kreşte öğretmenlerden sürekli telkinler oluyorsa bak sen bunu oyna ya da bu arkadaşının tokası onu vermelisin gibi. çocuğun aklında kalıyordur. yine yardımcınızın kızına da annesi orası senin odan değil gibi uyarılar yapıyorsa çocuk bunu söyleyebilir. ama bunu içselleştirmez. motor hareketler vardır mesela. bunları gün içinde tekrar edebilir çocuk. yaşadığı bir olayı, kendisine sürekli söylenen bir sözü vs. ben kötü bir etki yaratmayacağına hatta sizin çocuğunuza bile paylaşımcılık konusunda katkı sağlayacağına inanıyorum. hoş duygularla sizi hatırlayacağından eminim :) burada birkaç anısını anlatan arkadaşların mesajlarını üşenmeden okudum. ve dediğimi doğrular nitelikte. yoksun bırakıp uzaklaştırmak olumsuz etkiler içiniz rahat olsun.Çocuk 5 yaşına yaklaştı. Umarım dediğiniz gibidir,ama benim kızım 3.5 olmasına ragmen aidiyet duygusunun farkında. Kreste kimin neyi var , bir bir anlatır. Tabii bunlar toka, çanta gibi basit şeyler. Umarım burayı oyun alanı gibi görüyordur. Ama işte "ne güzel odan varmis" falan dedi ya çok içime oturdu
Demek istediğim bir yerde bir ayakkabı gördü diyelim : Bak, Duru'nun da bundan var diyor mesela. Yani kimin neyi var , biliyor. Aynı şekilde evde kendisinin ve kardeşinin eşyalarını biliyor. Yani o kadar küçük değiller aslindakreşte öğretmenlerden sürekli telkinler oluyorsa bak sen bunu oyna ya da bu arkadaşının tokası onu vermelisin gibi. çocuğun aklında kalıyordur. yine yardımcınızın kızına da annesi orası senin odan değil gibi uyarılar yapıyorsa çocuk bunu söyleyebilir. ama bunu içselleştirmez. motor hareketler vardır mesela. bunları gün içinde tekrar edebilir çocuk. yaşadığı bir olayı, kendisine sürekli söylenen bir sözü vs. ben kötü bir etki yaratmayacağına hatta sizin çocuğunuza bile paylaşımcılık konusunda katkı sağlayacağına inanıyorum. hoş duygularla sizi hatırlayacağından eminim :) burada birkaç anısını anlatan arkadaşların mesajlarını üşenmeden okudum. ve dediğimi doğrular nitelikte. yoksun bırakıp uzaklaştırmak olumsuz etkiler içiniz rahat olsun.
Ne kadar güzel bir örnek vermişsiniz. İnşallah hepimizin çocukları okur da iyi yerlere gelir, zaten en çok istediğim o, iki kız çocuğum var, tüm gelirimi eğitimlerine harcayacagim Allah izin verirseYasadıgım bir olayı yazmak isterim.
Ben küçükken babamın köyüne giderdik her haftasonu, orda babamın kuzeni falan yasıyor onunda kızı var benle yas.durumları iyi değildi, köy ortamı falan biz şehirden gidiyoruz benim kıyafetlerim güzel.o kızı cok severdim yeni bebeklerimi yeni,esyalarımı götürürümdüm hep hediye paketi yapıp cok mutlu olurdu.bende hiç esyalarıma kıyamazlık yapmazdım, hatta bigün müsamere için yeni ayakkabı alınmıştı onu cok begendi ona verdim, ertesi gün müsamerede eski ayakkabımı giymiştim hala fotolarda ilk ayakkabı ilgimi çeker:) neyse aradan yıllar geçti hep duyarım kıZ çok çalışkandı.dr olmuş.bigün annemlere geldiler kız bana nasıl sarıldı ben,beni unutmustur sanmıstım.Seni hiç unutmadım senin bebeklerinle, kıyafetlerinle büyüdüm ben sen olmasan cocuklugumu öyle yasayamazdım her hafta sonu sizin gelmenizi beklerdim dedi.okadar duygulandım ki anlatamam.şimdi dr cok cok iyi durumda son model arabası var:) benim yok:) gözüm yok cok şükür bende anaokulu öğretmeni oldum.benim için güzel bir anı.sizde olabildiğince paylaşın cocuk yasasın hiç bir çocuk büyüdüğünde anılarını unutmaz