Bekarken ben de eşimde çalışıyorduk. Ben belediye de eşim adli personel yami memur. sonra ben işsiz kaldım. üniversite de okuyordum, eşimden ne bekarken, ne nişanlıyken, bir kuruş para almadım, ben istemesemde bana harçlığın yoktur der çantama cebime sokuşturmaya çalışırdı. Kesinlikle evlenene kadar bana 1 kuruşu geçmemiştir.
Bekarken erkek arkadaştan para almak, hediye beklemek, bana çok terss. Annemden bile para istemeye utanırdım. Ablalarım verirdi ozr güç Ablalarımdan almak bile çok ağırıma giderdi. 5 yıllık evliyim hala eşimden para isteyemem, beni çok iyi tanıdı, bu yüzden her aybaşında hesabıma bir miktar para yatırır ben oradan harcarım. Borçlarımızı dağıttıktan sonra geriye kalan parayı da eve bırakır, harçlığını oradan alır.
Konuyu açan arkadaşım, sen bekarken şuan eşin olan kişiden harçlık falan alıyormuydun, alıyorsan, ailenin durumu iyi olmadığı için mi? yoksa nasılsa erkek arkadaşım, hesabımıda ödeyecek, harçlığımı da verecek, giysilerimi de alacak , hediyede alacak diye mi düşünüyordun.
Almak zorunda olduğun için ondan harçlık aldığında ne gibi duygulara sahiptin. Eğer benim gibi isen, bir erkekten para kabul etmenin ne kadar zor olduğunu bilirsin,
Eğer eşin gerçekten iş bulamıyorsa -gözümde küçüldü, saygım kalmadı vb. şeyler-- söylemen yanlış. kendi yiyeceğini sigarasını kendi birşekilde karşılıyormuş,
evet iş bulamayan evli bir erkeğe git iş bul-ne işe yararsın sen, demek çok ağırdır. zaten bir erkekte kendine bu lafı söyletmeden gece gündüz iş arar.
acaba diyorum, evlenmeden önce eşinin geliri mi ilgini çekmişti. anladığım kadarı ile sen ün. mezunusun, eşin lise terk. daha önce bildiğin bu eğitim seviyesi farkını şimdi sorun etmen sen de bir sorun olduğunu gösterir.
ne diyeceğimi bilemiyorum. ama ben olsam, karşımda sırt üstü yatan, iş bul dendiğinde kavga çıkaran bir erkek olmasını istemezdim.
