içim sıkılıyor bunalıyorum.sanki biri boğazımı sıkıyor.şuanda tek yapmak istediğim şey gitmek.nereye diye soran olursada ''KENDİME'' diyebilmek.herşeyi burda bırakıp yeni bir hayat kurmak. ama olmuyor işte...eskiden hayaller kurardım.umut ederdim.o zaman insanın bi amacı oluyor.yaşamak için.şimdi ise hayallerim yok.umutlarımda..! tutunamıyorum hayata.bir uçurumun kenarındaymışımda düşecekmişim gibi..tutun diyorum kendi kendime hayat bu mücadele etmek zorundasın.ama içimden bir seste bırak kendini boşluğa diyor..mutsuzum.keşke hiç büyümeseydim.keşke hep çocuk kalsaydım ve sadece koşup düştüğümde canım acısaydı.... :1no2: :1no2:
aynıyım cnm bende seninle...
insanuı yaşama bağlayan umutlarıdır sende hiç bişi yokkii..
sen niye varsın diorum kendi kendime..
ailem için....
onlar üzülmesin diye..
hayatımdaki herşey hep başkaları için..
kendim için o sonsuz uykuyu hayall ediyorum sadece..
çok dedim eşime:
ben uçurumun kenarına geldim..ellerini bekliyorum..
ellerin ya çekip alsın ya beni atsın da kurtarsın diye..
ama ben ne atıldım ne çekildim o uçurumdan..
her gün ağlıyorumm..
allahın her günü..
mutsuzca giriyorum evin kapısından içeri..
herşey mutsuzca..
aynada bakıyorumda kendime:
senmisin diyorum o üniversitede okurkenki hayat dolu kız..
yüzü gülen..hayat çok güzel diyen kız??
herşeyim bi şehrin sokaklarına gömüldü..
ben o hayallerle yaşar oldum..yüzümü döndüm geçmişe..
çünkü gelecekte yok hiçbişey...
kaybettiklerimin acısı içimde koca bi yara..