- 9 Aralık 2020
- 608
- 215
- 33
- Konu Sahibi Sonbaharimhep
-
- #221
Cok tesekkur ederim
Cok tesekkur ederimLütfen lütfen lütfen bundan sonra iyi korununKendinize de iyi bir psikiyatr bulun. Umarım iyileşirsiniz.
Tesekkur ederimPsikolojik rahatsızlık geçiren insanları normal olanlar anlayamaz.Allah bilir nasıl ruh halindeydiniz bunları yaşayacakçok üzüldüm sizin adınıza umarım kendinizi iyi hissettirecek bir psikolog bulursunuz.
Hanımlar mrb.bu postu gözyaşları icinde yazıyorum.2 haftadır ağlamaktan göZyaşı pinarlarim kurudu ama icimin yangini gecmiyor icimde kalbim patlayacakmis gibiyim.6 yıllik evliyim egitim fakultesi mezunuyum.eşim memur maddi durumunuz iyi 22 aylik bir kizim var.bekarken yasadigim ailevi sorunlarim nedeniyle psikolojik olarak kendimi bildim bileli lise yillarindan beri rahatsizdim.surrkli bunalma yasama istememe v.s
Ailemin islerine kosmaktan onlara kendimi feda etmekten hic kendime vakit ayiripta ne doktora gittim ne bisey.evliligimizin 4.yilinda kizima hamile kaldim .fakat hamile olunca bendeki sorunlar durduk yere tavan yapti.surekli yasamiyor hissi hayattan soguma unutkanlik gunluk islerimi bile yapamama v.s...
Dogumdan sonra ayni durum devam etti.4 ay annemlerde kaldim kotuyum dedim bakima ihtiyacim var baktilar ama anlamadilar beni hep beceriksiz olarak suclandim bi cocuga bile bakamiyor olarak halbuki psikolojik olarak o kadar kotuydum ki anlatamadim..anlamadilar..
Suan kizim 22 aylik ama hala iyim sayilmaz.2 hafta once bogulma nefes alamama sıkintidan kalbim patlicakmis gibi olma v.s olmaya basladi balkona atiyordum kendimi nefesimi veremiyordum sanki..1 kac gun sonra kusma basladi suphelendim test yaptim hamileymisim tekrar
Yaşamiyor hissi vardi surekli bende sanki ben degilimde baskasi yasiyor bedenim benim.hormonlarinda etkisiyle kendimi tam kaybettim persembe günu ogrenmistim hamileligimi cuma doktora gittim .aklimda hep istememe cocugu hep eski yasadiklarim .doktora sordum aldirmak istoyorim diye elime kagit verdi hemen doldur dedi.yemin ediyordum kendimde degildim .esimde gordu cok kotuydum oda gonlu olmssada izin verdi.ve ben kürtaj oldum.o kadar karsiydim ki beni taniyanlar tanir .bu karari kendimde olmadan verdim.eve geldim bi kac saat sonra olaylari idrak ancak edebildim ama bebegim gitmistihafta boyu dua ettim allahim ne olur alamamis olsun dedim ben ne yapmisim dedim.1 hafta sonra gittim tertemiz rahim dedi bogazim dugumlendi cok agladim.yaniyorum kizlar neden ben allahim .simdi psikolog arastiriyorum yemin ederim ki kendimde degildim yoksa yapmazdim noyle bisey.tatli ekmegim aci oldu rahat yatagim batar oldu.icimin acisi gecmiyor cok uzuluyorum yavruma .kizimlada ilgilenemiyorum uzuntuden.rahatsizligim ney onuda bilmiyorum hamililelik hormonlariyla bana kendimi kaybettirdi.nasil atlatcam bunu yasama nasil döncem nolur yardim edin
Gecmis olsun sizede hamilelik yasadiniz mi bu durumdayken daha kotu yapiyor cunku+ Psikoloğum beni iki yıl önce intiharın eşiğinden döndürdü. Öyle zor bir dönemden geçiyordum ki ne yaptı ne etti başardı hala dönem dönem zorlandığım zamanlar oluyor ama hiç eskisi gibi kötü olmadım. Benim hayatta değer verdiğim saygı duyduğum nadir insanlardan biridir psikologum.
Beni anladiginiz icin tesekkur ederim zor gunler atlatiyorum.yillardir malesef gitmedim ihmal ettim hatta bununla yasamaya alistim sanki.keske kendimi duzeltseydim .hamilelik dogum dogum sonrasi daha da artti .bir yandan zaten bozuk olan psikolojim bir yandan giden bebegimin acisi diyorum ben iyilessem bile bebegim aklimdan cikmiyor.psikoloji oyle bisey ki beyninizi yonetemez duruma geliyorsunuz .ustelik hic bir sorunum yok 6 yillik cok guzel bir evliligim maddi olarakta aman aman bi skintim yok.hep aileden gelen sorunlar beni bu hale getirdi malesef zamaninda ufak dedigimiz icimize attigimiz seylerkeşke bu zamana kadar bunu ilk yaşadığınızda bir psikolog ve ya psikiyatristle görüşseydiniz. ben ufacık yaşadığım sorunlarda bile ihtiyaç duyarım. çünkü karın ağrısı baş ağrısı gibi şeylerde koşa koşa gidilen doktora nedense ruhsal sıkıntılarda gidilmiyor ki bu çok daha önemli inanın. bir bebeğiniz var, üzülmeyin. hatta daha güçlü olun ki bebeğinize de aynı şeyleri yaşatmayın çünkü anneler istemsizce bebeklerine çocuklarına bunları yansıtıp travma oluşturabilir. çok geçmiş olsun. bol bol dua edin, kendinize meşgaleler bulun, bebeğinizle oyunlar oynayın. ruhsal rahatsızıkları yaşamayanlar bilemez.
Beni anladiginiz icin tesekkur ederim zor gunler atlatiyorum.yillardir malesef gitmedim ihmal ettim hatta bununla yasamaya alistim sanki.keske kendimi duzeltseydim .hamilelik dogum dogum sonrasi daha da artti .bir yandan zaten bozuk olan psikolojim bir yandan giden bebegimin acisi diyorum ben iyilessem bile bebegim aklimdan cikmiyor.psikoloji oyle bisey ki beyninizi yonetemez duruma geliyorsunuz .ustelik hic bir sorunum yok 6 yillik cok guzel bir evliligim maddi olarakta aman aman bi skintim yok.hep aileden gelen sorunlar beni bu hale getirdi malesef zamaninda ufak dedigimiz icimize attigimiz seylerAllah a sigindim asla yapmam dedigim seyi yaptim cok buyuk bi sinav kimseye yasatmasin Allahim
Saolunbenim annemde eskiden kalma sıkıntılarından ara ara ruhsal bunalıma girer, zamanında çok içine attığı için. bir şeyler yaşarken içinize atmak en zorudur. acınızı yaşayın yaşamaktan kaçmayın. gerekirse günlerce ağlayın fakat sonunda rahatlayın. akli denge bozukluğunda yaptığınız şeylerden sorumlu değilsiniz, ki bunu bebeği olsun diye elinden geleni yapan biri sizi yargılamadan ve kızmadan söylüyor. belki işin içinde ruhsal buhran olmasa böyle yazmayabilirdim. şu an küçük bir yavrunuz var ve size muhtaç. kendinizi ve onu düşünün, hayat o kadar kısa ki size iyi gelecek bir şeyler bulmalısınız
inşallah:)Saolunsizde ins anne olursunuz o guzel duyguyu saglikli ni sekilde tadarsiniz umarim.
Allah o kadar merhamaetli ki kımlerı nelerı affedıyor. o Bağışlayan,siz dua edıp sıgının o sıze dogru yolu gosterecektırÜniversiteye giderken cok sıkıntili bi donemimdeydim maddi manevi ve ailevi sorunlar .kalbim patlicakmis gibi agriyordu hic gecmicek saniyordum sıkintilarim bi gece ruyamda insirah suresini gordum bunu oku diyordu hatta kur'an in su sayfasini ac oku diye ruyamda gordum.sabah kalktim hemen actim sayfasini insirah suresi ve anlamina baktigimda gozyaslarimi tutamadim rabbim beni seviyordu cok dua ettim duaya sigindim.ismini bile duymadigim duayi ruyamda sayfasina kadar girmustum hemde sıkintkyla kalp ferahligiyla ilgiliydi o gunden beri insirah i hep okurum.fakat suan okumak gelmiyor icimdem diyorum Allah im ben kendi canima kiydim ben hic biseye layik degilim icimi niye ferahlatim ki diyorum nasil istim bunu ben kotu bisey yaptimdua ediyorum ama insirah i okuyamiyorum.
Tesekkur ederimAllah o kadar merhamaetli ki kımlerı nelerı affedıyor. o Bağışlayan,siz dua edıp sıgının o sıze dogru yolu gosterecektır
Çocuk dogurup bakmak zor gelmis, evladiniza kıymissiniz. Madem cocuk dusünmüyordunuz 10 kat fazla korunsaydiniz. Tam korunmayıp hamile kalınca öldürmekten daha iyidir, fazla fazla korunmak, ufacik bebegin ne suçu vardıHanımlar mrb.bu postu gözyaşları icinde yazıyorum.2 haftadır ağlamaktan göZyaşı pinarlarim kurudu ama icimin yangini gecmiyor icimde kalbim patlayacakmis gibiyim.6 yıllik evliyim egitim fakultesi mezunuyum.eşim memur maddi durumunuz iyi 22 aylik bir kizim var.bekarken yasadigim ailevi sorunlarim nedeniyle psikolojik olarak kendimi bildim bileli lise yillarindan beri rahatsizdim.surrkli bunalma yasama istememe v.s
Ailemin islerine kosmaktan onlara kendimi feda etmekten hic kendime vakit ayiripta ne doktora gittim ne bisey.evliligimizin 4.yilinda kizima hamile kaldim .fakat hamile olunca bendeki sorunlar durduk yere tavan yapti.surekli yasamiyor hissi hayattan soguma unutkanlik gunluk islerimi bile yapamama v.s...
Dogumdan sonra ayni durum devam etti.4 ay annemlerde kaldim kotuyum dedim bakima ihtiyacim var baktilar ama anlamadilar beni hep beceriksiz olarak suclandim bi cocuga bile bakamiyor olarak halbuki psikolojik olarak o kadar kotuydum ki anlatamadim..anlamadilar..
Suan kizim 22 aylik ama hala iyim sayilmaz.2 hafta once bogulma nefes alamama sıkintidan kalbim patlicakmis gibi olma v.s olmaya basladi balkona atiyordum kendimi nefesimi veremiyordum sanki..1 kac gun sonra kusma basladi suphelendim test yaptim hamileymisim tekrar
Yaşamiyor hissi vardi surekli bende sanki ben degilimde baskasi yasiyor bedenim benim.hormonlarinda etkisiyle kendimi tam kaybettim persembe günu ogrenmistim hamileligimi cuma doktora gittim .aklimda hep istememe cocugu hep eski yasadiklarim .doktora sordum aldirmak istoyorim diye elime kagit verdi hemen doldur dedi.yemin ediyordum kendimde degildim .esimde gordu cok kotuydum oda gonlu olmssada izin verdi.ve ben kürtaj oldum.o kadar karsiydim ki beni taniyanlar tanir .bu karari kendimde olmadan verdim.eve geldim bi kac saat sonra olaylari idrak ancak edebildim ama bebegim gitmistihafta boyu dua ettim allahim ne olur alamamis olsun dedim ben ne yapmisim dedim.1 hafta sonra gittim tertemiz rahim dedi bogazim dugumlendi cok agladim.yaniyorum kizlar neden ben allahim .simdi psikolog arastiriyorum yemin ederim ki kendimde degildim yoksa yapmazdim noyle bisey.tatli ekmegim aci oldu rahat yatagim batar oldu.icimin acisi gecmiyor cok uzuluyorum yavruma .kizimlada ilgilenemiyorum uzuntuden.rahatsizligim ney onuda bilmiyorum hamililelik hormonlariyla bana kendimi kaybettirdi.nasil atlatcam bunu yasama nasil döncem nolur yardim edin
Haklisiniz cok uzgunumÇocuk dogurup bakmak zor gelmis, evladiniza kıymissiniz. Madem cocuk dusünmüyordunuz 10 kat fazla korunsaydiniz. Tam korunmayıp hamile kalınca öldürmekten daha iyidir, fazla fazla korunmak, ufacik bebegin ne suçu vardı
Mrb canim yazini uzulerek okudumHanımlar mrb.bu postu gözyaşları icinde yazıyorum.2 haftadır ağlamaktan göZyaşı pinarlarim kurudu ama icimin yangini gecmiyor icimde kalbim patlayacakmis gibiyim.6 yıllik evliyim egitim fakultesi mezunuyum.eşim memur maddi durumunuz iyi 22 aylik bir kizim var.bekarken yasadigim ailevi sorunlarim nedeniyle psikolojik olarak kendimi bildim bileli lise yillarindan beri rahatsizdim.surrkli bunalma yasama istememe v.s
Ailemin islerine kosmaktan onlara kendimi feda etmekten hic kendime vakit ayiripta ne doktora gittim ne bisey.evliligimizin 4.yilinda kizima hamile kaldim .fakat hamile olunca bendeki sorunlar durduk yere tavan yapti.surekli yasamiyor hissi hayattan soguma unutkanlik gunluk islerimi bile yapamama v.s...
Dogumdan sonra ayni durum devam etti.4 ay annemlerde kaldim kotuyum dedim bakima ihtiyacim var baktilar ama anlamadilar beni hep beceriksiz olarak suclandim bi cocuga bile bakamiyor olarak halbuki psikolojik olarak o kadar kotuydum ki anlatamadim..anlamadilar..
Suan kizim 22 aylik ama hala iyim sayilmaz.2 hafta once bogulma nefes alamama sıkintidan kalbim patlicakmis gibi olma v.s olmaya basladi balkona atiyordum kendimi nefesimi veremiyordum sanki..1 kac gun sonra kusma basladi suphelendim test yaptim hamileymisim tekrar
Yaşamiyor hissi vardi surekli bende sanki ben degilimde baskasi yasiyor bedenim benim.hormonlarinda etkisiyle kendimi tam kaybettim persembe günu ogrenmistim hamileligimi cuma doktora gittim .aklimda hep istememe cocugu hep eski yasadiklarim .doktora sordum aldirmak istoyorim diye elime kagit verdi hemen doldur dedi.yemin ediyordum kendimde degildim .esimde gordu cok kotuydum oda gonlu olmssada izin verdi.ve ben kürtaj oldum.o kadar karsiydim ki beni taniyanlar tanir .bu karari kendimde olmadan verdim.eve geldim bi kac saat sonra olaylari idrak ancak edebildim ama bebegim gitmistihafta boyu dua ettim allahim ne olur alamamis olsun dedim ben ne yapmisim dedim.1 hafta sonra gittim tertemiz rahim dedi bogazim dugumlendi cok agladim.yaniyorum kizlar neden ben allahim .simdi psikolog arastiriyorum yemin ederim ki kendimde degildim yoksa yapmazdim noyle bisey.tatli ekmegim aci oldu rahat yatagim batar oldu.icimin acisi gecmiyor cok uzuluyorum yavruma .kizimlada ilgilenemiyorum uzuntuden.rahatsizligim ney onuda bilmiyorum hamililelik hormonlariyla bana kendimi kaybettirdi.nasil atlatcam bunu yasama nasil döncem nolur yardim edin
Iyi degil hala hergun agliyorum . Agustosta dogacakti .kendime yabancilasma coktu.yemek bile tek yiyecek kasik bile tutacak halde degildim dedigin gibi yasayan bilir.tesekkur ederim .ben o zamanlar anksiyete oldugunu bile bilmiyordum kesin delirecem hastaneye yatirilacam saniyorudm .Mrb canim yazini uzulerek okudumseni o kadar iyi anliyorum ki..bnde cok zor bir hamilelik gecirdim psikolojik problerden dolayi anksiyete var bde lise yillarindannberi hamile kalincada hormonlarin etkisiyle tavan yapti berbat bir hamilelik gecirdim dogum oldu ama bn hala kendime gelemedim..suan 2 ci cocuk dusuncesi bile beni co korkuyuyor..yasmayan bilmez bu hastaligi cok zor..sende uzulme saglik problemleri yuzunden mecbur kalmissin uzun zaman olmus bu yaziyi yazali ama yinede yazayim dedim..inslh kendini toparlamissindir suan iyisindir
Iyi degil hala hergun agliyorum . Agustosta dogacakti .kendime yabancilasma coktu.yemek bile tek yiyecek kasik bile tutacak halde degildim dedigin gibi yasayan bilir.tesekkur ederim .ben o zamanlar anksiyete oldugunu bile bilmiyordum kesin delirecem hastaneye yatirilacam saniyorudm .
Nerden biliyirsun arkadasim pskiloga gidince uzuntulerin geciyor mu.gidiyorum psikolga ama uzuluyorum hala insaniz degil mi bosu bosuna bebegimi kaybettim aaaa psikoga gittim mutluyum mu demeliyimNiye adam gibi bir psikiyatra görünmediniz hala?
Tesekkur ederim.bende oyle avutmaya calisiyorum kendimiÇok geçmiş olsun. Üzülmemeye çalışın. Mevcut psikolojinizle hamileliginiz devam etse ve bebeginiz dunyaya gelse büyük ihtimalle hem sizin hem de o yavrular için çok daha kötü sonuçlar olabilirdi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?