Bu savaşta ömür boyu yalnız olabilirsiniz bunu göze almalısınız.2 kişilik savaşta hep yalnızdım. Eşim baştan mesafeleri ayarlasaydı bunlar yaşanmazdı haklısınız.
Yok bu kadar zaman bekledim zaten saydığım sebepler ve içten gelen bir çocuk isteğim olmadığı için. Sadece son zamanlarda belki yaşla birlikte hormonların getirdiği bir bebek videoları izleme, hayaller kurma, bebek kıyafetlerine karşı hassas olma durumlarım oldu.
Teşekkür ederim önerileriniz için.
Evet olayın vahemetini anlatmak icin cenazeniz çıkardı yazdım.Evet ailelerde ataerkil düzen hakim ne yazık ki.
Cenaze çıkması olayını yaşayacak insanlar değiliz bunu durumun vahametini anlatmak için kullandınız sanırım.
Ben onun yaptığını yapsam evet bu kabul görmezdi ve görüşmediğim için tepki görürdüm.
Ben de evlenirken bu düzenden bağımsız herkesin birbirine saygı duyduğu bir evlilik hayal etmiştim. Ama gerçekten normalde ailelerini takmayan evlenince ailesi kıymete binen erkeklerden birini bulmuşum.
Teşekkür ederim, yol zorluklarla dolu.
Kabul görmezdi dediğim beni görüştürmeye çalışması zorlamaya döneceğinden sürecin sonunda boşanırdık evet.Evet olayın vahemetini anlatmak icin cenazeniz çıkardı yazdım.
Ama inanin sizin "evet kabul görmezdi" diye bahsettiğiniz kadar ufak tefek geçmezdi bu mesele.
Buna inanin. Kavga gürültü bağırmak çağırmak ve psikolojik şiddet... sizin görüşmeye ayak diremeniz sonunda belki de fiziksel şiddet ve sonunda boşanma olurdu.
Bedeniniz hayatta olsa bile ruhunuzun cenazesi çıkardı.
Konuşmanızdan hanımefendi ve halim selim bir kadın olduğunuz belli.
Ama sizi cok cok hırpalarlar böyle.
.
Biraz daha cevval olmak lazım. Biraz daha tırnak çıkarmak lazım.
Inanın karşınızda sizin vakur duruşunuzdan anlayabilecek insanlar yok.
Yanlış insanlara doğru davranmak maalesef istediğiniz sonucu vermez size
Bence iyi bir baba olmanın en önemli sartı karısını incitmemekÇok iyi bir baba olacağını düşünüyorum. Karakter gereği fedakar ve çocukları seven bir insan. Ama eş ve aile dengesini sağlamada çok başarısız. Boşanma konusunu birkaç kez düşündüm ve onunla paylaştım. Açıkçası tek sebep olarak ailesinden kurtulmak için bile boşanmak istediğim zamanlar oldu. O ise bunun kolaya kaçmak olduğunu, mücadele etmediğimi, birbirimizi seviyorsak bunların aşılacağını düşünüyor. Ama aşmak için de yeterli çabası yok.
Hayır o görüşmezdi.Ah ah. Acaba sizin aileniz eşinizi ve ailesini arayıp hakaret etse eşiniz bayramda mesaj yazar mı? Çok sorunlu aile bunlar, bebek olduktan sonra gene bir şeyler bulup baskı uygularlar.
Haklısınız. Ben onun isteğine saygı duyuyorum.Eşiniz çocuk istiyor ve siz hazır olmadığınız için istemiyorsanız bir yerde evliliğiniz tıkanır. Sağlık sebebiyle çocuğuz olmasa idi eşiniz katlanabilirdi. Nasıl ki kadınların çoğunun biolojik saati geliyorsa, erkeklerinde belli yaş, olgunluk ve doygunlukla baba olma isteği artıyor. Kaldı ki eşinizin ailesi de torun istiyormuş. Çocuk bir evliliği başka bir yöne eviriyor.
Aile terapisti fikri bence pek uygun görünmüyor. Yani ne diyecek eşinize “Karının fikrine saygı mı duy” Aynı şekilde onun da isteği 5 sene içinde değişebilir.
hakkınızda hayırlısı ama ben bu şartlarda pek uzlaşabileceğinizi düşünmüyorum.
Haklısınız.Bence iyi bir baba olmanın en önemli sartı karısını incitmemek
Birçoğunu gerçekleştiremedim. Büyük bir kısmı benim tembelliğimden gerçekleşmedi.Evlilikten bağımsız, hayallerinizi gerçekleştirebildiniz mı 5 yılda
Evet bunu düşünüyorum. Benim de kişilik olarak kendimi geliştirmem lazım, çocuğum hakkındaki kararlarda baskın çıkmam lazım.Çocuğunuz olduğunda çocuğunuz üzerinde ne kadar söz sahibi olacaksınız bir düşünün. Yazdıklarınıza göre bebeğinizi büyütürken daha fazla baskıya maruz kalacaksınız. Eş ailesi bu süreçte yakanızdan düşmez gibi görünüyor. Bebek kararı vermeden önce bu konuları da eşinizle etraflıca konuşmalısınız.
Peki esiniz söylemlerinin arkasinda ne kadar duruyor? Inandirici bulmama sebebiniz ne? Tutarsizlik var mi davranışlarında?Evet bunu düşünüyorum. Benim de kişilik olarak kendimi geliştirmem lazım, çocuğum hakkındaki kararlarda baskın çıkmam lazım.
Eşim problem olmayacağını, abarttığımı, kimsenin çocuğuma karışamayacağını söylüyor. İnandırıcı değil tabi
Affetmek güzel ama karşı taraf sizden özür diledi mi? özür yoksa af da yok. Yoksa sizin onlarin yaptıklarını görmezden gelmeniz mi affetmek. Herkes yaptığı hatanin farkinda olmadan,yaptiklari icin af dilemeden kısacası sorun çözülmeden yapilacak bir sey yok.İyi günler herkese,
30 yaşındayım ve evliyim. 25 yaşında nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde evlendim. O zamana kadar evlilikle veya çocuk sahibi olmakla ilgili bir isteğim yoktu. Hayallerim vardı.Eşimle tanışınca sanırım ona çok güvendim evlensem de hayatımın çok değişmeyeceğini düşündüm aynı evde yaşamanın güzel bir fikir olduğunu sandım. Evlenir evlenmez nasıl bir hata yaptığımı anladım. Evlilik benim zannettiğim gibi değildi, eşimin ailesi her konunun içindeydi çocuk baskısı vardı artık gelin olarak görülüyordum ve çocuk yapıp evime bakıp onlarla görüşmemi bekliyorlardı. Kendi ailem de onlar kadar olmasa da bu görüşteydi. Arkadaşlarımla görüşmem, başka gitmek istemem, hayallerimin olması hep fuzuli görüldü. Eşim ise sen istediklerini yap ben arkandayım diyordu ama ailesiyle bir aradayken onların tarafındaydı tabi ki. Evlendiğim günden beri en büyük sorunumuz çocuk konusu oldu. 2.yıldan itibaren eşim de baskı yapmaya başladı. Bu konu yüzünden ve beni kontrol etme isteği yüzünden eşimin annesiyle çok şiddetli tartışmalar yaşadık. Bana ve aileme hakaretler etti. Oğluna layık olmadığımı, çocuk yapmayacaksam neden evlendiğimi,hayatında benim gibi birini hiç görmediğini anormal olduğumu söyledi. Yani beni pek çok kez derinden kırdı. Her seferinde özür diledi, affettim ve görüşmeye devam ettim. Bunu sadece eşim için yaptım. En son olayda yine aileme hakaret etti. Artık bana,ruhuma o kadar kötü geliyor ki onun sesini telefonda duyduğumda bile titrememe engel olamıyorum. Ruhum incinmiş yani onunla hiçbir şey olmamış gibi olamıyorum.
Bu sebeplerle onunla görüşmeme ve konuşmama kararı aldım. Eşim başlarda bir şey demese de özellikle bayramlarda mesaj atsan nolur görüşsen nolur bayramda küslük olmaz vs diyor. Kendi ailem de biz onu affettik sen de büyüklük yap affedici ol diyorlar. Ben bu kadar yüce gönüllü değilim sanırım. Eşim ailemle görüşmezsen ben de senin ailenle görüşmem diyor. Ailemin ona karşı hiçbir saygısızlığı olmadı. Olsaydı ben zaten görüşmelerini istemezdim. Buna rağmen tamam dedim görüşme ben de görüşmeyeyim herkes kendi ailesiyle görüşsün. Bu şekilde de hep tatsızlık oluyor, benim ailem yıpranıyor...
Kendimi çok yalnız hissediyorum. Eşim benim ne kadar üzüldüğümü yıprandığımı görse de ailesi haklıymış gibi davranıyor. Bu durum senelerdir devam ettiğinden ona karşı sevgimi saygımı da yitiriyorum sanırım. Çok adaletli bir insan olduğunu söyler. Adil olmak haklı olanın yanında olmak değil midir?
Çocuk konusunda ise başlangıçtan beri istemedim. Kendimi anne olabilecek olgunlukta görmüyordum, önce işe girmeliyim dedim ve başka sebepler de var özel olarak.Şu an çocuk konusunda biraz daha olumlu düşünüyor gibiyim ama kendimi sorgulayınca bunu daha çok eşimi mutlu etmek, ailelerin baskısını artık hissetmemek ve yaşımın buna müsait olduğu için düşündüğümü görüyorum. Yani çocuğum olsun diye içim gidiyor çok istiyorum gibi bir durum yok. Olursa güzel olur diyorum sadece. Tabi çocuktan sonra eş ailesiyle artacak iletişimi düşündükçe de çok geriliyorum.
Çok kararsızım bir yanım anne olma yaşın geldi eşin birçok konuda iyi biri aile problei herkeste yaşanır diyor. Bir yanımsa ailesine karşı senin yanında olmayan bir insana fazla güvenme bekle gözlemle diyor. Ne dersiniz?
Hayır onun ailesinin bana yaptıklarını benim ailem yapsa görüşmezdi. Ailesi de evet affetmezlerdi.Esiniz aileci ve denge kuramiyor
Yani o nolur arasan diyor ama sen gorusmezsen ben de gorusmem restini çekebiliyor peki sizin aileniz onun ailesine laf etse o affeder miydi, ailesi asagilandigi halde yine de olsun esimin ailesidir diyip sizim hatriniza alttan alir miydi? Sanmiyorum ki kayinaileniz de aileniz gibi yuce gönüllü olup affettik demezlerdi.
Cocuk konusunda ise bu sizin esinizle alacağınız bir karar ama siz henuz ailelere sınır cizme konusunu bile asamamissiniz. Sorunlari çözüp evet biz anne baba olmak istiyoruz kivamina gelmeden hareket etmeyin derim.
Genelde benim yanımdayken bana hak verip ailesiyle birlikteyken çok farklı davrandığı için inandırıcı bulmuyorum.Peki esiniz söylemlerinin arkasinda ne kadar duruyor? Inandirici bulmama sebebiniz ne? Tutarsizlik var mi davranışlarında?
Karşı taraf her tartışmadan sonra özür diledi. Beni kızları gibi çok sevdiğini kavga anında sinirlendiğini aslında onları demek istemediğini söyledi. Ben olaylar tekrarlandığı için özrü samimi bulmuyorum.Affetmek güzel ama karşı taraf sizden özür diledi mi? özür yoksa af da yok. Yoksa sizin onlarin yaptıklarını görmezden gelmeniz mi affetmek. Herkes yaptığı hatanin farkinda olmadan,yaptiklari icin af dilemeden kısacası sorun çözülmeden yapilacak bir sey yok.
Bu arada esiniz de adil falan degil bence hatta ben de senin ailenle görüşmem diyen bir santajci.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?