- 20 Ağustos 2015
- 6.462
- 15.546
- Konu Sahibi burcubahar0635
- #1
Selam...
Biraz olsun içimi dökmeye çok ihtiyacım var.
Doğumuma az kaldı sayılır.Ama etrafımda ailemden kimse kalmadı.Ailem demekten artık utanıyorum gerçi.Bugüne kadar maddi olarak hep kendi ayaklarımın üstünde durmaya çalıştım.Kimseye muhtaç olmamak için elimden geleni yaptım.Üniversite yıllarımdan beri de çalışıyorum.Bir ablam var, o üniversitesini bolluk bereket içinde şehir dışında okudu.Dönünce babam bilgisayar kursundan dil kursuna kadar gönderdi ve işe girmediği 1 sene boyunca harçlığını verdi.Evlendi, evlenince 2-3 sene sonra çıkardı ev de verdi.Çocuğunun odasını aldı, her ay düzenli parasını verdi vs..
Bana gelince bu yapılanların onda biri olmadı.2 yıllık özelde okudum onun da parasının yarısını kendim ödedim.Ki zaten cüzi bir miktardı çünkü %50 bursluydu.Eğitimimin geri kalanını da evliyken devleti kazanıp kendim karşıladım.Evlenmeden önce okulumun bitmesine 1 hafta kala babamın işe gir baskıları yüzünden ağır travma geçirdim saçlarım döküldü.
İşe girdiğimden beri hep aileme hediyeler aldım, yemeklere götürdüm, yeri geldi babam hiç ihtiyacı olmadığı halde para istedi para verdim.Her türlü hastane işlerine koşturdum.Arabasını tamirciye bile götürdüm erkek gibi her işlerini yaptım.Şimdi diyorum ne kadar salakmışım çünkü gerçekten hiç ihtiyacı yoktu.Çünkü benden para isterken 7bin maaş+oturdukları ev kendilerinin+1250 lira kira alıyormuş.Bizimse gelirimiz 4 bin küsürdü ve yeri geldi senelerce borç harç içinde hacizlik bile olduk.Bi gün de bişeye ihtiyacınız var mı demedi.Ve bu insanlar öyle gezmesi tozması olan, sosyal hayatı ve sabit masrafları olan insanlar bile değiller.Onca parayı naptı gerçekten anlamak mümkün değil.
Bu süre zarfında ablama yapılan maddi şeylere tek bi laf etmedim.Onlar yiğenimi kullanarak babamdan para koparmaya ve aldıkları paraları gece ve eğlence hayatına yatırmaya devam ettiler.Zaten kendilerini acındırarak insanların sırtından geçinmeye alışmışlardı.Eniştem kendi ailesinden devamlı para koparıyodu ablamsa babamdan.Eniştem evlenirken evi yoktu maaşı da azdı babam bu yüzden yiğenim doğunca onlara üç evinden birini verdi.
Bu sırada eşimin babası bize çok destek oluyordu.Eşimin borçlardan kurtulmasını sağladı, evlenirken evimizi aldı düğünümüzü yaptı sağolsun hakkı ödenmez ama manevi olarak o da çok odun gibi bi adamdır.
Bebeğim olacağını ve erkek olacağını öğrendiğimde maalesef ablamda bazı tuhaflıklar oldu.Tek tek olayları burda anlatamayacağım ama kısaca beni kıskandı çünkü onun yiğenim sayesinde babamdan kopardığı paralar azalacaktı.İlgi bi anda yiğenimden benim doğacak bebeğime kaymıştı.Bu yüzden de saçma sapan bi sebepten benle tartışıp ilişkiyi kesti.Halbuki onun şu son 2 senelik döneminde majör depresyon tanısında her an yanında olan ben, her şeyine koşan benken...
Bu sırada babam emekli oldu ve yüklü bi para aldı.Benim hamileliğimi öğrendiği andan itibaren "çocuğun her şeyini yaparız, sen hiç canını sıkma, ben halledicem, ben bütün eksiğini alıcam" diyen adam bir adet beşik aldıktan sonra bin lira da para verip "benden bişey bekleme, benden buraya kadar" deyip kenara çekildi.
Bir yandan eşimin annesi(kv ve kp ayrılar) ise 4 yıldır görümcemlerle aynı evde yaşıyor(görümcemlerin ayrı evi olmasına rağmen evlerine gitmiyolar)Onun çocuğuna bakıyor.Yemeklerinden temizliklerine her şeylerini yapıyor.Biz evlendiğimizden beri de sağolsunlar beni hiç sevmediler taa nişanlılık zamanında bile bi kere de arayıp kızım bişeye ihtiyacın var mı diyen olmadı.He bi kötülükleri de yok o ayrı ama sanki komşunun oğlu evlenmiş gibi davrandılar.Aramızda hiçbi zaman bi ilişki olmadı, sohbet "nasılsın, iyi misin, annenler nasıl?" muhabbetinin ötesine geçemedi.
Anneme gelince ona diyecek hiçbişeyim yok buralara yazsam destan olur, o hiçbi zaman anne olmadı.Arada başkaları olmasa onu şimdiye bin kez siler atardım da olmadı.Hayatta tanıyabileceğiniz en bencil, kindar, sevgisiz, hiçkimse için hiçbişey yapmayan ama herkesten her şeyi bekleyen, umursamaz ve katı insandır.Çocukluk anılarımda bir kez bile beni öptüğünü sarıldığını hatırlamam.Tüm bunların yanında da her düştüğümde bi tekme de o vurmuştur.O da daha 2 ay önce annanemi aramıyorum diye şu halimde beni silmeye kalktı da insanlar araya girdi düşünün işte öyle bi insan.Muhtemelen çocuğuma bakmamak için(ki zaten öyle bi niyetim yoktu) bahane bulup beni hayatından çıkaracaktı.
Kayınpeder desen o da aylardır piyasada yok.Gebeliğimi öğrenince arayıp hayırlı olsun bile demedi.
Özet olarak, kendi ailemin bugüne kadar herşeyine koşturan ben, vefalı olan ben, saygı sevgi gösteren ben, hiçbişey beklemeyen ben bugün hamileyim ve etrafımda kimse yok.Babamın ablamın üstüne evi yaptığı yaştayım ve hak gereği diğer evi de benim üstüme yapması gerek.Benim de artık paraya ihtiyacım var bi çocuğum olacak.Ama babam bana hayat boyu o evin kirasını kendisinin alacağını, ama istersem üstüme yapabileceğini söyledi.Bense bu durumu kabul etmedim çünkü hakkımı istiyorum.Benim suçum kendimi acındırmamam veya eşimin evinde oturuyo olmam mı sizce.İlla ben de ablam gibi evi olmayan biriyle mi evlenmeliydim o zaman hak edecektim sanırım.
Babamlara gururumdan bu taleplerimi çok açıkça söyleyemesem de belli ettim ve o günden beri beni arayan soran yok.Bişey istemeyim diye kimse aramıyor.Bi yemek yapıp çağıran, nasılsın diyen yok.Annemin umrunda değil tatil planları yapıyor, babam para istemeyim diye aramıyor, ablam desen aylardır küsüz, kp desen piyasada yok, kv ve görümcenin hadi yıllardır beni arayıp sormamalarına alışmıştım da aynısını hamile kaldığımda da devam ettirdiler 3 haftada bi arayıp havadan sudan anlamsızca konuştular ben de artık hepsini engelledim telefonlarını açmıyorum.Zaten kvnin tüm hayatı görümcem ve onun ailesi üzerine kurulu.
Babamlar ararsa da onların da bugüne kadar tüm bu yaptıkları adaletsizlikleri ayrımcılıkları yüzlerine vurup hayatımdan ebediyen silip atmayı düşünüyorum.
Çok şükür bebeğimin her şeyini kendim yaptım kimsenin beş kuruşuna ihtiyacım yok.Son bi bin liralık masraf kaldı onun dışında her şeyi hazır.Aslında başından beri beklentim de yoktu ama herkes bi anda gaza geldi(kayınpeder de) onca söz verdi ve bi anda ortadan kayboldu.Hamilelik haberini ilk verdiğimde annem babam bebeğe bakacağını bile söylemişti şimdi arayan soran kalmadı şaka gibi.
İnsanlar resmen bişey istemeyelim diye bilerek bize mesafe koydular.Artık öyle bi psikolojideyim ki pes diyen gözlerle izliyorum.Ailemin ne halt olduğunu biliyodum ama bu kadarı beni bile dehşete düşürdü.Dışarda sıradan insanlar bile bana daha merhametli ve ilgili davranıyolar.
Bu yaşadıklarımdan sonra bu olanları sadece izliyorum.Hamile olduğum için normalde duygusal olmam gerekirken resmen içim taşlaştı ağlasam ağlayamıyorum bile öyle garip bi haldeyim.Meğer ne kadar yalnızmışım haberim yokmuş.Ailem dediğim insanlar elden beterlermiş.Bi daha hayatım boyunca suratlarını görmek istemiyorum.
Sırf akrabam ailem diye hiçbişey olmamış gibi yüzlerine bakıp artık affetmek istemiyorum.Anladım ki yalnız hissettiren insanlarla görüşmek yalnız olmaktan daha yaralayıcıymış.En azından silip attım mı "hayatımda yoklar" derim ve tüm bu yaşadıklarım daha katlanılabilir olur.Fiziksel olarak var olup manevi olarak olmayan insanları artık hayatımda istemiyorum...
Biraz olsun içimi dökmeye çok ihtiyacım var.
Doğumuma az kaldı sayılır.Ama etrafımda ailemden kimse kalmadı.Ailem demekten artık utanıyorum gerçi.Bugüne kadar maddi olarak hep kendi ayaklarımın üstünde durmaya çalıştım.Kimseye muhtaç olmamak için elimden geleni yaptım.Üniversite yıllarımdan beri de çalışıyorum.Bir ablam var, o üniversitesini bolluk bereket içinde şehir dışında okudu.Dönünce babam bilgisayar kursundan dil kursuna kadar gönderdi ve işe girmediği 1 sene boyunca harçlığını verdi.Evlendi, evlenince 2-3 sene sonra çıkardı ev de verdi.Çocuğunun odasını aldı, her ay düzenli parasını verdi vs..
Bana gelince bu yapılanların onda biri olmadı.2 yıllık özelde okudum onun da parasının yarısını kendim ödedim.Ki zaten cüzi bir miktardı çünkü %50 bursluydu.Eğitimimin geri kalanını da evliyken devleti kazanıp kendim karşıladım.Evlenmeden önce okulumun bitmesine 1 hafta kala babamın işe gir baskıları yüzünden ağır travma geçirdim saçlarım döküldü.
İşe girdiğimden beri hep aileme hediyeler aldım, yemeklere götürdüm, yeri geldi babam hiç ihtiyacı olmadığı halde para istedi para verdim.Her türlü hastane işlerine koşturdum.Arabasını tamirciye bile götürdüm erkek gibi her işlerini yaptım.Şimdi diyorum ne kadar salakmışım çünkü gerçekten hiç ihtiyacı yoktu.Çünkü benden para isterken 7bin maaş+oturdukları ev kendilerinin+1250 lira kira alıyormuş.Bizimse gelirimiz 4 bin küsürdü ve yeri geldi senelerce borç harç içinde hacizlik bile olduk.Bi gün de bişeye ihtiyacınız var mı demedi.Ve bu insanlar öyle gezmesi tozması olan, sosyal hayatı ve sabit masrafları olan insanlar bile değiller.Onca parayı naptı gerçekten anlamak mümkün değil.
Bu süre zarfında ablama yapılan maddi şeylere tek bi laf etmedim.Onlar yiğenimi kullanarak babamdan para koparmaya ve aldıkları paraları gece ve eğlence hayatına yatırmaya devam ettiler.Zaten kendilerini acındırarak insanların sırtından geçinmeye alışmışlardı.Eniştem kendi ailesinden devamlı para koparıyodu ablamsa babamdan.Eniştem evlenirken evi yoktu maaşı da azdı babam bu yüzden yiğenim doğunca onlara üç evinden birini verdi.
Bu sırada eşimin babası bize çok destek oluyordu.Eşimin borçlardan kurtulmasını sağladı, evlenirken evimizi aldı düğünümüzü yaptı sağolsun hakkı ödenmez ama manevi olarak o da çok odun gibi bi adamdır.
Bebeğim olacağını ve erkek olacağını öğrendiğimde maalesef ablamda bazı tuhaflıklar oldu.Tek tek olayları burda anlatamayacağım ama kısaca beni kıskandı çünkü onun yiğenim sayesinde babamdan kopardığı paralar azalacaktı.İlgi bi anda yiğenimden benim doğacak bebeğime kaymıştı.Bu yüzden de saçma sapan bi sebepten benle tartışıp ilişkiyi kesti.Halbuki onun şu son 2 senelik döneminde majör depresyon tanısında her an yanında olan ben, her şeyine koşan benken...
Bu sırada babam emekli oldu ve yüklü bi para aldı.Benim hamileliğimi öğrendiği andan itibaren "çocuğun her şeyini yaparız, sen hiç canını sıkma, ben halledicem, ben bütün eksiğini alıcam" diyen adam bir adet beşik aldıktan sonra bin lira da para verip "benden bişey bekleme, benden buraya kadar" deyip kenara çekildi.
Bir yandan eşimin annesi(kv ve kp ayrılar) ise 4 yıldır görümcemlerle aynı evde yaşıyor(görümcemlerin ayrı evi olmasına rağmen evlerine gitmiyolar)Onun çocuğuna bakıyor.Yemeklerinden temizliklerine her şeylerini yapıyor.Biz evlendiğimizden beri de sağolsunlar beni hiç sevmediler taa nişanlılık zamanında bile bi kere de arayıp kızım bişeye ihtiyacın var mı diyen olmadı.He bi kötülükleri de yok o ayrı ama sanki komşunun oğlu evlenmiş gibi davrandılar.Aramızda hiçbi zaman bi ilişki olmadı, sohbet "nasılsın, iyi misin, annenler nasıl?" muhabbetinin ötesine geçemedi.
Anneme gelince ona diyecek hiçbişeyim yok buralara yazsam destan olur, o hiçbi zaman anne olmadı.Arada başkaları olmasa onu şimdiye bin kez siler atardım da olmadı.Hayatta tanıyabileceğiniz en bencil, kindar, sevgisiz, hiçkimse için hiçbişey yapmayan ama herkesten her şeyi bekleyen, umursamaz ve katı insandır.Çocukluk anılarımda bir kez bile beni öptüğünü sarıldığını hatırlamam.Tüm bunların yanında da her düştüğümde bi tekme de o vurmuştur.O da daha 2 ay önce annanemi aramıyorum diye şu halimde beni silmeye kalktı da insanlar araya girdi düşünün işte öyle bi insan.Muhtemelen çocuğuma bakmamak için(ki zaten öyle bi niyetim yoktu) bahane bulup beni hayatından çıkaracaktı.
Kayınpeder desen o da aylardır piyasada yok.Gebeliğimi öğrenince arayıp hayırlı olsun bile demedi.
Özet olarak, kendi ailemin bugüne kadar herşeyine koşturan ben, vefalı olan ben, saygı sevgi gösteren ben, hiçbişey beklemeyen ben bugün hamileyim ve etrafımda kimse yok.Babamın ablamın üstüne evi yaptığı yaştayım ve hak gereği diğer evi de benim üstüme yapması gerek.Benim de artık paraya ihtiyacım var bi çocuğum olacak.Ama babam bana hayat boyu o evin kirasını kendisinin alacağını, ama istersem üstüme yapabileceğini söyledi.Bense bu durumu kabul etmedim çünkü hakkımı istiyorum.Benim suçum kendimi acındırmamam veya eşimin evinde oturuyo olmam mı sizce.İlla ben de ablam gibi evi olmayan biriyle mi evlenmeliydim o zaman hak edecektim sanırım.
Babamlara gururumdan bu taleplerimi çok açıkça söyleyemesem de belli ettim ve o günden beri beni arayan soran yok.Bişey istemeyim diye kimse aramıyor.Bi yemek yapıp çağıran, nasılsın diyen yok.Annemin umrunda değil tatil planları yapıyor, babam para istemeyim diye aramıyor, ablam desen aylardır küsüz, kp desen piyasada yok, kv ve görümcenin hadi yıllardır beni arayıp sormamalarına alışmıştım da aynısını hamile kaldığımda da devam ettirdiler 3 haftada bi arayıp havadan sudan anlamsızca konuştular ben de artık hepsini engelledim telefonlarını açmıyorum.Zaten kvnin tüm hayatı görümcem ve onun ailesi üzerine kurulu.
Babamlar ararsa da onların da bugüne kadar tüm bu yaptıkları adaletsizlikleri ayrımcılıkları yüzlerine vurup hayatımdan ebediyen silip atmayı düşünüyorum.
Çok şükür bebeğimin her şeyini kendim yaptım kimsenin beş kuruşuna ihtiyacım yok.Son bi bin liralık masraf kaldı onun dışında her şeyi hazır.Aslında başından beri beklentim de yoktu ama herkes bi anda gaza geldi(kayınpeder de) onca söz verdi ve bi anda ortadan kayboldu.Hamilelik haberini ilk verdiğimde annem babam bebeğe bakacağını bile söylemişti şimdi arayan soran kalmadı şaka gibi.
İnsanlar resmen bişey istemeyelim diye bilerek bize mesafe koydular.Artık öyle bi psikolojideyim ki pes diyen gözlerle izliyorum.Ailemin ne halt olduğunu biliyodum ama bu kadarı beni bile dehşete düşürdü.Dışarda sıradan insanlar bile bana daha merhametli ve ilgili davranıyolar.
Bu yaşadıklarımdan sonra bu olanları sadece izliyorum.Hamile olduğum için normalde duygusal olmam gerekirken resmen içim taşlaştı ağlasam ağlayamıyorum bile öyle garip bi haldeyim.Meğer ne kadar yalnızmışım haberim yokmuş.Ailem dediğim insanlar elden beterlermiş.Bi daha hayatım boyunca suratlarını görmek istemiyorum.
Sırf akrabam ailem diye hiçbişey olmamış gibi yüzlerine bakıp artık affetmek istemiyorum.Anladım ki yalnız hissettiren insanlarla görüşmek yalnız olmaktan daha yaralayıcıymış.En azından silip attım mı "hayatımda yoklar" derim ve tüm bu yaşadıklarım daha katlanılabilir olur.Fiziksel olarak var olup manevi olarak olmayan insanları artık hayatımda istemiyorum...
