merhaba doktor hanım,
ben 2011 eylül ayında tatlı mı tatlı (maşallah) bir kız bebeği dünyaya getirdim. ilk iki gün rüya gibiydi; sonra herşey tersine döndü ve rüyadan uyandım. kayınvalidem bebeği annemden kıskandı ve eve geldiğimizde bize onun değil sadece kendisinin bakmasını istiyordu. bende onun da torunu olduğunu ve onun da hakkı olduğunu kırmadan hareketlerimle belli ettim. anladı ve hiç bişey yokken ameliyatlı yatağımda büyütülmeyecek bi konu yüzünden bana bağırarak kavga etti Allah tan bağırırken eşim de işten gelmiş ve tanık oldu bağırışını. annesine çok kızdı ama birşey diyemedi galiba annesinden korktu. gittikten sonra bana sen haklısın bunları yaşamaman gerekiyordu dedi ama o günden sonra eşim çok değişti. adeta dünyası yıkıldı. işten eve geldiğinde bi odaya çekildi kızına bile bakmadı anlayacağınız evimin huzuru kaçtı hem de hiç bi suçum yokken... hem lohusalık hemde bu olayın olmasına rağmen eşimin yanında olmaya çalıştım ve annene git derdi neyse söylesin dedim çünkü olayın düzelmesini istedim. çünkü bi kızım olmuştu bunun tadını çıkarmalıydım. gitti konuştu ama eşimin hareketleri daha da değişti. evle ilgisini tamamen kesti. burada uzun uzun anlatmayacağım ama şunu söyleyeyim evin ihtiyaçlarını babama aldırır oldum... bu böyle devam etti sonunda dayanamadım ve eşimle konuştum kendine çeki düzen ver yoksa ben bi çaresine bakıcam dedim biraz düzelir gibi oldu ama gene evin huzuru yoktu annesini savunmaya başladı (hala benim bi suçumun olmadığını sölediği halde...) bende dayanamadım ve bebeği aldım anneme gittim. gittiğim gün gelir beni alır diye düşündüm gelmedi. ozaman yıkıldım işte... çünkü benim eşim böle değildi. bensiz duramazdı. ertesi gün o işteyken eve eşya almaya geldim. baktım ki alyansını ortaya koymuş ressmen ben göreyim die. üzüntüden yemek yiyemez oldum tabi sütüm de kesildi. ben evi terkederken bişeyleri anlasın kendisini toparlasın istemiştim rest çektim ama olmadı kendime olan güvenim orda bitti. neyse 3 gün sonra hiç bi açıklama yapmadan almaya geldi. bende ters davranmadım çünkü kızımın ailesiz bir ortamda yaşamasını istemedim o 3 günde hep onu düşündüm. eve geldikten sonra kavgalarımız dahada arttı konu bişekilde açıldı ve hep annesine laf kondurmadı... eşime olan güvenimde kayboldu şimdi neredeyse altı ay dolacak yeni yeni düzeldi aramız ama sorun şu ki bana yapılanlar bana söylenenler aklımdan hiç çıkmıyor ne zaman hüzünlü şarkı dinlesem, konusu önemli değil, ne zaman üzücü bi olay görsem yaşadıklarım gelio ve depresyon geçirecek gibi oluyorum. hatta dün gece aklıma geldi eşime çaktırmadan sabaha kadar ağladım neden ben bunları yaşadım diye... kızımın doğumuyla ilgili ne hayallerim vardı ama suya düştü normalde yaşasaydım bu kadar koymazdı da lohusayken yaşadığım için böyle heralde...size sormak istediğim; kendime karşı güvenim ve yaşama sevincim hiç kalmadı sadece kızımı düşünüyorum, eşime olan duygularım hala olumsuz, içim kapkara, yüzüm gülmüo bile, sizce düzelebilir miyim? bana bu konuda yardımcı olur ve yönlendiriseniz çok sevinirim. biraz uzun oldu, cevabınız için şimdiden teşekkür ederim
ben 2011 eylül ayında tatlı mı tatlı (maşallah) bir kız bebeği dünyaya getirdim. ilk iki gün rüya gibiydi; sonra herşey tersine döndü ve rüyadan uyandım. kayınvalidem bebeği annemden kıskandı ve eve geldiğimizde bize onun değil sadece kendisinin bakmasını istiyordu. bende onun da torunu olduğunu ve onun da hakkı olduğunu kırmadan hareketlerimle belli ettim. anladı ve hiç bişey yokken ameliyatlı yatağımda büyütülmeyecek bi konu yüzünden bana bağırarak kavga etti Allah tan bağırırken eşim de işten gelmiş ve tanık oldu bağırışını. annesine çok kızdı ama birşey diyemedi galiba annesinden korktu. gittikten sonra bana sen haklısın bunları yaşamaman gerekiyordu dedi ama o günden sonra eşim çok değişti. adeta dünyası yıkıldı. işten eve geldiğinde bi odaya çekildi kızına bile bakmadı anlayacağınız evimin huzuru kaçtı hem de hiç bi suçum yokken... hem lohusalık hemde bu olayın olmasına rağmen eşimin yanında olmaya çalıştım ve annene git derdi neyse söylesin dedim çünkü olayın düzelmesini istedim. çünkü bi kızım olmuştu bunun tadını çıkarmalıydım. gitti konuştu ama eşimin hareketleri daha da değişti. evle ilgisini tamamen kesti. burada uzun uzun anlatmayacağım ama şunu söyleyeyim evin ihtiyaçlarını babama aldırır oldum... bu böyle devam etti sonunda dayanamadım ve eşimle konuştum kendine çeki düzen ver yoksa ben bi çaresine bakıcam dedim biraz düzelir gibi oldu ama gene evin huzuru yoktu annesini savunmaya başladı (hala benim bi suçumun olmadığını sölediği halde...) bende dayanamadım ve bebeği aldım anneme gittim. gittiğim gün gelir beni alır diye düşündüm gelmedi. ozaman yıkıldım işte... çünkü benim eşim böle değildi. bensiz duramazdı. ertesi gün o işteyken eve eşya almaya geldim. baktım ki alyansını ortaya koymuş ressmen ben göreyim die. üzüntüden yemek yiyemez oldum tabi sütüm de kesildi. ben evi terkederken bişeyleri anlasın kendisini toparlasın istemiştim rest çektim ama olmadı kendime olan güvenim orda bitti. neyse 3 gün sonra hiç bi açıklama yapmadan almaya geldi. bende ters davranmadım çünkü kızımın ailesiz bir ortamda yaşamasını istemedim o 3 günde hep onu düşündüm. eve geldikten sonra kavgalarımız dahada arttı konu bişekilde açıldı ve hep annesine laf kondurmadı... eşime olan güvenimde kayboldu şimdi neredeyse altı ay dolacak yeni yeni düzeldi aramız ama sorun şu ki bana yapılanlar bana söylenenler aklımdan hiç çıkmıyor ne zaman hüzünlü şarkı dinlesem, konusu önemli değil, ne zaman üzücü bi olay görsem yaşadıklarım gelio ve depresyon geçirecek gibi oluyorum. hatta dün gece aklıma geldi eşime çaktırmadan sabaha kadar ağladım neden ben bunları yaşadım diye... kızımın doğumuyla ilgili ne hayallerim vardı ama suya düştü normalde yaşasaydım bu kadar koymazdı da lohusayken yaşadığım için böyle heralde...size sormak istediğim; kendime karşı güvenim ve yaşama sevincim hiç kalmadı sadece kızımı düşünüyorum, eşime olan duygularım hala olumsuz, içim kapkara, yüzüm gülmüo bile, sizce düzelebilir miyim? bana bu konuda yardımcı olur ve yönlendiriseniz çok sevinirim. biraz uzun oldu, cevabınız için şimdiden teşekkür ederim