Kızlar merhaba.
Uzun zamandır buraya yazacak kadar büyük bir sıkışıklık hissetmemiştim. Sanırım paylaşmazsam patlayacağım.
Eşimle tanıştığımız günden oğlumun doğduğu güne kadar libidosu yüksek bir kadındım. Eşime karşı büyük bir çekim hissederdim ve genellikle atağa geçen de hep ben olurdum. Hatta bazen kendimi kötü hissederdim bu ilişkinin erkeği benmişim gibi gelirdi. Doğumdan sonra eskisi gibi hissedemedim, içimden eşime yaklaşmak gelmedi, bu oğlum 1 yaşına gelene kadar inişli çıkışlı devam etti. Ayda 1, 3 ayda 1 birlikte olmaya başladık tabii ki bu aramızda sessiz bir probleme yol açtı. Allahtan eşimle birbirimize bu konuda her zaman açık olduk, ne o beni zorladı ne ben onu, akışına bırakıp yoluna sokacağımıza inandık, ki öyle de oldu. Sorun şu, benim boyum eşime göre kısa ve eşim bunun şakasını her zaman yapar. Bazen fazla gelir yükselirim bazen alttan alır geçerim. Son günlerde oğlum nedeniyle biraz daha alıngan ve öfkeliydim, eşim yine boyumla ilgili şaka yaptı. Onun boyu uzun olduğu için boyuna atıf yapamazdım, penis boyuna atıf yaptım. Kısa demedim, senin boyuna bir şey diyor muyum ben gibi bir şeyler söyledim ne dediğimi de hatırlamıyorum o sinirle. Eşim buna çok alınmış, 1 haftadır kafasında bir sürü şey kurmuş. Benimle 1 haftadır doğru düzgün konuşmuyor, bugün ne olduğunu sorduğumda bana bunun çok ağrına gittiğini, benimle bi daha eskisi gibi olamayacağını, oğlumuz olmasa direkt ayrılacağını vs. söyledi. Ona bunu böyle hissederek söylemediğimi, öyle olsa bunca zaman halimden tavrımdan anlamayacak kadar aptal olmadığını vs. söyledim. Üstelik bu ilişkinin cinsel isteklisi benken, haz almasam neden etrafında dolaşayım mart kedisi gibi? dedim. Tartışmadık çünkü tamamen tavrını koymuştu, kesin karar vermiş ve asla ulaşamıyorum. Ayrılıktan bahsedince canım iyice sıkıldı, bunu aşmamız gerek ama nasıl bilemiyorum. Yanlış bir cümle kurduğumun farkındayım ama bunun altının dolu olmadığını ona nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Olay çok sıcak olduğu için üsteleyemiyorum da konuşmak adına. Nasıl bir yol izlemem gerek, siz olsanız ne yapardınız?
Uzun zamandır buraya yazacak kadar büyük bir sıkışıklık hissetmemiştim. Sanırım paylaşmazsam patlayacağım.
Eşimle tanıştığımız günden oğlumun doğduğu güne kadar libidosu yüksek bir kadındım. Eşime karşı büyük bir çekim hissederdim ve genellikle atağa geçen de hep ben olurdum. Hatta bazen kendimi kötü hissederdim bu ilişkinin erkeği benmişim gibi gelirdi. Doğumdan sonra eskisi gibi hissedemedim, içimden eşime yaklaşmak gelmedi, bu oğlum 1 yaşına gelene kadar inişli çıkışlı devam etti. Ayda 1, 3 ayda 1 birlikte olmaya başladık tabii ki bu aramızda sessiz bir probleme yol açtı. Allahtan eşimle birbirimize bu konuda her zaman açık olduk, ne o beni zorladı ne ben onu, akışına bırakıp yoluna sokacağımıza inandık, ki öyle de oldu. Sorun şu, benim boyum eşime göre kısa ve eşim bunun şakasını her zaman yapar. Bazen fazla gelir yükselirim bazen alttan alır geçerim. Son günlerde oğlum nedeniyle biraz daha alıngan ve öfkeliydim, eşim yine boyumla ilgili şaka yaptı. Onun boyu uzun olduğu için boyuna atıf yapamazdım, penis boyuna atıf yaptım. Kısa demedim, senin boyuna bir şey diyor muyum ben gibi bir şeyler söyledim ne dediğimi de hatırlamıyorum o sinirle. Eşim buna çok alınmış, 1 haftadır kafasında bir sürü şey kurmuş. Benimle 1 haftadır doğru düzgün konuşmuyor, bugün ne olduğunu sorduğumda bana bunun çok ağrına gittiğini, benimle bi daha eskisi gibi olamayacağını, oğlumuz olmasa direkt ayrılacağını vs. söyledi. Ona bunu böyle hissederek söylemediğimi, öyle olsa bunca zaman halimden tavrımdan anlamayacak kadar aptal olmadığını vs. söyledim. Üstelik bu ilişkinin cinsel isteklisi benken, haz almasam neden etrafında dolaşayım mart kedisi gibi? dedim. Tartışmadık çünkü tamamen tavrını koymuştu, kesin karar vermiş ve asla ulaşamıyorum. Ayrılıktan bahsedince canım iyice sıkıldı, bunu aşmamız gerek ama nasıl bilemiyorum. Yanlış bir cümle kurduğumun farkındayım ama bunun altının dolu olmadığını ona nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Olay çok sıcak olduğu için üsteleyemiyorum da konuşmak adına. Nasıl bir yol izlemem gerek, siz olsanız ne yapardınız?
Kısmen, derdim durumu düzeltmek, haklı çıkmaya çalışmıyorum. Birbirimizi seven bir çiftiz, aramızda doğru düzgün tartışma bile olmamıştır oğlumuz olana kadar. Çocuklu hayata alışma sürecine bir de bu eklenince sürecin pat diye sonuna mı geldik diyor insan.
