Yardımınıza ihtiyacım var

Arkadaşlar buraya üye olmamın sebebi kendimi çok yanlız hissediyorum. Liseyi ve üniversiteyi yaşadığım yerden dışarıda okudum arkadaşlarım vardı ama ben bir tane olsun tam olsun istediğim için iki yuzlulukten uzak durmak için kalabalık değil 2 3 kişilik arkadaş gruplarım oldu ama her fedakarlığı yaptığım halde gün geldi gerçek yüzlerini gördüm sildim onları zaten hayatimda bir sevgilim vardı nereye girsem ne yapsam onunla daha çok eğleniyordum mutlu oluyordum. Tam 4 yıl ilişkimiz sürdü çok sevdik birbirimizi evliliğin hayalini kuruyorduk ve bunu en erkene almak için olanlar yapıyorduk nisanlandik sevgilim universitedeyken askeri okulda okuduğu için psikolojisi darma dagindi bana da yansıyordu kıskançlıklar kavgalar.. hak veriyordum dersleri eğitimleri zor şartları vardı diğerleri gibi yasamiyordu hayatı. Okul bitince geçer diye sarfettim yanında oldum. Öyle de oldu eskisi gibi kalmadı davranışları ama askeri okullar kapandı biliyorsunuz. Hayatımızı yeniden kurduk baştan iş arama yıllarına koyuldu hayatını düzene soktu nisanlandik evlilik hazırlığı yaptık. Bu arada bu güne kadar hayatımızı yaşamaya fırsatımız olmadi bu şartlar yüzünden. Birazda kendi huyuydu romantikligi bir yerlere gitmeyi sevmezdi ancak ben teklif edersem oda belki aklina yatarsa. Hep etrafimdaki insanlara ozendim bizde elimizden geldiğince yaşadık hep benim için herşeyi yapardı sevdiği her halinden belli yanımda ağladığını bilirim o okula da daha erken evlenebilmek için gitmişti zaten. Her neyse evlendik sonunda aileler arasında hiç sorunlarımız olmadı ama nisanliyken bile ben gezmeyi özel günleri göremedim ondan pek. Sevgi yanından sıkıntı yok ama çokta sadık birisi hayatimda onun kadar iyi birini görmedim. Belki de eskiden yaşadıklarım katlandığım şeyler hayat derken ben öfke kontrolü olmayan sinirli birine döndüm. Ufacık şeylere sinirleniyorum artık. Ilgi bekliyorum bir kere olsun ben istemeden gelsin bana hayatım bugün dışarı çıkıp şuraya gidelim mi dedin hazırlan desin kendi de hazirlansin istiyorum ama olmuyor iki gün sonra unutuyor. Işsizim iş bulamadığım için bütün günüm evde geçiyor çoğu zaman mutluyuz bir sorunumuz yok ama sürekli evde olmak arkadaşının olmaması onun işten yorgun gelip erken yatması bi yere çıkartmayı aklina getirmemesi soğutuyor. Kendiliğinden istesin istediğim için ben birşey söylemiyorum. En önemli sorunlarimdan birisi artık geceleri 2 3 saat uyuyamiyorum uykum çok olduğu halde.. bütün gün mutsuzum birşey yapmak icimden gelmiyor onun iyi taraflarını bile göremiyorum öfke patlamaları yaşıyorum. Bu bizim ikili ilişkilerimize de yansıyor onu eskisi gibi istemiyorum. Ama en kotusu de ben bütün bunlari hissetmek istemiyorum. Ona aşık bakmak huzurlu olmak onu hep istemek istiyorum. Bana fikir verin arkadaşlar sürekli ağlıyorum daralıyorum öfke patlamaları yaşıyorum geceleri uyuyamiyorum bu sorunları anlatmadan önce ilişkimi anlatmak istedim öncesini de bilirseniz daha iyi yorumlarsiniz diye. Cok gencim ve 80 yaşında hissediyorum hayattan tat alamıyorum. Fikirlerinizi denicem