Yalnizlik, ic dokus

Herkese merhaba. Konuya nerden girsem tam bilemiyorum. Ben yirmili yaslardayim ve lisans ogrencisiyim. Biraz cocuklugumdan falan da bahsedeyim, cunku konumuzla iliskili. Ben cok sicak bir mahalle ortaminda buyudum. Mahallemizdeki cocuklarin coguyla ayni okula gidiyorduk, cok yakin arkadastik. Biz 7-8 kisi ozellikle cok samimiydik ve bu samimiyetimiz lisede kadar hep surdu. Ama liseden sonra bu iliskilerimiz sekteye ugradi, cunku hayat sartlari degisti. Aramizdan kimileri yurtdisina yerlesti mesela, kimileri cok uzak sehirlere gitti. Zamanla araya sogukluk da girdi. Kisaca hepimiz bir yana savrulduk diyebilirim. Ben de universiteye gecinceye kadar pek disaridan arkadas aramamistim, bu arkadas grubum bana o kadar yetiyordu ki. Hem zaten cocukluktan beri tanistigim insanlar oldugu icin de o samimiyeti baska kimsede bulamayacagimi dusunuyordum. Onun disinda arkadaslarim olmadi mi oldu elbet ama hep yuzeysel arkadasliklardi bunlar. Ben universiteye gecince yeni insanlarla tanismaya, samimi olmaya niyetlendim ama bu sefer de pandemi patlak verdi ne yazik ki. Son iki yildir o kadar bunaliyorum ki size anlatamam. Inanin ailemden baska kimsem yok. Belki basit gibi gorunebilir ama cok cok yalniz hissediyorum. Resmen 2 yildir yerimde saydigimi hissediyorum bu sosyal iliskiler konusunda. Bu arada yanlis anlasilmasin ben her gun disari cikayim aksamlara kadar gezeyim gibi seyler demiyorum zaten pandemi var. Ama ben cok yalniz hissediyorum. Mesela dusunuyorum da benim anilarimda hep o arkadas grubumla ilgili seyler var. Baska hicbir arkadasimla kayda deger bir ani yok hafizamda. Durum boyle olunca da hic kimsesiz hissediyorum. Kendimi iyi ifade edebilmisimdir umarim. Bu donemde yeni insanlarla tanisma firsati da bulamiyorum. Yeni insanlarla tanissam da bir samimiyet kurmak uzun suren bir surec bunun da farkindayim. Kafam karmakarisik. Mesela yalnizligimi gidermek icin film dizi falan izliyorum ama onlar da beni artik sikiyor. Duvarlar ustume ustume geliyor gibi hissediyorum. Umarim iyi ifade edebilmisimdir. Belki benzer duygulari paylasanlar veya fikir vermek isteyenler cikar..

Az öz arkadaş kavraminiz var gibi anladim. İnsanlara şans vermezseniz samimi olup olmadigini bilemezsiniz.
Samimi oldugunuz arkadaslarinizla bu samimiyet bir anda gelismedi.
Tanismasaydiniz belki de onlarla hiç samimi olmayabilirdiniz.
Yüzeysel arkadasliklarla baslayin sonra samimiyet gelistirirsiniz.
Herkesle de samimi olmaniz gerekmiyor bence.

Ben üniverstedeyken çok arkadaşim vardi, az kismiyla hala görüşüyorum yüzyüze olmasa bile telefonla iletisimi surdüruyoruz samimiyetimiz çok pekişti. Bazilarini ise sadece hatirliyorum.

Düşündügünüz gibi çok da zor degil samimiyet kurmak. Siz kendinizi bir açin bir adim atin gerisi gelecektir.

Kendikendine .!.:

Az öz arkadaş kavraminiz var gibi anladim. İnsanlara şans vermezseniz samimi olup olmadigini bilemezsiniz.
Samimi oldugunuz arkadaslarinizla bu samimiyet bir anda gelismedi.
Tanismasaydiniz belki de onlarla hiç samimi olmayabilirdiniz.
Yüzeysel arkadasliklarla baslayin sonra samimiyet gelistirirsiniz.
Herkesle de samimi olmaniz gerekmiyor bence.

Ben üniverstedeyken çok arkadaşim vardi, az kismiyla hala görüşüyorum yüzyüze olmasa bile telefonla iletisimi surdüruyoruz samimiyetimiz çok pekişti. Bazilarini ise sadece hatirliyorum.

Düşündügünüz gibi çok da zor degil samimiyet kurmak. Siz kendinizi bir açin bir adim atin gerisi gelecektir.

Genişletmek için tıkla...

Yani biraz oyle de denebilir. Tesekkurler yorumunuz icin. Fikirleriniz degerli

Universitede yüz yüze egitim görmüyor musunuz suan?

Mavisaclikadin .!.:

Universitede yüz yüze egitim görmüyor musunuz suan?

Genişletmek için tıkla...

Yok gormuyoruz

torarikar .!.:

Yok gormuyoruz

Genişletmek için tıkla...

O zaman cok normal evdeyken yeni arkadaş edinemezsiniz ki. Ne zaman ki hersey düzelir okula başlarsınız veya iş hayatına başlarsınız o zaman yeni arkadaşlıklar edinirsiniz merak etmeyin

Nedenini bilmiyorum ama yeni tanıştığım insanlarla her şeyimi anlatacak kadar samimi bulmuyorum.

Mesela bende mahalle ortamında büyüdüm çocukluk arkadaşlarımın ve lise arkadaşlarımın yeri bende çok farklıdır sonradan edindiğim arkadaşlıklar okadar sağlam olmuyor. Aslında oluyor ama onlara herşeyimi anlatamıyorum güvenmediğim için değil de herşeyimi yıllardır bilenler beni çok çok iyi tanıyorlar ve beni tanıyarak yorum yapıyorlar ama sonradan arkadaş olduklarim öyle olmuyor onlar kendilerine göre "acaba şu yüzden mi böyle düşünüyorsun" diyorlar ama en yakın eski arkadaşlarım öyle değil onlar beni tamamen bildikleri için yorumları da altın vuruş oluyor...

Yani hep bir eskileri arama onlara bir özlem duyuluyor.

Benbirdost .!.:

Nedenini bilmiyorum ama yeni tanıştığım insanlarla her şeyimi anlatacak kadar samimi bulmuyorum.

Mesela bende mahalle ortamında büyüdüm çocukluk arkadaşlarımın ve lise arkadaşlarımın yeri bende çok farklıdır sonradan edindiğim arkadaşlıklar okadar sağlam olmuyor. Aslında oluyor ama onlara herşeyimi anlatamıyorum güvenmediğim için değil de herşeyimi yıllardır bilenler beni çok çok iyi tanıyorlar ve beni tanıyarak yorum yapıyorlar ama sonradan arkadaş olduklarim öyle olmuyor onlar kendilerine göre "acaba şu yüzden mi böyle düşünüyorsun" diyorlar ama en yakın eski arkadaşlarım öyle değil onlar beni tamamen bildikleri için yorumları da altın vuruş oluyor...

Yani hep bir eskileri arama onlara bir özlem duyuluyor.

Genişletmek için tıkla...

Evet aynen oyle.. Ben de bu sekilde hissediyorum ama iste eskiler de geri gelmiyor yani bu mumkun degil

Cocukluk arkadaslariniza ya da diger insanlara fazla anlamlar yuklemeyin kendi kendinize mutlu olmalisiniz ,elbette arkadasiniz olmali ,olur zaten ama acele etmeyin dunyanin durumu belli

Şuan bir çok insan sizinle aynı durumda, ben pandemi patladıgindan beri ayni sehirde tanistigim kimseyle gorusemedim mesela, ustune birde tayinimiz cikti tek bir tanidigimin bile olmadigi bir sehire geldim.
İnsanlara olan ihtiyacimi dizginledim mecburen.
Telefon gorusmeleriyle yetiniyorum, bu sürec maalesef boyle aktif calisma okul hayati olanlar riskli elbet ama en azindan iki insan görüp deşarj oluyorlar sanirim.
Bizim gibi olanlar tükendi
Sadece siz böylesiniz gibi düşünmeyin inanin bir çok insan böyle.

torarikar .!.:

Evet aynen oyle.. Ben de bu sekilde hissediyorum ama iste eskiler de geri gelmiyor yani bu mumkun degil

Genişletmek için tıkla...

Evet malesef ki mümkün değil ben liseden arkadaşlarımla aynı şehirdeyim oyuzden eskilere özlem pek duymuyorum.

Ama herkes evlendi çoluk çocuk olunca her zaman görüşülmüyor malesef ki.

Yani şimdi üniversiteden de bir sürü yakın arkadaşın olsa okul bitince herkes iş güç derdinde olacak evlenip çoluk çocuk sahibi olacaklar yani yine araya mesafeler girecek yine zaman zaman bir boşluğa düşüp eskilere özlem duyulacak hayat böyle yapacak bişey yok her döneme alışacaz...

Ben de benzer durumdayım. Herşeyi annemle yapıyorum. Havalar iyi giderken dışarda bir iki bir şey yaptım arkadaşlarımla. Maalesef pandemi hepimizi zorladı. Görüşsem de eve bir şey getiririm korkusuyla zevk bile
alamıyorum gittiğim yerden. Ama çok şükür yakalanmadık şimdiye kadar. Ama psikolojik olarak epeyce zorlanıyorum. İnşallah bu virüs bitip okul hayatınızda gönlünüze göre birileri çıkar.

Ben insanlara fazla anlam yüklemeyenlerdenim. En nihayetinde herkes temporal. Hayatımızın her dönemi farklı insanlarla geçiyor, ailemden ve en yakınlarımdan başkasını aramam ve samimi olmam. Çekirdek ailem, kardeşimin kurduğu çekirdek aile, benim kurduğum çekirdek aile ve en yakın akrabalarımız dışında iki dostum var. Bana yetiyor da artıyor bile. Eskileri özlüyorum ama herkesin kendi hayatı var, gerçekçi olmak lazım zaman herkesi savuruyor. Pandemi insanlarda ekstra buhran yarattı.

bir kursa yazılın. evde oturarak arkadaş edinmeniz zor. evet pandemi var ama dışarda akan bir hayat ve geçen zamanda var

Ben de aynı durumdayım.Hafife alınacak bir şey değil sizi anlıyorum.Arkadaş edinebileceğimiz bir yer bulmamız lazım.Kurs demiş birileri iyi fikir.

Şahsi fikrim üniversiteye geçince lise arkadaşları ile, iş hayatına geçince üniversite arkadaşları ile ister istemez yakınlık azalıyor. Çünkü hayatımız değişiyor çevremiz değişiyor her şeyimiz değişiyor. Arkadaşlıkların bazıları kopuyor bazıları devam ediyor. Günlük kargaşanın içinde hayata adapte olmak bu değil midir ? İşyeri değiştirince bile eski iş arkadaşları ile olan samimiyet azalıyor bence.
Bana çok normal geliyor.
Yüzyüze eğitime geçince yeni çevrenizi ve yeni arkadaşlıklarınızı kurarsınız bence :)

Artemisial .!.:

Şahsi fikrim üniversiteye geçince lise arkadaşları ile, iş hayatına geçince üniversite arkadaşları ile ister istemez yakınlık azalıyor. Çünkü hayatımız değişiyor çevremiz değişiyor her şeyimiz değişiyor. Arkadaşlıkların bazıları kopuyor bazıları devam ediyor. Günlük kargaşanın içinde hayata adapte olmak bu değil midir ? İşyeri değiştirince bile eski iş arkadaşları ile olan samimiyet azalıyor bence.
Bana çok normal geliyor.
Yüzyüze eğitime geçince yeni çevrenizi ve yeni arkadaşlıklarınızı kurarsınız bence :)

Genişletmek için tıkla...

O kadar güzel anlatmişiniz ki tam da dedginiz gibi oluyor gerçekten.yediginin içtiginin ayri gitmedi insanlar,yillarini verdigin insanlar bi bakmissin çogu gun aklina bile gelmiyor cunku hayatin degisiyor mecbur kaliyorsun mecburiyetten,şartlarinda n dolayi gorusemiyorsun