2 tane cocuk annesiyim kizim buyuk onla derdim yok o kendini kurtardi.Benim bebegim çok yaramaz sürekli bir şeyleri yere dokuyor,bazen kusuyor ve az uyuyor Benim de tahammülüm uykusuzluktan da yalnizliktan da tükendi.Sabretmeye calisiyorum ama gecmiyor.bir kac kere sinir krizi geçirdiğim için bağırdım ve hiçbir komşum benle gorusmek istemiyor.Insanlara selam veriyorum selam alsam da insanlar iki yuzlu sana guluyor arkamdan konusuyor.Yapayalnizim sadece şehir merkezinde arkadssim var ha deyince oraya da gidemiyorum çocukluyum hatta millet en yakindaki cemiyetlere,akrabalarına arkadaşlarına giderken bebegim yuzunden iyice eve tikildim.Esim sabretmeye calisiyor.Ailem bile beni istemiyor ve davranışlarıyla belli ediyolar.Allah in beni sevmedigini gunahlarim icin ceza verdigini dusunmeye basladimYasama sevincim umudum kalmadi.