütmeliyim seni,büyümeliyiz...
Ben bunca ruhsal ve bedensel karmaşa arasında sende kendi hayatının o küçücük alanında dünya ile iyiden iyiye tanışmaya başlıyor ve yokluğumu idrak edr hale geliyordun..anne nöbetlerin tutuyor babannen seni durduramıyor koştur koştur yanıma kaçıyordunuz ya da binbir numara ile susturulmaya çalışılıyordun...çok uslu bir bebeksin aslında yaygarayı koparsan belki baştan son verebilirdim herşeye ama sen sadece bir iki mıkırdanarak olanı kabullenmekte ve buynum bükük bir şekilde arkamdan bakmakdaydın ve bu beni derinden yaralıyordun...
Son anlar...
Kararımı kafamda iyice netleştirdiğim günlerden biriydi ve ben bir sınava girmiştim sonuç her ne olursa olsun istifa edecektim...babanla konuşuyorduk acaba sınavı kazanırsam bırakmasam mı diye düşündük daha iyi maaş daha iyi bir kariyer ünvanlı bir anne kararım netti ama acaba mı demeden duramıyordum.artık annane ve babanne bakımını kabul etmiyordum.evet allah razıolsun gözleri gibi baktılar sana ama bazı şeyler hoşuma gitmemeye başlamıştı.ve şöule bir karar almıştık babanla evet sınavı kazanamazsam anında istifa ama yok kazanırsam sen çok kaliteli bir kreşe ve bende bir süre daha çalışmaya devam edebilirdim ama bu karada bile içim huzursuzdu işte...13 haziran pazartesi son birkaç gündğr öğlenleri yanına gelmeme kararı almıştım çünkü ayrılık anlarımız çok travmatik olmaktaydı iyiden iyiye konusmaya baslayan sen anne işe gitme beni bırakma diyordum ve ne dersem deyim ikna olmuyordun...ama o gün gelmek zorunda kaldım çünkü evden birşey almalıydım.ve girdim beni gördüğüne o kadar mutlu olmuştun ki anlatama boynuma atladın kelebeğim benim.saat 13.15 olmustu ve ben 2 dak.sonra cıkacaktım emiyordun ve ben daha hareket etmeden yüzüme dokunarak ve gerçekten ama gerçekten __mecaz yok__boynunu bükerek anne işe gitme nolur,anne anne gitme dedin ve öylece baktın yüzüme.rabbim nasıl hissettim kendimi ifade edemem...aradım arkadasları ve yarım saat geç geleceğim dedim.emerken uyudun çok mutlu bir şekilde...çıktım evden ve kendimden çok emin adımlarla ilerlerken,yüzlerce kez binbir duygu içersinde çıktığım o yokuşta aradım mavişimi ,sınavı kazanacağımdan emindim acaip iyi geçmişti diğerlerine bakılırsa en son 79 idi en az 85 idi alacağım puan ama ben dedimki : ''aşkım ben bu sınavı kazanamayacağım rabbim benim çalışmamı istemiyor'' ve anlattım acaip moralim bozuk oturdum koltuğuma...akşam üstü sınav sonuçları belli oldu ve ben cok düşük bir puan aldım takdiri ilahi işte ve 16 haziran sabahı yoktum...
Artık varım...
Varız...
Bundan sonra senin için baban için kardeşlerin için varım ve sizleri çok ama çok seviyorum...
Allah pişman ettirmesin tam 1 ay oldu bugün o kadar huzurluyum ki ve her geçen gün yaptığımın çok doğru olduğuna inanaıyorum bu süreçte babanın desteğini unutamam herkes şok oldu cesaretime sen ve aşkım vardı arkamda 15 istifa günüm 16 sı sigorta başlangıç günüm daha ne olsun :)
gecenin bir yarısı '' anne işe gitme''diye sayıklayan yavrumu uyandırmaya çalışarak ''bak annecim ben burdayım meleğim yanındayım''diyerek göğsüme bastırırken ruhumun en derininden dedim ki ; iyi ki yapmışım...iyi ki yapmışım...
1 aydır algılayamadım işe gitmediğimi hala çok tedriginsin,her an beniarıyorsun ve okadar mutlusun ki yanındayım diye ilk haftalar parkta ve aklına gelen herkese benim annem,annem baakkk,yanımda aaaa burdaymışşşş annemmmmm deyip el şaklatıyordun...daha ne olsun meleğim her akşam içimdeki eziklik ile sana türlü türlü hediyeler getirirken sana 15 haziran 2011 akşamı en güzel ve en anlamlı hediyeyi verdim sana,sana ait olanı anneni verdim ve bende bana ait olanı kızımı canımı kanımı aldım..
Bundan böyle sen ben ve aşkım çok ama çok güzel günler yaşayacağız rabbim bozmasın...
Ve son teşekkürümde canım anneme her daim zekası ile beni şaşırtan ve son ana kadar işten çokmamam için direnen canım annem son süreçteki manevi desteğini asla asla unutamam beni ayakta tutan temel taşlardan biri...canım annem nasılda seviyorum seni...iyi ki varsın...


Her son yeni bir başlangıçtır aslında....

Merhaba :)

ya okurken ağladım ne güzel ifade etmişsin yaşadıklarını...ben de eylülde işe başlıycam kısmetse bu sayfalarda geziniyor olmamdan kararsız oldugumu ve ne yapmam gerektiğini bilemediğimi tahmın etmişsinizdir..bu yazıyı okuyunca bi tuhaf oldum yaa yanlış mı yapıyorum çalışmaya karar vermekle bilemiyorum eylülde kızım 1 yasında olacak ama hep emerek uyuyor ve bana çok bağlı napcam kafam çok karısık her yorumu tek tek okudum ve çoğunda gözlerim doldu ama son yazı bitirdi beni (43:

Ben de ağlayara okudum yazdıklarınızı.. içinde bulunduğunuz durumu o kadar iyi anlıyorum ki anlatamam, çünkü aynı duyguları şuanda ben de yaşıyorum. Pazartesi günü işe başladım, bankada çalışıyorum ve inanılmaz yoğun bi şekilde.. kızım dün 4 ayını doldurdu, daha pek gittiğimi anlamıyor ama benim içim çok huzursuz ona haksızlık yapıyor, zamanından çalıyorum gibi hissediyorum ve bu beni inanılmaz üzüyor... Herşey onun için diye çalışayım istiyorum ama bilmiyorum bi yandan da çalışmasam mı diye de düşünmüyor değilim. tek elle tutulur tarafı şubem evime çok yakın hemen altında, annem bakıyor kızıma da o istediğim an getiriyor ama ne bilim yine de bi çok ilkini ikinci görücek olmak beni çok üzüyor.. ne bilim iştee belki biraz zaman geçse sizin gibi ben de cesaretlenip istifayı basabilirim. hayırlısı hepimiz için..