Merhaba Meltem Hanım.Ben bu siteyi ablamın üyeliğinden takip ediyorum ve gerçekten başka çıkış noktası bulamadım.18'imden gün alıyorum.Kendimde çok rahatsız olduğum bir konu var.Çok duygusalım,kendi değerimi bilmiyorum,güçsüzüm.En ufak bir zorlukla karşılaştığımda(özellikle erkek arkadaşım varsa) hemen ağlamaya başlıyorum.Mesela ayrılık acısı yaşamak benim fobim haline geldi çünkü o zamanlar çok güçsüz oluyorum.Mesela o kişiden ayrılmam gerektiğini biliyorum ama bunu yapabilicek kadar güçlü değilim.Arkadaşlarım bile bana "çok güçsüzsün artık kendi değerini bil lütfen" diyorlar.Ne yapmam gerektiğini bildiğim durumlarda bile duygularım bana engel oluyor.Beynimle hareket etmek istiyorum bunun beni mutlu edeceğini biliyorum ama bunu başaramıyorum.Hep duygularım beni mahvediyor.Önümde zorlu bir YGS/LYS maratonu var eğer bu şekilde devam edersem sınavım çok kötü etkilenicek bunun olmasını istemiyorum,duygularımın ideallerimin de önüne geçmesini istemiyorum.Nolur bana bir çözüm yolu önerin şöyle şöyle yap deyin,lütfen. Çok teşekkür ederim.